بعد از آنکه دولت اشغالگر ترک بخشی از خاک سوریه را اشغال کرد، در ۲۴ اگوست ۲۰۱۶ بیثباتیهای سوریه وارد مرحله جدیدی شدند. در نتیجه یک بازی سیاسی بین داعش و دولت ترک، منطقه اشغال شد. در آن دوره علیرغم آنکه اجازه داده نشد که حاکمیت ترکی وارد ائتلاف بینالمللی علیه داعش شود، اما در مناطق خط مرزی جرابلس، عزاز و باب نیز اشغال شد. اشغالگری با پذیرش و موافقت روسیه امکانپذیر شد. هدف اصلی دولت ترک اشغالگر ترک نیز خودمدیریتی جزیر، کوبانی و عفرین بود. در توافق بین روسیه و ترکیه در عفرین در مقابل غوطه دمشق به ترکیه داده شد. زمانیکه نیروهای روسیه در ژانویه ۲۰۱۸ از عفرین عقبنشینی کردند، عملا راه برای اشغالگری ترکیه باز شد.
دولت ترک در حملات خود به کانتون عفرین مرتکب جرایم جنگی بیشماری شده و در موارد متعددی مرتکب نقض حقوق بشر شده است. با نیت قبلی و تعمدا خلق کورد را هدف قرار داده است، به زور آنها را از خانه و منازل خود بیرون رانده است. همچنین همان اقدامات را در مقابل اعرابی انجام میدهند در مقابل آنها قرار میگیرند. دولت ترک نیز در میان سکوت مجامع بینالمللی در حال تغییر دموگرافی منطقه است.
دولت اشغالگر ترک در مناطق اشغال شده سیاستهای کوچ اجباری را تحمیل میکند، زبان ترکی به زبان مدارس تبدیل شده است، پرچم ترکیه نیز در تمامی ساختمانهای عمومی برافراشته شده است، اسامی بیشتر مناطق نیز به نامهای ترکی تغییر یافتهاند. در آخرین اقدامات نیز نیز لیر ترکی جای لیر سوری را گرفته است.
نقض حقوق بشر و حملات دولت اشغالگر ترک همچنان در ابعاد مختلف تداوم داشتهاند، اما در ۹ اکتبر ۲۰۱۹ به سریکانی و گری سپی حمله شد و جامعه بینالمللی نیز در این باره سکوت کرد. جرایمی که در عفرین انجام میدهند، در این مناطق نیز تکرار میشود.
اخیرا به شنگال و کمپ پناهندگان مخمور نیز حمله کردهاند، همزمان نیروهای خود را در روستاهای تل تمر، زرگان و عین عیسی انجام داده و وسائط نقلیه نظامی ، دست به تحرکات وسیعی در روستاهای مناجیر و العلیا، زین زرگان و روستاهای حوالی زرگان و عین عیسی نمودهاند. در رابطه با این مسئله پژوهشگر و نویسنده سوری، احمد الدرزی طی گفتگویی با آژانس خبری هاوار نیز اظهار داشت که تهدیدهای ترکیه در منطقه بسیار خطرناک هستند. این تهدیدات مسئله بودن یا نبودن ما در آینده را رقم میزند. حملات دولت ترک صرفا هویتها را هدف قرار نمیدهد، بلکه سوریه را در کل مورد هدف قرار میدهد. ترکیه کوردها را هدف قرار داده اما در اصل پروژه کلانتری را در سر دارد.
الدرزی در ادامه گفت: ترکیه میراثدار عثمانی بوده و خود را مسئول امپراتوری جدیدی برای بازسازی نئو عثمانیگری میداند. ترکیه در این دوره تصور میکند که با استفاده از خلا و اختلافات موجود در سطح منطقه میتواند امپراتوری خود را ایجاد کند.
هدفی بزرگتر از شمال-شرق سوریه در سر دارند
احمد الدرزی در گفتگوی خود اظهار داشت که ترکیه تمامی اقدامات خود را توجیه کرده و تلاش دارد تا نه فقط شمال-شرق سوریه بلکه ادلب و جرابلس را نیز به تمامی تحت سیطره خود درآورد. مسئله بسیار بزرگتر از این موارد است. ترکیه در لیبی گامهای بلندی را برداشته است و تلاش میکند تا به سوی شرق پیشروی کند، سپس متوجه مصر و تمامی منطقه شود.
این پژوهشگر سوری با اشاره به رهبری ناتو از سوی آمریکا اظهار داشت که این نیرو در این مرحله در دوره بسیار خطرناکی قرار دارد. این نیرو طبق اشاره ماکرون با تضعیف هژمونی غربی که نزدیک به دویست سال است ادامه یافته است، روبرو است و اکنون با تهدیدهای چین، روسیه و ایران روبرو شده است.
بعد از آنکه صالح مسلم پروژه تجاوزگریهای ترکیه را مورد انتقاد شدید قرار داد، ترکیه شمال-شرق سوریه را هدف حملات خود قرار داد
احمد الدرزی در ادامه سخنان خود اظهار داشت: ترکیه با حملات همه جانیه خود، تمامی منطقه را هدف قرار داده است. ترکیه در مراحل اولیه از صالح مسلم خواست که با این کشور همکاری و توافق کرده و فدراسیونی را برای کورد در منطقه به رسمیت بشناسد، اما به شرطی که تحت نظر ترکیه باشد. صالح مسلم این اقدام و توافق را نپذیرفته و به همین دلیل ترکیه علیه مسئله کورد در سوریه قرار گرفت. الدرزی در ادامه افزود: هر کس با پروژههای ترکیه مخالفت کند آماج حملات این کشور قرار میگیرد. ما میدانیم که شورای میهنی کورد در سوریه بخشی از ائتلاف اپوزیسیون سوری است که تحت کنترل ترکیه قرار داد. این مسئله به شیوهای آشکارا به موضع کورد برای پروژه آینده ترکیه در این منطقه ارتباط دارد. کوردهایی که از پروژه ترکیه حمایت میکنند، به ابزاری برای ترکیه تبدیل شده و تحت تاثیر این کشور قرار میگیرند. کوردهایی که راضی به تجزیه سوریه بر اساس مطامع ترکیه نیستند، پروژه ترکیه را رد میکنند، و بر همین اساس با ترکیه دشمنی میکنند.
در رابطه با نقش دولتهای عربی علیه ترکیه، الدرزی اظهار داشت که دولتهای عربی در این رابطه به طور کلی تقسیم شدهاند. اکثریت این کشورها تلاش میکنند در مقابل ترکیه مقاومت کنند، اما نمیتوانند.
الدرزی در بخش دیگری از سخنان خود اظهار داشت: در نتیجه اختلافات بین نیروهای منطقهای، موضوعات بسیار مهمی در سطح منطقهای وجود دارند. عربها اکنون دچار این تردید شدهاند که آیا دمشق میتواند طی ائتلاف با ایران و روسیه در مقابل ترکیه ایستادگی کند یا خیر؟ اما از سوی دیگر آنها نمیخواهند که ایران در این کشور حضور داشته باشد، اما از طرف دیگر میخواهند که روسیه به جای ایران در مقابل ترکیه قرار گرفته و در سوریه حضور داشته باشد.
عدم توانایی اعراب در پیگیری یک نقش فعال
الدرزی نویسنده و پژوهشگر عرب سوری در بخش دیگری از این گفتگو فاش کرد که افسار دولتهای عربی در دست آمریکا قرار داشته و در این بار اظهار داشت: نحوه برخورد و دستورات آمریکا است حد و حدود رفتار کشورهای عربی را تعیین میکند. به همین علت نمیتوان به نقش دولتهای عربی اتکا داشت. به همین دلیل است که این دولتها بنابه دستور آمریکاییها تصمیم میگیرند. آمریکا نیز به دلیل اختلافات داخلی، تغییر نگرشهای جهانی و قدرتگیری هر سه دولت روسیه، ایران و چین، و تاثیر این دولتها بر فرصتهای ایجاد شده، تداوم حضور آمریکا در غرب آسیا را را به چالش میکشند. این همان وضعیتی است که ژنرال مک کنزی در هفته گذشته وضعیت غرب آسیا را از این زاویه تحلیل کرده است.