پس از ناکامی در همه پرسی برای استقلال در باشور کوردستان هیچ یکی، تبدیل به دو نشد. بازی‌های کثیف زیادی در باشور انجام می‌شود. در تمام این بازی‌های کثیف دشمنان کورد، اثر انگشت خانواده بارزانی دیده می‌شود.
رفراندوم آگوست ٢٠١٧ اقلیم کوردستان در شعار با هدف اعلام استقلال آغاز شد و نتیجه آن از دست رفتن دستاوردهای بزرگ خلق کورد بویژه در بخش جنوب کوردستان بود. دولت عراق استراتژیک‌ترین فرودگاه ها و مکان‌ها را تصرف کرد. ارتش عراق همچنین مناطق مهم مرزی را تحت کنترل خود درآورد. این گام غلط خانواده بارزانی، باشور را دهه‌ها به عقب انداخت. با این حال، پس از این بحران که قرار بود مسعود بارزانی از ریاست اقلیم کوردستان کناره‌گیری کند، وی بیش از دو سال در قدرت باقی ماند.
در سال ۲۰۱۴، پیشمرگه‌ها مناطق کوردنشین ایزدی را تنها گذاشتند. واقعیت این است که پیشمرگه‌ها به دستور خانواده بارزانی از شنگال و مناطق اطراف آن فرار کردند. این یک عزیمت یا عقب‌نشینی نبود، به آن "فرار" می‌گویند - زیرا از دست داعش فرار کردند.
همچنین، عدم موفقیت رئیس مجلس اقلیم برای عزیمت به هولیر [از ٢٠١۵ تا ٢٠١٧] و همچنین انتخابات تحت فشار و ممنوعیت سال ۲۰۱۷ حوادث و ضربه سنگینی به اراده مردم باشور وارد کرده و آزادی آن را سلب کرد.
ممکن است که بارها اخبار مربوط به خرید ویلا توسط خانواده بارزانی در بورلی هیلز به قیمت ۴۷ میلیون دلار را شنیده باشید. نکته عجیب این است که وقتی پیشمرگه‌ها ماهها بدون یک ماه (حقوق) می‌مانند، خانواده بارزانی می‌روند تا ثروت‌های چپاول شده کوردها را در آمریکا خرج کنند. گفته می‌شود ثروت خانواده بارزانی حدود ۴۱ میلیارد دلار است. این بدان معناست که خانواده بارزانی در میان ۱۰ خانواده ثروتمند جهان قرار دارد. اگر به عنوان یک شخص به آن نگاه کنید، بارزانی در میان ۲۰ ثروتمند جهان قرار دارد. به عبارت دیگر، آنها می‌توانند بیش از اروپا از پول خود برای توسعه و نوسازی باشور کوردستان استفاده کنند. اما (شام) شکر است، پول شیرین‌تر از آن است!
جالب اینجاست که وقتی داعش در تابستان ۲۰۱۴ به شهرهای کرکوک و موصل حمله کرد، بسیاری از خانواده‌های باشور کوردستان که نزدیک به خانواده بارزانی و بسیار هم ثروتمند هستند، باشور را ترک کردند و به کویت، لبنان و اردن گریختند. مسعود بارزانی خود در آن زمان از پ.ک.ک درخواست کمک کرد و از موفقیت آنها تشکر کرد. فیلم دیدار او در اردوگاه مخمور با گریلاها به یاد همه است. از درخواست کمک و تشکر به نقطه جنگ با گریلاها رسیده‌ایم. چه اتفاقی افتاد که خانواده بارزانی کوردستان را ترک کردند و فقط به فکر منافع خود بودند؟
من فقط می‌خواهم چند سوال بپرسم:
چرا همه نهادها و ارگان‌های دولتی در دست خانواده بارزانی است؟ برادرزاده مسعود بارزانی - نچیروان بارزانی رئیس اقلیم کوردستان است. پسر مسعود بارزانی - مسرور بارزانی رئیس دولت اقلیم کوردستان است. پسر جلال طالبانی، جانشین رئیس اقلیم کوردستان است. پسر دیگر مسعود بارزانی نیز فرمانده نیروهای پیشمرگه است. آیا پسر دیگری مسئول دانشگاه‌ها و اماکن علمی است؟
چرا خانواده بارزانی به تنهایی دارای بیش از ١٠ شبکه تلویزیونی هستند که تحت عنوان فعالیت رسانه‌ای به بلندگوی دولت ترکیه در میان کوردها مبدل شده‌اند؟
چرا ده‌ها پایگاه نظامی در اقلیم کوردستان وجود دارد و به گفته منابع محلی حدود ۳۰،۰۰۰ سرباز دولت ترکیه در آنجا هستند؟
چرا سازمان اطلاعاتی ترکیه (میت) به راحتی در باشور کوردستان پرسه می‌زند و براحتی قتل کوردها را سازماندهی کند؟
چرا تلویزیون‌های دولتی ترکیه می‌توانند مراکز خود را در باشور کوردستان افتتاح کنند ولی «روناهی تی‌وی»، «سترک تی‌وی»، «آرین تی‌وی»، «چرا تی‌وی»، «ژن تی‌وی» و ... هنوز هم اجازه بازگشایی یک دفتر در هولیر را ندارند؟
چرا دروازه سمالکا توسط پ.د.ک بسته شده است و کسانی که می‌خواهند به روژاوا سفر کنند با پرسش‌های پرسنل میت روبرو می‌شوند؟
این بدان معنی است که سیاست باشور امروز دیگر از سوی کوردها مدیریت نمی‌شود، کاست بارزانی و دولت ترکیه سیاست در این بخش را قبظه کرده‌اند.
یک مسئله من را بسیار عصبانی کرده است. وی می‌گوید در جشن ریاست جمهوری که قدرت از مسعود بارزانی به نچیروان بارزانی واگذار شد، سرود "ای رقیب " به دلیل حضور وزیر خارجه ترکیه خوانده نشد. انسان گاهی کوتاه می‌آید، اما این دیگر نرمش یا کوتاه آمدن نیست. انسان خود را کوچک می‌کند، اما آنقدر خود را بی‌حرمت نمی‌کند. بستن دروازه سمالکا به معنای گرسنه نگهداشتن مردم روژاوا و باشور است. پارت دمکرات کوردستان باید یک روز از این اشتباهات خود برگردد. در حال حاضر از هر طرف به روژاوا حمله می‌شود.
بارزانی هم می‌خواهد خنجری به پشت روژاوا بزند
عقب نشینی گریلاها از منطقه حتی جای بحث نیست: زیرا گریلاهای پ.ک.ک در سالهای ۱۹۸۱-۱۹۸۲ در آن کوه‌ها مستقر شدند. یعنی حدود ۴۰ سال. همیشه در رسانه‌های کاست بارزانی طوری گزارش شده است که گریلاهای پ.ک.ک ۵-۱۰ سال است که در منطقه مستقر بوده‌اند. اما واقعیت چیز دیگری است.
اگر بروید و از یک کودک ۷ ساله بپرسید، او به شما خواهد گفت که هدف دولت ترکیه اشغال باشور کوردستان است. همه دنیا این را می‌دانند و می‌گویند فقط کاست بارزانی است که چشم خود را بر روی این خطر بسته است. همه دنیا می‌دانند که دولت ترکیه تازه وارد باشور شده و قصد خروج از آنرا ندارد. فقط با مقاومت می‌توان ترکیه را بیرون کرد.
اگر کاست بارزانی مردم را تحت فشار قرار ندهند، مردم باشور کوردستان هرگز اشغالگری را نمی‌پذیرند. همانطور که در بامرنی و بسیاری از مکان‌های دیگر، خلق باشور قیام کردند، آنها اجازه نمی‌دهند که دولت ترکیه خون کوردها را بریزد.
خلق باشور از شرف و خاک خود صیانت می‌کند
آخرین نکته مهم این است که اگر گریلاهای پ.ک.ک نبودند، دولت ترکیه تاکنون باشور را اشغال کرده بود. ترکیه پرچم خود را به طور رسمی در همه جا به اهتزاز در آورده بود. بارها (مانند اورمار، زاپ، متینا و ...) گریلاهای پ.ک.ک اجازه ندادند دولت ترکیه با نیروهای خود و سلاح‌های سنگین وارد باشور شوند و آنجا را اشغال کنند.
چه می‌توانم بگویم، امیدوارم که روزی خاک باشور به باشور ملت کورد تبدیل شود - و سپس با افتخار به باشور خواهم رفت و نام آن را در سراسر جهان تبلیغ خواهم کرد ...
منبع: xwebun
