بهشت روی زمین: درسیم

درسیم به خاطر کوهستان‌های مرتفع خود معروف است. این بخش از کوردستان با تاریخ و گذشته باستانی خود مکانی مقدس برای تمامی کوردهاست.

درسیم برای کوردهایی که هزاران سال در این منطقه سکونت داشته‌اند، یک پناهگاه امن بوده است. حمله اشغالگران به این سرزمین هیچگاه نتوانسته است مقاومت مردمی را درهم بشکند. کوهستان‌های درسیم قلعه‌ی مقاومت‌های «سیدرضا»، «علیشر» و «ظریفه» است.

درسیم میهن و سرزمین هزاران شهید کوردستان است. درسیم سرزمین سارا، بریتان، پولات، منزور و هزاران مبارز جنبش آزادیخواهی است. در این سرزمین‌ مقدس، فرمانده افسانه‌ای زیلان (زینب کناجی) عملیاتی فدایی را علیه رژیم اشغالگر ترکیه در سال ١٩٩۶ انجام داد.

کوهستان‌های مُنزور و مرجان که از شمال درسیم آغاز و به جنوب ارزنجان ختم می‌شوند دارای ارتفاعی تا ٣۶٠٠ متر هستند. جریان آب‌ رودهای جاری در این کوهستان‌ها از شمال به سمت فرات و از جنوب به رودهای مراد و آوارس سرازیر می‌شود. چشمه مُنزور از بهشت‌های پنهان زمین در شمال روستای زرانیگ و در نزدیکی روستای زیارت واقع شده است.

در تاریخ کوردستان درسیم اینگونه نام برده شده است:"طبق باورهای رهبران افسانه‌ای ما، آب جاری چشمه مُنزور شیری است که از سینه‌های الهه آناهیتا سرچشمه می‌گیرد. از چشمه‌های منزور آب (شیر) می‌جوشد و صلح و آرامش را به ارمغان می‌آورند."

هر وقت فرصتی دست داده باشد از این سرزمین مقدس و قلعه مبارزان بازدید کرده‌ام. در شهر آمَد هوا گرم است و درجه هوا به ۴٣ درجه رسیده است. با رفقایمان در مرخصی سالانه از آمَد به سوی درسیم به راه افتادیم. در مسیر به استان الازیغ رسیدیم که گرمایش به پای لهیب تابستان آمَد نمی‌رسید. بدون توقف وارد جاده پرتک می‌شویم و بسوی سد پرتک راهمان را ادامه می‌دهیم. حین عبور از جاده دیواره سد صدای مرغان دریایی را می‌شنویم و پرواز آنان را به تماشا می‌کنیم. یاد این جمله معروف افتادم که می‌گوید: "انسان در جایی که دریا وجود ندارد می‌تواند دریانورد امید باشد".

پس از عبور از سد، کوه‌های درسیم با تمامی شکوه خود خودنمایی می‌کنند. گرمای آمَد و الازیغ در اینجا جایش را به هوایی خنک داده است. ما راهمان را به سوی مرکز شهر درسیم ادامه می‌دهیم و در پس از آن به پلومور می‌رویم. آنانی که به درسیم سفر کرده‌اند بدون شک از روی رودخانه مُنزور، پلومور و یا پری عبور کرده‌اند. ما در جاده پلومور توقف کردیم و زیبایی این چشمه‌ها را تماشا کردیم. آب پلومور که از کوهستان جاری می‌شود با ایجاد پوشش گیاهی غنی جلوه‌ای وصف‌ناپذیر به این منطقه بخشیده است. بدون شک آب‌هایی که از کوهستان‌ها و صخره‌ها جاری می‌شوند، زیبایی بهار را به درسیم می‌بخشند.

پس از توقفی کوتاه راهمان را به سوی کوه‌های مُنزور و ارتفاعات این منطقه ادامه دادیم. لکه‌های سفید برف در کوه‌های آنا و میدان توجه ما را جلب کرد. لاله‌هایی که در ماه‌های مارس و آوریل در دامنه‌‌های کوهستان‌های درسیم رشد می‌کنند زیبایی جداگانه‌ای به طبیعت می‌بخشند. فعالیت‌های زنان در تمامی عرصه‌های زندگی اجتماعی درسیم قابل مشاهده است. تقریبا تممای مغازداران درسیم زن هستند.

به گفته محققان ، بیش از ١٣ هزار نوع گیاه در ترکیه وجود دارد و بیش از سه هزار گیاه از این گیاهان بومی هستند. ١۶٠٠ گونه گیاهی در درسیم وجود دارد و ٢٩٣ نوع از این گیاهان بومی هستند. درسیم با کوه‌ها، طبیعت، گیاهان و رودخانه‌های خود تجلی بهشت در روی زمین است.

پس از پلومور، به مرکز درسیم می‌رویم و راهمان را به سوی اواجیک ادامه می‌دهیم. قبل از رسیدن به مرکز، از بنای صلح بازدید می‌کنیم.

درسیم همچنین به خاطر عسل معروف است. این به دلیل گلهای مختلفی است که در درسیم رشد می‌کند. ممنوعیت های اعمال شده از سوی گماشته رژیم ترکیه بر فرمانداری بر دامداری و کشاورزی تأثیر گذاشته‌اند.

دولت استعمارگر ترکیه مرتباً با عملیات نظامی و هچمین با پروژه‌های مخرب خود طبیعت درسیم را هدف قرار می‌دهد.

چشمه‌های مُنزور مکان‌های مقدس برای خلق علوی هستند. با این همه، این منطقه توسط سربازان و پلیس تُرک محاصره شده است. با این حال و با وجود همه حملات و محاصره‌ها درسیم همچنان زیبایی آسمانی خود را حفظ می‌کند.