مقاومت سور در مقابله با طرح فروپاشی

کوردهایی که در سور آمد و مناطق دیگر با طرح فروپاشی جنبش کورد مواجه شدند، برای دفاع از هویت و موقعیت سیاسی خود دست به مبارزه زده و بر ادامه مبارزه هم اصرار می‌کنند.

 مدت ۱۹ سال است که ترکیه تحت حاکمیت آ.ک.پ است و علی‌رغم تمام تلاش‌ها، در بحران عمیق اقتصادی، سیاسی و اجتماعی و اداری قرار گرفته است که روز بروز گسترش بیشتری پیدا می‌کند. آ.ک.پ که سیستم ریاست جمهوری را برای حل سریع مسائل و مشکلات ترکیه پیشنهاد و مطرح کرده است، اکنون وارد سیستم رژیم دیکتاتوری شده است. این دیکتاتوری از ابتدای آغاز بکار خود تا کنون علیه کورد وارد جنگی بی‌امان شده است.

طرح فروپاشی حرکت کورد

بعد از فعالیتهای خلق کورد در باکور کوردستان برای کوبانی در فاصله روزهای ۶-۸ اکتبر سال ۲۰۱۴، طرح فروپاشی در کمیسیون امنیت ملی در ۳۰ اکتبر تنظیم شد و از این طریق تلاش شد تا به سیاستهای دولت ترک برای نابودی خلق کورد و حرکت سیاسی آن مشروعیت بخشیده شود. این طرح مخفیانه که در یک نزاع شخصی آشکار شد، دقیقا همان زمانی به اجرا در آمد که آ.ک.پ در انتخابات عمومی ۷ ژوئن اکثریت خود را از دست داده بود. این طرح با کمک و حضور شخص مسعود بارزانی رئیس پ.د.ک در مرکز آمد به اجرا در می‌آید و تحت نظارت آ.ک.پ دولت ترک در ۲۴ ژولای آن را به سیاستهای امنیتی تبدیل می‌کند.

اعلان خودمدیریتی

خشونت و ظلمی که در این مدت اعمال شد، خلق کورد را از درخواست‌ها و مطالبات خود بدور نکرد و غیر از دست زدن به حمله راه مقابله دیگری را باقی نگذاشت. مرکز شهر شرنخ و نواحی شهری سلوپی و جزیر، در مناطق نصیبین و مردین، از گَور تا نواحی گم گم و کوپ در موش، از منطقه آرتمتان در وان تا بازید، سور و فارقین و لیجه، الیح و بتلیس از سوی شوراهای خلقی به عنوان مناطق خودمدیریتی اعلام شدند.

ممنوعیت خروج از خانه‌ها و محلات نخست در ۱۶ اگوست ار منطقه گم گم آغاز شد سپس به ۱۱ شهر و ۴۵ منطقه دیگر تسری داده شد و مدت ۲۵۲ روز مقررات نظامی و خروج از خانه‌ها اعلام شد، این ممنوعیت در نهایت به سیاستهای تجاوزکارانه و حمله به شهرها منتهی شد. یکی از مناطقی که با سنگین‌ترین حملات مواجه شد، منطقه سور در مرکز شهر آمد بود که مدت ۲۴۰ روز ممنوعیت رفت و آمد در آن برقرار شد، این حکومت نظامی در یک شهر، به عنوان بزرگترین محاصره یک منطقه شهری در سطح جهان در نظر گرفته می‌شود.

خواست خودمدیریتی

سازمان حقوق بشر شاخه آمد، در گزارش خود از نقض حقوق بشر در ۹ ماهه نخست سال ۲۰۱۵ اعلام کرده است که شورای خلق اعلام کرده است که ما می‌خواهیم که خودمان مدیریت شهرهای خودمان را در دست باشته باشیم. از همین زمان است که مسئه نقض وسیع حقوق در منطقه آغاز می‌شود.

سعید نوران و فاطمه شیک شهرداران مشترک سور آمد چون در آن زمان در اعلام خودمدیریتی منطقه شرکت کرده بودند در ۱۹ اگوست ۲۰۱۵ به اتهام نقض تمامیت ارضی دستگیر شدند. جوانان و خلق این منطقه برای آنکه از اراده خود صیانت به عمل آورند، در ماه سپتامبر در برخی از محلات دست به حفر خندق و سنگر زدند.

سیاست اعلام ممنوعیت و نابودی

در منطقه سور آمد بین ۶ سپتامبر و ۳۰ اکتبر ۲۰۱۵، در مجموع چهار بار و هر بار به مدت ٩ روز ممنوعیت منع رفت و آمد و خروج از خانه‌ها در ۱۵ محله اعلام شد. چهارمین اعلام ممنوعیت با قتل طاهر الچی، ریاست کانون وکلای شهر آمد در ۲۸ نوامبر در سور آمد صورت گرفت و ۲ روز ادامه پیدا کرد. پنجمین حکومت نظامی که در ۲ دسامبر ۲۰۱۵ آغاز شد، محلات جوادپاشا، حصیرلی، دابان اوغلو، ساواش، جمیل ییلماز و فاتح پاشا را هم در برگرفت. بعد از اعلام ممنوعیت ۱۷ ساعته، در ۱۰ دسامبر برای خالی کردن این محلات از سکنه، ششمن ممنوعیت که در ۱۱ دسامبر آغاز شده بود، تا ۲۹ ژولای ۲۰۱۶ ادامه پیدا می کند و به ۲۴۰ روز می‌رسد.

دولت اشغالگر ترک عملیاتی را با عنوان عملیات یابراک-۱۲ آغاز می‌کند. این عملیات در ۹ مارس ۲۰۱۶ خاتمه پیدا می‌کند. در مدت ۱۰۴ روز ممنوعیتهای بسیار سنگین آمد و رفت اعمال شده و جوانان کورد هم در این رابطه مقاومتی بی‌نظیر را از خود نشان می‌دهند.

طبق اطلاعات و جزئیات سرفرماندهی ارتش، ۵۳ نظامی، ۲ سرهنگ و جاش، ۱۷ پلیس و در مجموع ۷۱ نیروی نظامی، پلیس و جاش کشته شدند و ۳۹۲ نظامی، ۱۲۸ پلیس و ۳ جاش، در مجموع ۵۲۳ نفر مجروح شدند.

هر چند منطقه سور آمد جزو مناطق خفاظت شده از سوی سازمان یونسکو به شمار می‌رود، اما در نتیجه جنگ تحمیل شده از سوی دولت ترک، در ۶ محله، ‌‌٢٢ هزار و ۳۲۲ نفر آواره شدند، همچنین در این محلات صدها خانه و مکان تاریخی تخریب شدند، با دست زدن به چنین اقداماتی دولت ترک تلاش کرد تا با تخریب سور منطقه تاریخی هزاران ساله را نابود کند. بعد از این اقدامات، مجتمع‌های آپارتمانی در این منطقه از احداث شدند. خانه‌های جدید احداث شده هیچ شباهتی به بافت معماری قدیمی و باستانی سور نداشته و بیشتر به زندان شباهت دارند.

کورد دست از مطالبات خود بر نمی‌دارد

هر چند این جنگ و برخوردها به قتل و مجروحیتها و ویرانیهای گسترده‌ای منجر شدند و شهرهای دیگر جزیر، نصیبین و گَور هم به همان نحو ویران شدند، اما خلق کورد جنبش آزادیخواهانه خلق کورد دست از مطالبات هویت‌خواهانه و آزادیخواهانه خود برنداشتند، علیرغم حملات و عملیاتهای سیاسی-نظامی و ادامه برخوردها، در انتخابات سال‌های بعد هم بدون تردید ترجیحات سیاسی خود را ادامه دادند. مبارزه خلق کورد در باکور کوردستان بدون وقفه با رهبری حزب کارگران کوردستان، سازمان‌های سیاسی کورد و جامعه مدنی ادامه دارد.