عضو هماهنگی کنفدرالیسم زنان کوردستان (ک.ج.ک)؛ بسه ارزینجان درباره دور دوم انتخابات ریاست جمهوری ترکیه با آژانس خبری فرات (ANF) گفتگو کرد.
انتخابات نمایندگان مجلس در ١۴ می برگزار شد. انتخاب ریاست‌جمهوری به دور دوم کشیده شد. شما نتایج انتخابات را چگونه ارزیابی می‌کنید؟ تصویر کوردستان و ترکیه را چگونه ارزیابی می‌نمایید؟
انتخابات ریاست جمهوری و مجلس ترکیه در ١۴ می ٢٠٢٣ انجام گرفت. نتایج آشکار شد. انتخاب ریاست جمهوری به دور دوم موکول گردید. آرای آ.ک.پ کاهش یافت.
حکومت فاشیست آ.ک.پ-م.ه.پ با دروغهای بزرگ، انحصار و دستکاری، تقلب و انواع راههای دزدیدن آراء، پروسه را انجام داد. نتیجه کنونی انتخابات با بازیها و فریبکاریها و توطئەهای بزرگ بەدست آمد. او حقیقت را ازدست داده بود و با این حیلەها بود که توانست بماند. ۴٩٫۵ درصدی که برای اردوغان در انتخابات ریاست جمهوری حساب شد، قطعا آرای واقعی نبود و یک نتیجه آمادەشده بود. چنین عددی برای فریب جامعه، ایجاد فضای روانی و تضعیف روحیه مخالفان، عمداً انتخاب شده بود. اردوغان همانگونه که ثروتهای جامعه را با روشهای مختلف بەجیب زده است، با همین رویکرد هم برای پیروزی در انتخابات ریاست جمهوری محاسبه کرده است. در ترکیه و باکور کوردستان، خلقمان با قاطعیت تام به حزب چپ سبز رای دادند. پیروزی مهمی در کوردستان بەدست آمد. لذا من به خلق کورد، زنان و همه خلقهای ترکیه که به حزب چپ سبز رای دادند، تبریک می گویم. مسلماً خلق، زنان و جوانان ما در این جریان نقش فعال و موثری داشتند و زحمات بزرگی کشیدند.
خلق ما در کنار ظلم، شکنجه، دستگیری، تعطیلی احزاب، فقر، مهاجرت و سیاستهای جنگ روانی، موضع خود را بەوضوح دفاع از دموکراسی و آزادی نشان داده و عزم خود برای مبارزه را نشان دادند. در کوردستان سطح مناسبی از فرهنگ دموکراتیک، شعور و هوشیاری ملی و آزادیخواهی بەدست آمده است. برای دموکراتیک شدن ترکیه، خلق ما و زنان، علیرغم همه فشارها، همه با قاطعیت وجود و حضور خود را در انتخابات نشان دادند.
ارزیابی شما از نمایندگی و حضور زنان در نیروهای دموکراتیک و آزادیخواه حاضر در این انتخابات چیست؟
نیمی از نمایندگان منتخب حزب چپ سبز، زن هستند. برای اولین بار در ترکیه یک حزب به میزان ۴٩ درصد رسید و بدین ترتیب وارد پارلمان شد.
حزب چپ سبز در بسیاری از جاها برای اولین بار زنان را کاندید کرد و پیروز شد. برای مثال در قرس و ارزروم که مناطق حساسی اند، با کاندیداتورهای زن پیروز شد. لذا خط دموکراتیک در بالاترین سطح نشان داده شد. برای اولین است که در تاریخ ترکیه مانیفست انتخاباتی زنان قرائت گردید، دفاتر زنان افتتاح شد، تجمعات زنان برگزار گردید و زنان از هر سن، شغل، خلق و باورمندی دینی، براساس برابری زنان، کاندید انتخابات شدند. با انتخابات اخیر ترکیه، ٢٠ درصد مجلس ترکیه را نمایندگان زن تشکیل میدهند. حزب چپ سبز نقش تعیین کنندەای در افزایش این نرخ داشت.  بر این اساس با مبارزەی آزادی زنان که در احزاب سنتی ه.د.پ انجام گرفته، نمایندگی چندجانبه، مهم و دموکراتیک از زنان صورت گرفته است. خط آزادیخواهی برابر و مستقل زنان در عرصه سیاسی نشان داده شده است. قدرت، اراده، پتانسیل، توان سازمانی و نفوذ زنان در جامعه مشخص گردیده است. بنابراین مبارزه تنها برای آزادی زنان کورد و زنان ترکیه نیست، بلکه خاورمیانه و کل جهان را تحت تاثیر قرار میدهد.
بنابراین این دستاورد زنان بسیار مهم و ارزشمند است. ما این دستاورد زنان را تبریک میگوییم. ه.د.پ، حزب چپ سبز که همزمان یک حزب زنانه نیز هست، نقش مهمی در این امر ایفاء کرده است. اعتماد و احترام به زنان با این انتخابات بیشتر شد. در انتخابات ٢٠٢٣ سطح نمایندگی برابری که حزب چپ سبز در جبهه زنان نشان داد، بەعنوان یک دستاورد مهم در مبارزه ما برای آزادی زنان در تاریخ ثبت شده است. حزب چپ سبز با سیستم رهبری مشترک و نمایندگی برابر، بار دیگر نمایندەی قوی دموکراسی و آزادی در خاورمیانه و جهان شد.

حکومت آ.ک.پ-م.ه.پ به انزوای رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان ادامه می‌دهد. چه مسئولیتی علیه این انزوا برعهدەی نیروهای دموکراتیک قرار می‌گیرد؟ پس از انتخابات چه شرایطی ممکن است رخ دهد؟

همان‌طور که مشخص است، رهبرمان از سال ٢٠١۵ تحت انزوا و شکنجه‌ی شدیدی قرار دارد، که هرروز سخت‌تر می‌شود و بیش از دو سال است که این وضعیت ادامه دارد. برای این‌که ترکیه را دمکراتیزه کنیم، برای ‌دست‌یابی به آزادی زنان، برای حل دمکراتیک مسئله‌ی کورد، برای این‌که زنان بتوانند به شکلی استراتژیک نقش و جایگاه خود را در زندگی بازیابند، تا تنه‌ی باور مردمی براساس برابر و آزاد ادامه داشته باشند، رهبرما در شرایط خیلی سختی اراده و باور و نوآوری بی‌همتا و موضع عظیمی برای آزادی و مقاومت از خود نشان می‌دهد. کنفدرالیزم دمکراتیک، مدل ملت دمکراتیک را بر همین مبنا ایجاد کرد.

بر ضد این موضع و موضع دفاع از آزادی آلترناتیو رهبر آپو، در این روند انتخابات، رژیم جنگ ویژه‌‌ی ترکیه، رهبرمان را مورد هدف قرار داد. احزاب درون ائتلاف جمهور و ملت، همچنین سازمان‌های رسانه‌ای این احزاب، تلاش کردند به شکلی بدور از اخلاق، پلید، بی‌وجدانانه، رهبر آپو را به عنوان وسیله‌ی انتخاباتی به کار ببرند. آن‌ها سعی کردند نقش آزادی‌خواهانه‌ی و دمکراتیک رهبر آپو را برعکس کنند، که برای زنان، جوانان، خلق‌های ترکیه و خلق‌های خاورمیانه نقش مهمی را ایفا می‌کند.

ائتلاف جمهور و ملت در سطوح مختلف و با انواع سخنان، افزایش انزوا بر رهبرمان را تبلیغ می‌کردند. این در حالی است که همیشه رهبرمان با پیامدهای خود از امرالی، زمینه‌ را برای مبارزه‌ی نیروی دمکراسی و آزادی را تقویت کرده است. تلاش کرد نفس تازه‌ای را به نیروهای دمکراتیک و آزادی‌های ترکیه، ببخشد. رهبر آپو با دفاعیات‌ و نوشته‌های مصاحبه‌هایش، که از درون سیستم شکنجه‌ی امرالی آن‌ها را آماده کرده، راه سوم در ترکیه را ایجاد کرد و رهبری اپوزیسیون واقعی را، رهبری ائتلاف کار و آزادی را بر عهده گرفت. با پیشنهاد و راهکارهایش، حضور مهمی را در مبارزه‌ی دمکراتیک ترکیه داشت. از این رو، همان‌طور که قبلا عرض کردیم، رفتار ناحق، بدور از ‌اخلاق و بی‌وجدانانه در حق رهبر آپو، که در انزوای مطلق و سختی بسر می‌برد، به هیچ وجه قابل قبول نیست.

دربرابر این سخنان ناراست، دروغ و افترا و تبلیغات‌ها، در برابر این تلاش‌ها، که می‌خواهند درک اشتباهی از شخصیت رهبر آپو بسازند، لازم است همیشه نیروهای کار و دمکراسی در هر جایی، پاسخ کوبنده‌ای به آنان بدهند. امروزه در ترکیه، معیار اساسی انقلابی، میهن دوستی و دمکراسی واقعی با موضع گیری دربرابر سخنان ناراست علیه رهبر آپو نشان داده می‌شود.

از این رو، اساسی‌ترین وظیفه‌ی میهن دوستی، انقلابی، انسانی، وجدانی و اخلاقی این است، که از بر حق بودن رهبرمان را درک کنیم و آن را شرح دهیم و از آن دفاع کنیم. در این انتخابات خلقمان هم با موضع خود و هم با سخنانشان به بهترین نحو از رهبرمان دفاع کردند، باید نیروهای دمکراسی و آزادی‌خواه به شکلی سازمان‌ بافته‌تر و موثرتر از رهبر آپو دفاع می‌کردند. لازم بود نظرها، ‌پروژه‌ها، محقق کردن آزادی جسمانی رهبرمان را بیشتر در برنامەی کاری خود می‌گنجاندند. لازم است به درستی این را درک کنیم؛ انزوا بر رهبرمان بزرگترین گرز بر راە آزادی و دمکراسی است. انزوای رهبرمان، انزوای کارگران، جوانان، زنان، نیروهای دمکراتیک و آزادی‌خواهان است.

آزادی رهبرمان، یعنی آزادی زنان، خلق‌های ترکیه، جوانان، گروه‌های دینی، کارگران، و به معنای زندگی آزاد و برابر است، بنابراین مبارزه برای آزادی جسمانی رهبرمان برای ائتلاف کار و آزادی باید از هر جایی و هر زمانی بروز و اساسی باشد.

شما آیندەی ائتلاف کار و آزادی را پس از انتخابات چگونه می‌بینید؟ از این رو نتایج انتخابات را چگونه ارزیابی می‌کنید‌؟

ائتلاف کار و آزادی که ه.د.پ و حزب چپ سبز در آن حضور داشتند، در کل آن نتیجه‌ای که برای آن برنامه ریزی کرده بودند را به دست نیاورد. بدون شک باید این وضعیت را به صورت همه جانبه برسی کرد. پس از دور دوم انتخابات ریاست جمهوری حتما به صورت گسترده این موارد ارزیابی خواهد شد.

در ترکیه حمله‌ی سرکوب سیاسی حکومت آ.ک.پ-م.ه.پ، رژیم فاشیست را می‌دانیم. واقعا اگر در ترکیه به جای ه.د.پ و حزب چپ سبز، حزب دیگری بود، این حزب بطور کل از بین می‌رفت.

از این رو صیانت زنان، خلق‌هایمان، جوانانمان، علوی‌ها، گروه‌های دینی، کارگران، سوسیالیست‌ها از ائتلاف کار و آزادی بسیار مهم است. باید قبل از هر چیز این را گفت. احزابی که درون ائتلاف کار و آزادی قرار دارند، نمایندگان، مبارزین و تشکیلاتشان کوشش زیادی انجام دادند. بدون شک این موضعی ارزشمند و جای دارد از آنان تشکر کرده و بر آنان درود فرستاد.

ائتلاف کار و آزادی یک ائتلاف ساده نیست. چنین ائتلافی که در برابر فاشیزم بااراده، باورمند و کار زیاد مقاومت می‌کند. فقط ائتلاف انتخاباتی نیست، همزمان ائتلاف مبارزه است. منبعد هم در پارلمان و هم در تمامی عرصه‌ها مقاومت عظیم، روح رفاقت، سازمانی، ائتلافی و مقاومتی ادامه خواهد داشت. ائتلاف کار و آزادی برای دموکراتیزه‌ی ترکیه، برای آزادی، عدالت و زندگی زیست محیطی، نقش استراتژیک خود را به شکلی ملموس درک کند و به نقش تاریخی خود عمل کند.

از طریق انتخابات ۱۴ می ۲۰۲۳ اهمیت این ائتلاف، لزوم مبارزه‌ای متحدانه از این نوع بیشتر دیده خواهد شد. بر این اساس و نتایجی که در انتخابات به دست آمد، پیشرفت و بزرگ‌تر کردن ائتلاف کار و آزادی را در پی خواهد داشت. در ترکیه رژیم آزادی‌‌خواه و دمکراتیک فقط با مبارزه‌ی متحد خلق‌های ترکیه و کوردستان، زنان، جوانان، کارگران، علوی، اسلامی‌های دمکرات، می‌تواند به دست آید. نقش و وظیفه‌ی استراتژی ائتلاف کار و آزادی برای دمکراتیزه کردن ترکیه باید با عمیق‌تر شدن و درک به دست می‌آید. بدون شک ارزیابی کاستی‌ها در این انتخابات، نقد کردن آن‌ها از خودشان برای پیروزیشان در آینده مهم است.

ائتلاف کار و آزادی خارج از ائتلاف جمهور و ملت، ائتلاف خط سوم است. از این رو گامی بسیار مهم و اساسی است. ما نمی‌توان گفت که تعمیق بزرگی در سیاست خودمدیریتی خط سوم صورت گرفته است. سیاست راه سوم فقط نقدکردن عمل حکومت‌داری نیست. راه سیاست خط سوم با نقد کردن یعنی برآورده کردن تاسیس جمهوری دموکراتیک است. مهم بود که مشکلات دمکراسی و آزادی در ترکیه را مورد بحث قرار دهند راه حل آلترناتیو را مشخص کنند. همچنین نه تنها تجمع، بلکه به همسان سازی خود با جامعه به شکلی کستردە نیاز داشت. با این‌که انتخابات برای مدت زیادی مورد بحث قرار گرفت، اما کارهای انتخابات به مدت کمی قبل از روند انتخابات انجام شد. برای کسب نتایج پیروزمندانه‌تر لازم است سازمان یافته‌تر و فعالیت گسترده در کوردستان و ترکیه انجام شود. همراه با گروها، انجمن‌ها، آکادمیسین‌ها، سازمان‌های مدنی توده‌ای می‌شد همکاری بیش‌تری انجام داد. ساست و سیاست‌مداری با دورپرهیزی از خلق ممکن نیست. اگر این‌گونه باشد دیگر هیچ فرقی با احزاب سیستم باقی نخواهد ماند. دقیقا مانند احزاب سیستم خواهند شد. به جایگزین و آلترناتیو تبدیل نمی‌شوند. باید دمکراسی مستقیم را از روستا گرفته تا شهرها بهتر انجام می‌دادند.احزاب سیاسی وقتی در جامعه در کنار خلق حضور داشته باشند، آن‌گاه حمایت خیلی عظیمی را دریافت می‌کنند.

بنابراین در این انتخابات باید ه.د.پ و حزب چپ سبز در سیاست بیشتر تمرکز خود را به خط و راه سوم، در عمل آن را نمایندگی کنند. مانند رهبری ما که بارها در مورد آن سخن گفته، برآورده نشدن آن، به دلیل تاسیس نکردن آکادمی‌های سیاست و کاستی در کار آموزش است. بر مبنای عملی کردن آکادمیک شدن، خط راه سوم، سیاست، دیپلوماسی، تشکیلات و فعالیت می‌توانند به نتیجه ختم شوند. بر اساس این مبنا، به تجدد، تغییر و دگرگونی، نیاز است. در شکل گیری و گستردگی سیاست کنفدرالیزم دمکراتیک، هوشمندی اتحاد بر اساس اختلافات ممکن است.

از این رو هرچیزی که اتفاق می‌افتد، بیفتد، باید احزاب درون ائتلاف در چارچوب یک حزب در انتخابات شرکت می‌کردند. همچنین باید ائتلاف کار و آزادی احزاب و گروه‌های بیشتر و گسترده‌تری را به خود جلب می‌کرد. برای مثال باید احزابی که از اسلام دمکراتیک دفاع می‌کنند، بسوی خود جذب می‌کردند.

همچنین مهم است که ائتلاف کار و آزادی با یکدیگر در رابطه با ایدولوژی و روشن‌فکری، گفتگو کنند. مهم است که انسان، تشکیلات و جوامعی که فلسفه و اندیشه‌ی رهبر آپو را تماما قبول دارند، گفتگو و آموزش عمیق‌تری را پیش ببرند. در تاسیس ملت دمکراتیک، پیشبرد طرف‌ها و گروه‌های دیگر مستلزم آموزش جدی است.

به طور خلاصه در این انتخابات یک‌بار دیگر مشخص شد که باید به مبارزه‌ی فکری و اندیشه‌ای اهمیت داده شود. همچنین لازم است که ائتلاف کار و آزادی خود را به قسمت‌های عظیمی که که تا هنوز خود را به آن ‌نرسانده‌اند، برسانند و باید در آن‌جا سازماندهی کنند. وضعیت ریشه‌ای که در انتخابات مطرح شد، این است که در محدوده یک جمعیت،‌ احزاب چپ زیادی فعالیت می‌کنند. اللخصوص در روند انتخابات احزاب چپ رو، دمکراتیک و سوسیالیست‌ها، بر سر یک توده فعالیت می‌کنند، این نیز باعث زیان بزرگ می‌شود و احزاب سیستم پیروز می‌شوند.

ائتلاف کار و آزادی بر ضد ائتلاف جمهوری فاشیست باید ائتلاف خیلی گسترده‌تری به پیش ببرد، جامعه و حتی تیم‌های کوچکش را سازمان دهد و مقاومت را تقویت کند.

شما در این انتخابات گسترش ائتلاف فاشیستی حکومت آ.ک.پ-م.ه.پ با جوامعی مانند هودا-پار و حزب رفاه را چگونه ارزیابی می‌کنید‌؟

این به این معناست که در صدمین سال تاسیس دولت ترکیه، به رژیم جنگ ویژه‌ی فاشیست به طور عمیق ادامه داده شود و کارهای عملی کردن رویای امپراطوری عثمانی نوین انجام شود. در سال ۲۰۰۲ زمانی که آ.ک.پ

 حکومت ترکیه را بدست گرفت دیگر از کمالیزم پاک شد و بجای آن اسلامی سیاه-سبز و فاشیزمی‌ که دشمن زنان است بر سر کار آمد و پس از آن مرحله‌ی تازه‌ای آغاز شد. با ائتلاف آ.ک.پ-م.ه.پ گام دوم برداشته شد. اکنون حزب کوچکی مانند هودا-پار و رفاه در آن شرکت دارند و این‌گونه سازماندهی و ائتلاف به پیش برده شد. در این مرحله‌ی تازه کمالیزم به طور کامل خاتمه یافته می‌شود و نیروهای دمکراسی و آزادی بیشتر مورد هدف قرار می‌گیرند‌. از طریق این انتخابات برای بنیان گزاری عمیق فاشیزم ائتلاف و تشکیلات‌های پیشرو ایجاد شدند.

تشکیلات هودا‌-پار که به شیوه‌ای وحشیانه آدم کشی می‌کنند، به ائتلاف آ.ک.پ-م.ه.پ ملحق می‌شوند، این نیز اشاره‌ای است به آینده‌ی وحشتناکی که در انتظار ترکیه است. واضح است که هودا-پار به وحشیانه‌ترین شکل در کوردستان آدم می‌کند، این سازمان فاشیست و عقب افتاده را جلو می‌آورند و به آن مشروعیت می‌بخشند. بدون شک احزابی چون آ.ک.پ و م.ه.پ و هودا-پار و حزب رفاه، ائتلافی علیه خلق‌ها و زنان و کارگران و خلق کورد است، ائتلاف این احزاب فاشیست، به معنای تشکیل نیرو است، که در آن تاریک پرست، غارت‌گر، متجاوز، ستم‌گر و دورو متحد شده‌اند. نیروهای ستم‌گر، از طریق دروغ و دورویی و ستم، دزدی و غارت‌گری سازمان داده‌اند، نیروی مئتلف نیز در این نقطه قرار دارند. این ائتلاف، پر از نژادپرست و مذهبی و شهوت پرست، است. انسان وقتی از این منظر نگاە می‌کند، متوجه می‌شود هدف از ایجاد ائتلاف جمهور، هدفی استراتژی و وحشت‌ناک و پلید است، این ائتلاف خلق‌ها و زنان ترکیه را نگران می‌کند.

ائتلاف جمهور به مانند طالبان و داعش، به هویت و موجودیت زنان باور ندارد، حتی معاهده‌ی استانبول را نیز قبول ندارند که معاهده‌ای بر خط لیبرالی است. همچنین از هر فرصتی بدست آمده ضدیت خود را برای زنان ابراز می‌کنند، ائتلاف آ.ک.پ و م.ه.پ و هودا-پار و حزب رفاه از اساس ائتلافی مردانه علیه زنان است.

بیشتر از ائتلاف ملت، می‌خواهند اتحادی بر سر خطی ایدیولوژی تاسیس کنند، می‌خواهند قرن ۲۱ را به قرن فاشیزم تبدیل کنند.

بدون شک زنان و خلق و تمامی نیروهای آزادی‌خواه و دمکراتیک جامعه تا آخر علیه این ائتلاف فاشیستی مقاومت خواهند کرد.

ائتلاف ملت در برابر این مسئله در کجا قرار دارد؟ آینده‌ی این ائتلاف را چگونه می‌بینید؟

ائتلاف ملت برای انتخابات ایجاد شد، هرچند قسمتی از نظراتشان به هم شبیه است، اما بیشتر نظراتشان درباره‌ی مسائل اصلی باهم فرق دارند.

خط فکری ائتلاف ملت پیچیده و نامشخص است، ج.ه.پ نمی‌خواهد از طریق نقد رادیکال این رژیم را در حال حاضر تغییر دهد، پروژه‌ی مشخصی برای تعامل با مسئله‌ی کورد، تفکراتش درباره‌ی زنان، آزادی‌خواهان رادیکال نیست.

ائتلاف ملت فکر می‌کند، از طریق اعطای اندکی حق و آزادی دمکراتیک می‌تواند به قدرت برسد، سپس می‌تواند دولت کمالیست را

 درون دولت ترکیه حفظ کند. اما چون ائتلاف ملت این‌گونه فاشیست و نژادپرست و ضد زن است، غیر ممکن است بتواند دولت و سازمان‌ها و قدرت را در دست بگیرد، به دلیلی که این‌گونه نقش اپوزیسیون بودن را اجرا می‌کند، ائتلاف ملت نمی‌تواند ائتلاف جمهور را شکست دهد. لازم است ائتلاف ملت خواست‌های رادیکال را پیش ببرند برای دستیابی به آزادی و دمکراسی علیه این رژیم فاشیست کنونی ترکیه، لازم است بر این اساس خود را سازماندهی کند. در این باره، براساس ارزیابی‌ها، اعضای احزاب ائتلاف ملت تقسیم می‌شوند، بین احزابشان و در میان خودشان مواضعشان را آشکار می‌کنند، ائتلاف ملت بر سر دو راهی است: یا آزادی و دمکراسی یا این‌که جز بلوک فاشیست محسوب خواهد شد. بجز این ممکن نیست فعال باقی بماند.

سیاست لازم به نصبت زنان از سوی ائتلاف ملت و ائتلاف جمهور را چگونه می‌بینید؟ تفکراتشان را درباره‌ی زنان چگونه ارزیابی می‌کنید؟

سیاست ائتلاف جمهور در مورد زنان واضح و آشکار است و لازم به بحث نیست. اما لازم است سیاست ائتلاف ملت در مورد زنان را ارزیابی کرد.

تفکراتشان دربارەی زنان همانند خود سیستم است. اندک آزادی‌هایی به زنان می‌دهند، اما زنان را از موارد زندگی و تصمیمات مهم دور می‌کنند، زن را به مرد گره زده و می‌خواهند این را به عنوان مدلی به جامعه نشان دهند. برای مثال، در فعالیت و تجمع ائتلاف ملت در این انتخابات، زنان و جوانان سخن نگفتند و مشاهده نشدند، درک مردسالارانه و قدرت مردسالارانه چنین اجازه‌ای نداد، زنان نتوانستند در میتینگ‌های همگانی سخنرانی کنند، اجازه داده نشد سخن بگویند. در تجمعات هردو ائتلاف جمهور و ملت، زن زیر سایه‌ی مرد باقی ماند، دیدیم که چگونه رهبران احزاب بر سکو‌ها چگونه با همسرانشان ظاهر شدند، زمانی که مردها سخن می‌گفتند، زنان ساکت بر سکوها نشسته بودند. این مثالی برای آن‌که، زن هیچ تاثیری ندارد و به مرد وصل است. حتی مرال اکشنر‌ رهبر حزبی فاشیست و مردسالار است، درباره‌ی این مورد خیلی نگران بود. فکر می‌کرد، زمانی که او سخن می‌گوید و شوهرش بی‌تاثیر در پشت می‌ایستد، این به آرای خود و حزبش ضرر می‌رساند، از این رو چنین منظره‌ای در انتخابات دیده نشد، از همه نوع شگردی را استفاده کرد و حرفایی در این بارە منتشر کرد.

لازم است نقش زن در این انتخابات مورد نقد و ارزیابی قرار گیرد، ازدواج نوع کلاسیک میان فئودال و خورده بورژوازی از اساس دلیل بردگی عمیق زنان است. به زنان به عنوان ملک نگاه می‌شود. این نوع ازدواج، به عنوان مدلیبرای جامعه معرفی می‌شود و می‌خواهند قبول واقع شود. در تمامی میتینگ‌ها، توجە کردیم، مردان زنی را بە خود وصل کردەاند و این نیز بە چیزی رسمی تبدیل می‌شود. وقتی زنان بر مبنای آزادی و برابری ارتباط‌ را تحقق می‌بخشند، این به عنوان بی‌آبرویی دیده می‌شود. فکر می‌کنند زن آزاد و مستقل شخصیت ندارد. اگر چنین نبود، اگر این‌گونه نبود تمامی نامزدهای انتخاباتی زن، در میتینگ انتخاباتی ملت سخنرانی می‌کردند، زنان براساس برابری درون احزاب انتخاب می‌شدند. زن فقط همسر نیست. همزمان به عنوان سیاست مدار بروی سکوها آورده شدند، در تمامی پست‌های احزاب و تمامی موارد نامزد بودند، وظایفشان برابر است. در سیاست، زنان قوی و ماثر را در ائتلاف ملت دیده نمی‌شود. زنان فقط به صورت روکش در آن‌جا حضور داشتند، اما در اصل به سیستم مردسالارانه گره خورده بودند، تنها به آنان اجازه داده می‌شود در جایگاهی برای خدمت به مردها قرار بگیرند.

اما لازم است زنان در تمامی زمینه‌ها زندگی، با هوشیاری و اراده و زبان و مواضعشان در جایگاه خود قرار بگیرند، با عنوان آزادی خود سخن بگویند‌، نباید زنان باعنوان مردها سخن بگویند، لازم است درباره‌ی تفکرات و نکته نظرات خودشان سخن بگویند، باید صاحب اراده باشند، لازم است در تمامی مراحل زندگی تصمیم خود را دانه باشند، لازم است مدل همزیستی آزاد و رابطه‌ی بین زن و مرد بر این اساس پیش برده شود.

این‌گونه، در آخرین انتخابات، تفکرات ائتلاف ملت به نصبت زنان به مانند تفکرات سیستم سرمایه داری مدرنیته بود، این تفکرات با مبارزه‌ی زنان در قرن ۲۱ مغایرت ندارد. در سیستم مدرنیته‌ی سرمایداری، می‌خواهند در سیاست و زندگی، زنان را به مردان وصل کنند. اما بدون شک قرن ۲۱، قرن زن است، قرن انقلاب زنان است. وقتی زن وارد سیاست و تمامی مراحل زندگی می‌شود، لازم است صاحب کار و تشکیلات خود، بر مبنای آزادی و برابری باشد. لازم است زنان زندگ که برمبنای دنباله رو بودن مردان را قبول نکنند.

درخواستتان در باره‌ی انتخابات ریاست جمهوری چیست؟

نتایج دور دوم انتخابات ریاست جمهوری مهم است، لازم است تمامی نیروهای آزادی‌خواه و دمکراتیک در داخل و خارج از کشور رای دهند.

لازم است بر علیه نامزد ائتلاف پلید آ.ک.پ و م.ه.پ و هودا‌-پار اردوغان رای دهند، باید زنان و تک تک افراد خلق در دور دوم انتخابات ریاست جمهوری، برای شکست دادن اردوغان فاشیست، رای بدهند.

مبارزاتمان برای آزادی زن و خلق و کارگران وارد مرحله‌ی تازه‌ای شده است.

تلاش‌ها ادامه دارد تا قرن ۲۱ را به قرن زن تبدیل کنیم، بدون نگاه کردن به عقب در انتخابات دور دوم ریاست جمهوری، با تمام نیرو و توان و مقاومت ادامه می‌دهیم، پارلمان قسمتی از مبارزات ما برای آزادی است، آری مهم است، اما همه چیز نیست. با تجربه‌ی بزرگی که در این عرصه داریم، به مبارزه ادامه می‌دهیم، رفته رفته مبارزه را گسترش می‌دهیم، با اتحاد بزرگ‌تر می‌شویم.

همراه با نتیجه‌ی این انتخابات، همگی اهمیت و معنای زندگی را درک کردند، که باید زنان، جوانان، خلق، علویان، نیروهای دمکراتیک و آزادی‌خواه، ائتلافی را ایجاد کنند و در این راستا مبارزه کنند. از این رو، قرن ۲۱ قرن زن است، به قرن گسترش مقاومت، قرن دوباره بنیان گزاری زندگی بر اساس “ژن، ژیان، ئازادی” خواهد بود. ما به عنوان زنان و جوانان، طبق توان خود تلاش می‌کنیم این را به پراتیک تبدیل کنیم. از نقاط ضعفمان درس می‌گیریم، دوباره خود را سازمان می‌دهیم و علیه فاشیزم مقاومت می‌کنیم.

از خودمان دفاع می‌کنیم و بدون شک پیروز خواهیم شد. به مبارزی که رهبر آپو و شهدا و خلق و رفقایمان انتظار دارند، تبدیل خواهیم شد. مبارزاتمان را گسترش خواهیم داد. بر این مبنا، دوباره می‌گوییم: “ژن، ژیان، ئازادی”.