درخواست مراد کاراییلان از کشورهای غربی: به ظلم صد ساله خاتمه دهید

مراد کاراییلان عضو کمیته رهبری حزب کارگران کوردستان از کشورهای غربی درخواست کرد که به ظلمی که از سال ۱۹۲۳ به بعد ادامه پیدا کرده است خاتمه داده و مبارزه مشروع خلق کورد را به رسمیت بشناسند.

مراد کاراییلان، عضو کمیته رهبری حزب کارگران کوردستان در بخش دوم گفتگوی خود نقش دولت‌های غربی در مسئله کورد را مورد تحلیل و ارزیابی قرار داد.

پاسخهای مراد کاراییلان به پرسش‌های میدیا نیوز:

میدیا نیوز: مدتی پیش از این، در گزارشی تحت عنوان بازنمایی سیاست کورد و برابری در ترکیه که از سوی نمایندگان مجلس بریتانیا تهیه و تنظمی شده بود، اعلام گشت که در تمام اروپا و حتی در سطح جهان هیچ حکم دادگاهی وجود ندارد که نشان بدهد حزب کارگران کوردستان سازمانی تروریستی باشد. شما این مسئله را چگونه تحلیل می‌کنید؟ اگر پ.ک.ک از لیست ترور اتحادیه اروپا و آمریکا خارج شود، چه نتایج سیاسیی را به دنبال خواهد داشت؟

مراد کاراییلان: به خاطر طرح این پرسش از شما تشکر می‌کنم. درست است، نه در اروپا و در تمام جهان هیچ حکم دادگاهی مبنی بر تروریستی بودن حزب کارگران کوردستان وجود ندارد، یا در این باره حکمی صادر نشده است که پ.ک.ک را به عنوان تروریست معرفی کند. زیرا پ.ک.ک چنین اقداماتی را انجام نداده است. پ.ک.ک سازمانی تروریستی نیست. برعکس، دولت ترک است که در کوردستان دست به ترور می‌زند. پ.ک.ک علیه خشونت استعمارگرانه و فاشیستی دولت ترک، از خود دفاع می‌کند. خلق ما موجودیت خود، حقوق فرهنگی و زبانی خود را حفاظت می‌کند و پ.ک.ک هم دفاع مشروع خود را از این موارد نشان می‌دهد. هم اکنون اگر بریتانیا یا فرانسه از سوی یک نیروی خارجی اشغال شوند و زبان انها ممنوع شود، فرهنگ آنها ممنوع شود، تمام منابع آنها مورد دستبرد واقع شوند، تاریخ انها ممنوع شود، در چنین وضعیتی خلق بریتانیا یا فرانسه چه می‌کنند؟ در هر صورت آنها مقاومت می‌کنند. خلق کورد هم اکنون مقاومت می‌کند. امروز نیروهای مدافع خلق به نمایندگی از خلق کورد، نیروی مشروع خلق کورد را شکل داده است. واقعیت کنونی بدین شکل است. اما امریکا و اتحادیه اروپا برای منافع سیاسی و اقتصادی خود پ.ک.ک را در لیست سازمان‌های تروریستی قرار داده‌اند. هم اکنون اگر این دولت‌ها پ.ک.ک را از لیست ترور خارج سازند چه اتفاقی می‌افتد؟ شما چنین پرسشی را مطرح ساختید.

در این صورت احتمال دارد که فرایند جدیدی از آشتی ایجاد شود و جنگ متوقف شود. اگر بر اشغالگری ترک فشار وارد شود، بر کشورهایی مانند ایران و سوریه فشار شود، جنگ متوقف می‌شود. واقعیت اینگونه است. اگر امریکا و اتحادیه اروپا به درستی عمل کنند، اگر نخواهند که کورد از سوی کشورهای اشغالگر، اعم از ترکیه و ایران و دولت‌های دیگر کشته شود، اگر حقیقتا خواهان زندگی آزادانه کورد هستند باید این ظلم و بی‌عدالتی علیه کورد را در شخص رهبر آپو پ.ک.ک خاتمه دهند. یعنی این دولت‌ها با تصمیمات خود از جنگ حمایت می‌کنند، از خشونت در کوردستان حمایت می‌کنند، کاملا مشخص است که از دولت ترک حمایت می‌کنند. از این طریق از خشونت و ترور دولت ترک حمایت می‌کنند. باید به این اقدامات خاتمه بدهند. ما از همینجا اعلام می‌کنیم؛ از زمان پیمان لوزان در سال ۱۹۲۳ به بعد شما علیه خلق کورد بیعدالتی و ظلم را ادامه داده‌اید. دیگر به این سیاست اشتباه و ظالمانه خود خاتمه بدهید. مبارزه آزادیخواهانه خلق کورد، مبارزه مشروع و حق طلبانه است. به این مسئله نباید ترور گفته شود. دست از این رویه بردارید، دست از این سیاست فاقد وجدان، ظالمانه و ناعادلانه بردارید. بیش از این در کشتار و قتل‌عام کورد ایفای نقش نکنید. از این دولت‌ها چنین درخواستی داریم. آنها با این موضع خود، دولت‌های هژمون را به جنگ تشویق می‌کنند، مستقیم یا غیرمستقیم از آن ها حمایت می‌کنند و از این طریق تراژدی در کوردستان را رقم می‌زنند. به همین دلیل ما از این دولتها می‌خواهیم که دست از اشتباه، دست از این سیاستهای غیر عادلانه بردارند. خلق ما ۱۰۰ سال است که علیه این سیاستهای اشتباه مقاومت می‌کند، لازم است که آنها درک کنند و نتیجه این سیاستها را مشاهده کنند. این خواست ما است.

میدیا نیوز: پ.ک.ک یکی از جنبش‌های سیاسی است که در تمام جهان مورد بیشترین بحث‌ها قرار گرفته است و در این باره ادبیات آکادمیک را برای معرفی ترور، مبارزه آزادیخواهی و مبارزه مسلحانه و مبارزه گریلایی خلق کرده است. کسانی که این مصاحبه را پیگیری می‌کنند و در رابطه با پ.ک.ک نظر خاصی ندارند، شما چه می‌گویید؟ شما مبارزه و خط‌مشی سیاسی پ.ک.ک را چگونه تحلیل و تعریف می‌کنید؟

مراد کاراییلان: پیش از هر چیز باید این مسئله به درستی درک شود. خلقمان، خلق کوردستان در خاورمیانه و منطقه مزوپوتامیا کهن‌ترین خلق بومی به شمار می‌رود. زمانی که خاورمیانه مجددا طراحی شد، در پیمان لوزان در سال ۱۹۲۳ موجودیت خلق کورد مورد انکار قرار گرفته، و کوردستان میان چهار کشور تقسیم شد. همین اقدام بیعدالتی بزرگی بود. خلقمان صدسال است که در مقابل این مسئله سر تسلیم فرود نیاورده است. اما دولت‌های اشغالگر به شیوه‌ای وحشیانه به خلقمان حمله کردند. یعنی از ان زمان در کوردستان شاهد تراژدی‌های بزرگ هستیم. قتل‌عام، کشتار، آسیمیلاسیون‌ها ادامه پیدا کرده‌اند. در سال‌های ۱۹۷۰، از آن زمان به شیوه‌ای رعب آمیز در باکور کوردستان  سیاست‌ورزی کرده‌اند، رهبر آپو به عنوان یک جوان کورد از خانواده‌ای فقیر در کلان‌شهرهای ترکیه که در آنکارا به دانشگاه راه پیدا کرده بود، این واقعیت را برجسته کرد. انسانیت در قالب شخصیت کورد به صلیب کشیده شده بود و هر کس این واقعیت را احساس و درک می‌کرد، نمی‌توانست این واقعیت را نادیده بگیرد. و اگر هم آن را نادیده می‌گرفته، خارج از دایره انسانیت قرار می‌گرفت. رهبر آپو هم نمی‌توانست آن را نادیده بگیرد. آن زمان گروهی از جوانان آگاه در مقابل این بیعدالتی گردهم آمدند، جوانان کورد و ترک را گردهم آورده و در سال ۱۹۷۳ گروهی را ایجاد کردند. این گروه از این طریق دست به مبارزه زد و پ.ک.ک به وضعیت کنونی رسید. اما دولت ترک عضو ناتو بود و نیروهای ناتو همگی در مقابل مبارزه آزادیخواهانه خلق کورد از دولت ترک حمایت کردند. از نگاه دولت ترک مسئله کورد و پ.ک.ک یکی هستند. به همین دلیل به ان عنوان ترور دادند. نه فقط آن را ترور نامیدند، بلکه برای آنکه در سطح جهانی هم تروریزه بکنند تلاش کردند.

برای نمونه در سال ۱۹۸۵ اولاف پالمه نخست وزیر سوید را که انسانی دمکرات بود و از تمام جنبش‌های آزادی‌طلبانه در سطح جهان حمایت می‌کرد، به قتل رساندند. اولاف پالمه به قتل رسید و قتل وی را متوجه پ.ک.ک کردند. چرا؟ تا از این طریق بتوانند مبارزه آزادیخواهانه خلق کورد را تروریستی عنوان کنند. اما سپس آشکار شد که اینگونه نیست. یعنی باید این واقعیت را دانست. دولت ترک هیچگاه به تنهایی علیه ما وارد جنگ نشد. همیشه با حمایت ناتو علیه ما جنگیده است. در مقابل ما خواهان حق مشروعمان هستیم. ما به سامان و اموال هیچ کس تجاوز نکرده‌ایم. آنها هستند که به سرزمین ما تجاوز کرده‌اند. در مقابل، ما حق موجودیتمان را می‌طلبیم. حق طبیعی خودمان را می‌خواهیم. اما علیرغم این خواسته ما، نیروهای ناتو همیشه از دولت ترک حمایت کرده‌اند. از ظلم دولت ترک حمایت کرده‌اند.

در سال ۱۹۹۸ علیه رهبر آپو توطئه ۹ اکتبر را رقم زدند. با رهبری آمریکا، توطئه بین‌المللی را انجام دادند. از این طریق رهبر آپو را دستگیر کرده و به ترکیه تحویل دادند. هدف از آن چه بود؟ نابودی تمام جنبشمان بود. اما رهبر آپو درکی عمیق از سیستم شکنجه امرالی داشت و توانست آن را خنثی کند و با پارادایم جدیدی به آن پاسخ داد. بر اساس دمکراسی، اکولوژی و آزادی‌خواهی زن، پارادایم جدیدی را خلق کرد. از این طریق خواست تا پ.ک.ک را احیا و نوسازی کند و هر چه بیشتر ان را گسترش دهد. هم برای مسئله خلق‌های خاورمیانه راه حلی ایجاد کرد و هم در مقابل مدرنیته سرمایه‌داری راه رهایی جهان سوسیالیستی را مطرح کرد. در مقابل مدرنیته سرمایه‌داری تئوری مدرنیته دمکراتیک را خلق کرد، ایستار جدیدی را خلق کرد و از این طریق مبارزه خلق کورد را گسترش داد. بدینگونه بود که رهبر آپو خدمت مهمی را به خلق‌های خاورمیانه انجام داد. رهبر آپو از این طریق به حملات توطئه بین‌المللی که می‌خواستند خلق کورد و پ.ک.ک را نابود کنند پاسخ داد.

همین مسئله باعث شد که پ.ک.ک بزرگتر شود. باعث شد تا مبارزه آزادیخواهانه خلق کورد به مبارزه آزادیخواهانه خلق‌های عرب، آسوری-سریانی، ارمنی، ترک و فارس و  خلق‌های دیگر تبدیل شود. یعنی مبارزه را گسترش داد و دامنه ان گسترش پیدا کرد. به این دلیل بود که پ.ک.ک مبارزه برای آزادی، دمکراسی و سوسیالیسم را توانست همچنان ادامه بدهد. پ.ک.ک مبارزه آزادیخواهی خلق‌ها، مبارزه آزادیخواهی زنان، مبارزه آزادیخواهی و دمکراسی را رهبری می‌کند. و پ.ک.ک با سیاستهای خود در خاورمیانه، دگماتیسم خاورمیانه را به لرزه درآورده است. در مقابل بی‌عدالتی و ظلم مدرنیته سرمایه‌داری، به مقاومت خلق‌ها و مقاومت انسانیت تبدیل شده است. پ.ک.ک روایت این داستان است.

میدیا نیوز: آلمان در میان کشورهای اروپایی در ردیف کشورهایی قرار دارد که تلاش‌های خود را برای جرم‌انگاری جنبش آزادی کورد ادامه می‌دهد. نه فقط علیه کورد، بلکه این اقدام را علیه هیاتهایی هم انجام می‌دهد که خواهان ممانعت از روی داد جنگ در میان کوردها هستند. شما این سیاست جرم‌انگاری آلمانی‌ها را چگونه تحلیل می‌کنید؟

مراد کاراییلان: دولت آلمان به عنوان سنتی ۱۵۰ ساله بیش از همه در مقابل خلق کورد از امپراتوری عثمانی حمایت کرده و اکنون هم از جمهوری ترکیه حمایت می‌کند. در سیاست قتل‌عام ارمنیان هم آلمان همکاری داشت. همزمان در حمله به کورد، حمله به رومی‌ها هم دولت آلمان نقش داشته است. نه فقط آلمان، بلکه نیروهای ناتو هم همکاری داشته‌اند.

در بازگشت به سوال قبلی شما، خلق کورد خواهان دست‌یابی به حقوق طبیعی خود، حق موجودیت خود بوده و چیز دیگری نمی‌خواهد. در این سرزمین خلق کورد از حق آزادی خود برخوردار است. اما متاسفانه در المان و بسیاری از کشورهای اروپایی و عضو ناتو، این حقیقت در نظر گرفته نمی‌شود، به دلیل منافع سیاسی و اقتصادی خودشان، چشم بر ظلم علیه خلق کورد گرفته و از دولت ترک حمایت می‌کنند. از این طریق است که همکار دولت ترک در قتل‌عام در کوردستان هستند. حقیقت اینگونه است.

در آلمان و اروپا دوستان و رفقای انترناسیونال بسیاری داریم. می‌خواهند از ما حمایت کنند، اما این دوستان ما هم تحت فشار قرار دارند. این سیاستی امپریالیستی است، نمی‌خواهند که خلق و طبقات فرودست را ببینند. تنها هژمونی خود را مبنا قرار می‌دهند. این سیاست درستی نیست. از طرف دیگر ادعا می‌کنند که دمکرات هستند و طرفدار حقوق بشر هستند اما از طرف دیگر در خشونت‌ورزی بر کوردستان همکاری می‌کنند. بدون شک خلقمان این نیروها را فرا می‌خواند، خلقمان مطالباتی دارد، می‌خواهند که دست از این ظلم بردارند. دولت ترک حقوق بین‌المللی را نقش کرده است. امروز در امرالی علیه رهبر آپو شکنجه‌ای اعمال می‌شود  که در هیچ یک از قوانین بین‌المللی به ان اشاره نشده است. این اقدامات غیر اخلاقی هستند. این کشورها در ربودن و تحویل رهبر آپو به ترکیه هم نقش داشتند. ما می‌دانیم که در سیستم امرالی هم نقش دارند و در ان سهیم هستند. از سیاستهای پیگیری شده در امرالی اطلاع دارند. در این رابطه است که خلقمان خواهان پایان دادن به این بیعدالتی و ستمگریهاست.

ظلم در امرالی به همه جای کوردستان تسری داده می‌شود. اما خلقمان در مقابل این بیعدالتی و ستمکاری با اراده‌ای نستوه مبارزه خود را ادامه می‌دهد. ما اعتقاد داریم که به لطف همکاری دوستان و گروهایی انترناسیونالیست، دمکراتیک و طرفداران حقوق بشر آرمان آزادی خلق کورد به پیروزی می‌رسد. زیرا این آرمان، آرمانی حق‌طلبانه ست. آنها می‌خواهند که پ.ک.ک را ضعیف کنند. پ..ک.ک نابود نمی‌شود. چرا؟ زیرا پ.ک.ک خلق است، خود جامعه است، چگونه نابود می‌شود؟ امروز پ.ک.ک.ک چه می‌خواهد؟ اگر به کوردستان بروید، می‌بینید که یک روستایی، یک کارگر و یک سرمایه‌دار همان چیزی را می‌خواهند که پ.ک.ک می‌خواهد. پ.ک.ک مطالبات خلق کورد را نمایندگی می‌کند. می‌خواهد که با فرهنگ غنی خود و با زبان خود، در این سرزمین آزادانه زندگی کند. برای این کار مبارزه می‌کند. دولت‌هایی هم که طرفداران آزادی هستند، باید دست از سیاستهای اشتباه خود بردارند.

میدیا نیوز: گروههای انقلابیی که خواهان دگرگونی بنیادی سیاسی در میان خلق‌های جهان هستند، مبارزه پ.ک.ک و در کل مبارزه آزادیخواهانه کورد و تحولات و پیشرفتها در روژآوا را پیگیری می‌کنند. بسیاری از افراد و شخصیتهای انترناسیونالیستی با حسی از تعلق و انسجام به صفوف مبارزاتی خلق کورد پیوسته‌اند. شما چه پیامی را در مورد مبارزه در مقابل سیستم اقتصادی و سیاست جهانی می‌دهید؟

مراد کاراییلان: پیش از هر چیز به هوالانی که با احساسات ناسیونالیستی به کوردستان آمده و در مقابل سیاستهای فاشیسم و نابودی، به صفوف مبارزه آزادیخواهانه خلق کورد پیوسته‌اند و به مبارزامان نیرو می‌بخشند، درود می‌فرستم. اقدام آن در پیوستن به صفوف مبارزه، اقدامی انسانی و مهم است. همانگونه که شما هم اطلاع دارید، برخی از هوالان [انترناسیونالیست] که به صفوف ما پیوسته‌اند به شهادت هم رسیده‌اند. با گرامیداشت یاد و خاطره روناهی( آندریا ولف) و شیار (ژاکوپ رامیر) یاد و خاطره تمام شهدای انترناسیونالیست را گرامی می‌دارم و در مقابل آنان با احترام سر تعظیم فرود می‌آورم. در واقع سربلندی عظیمی است که از آلمان یک کشور دیگری بیایند و از خلق کوردستان حمایت کرده و به شهادت برسند. برای انسانیت مایه فخر و غرور است. ما پیمان می‌بندیم که اهداف و آرمان‌های این شهدا را نمایندگی کنیم، تا تحقق آرمان‌های این مبارزه به نتیجه دست یافته و امیدها را هر چه یشتر توسعه دهیم.

برخی از افراد و سازمان‌ها وجود دارند که با مبارزات ما عجین شده‌اند. این برای ما مایه مباهات است. اما در کل از سوی جنبش‌های چپ‌گرا و سوسیالیست ضعفی مشاهده می‌شود. در رابطه با مبارزه کوردستان به اندازه کافی توجه نشان نمی‌دهند و موضعی سرد نسبت به آن دارند. ابعاد اتحاد و انسجام این جنبش‌ها برای انان هنوز کشف نشده است. امروز در کوردستان، نه فقط برای مبارزه آزادیخواهانه کوردستان، بلکه برای خلق‌ها هم مبارزه صورت می‌گیرد. امروز در کوردستان خط جدیدی نمایندگی می‌شود. هم مبارزه طبقات فرودست و هم مبارزه خلق‌ها رهبری می‌شود. در همان زمان، در مقابل نیروهای هژمون، راهکارهای جدید مبارزه توسعه پیدا می‌کنند. برای نمونه، گریلاهای مدرنیته دمکراتیک راهکارهای جدید و گریلایی سده ۲۱ را در کوردستان، سوریه و خاورمیانه به پیش برده و توسعه می‌دهند. ما انتظار داشتیم که نیروهای چپ‌گرا و سوسیالیست جهانی، همکاریهای وسیعی با ما داشتند. در این باره ضعیف عمل می‌کنند.

افکار و پارادایم رهبر عبدالله اوجالان، خصوصا در بعد رهایی زنان و در بعد فرمول‌بندی ملت دمکراتیک، مبانی دگماتیک خاورمیانه را به لرزه درآورده است. وضعیتی انقلابی را رقم زده است. در مقابل مدرنیته سرمایه‌داری اعلام کرده است که خلق‌های جهان بیچاره و درمانده نبوده و برای حل مشکلات انان راه حل ارائه داده است. با توسعه مدرنیته سرمایه‌داری، صفحه جدیدی گشوده شده است، آلترناتیف جدیدی شکل گرفته است، این مبارزه، مبارزه سوسیالیسم دمکراتیک است، مبارزه خلق‌هاست، مبارزه برای آزادی‌ست. در واقع مبارزه برای دست‌یابی به حیاتی جدید است. این ابعاد مبارزه خلق کورد از اهمیت برخوردارند. به این منظور هم، نیروهای دمکراتیک و سوسیالیست جهانی، باید از مبارزه خلق کورد و این تفکر حمایت کنند. امروزه شاهد حملات اشغالگرانه هستیم. اشغالگری ترکها مانند رژیمی فاشیست با رهبری آ.ک.پ/م.ه.پ ادامه دارد. این فاشیسم تلاش می‌کند تا مبارزه آزادی خلق‌ها را از میان بردارد، می‌خواهد تا ما را نابود کرده و برای ادامه حاکمیت و قدرت خود دست به طراحی و برنامه‌ریزی می‌زند. اینگونه برنامه‌ریزی کرده بودند که ما را امسال نابود کنند، باشور کوردستان را اشغال کنند و انتخابات را برگزار کنند و حاکمیت فاشیستی خود را ادامه بدهند.

گریلاهای آپویی، خلقمان، سیاستهای دمکراتیک و زندان و پیش از همه، رهبر آپو در مقاومت زندان‌ها مبارزه را ادامه می‌دهند. با این مبارزه و مقاومت ما فاشیسم را درهم شکستیم. به همین دلیل بود که انتخابات امسال برگزار نشد. چرا؟ زیرا قادر به نابودی ما نشدند، زیرا نمی‌توانند ما را نابود کنند. امروز در مقاومتی که با روح و در عمل برای آن دست به فداکاری زده‌اند، در واقع مبارزه‌ای برای تمام خلق‌های جهان است.

این مبارزه در خاورمیانه هژمونی فاشیسم را ویران می‌کند، راه مبارزه آزادی و دمکراسی را باز می‌کند. ما برای انسانیت به چنین اقدام مهمی دست زده‌ایم. ما صفحه جدیدی از انقلابیگری هستیم. اما ما می‌بینیم که نیروهای دمکراتیک، چپ‌گرا و طرفدار حقوق بشر همچنان به رسانه‌های فرادستان توجه می‌کنند. رسانه تحت کنترل نیروهای هژمون و فرادست است. گروه‌های چپ‌گرا و سوسیالیست، عمدتا رسانه‌های حاکمیت دولت ترک را مبنا قرار می‌دهند.

به این دلیل حقیقت مبارزه عظیمی که در میان خلق کورد و خلق‌های کوردستان برای انسانیت صورت می‌گیرد به خوبی مشاهده نمی‌شود. این مقاومت بزرگ نقش مهمی در آزادی انسانیت دارد و مشاهده نمی‌شود. اتحادی برای این مسئله صورت نگرفته است. ما می‌گوییم که حقیقت کوردستان بسیار گسترده‌تر است. حقیقتی که با رهبری رهبر عبدالله اوجالان شکل گرفته است بسیار بزرگ است. راه، راه حل، آزادی و دمکراسی رهایی از وحشیگری مدرنیته سرمایه‌داری را نشان می‌دهد. به همین دلیل است که مبارزه صورت گرفته است. به همین دلیل است که در کوه‌های کوردستان ما مبارزه را ادامه می‌دهیم.

برای نمونه، اکنون دولت ترک از سلاح شیمیایی علیه ما استقاده می‌کند. نیروهای هژمونیک از این مسئله اطلاع دارند، و حتی برخی از این نیروها از دولت ترک حمایت هم می‌کنند. دولت ترک به این کشورها متکی است، دولتی فاشیست است، تلاش می‌کند تا در کوردستان ظلم و ستمکاری را همچنان ادامه دهد. تلاش می‌کنند تا ستم خود را بر خلق ترک هم ادامه بدهند. دولت‌های هزمونیک این مسائل را نادیده می‌گیرند. اما نیروهای حامی حقوق بشر، دمکراتیک و سوسیالیست باید در مقابل این رویه دولت ترک بپاخیزند، قیامتی بپا کنند. یعنی دولت ترک علیه انسانیت به جنایت دست می‌زند. علیه خلق کورد از سلاح‌های ممنوعه استفاده می‌کند. ما انتظار داشتیم که این مسئله در میان افکار عمومی به نارضایتی وسیعی کشیده شود، اما این مسئله صورت نگرفت. اما با این وجود ما اعتقاد داریم که پیش از هر چیز به نیروی خود و نیروهای خلق‌ها اتکا داشته باشیم.

ما به هیچ کس متکی نیستیم، به خودمان، نیروهای خود، دوستی خلق‌ها و حمایت انترناسیونالیستها متکی هستیم. ما بر این باوریم که مبارزه ما برای آزادی، دمکراسی و برابری، با رهبری زنان و جوانان به پیروزی می‌رسد و در سطح جهانی هم مورد حمایت قرار می‌گیرد. حمایت انقلابی انترناسیونال صورت گرفته و در مقابل فاشیسم ما بدون تردید به پیروزی می‌رسیم. ما پرچم آزادی و دمکراسی در کوردستان را برمی‌افرازیم و این فراخوان و راه جدیدی برای خلق‌های خاورمیانه و خلق‌های جهان است.