زارا محمدی مدرس زبان کوردی که بتازگی پدرش را در اثر بیماری از دست داد برای تحمل ادامه حبس به زندان شهر سنه بازگردانده شد. او در حین بازگشت برای دشمنی که امیدش به زندان است ابراز تأسف کرد.

زبان مادری مأنوس‌ترین زبان دنیا برای هر انسان است که بدیلی برایش وجود ندارد. او عشق را به آن زبان از والدینش دریافت کرده و دنیا را از دریچه آن زبان و فرهنگ می‌بیند.

زبان‌ها همگی پرشکوهند. غنای فرهنگی در جهان به عنوان یکی از زیبایی‌های بشریت شناخته می‌شود که کشورهای مترقی به آن احترام می‌گذارند.

این حق بدیهی و جهانشمول را ولی دول قبیله‌ای همچون ایران برسمیت نمی‌شناسند. ممنوع کردن زبان گروه‌های اتنیکی و تحمیل زبان و فرهنگ رسمی بر آنان برای ذوب هویتی و یکدست‌سازی دولت و ملت، از مصادیق فاشیسم است.

اکثر غیر فارسی‌زبانان ساکن جغرافیای ایران از خواندن یا نوشتن به زبان مادری خود معذورند یا آنرا به ندرت در مکاتبات خود استفاده می‌کنند. کم نیستند کسانی که حتی نمی‌توانند به زبان مادری خود بدرستی تکلم کنند.

حکومت فعلی ایران که میراث‌دار حکومت ستم‌شاهی سابق است نه تنها استفاده از زبان‌های مادری غیر فارسی در نظام آموزشی و ادارات رسمی را ممنوع می‌داند، بلکه نهادهای مستقل فرهنگی را به تعطیلی می‌کشاند و کوشندگان حفظ و توسعه زبان‌های بومی در معرض نابودی را سرکوب می‌کند.

زارا محمدی مدرس زبان کوردی  یکی از قربانیان این سیاست فاشیستی است که در بیدادگاه‌های جمهوری اسلامی به اتهام "تشکیل دسته و جمعیت به هدف برهم زدن امنیت ملی" به پنج سال زندان محکوم شد. معلوم نیست که تشکیل‌های جمعیت‌های کودکان در انجمن فرهنگی نوژین و آموزش زبان مادری به آنها به چه شکل امنیت ملی ایران را تهدید می‌کرده است.

موسی عنتر نویسنده شهیر که سی سال پیش توسط مأموران اطلاعاتی ترکیه در باکور به قتل رسید پاسخ این سئوال را به این شکل داده بود: "اگر زبان مادری من بنیان دولت تو را به لرزه درمی‌آورد، احتمالا این بدان معناست که دولتت را بر خاک من بنیاد نهاده‌ای."

زارا محمدی پس از شش ماه حبس، مدتی قبل بود که برای عیادت از پدرش که در بستر بیماری بود به مرخصی اعزام شد. او ولی پدرش را از دست داد. ابراهیم محمدی در اثر بیماری درگذشت.

به دنبال این واقعه، زارای داغدار دیروز دوباره به زندان شهر سنه و پشت میلەهای ظلم بازگردانده شد. او در حین بازگشت به زندان انگشتانش را به نشانه پیروزی بالا گرفت و در حساب اینستاگرامی خود برای دشمنی که امیدش به زندان است ابراز تأسف کرد.

دانش‌آموزان زارا که هنوز نمی‌دانند چرا زبان مادری‌شان در مدارس ممنوع است و نمی‌دانند چرا معلمشان در زندان زندگی می‌کند، روزی نه چندان دور بزرگ خواهند شد و خواهند فهمید زارا و زاراها برای آزادی زبان مادری شیرین آنها از قفس فاشیسم بود که زندگی پشت میلەهای زندان را به جان خریدند.