این مطالعه که در مجله آمریکایی PLOS One منتشر شده است، تعداد قطعات پلاستیکی روی سطح اقیانوس، عمدتاً میکروپلاستیک‌هایی که از سال 2005 به دریا ریخته شده‌اند را 170000 تریلیون تخمین می‌زند. وزن کل این آلودگی 2.3 میلیون تن برآورد شده است.

در این تحقیق آمده است که آلودگی پلاستیک به «سطح بی سابقه‌ای در 15 سال گذشته» رسیده است و پیش‌بینی می‌شود در صورت عدم تدابیر این پدیده شتاب بیشتری بگیرد.

نتایج با نمونه‌برداری پلاستیک از بیش از 11000 ایستگاه در سراسر جهان از سال 1979 تا 2019 به دست آمد.

بر اساس این مطالعه، تا سال 1990 روند مشخصی وجود نداشت، اما پس از آن بین سال‌های 1990 تا 2005 نوساناتی مشاهده شد.

لیزا اردل یکی از نویسندگان این مطالعه می‌گوید: پس از آن تاریخ، به دلیل افزایش سریع تولید و تعداد محدود سیاست‌های کنترل زباله، شاهد افزایش بسیار سریع آن هستیم.

در وسط اقیانوس، این آلودگی بیشتر از وسایل ماهیگیری و شناورها ناشی می‌شود، در حالی که لباس‌ها، لاستیک‌های ماشین و پلاستیک‌های یکبار مصرف اغلب محیط نزدیک ساحل را آلوده می‌کنند. وجود آلاینده‌ها حیوانات را تهدید می‌کند. از طریق زنجیره غذایی نیز به انسان می‌رسد.

بر اساس یک گزارش بین‌المللی اخیر، در صورت ادامه این روند، استفاده از پلاستیک در کشورهای G20 تا سال 2050 تقریباً دو برابر شده است و به 451 میلیون تن در سال می‌رسد. پس از جنگ جهانی دوم، در سال 1950، تنها دو میلیون تن در سراسر جهان تولید شد.

سال گذشته، تحت نظارت سازمان ملل متحد، 175 کشور موافقت کردند تا با تدوین یک توافق‌نامه الزام‌آور تا پایان سال 2024 به این آلودگی پایان دهند.

جلسه بعدی مذاکرات برای ماه می در پاریس برنامه‌ریزی شده است. به گفته نویسندگان این مطالعه، این معامله باید به اندازه کافی بلندپروازانه باشد تا تولید و استفاده از پلاستیک را کاهش دهد و همچنین مدیریت بهتری برای حذف آلودگی پلاستیکی داشته باشد.

در این مطالعه آمده است: بازیابی پلاستیک در محیط تنها تأثیر محدودی دارد و بنابراین راه‌حل‌ها باید بر محدود کردن انتشار پلاستیک متمرکز شوند.