۱۰۰ نفر از فعالین سیاسی و مدنی طی نامه‌ای به جاوید رحمان گزارشگره ویژه‌ی حقوق بشر سازمان ملل در امور ایران از وی خواسته اند تا زندانی شدن مادران و بستگان زندانیان سیاسی را که فقط به دنبال دادخواهی بستگانشان هستند، به طور ویژه پیگیری کند.

   در این نامه با اشاره به «ماده ۹ و بند ۲ ماده ۱۱ اعلامیه جهانی حقوق بشر و بند ۱ ماده ۹ و بند ۱ ماده ۱۵ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی»، «بند ۲ ماده ۲۵ اساسنامه دیوان جزایی بین المللی» و قانون اساسی جمهوری اسلامی و مواد ۴، ۲۳۷ و ۲۳۸ قانون آیین دادرسی کیفری، اعلام شده است که یکی از اصول حاکم بر پرونده‌های کیفری شخصی بودن جرم و مجازات است اما در جمهوری اسلامی هر روزه به کرات این اصل نادیده گرفته می‌شود.

   نویسندگان این نامه اعلام کردند، در طول ۴۰ سال حکومت اسلامی نه تنها دگراندیشان و آزاد اندیشان بلکه خانواده و بستگان آنها نیز مورد ستم قرار گرفته وبرای آنها پرونده سازی شده است.

​​​​​​​   در این نامه به فرنگیس مظلوم مادر سهیل عربی زندانی عقیدتی زندان رجایی شهر کرج که توسط نیروهای رژیم دستگیر شده است، اشاره شده و وی را نماد مادران مظلوم زندانیان سیاسی در ایران دانسته‌اند.

   لازم به ذکر است که فرنگیس مظلوم مادر سهیل عربی در اول مرداد بازداشت و به مکان نامعلومی منتقل شده است.

   جمهوری اسلامی به کرات برای وارد کردن فشار بر زندانیان سیاسی و عقیدتی اقدام به بازداشت خانواده و بستگان آنها کرده و در موارد بسیاری با تهدید خانواده‌ی زندانیان برای اعتراف‌گیری از آنها بهره برده است.