در میان توپ‌باران و حملات بی‌امان، یک بمب اینجا و دیگری آنجا فرود می‌آید. اما صدای شادی مادران، قلب آن اشغالگران را منفجر می‌کرد. سرودهای جوانان و روحیه عالی آنها، پاسخی بود به اشغالگری که فقط قتل‌عام را می‌شناسد.

در سد تشرین برای اولین بار چنین مقاومت تاریخی صورت می‌گیرد. در تاریخ هرگز مقاومتی مانند این وجود نداشته است. این مقاومتی است که اشغالگری را به زانو درآورده و شکست داده است. دومین ارتش بزرگ ناتو در برابر اراده مردم و خشم مقاومتی آنها شکست خورد. این مردمی که تنها این راه را برای خود برگزیده‌اند، مطمئنا به آن راه آزاد خواهند رسید و پرچم پیروزی را بر فراز آن به اهتزاز درخواهند آورد.

در راه، کاروان مردم به آرامی به سمت سد تشرین حرکت می‌کرد. مردم با روحیه بودند، مادران لباس‌های اصیل کوردی به تن کرده بودند. برخی از پدران نیز لباس کوردی به تن کرده بودند. آنها در راه سد بودند. هواپیماهای در حال پرواز بر فراز آنها پرواز می‌کردند و اینجا و آنجا را بمباران می‌کردند، حتی کاروان را نیز بمباران می‌کردند، اما مردم همچنان فقط یک چیز را در سر داشتند: سد تشرین.

مردم با وجود حملات و توپ‌باران دولت ترکیه به سد نزدیک شده بودند. در راه، آمبولانس‌هایی که مورد هدف قرار گرفته بودند و خودروهای مردمی که با آن به سد آمده بودند، همه سوخته بودند. آن راه به دلیل بمباران‌ و حملات هواپیماهای جنگی پر از چاله‌های عمیق و بزرگ شده بود، اما با وجود آن، مردم با اراده‌ای قوی به سد رسیدند.

بر روی سد، اولین چیزی که گفته می‌شود «مقاومت زندگی است» است. با صدای جوانان و شادی مادران. آن حملاتی که بی‌وقفه انجام می‌شدند، همه بی‌نتیجه ماندند. سپس به پیشاهنگی مادران، رقص آزادی بر روی سد به پا شد. آن رقصی که در آن قامت مادر تا کوه‌ها بلند می‌شود، همه سالمندان با آواز و رقص تحصن خود را ادامه می‌دادند.

«خورشید در سد غروب نمی‌کند»

بر روی سد، در هر گوشه‌ای داستانی وجود داشت. یک طرف گروهی از جوانان بودند که سرودهای انقلابی می‌خواندند، طرف دیگر مادران با سالمندان دنگبِژی (آوازی روایی و تاریخی بدون آهنگ و مختص به کوردها) می‌خواندند. طرف دیگر رقص برپا بود. زندگی متفاوتی است. در سد، خورشید آزادی غروب نمی‌کند، آن خورشید هم در شب و هم در روز همیشه طلوع کرده است و آن مقاومت در آنجا همیشه در بالاترین سطح است.

صدای خروشان آب، پرندگان اطراف آن، زندگی را برای مردم دلپذیر می‌کند. با وجود اینکه در سد به دلیل حملات خسارات زیادی وارد شده است، اما به قبله مقاومت تبدیل شده است. صدای خروشان آب، ماه در آسمان و آن گروه دور آتش که فقط صدای «مقاومت زندگی است» و صدای ترانه «ما به سد آمدیم، سد ماست» از آن شنیده می‌شود.