مراد کاراییلان عضو کمیته مدیریتی پ.ک.ک و فرمانده قرارگاه مرکزی دفاع از خلق در برنامه ویژه کانال ماهواره‌ای سترک تی‌وی به پرسش‌های روسیدا ماردین پاسخ داد و مقاومت علیه حصر عبدالله اوجالان رهبر خلق کرد را ارزیابی کرد.

 

کاراییلان خاطرنشان کرد که ٢١مین سال توطئه سال مبارزه سراسری می‌باشد و در مقطع باید به توطئه برای همیشه پایان داده شود.

 

فراخوان به اتحاد و همبستگی ملی

کاراییلان با دعوت کردها به اتحاد گفت:"وقتی ما دیگر نیروهای کردستانی را به اتحاد ملی فرامی‌خوانیم نمی‌گوییم که بیایند در کنار ما بجنگند. پ.ک.ک به اندازه کافی توان جنگیدن دارد، پ.ک.ک از جنگ نمی‌ترسد. زیرا نیرویی جنگنده و فدایی است."

 

کاراییلان با اشاره به اینکه ٢٠ سال از توطئه بین‌المللی می‌گذرد افزود:"به شهیدانی که با شعار 'کسی نمی‌تواند روز ما را تاریک کند' بر علیه توطئه جان خود را فدا کردند ادای احترام می‌کنم. در ٢٠ سال گذشته مقاومت ارزشمندی نشان داده شد. با یاد از رفقا اردال، عادل، نودا، ویان، دلال، آتاکان و ذکی از تمام شهیدانمان تجلیل می‌کنیم."

 

چکیده‌ای از سخنان کاراییلان را در پی بخوانید؛

 

توطئه به اهداف خود دست نیافت

"خلق و جنبش‌مان مانع دست‌یابی توطئه‌گران به اهداف خود شدند و مقاومت را در تمام عرصه‌ها گسترش دادند. در سایه مواضع رهبر آپو در زندان امرالی و پارادایم نوین، با مقاومت قهرمان ما و فداکاری خلقمان توطئه به موفقیت نرسید. هدف توطئه تصفیه و نابودی جنبشمان بود. اگر امروز به چنین هدفی دست نیافته‌اند نشان دهنده این است که توطئه شکست خورده است. ما در ٢٠ سال توانستیم توطئه را شکست دهیم اما هنوز نتوانسته‌ایم به تمامی به توطئه پایان دهیم. توطئه علیه خلقمان اگر چه طی ٢٠ سال گذشته به اجرا درآمده اما توطئه اصلی در پیماننامه لوزان طرح‌ریزی شده است. تا پیمان لوزان می‌گفتند که کردستان شکل خواهد گرفت، اما چه شد؟ میهن ما را به چهار بخش تقسیم کرده و آنرا انکار کردند. ما نیک می‌دانیم که مواضع کشورهای اروپایی در قبال میهن ما منفی است. برای حل مسئله کردها هیچ گامی برنمی‌دارند و به دولت‌های اشغالگر کردستان کمک می‌کنند. رهبر آپو سال ١٩٩٨ برای چاره‌یابی آشتی‌جویانه مسئله کرد به اروپا رفت. ماسیمو دالما نخست‌وزیر وقت ایتالیا به واقعیت مسئله کردها آگاه بود و برای چاره‌یابی مسئله کردها از اروپایی‌ها درخواست کمک کرد. اما تمام دولت‌های اروپایی حل مسئله کردها را رد کردند. بدون شک آمریکا نقش پیشتاز توطئه را بر عهده گرفت و دول اروپایی هم زمینه‌های آن را فراهم کردند.

 

مسئله کردها مسئله‌ای بین‌الدولی است

رفتار دولت‌های اروپایی و آمریکا با مسئله کرد هنوز تغییر نکرده است.  این دول و ائتلاف بین‌المللی ضد داعش در پنج‌ سال گذشته علیه داعش جنگیدند. کردها از عفرین تا کرکوک علیه داعش جنگیدند. اما این نیروهای بین‌المللی هنوز هم مواضع خود را در رابطه با کردها تغییر نداده‌اند. ما کردها تنها تحت ستم دولت‌های ترک، عرب و فارس نیستیم. ما تحت ستم دول بین‌المللی هستیم. مسئله کردها از این روی مسئله‌ای بین‌الدولی است. برخی مسئولان جنوب کردستان سعی در استفاده از این موضوع دارند اما چنین رویکردی اشتباه است. زیرا خلق کرد را به عنوان ملت نمی‌پذیرند. خلق کرد حق دارند در سرزمین خود آزادانه زندگی کنند. پس آیا دولت غاصب ترکیه با چه حقی خاک ما را اشغال کرده است؟ اردوغان هر روز مدعی می‌شود 'به آنجا وارد می‌شویم، آنجا را هم اشغال می‌کنیم'، اما هیچکدام از این دول به اردوغان نمی‌گویند 'کردها یکی از کهن‌ترین خلق‌های جهان و صاحب سرزمین خویش هستند، کردها خواهان زندگی با فرهنگ و زبان خود هستند، چرا تو این را خطری برای خود می‌دانی؟' می‌توانند بگویند اما به خاطر منافع خویش نمی‌گویند. زیرا خود این دولت‌ها انکار کرد و کردستان را پیش کشیده‌اند، بخشی از توطئه علیه کردها را آنان هدایت می‌کنند.

 

سطح مبارزه با توطئه از سوی ما چندان بد نیست. توطئه به بن‌بست رسیده است. اخیرا [آمریکا] برای [سو‌ءقصد] به سه تن از رفقا جایزه مادی تعیین کرده‌ است و می‌خواهند روژاوای کردستان را به ترکیه واگذار کنند. اما خلق ما در برابر چنین اقداماتی نارضایتی خود را نشان داد و توطئه را با بن‌بست مواجه کردند. چند روز پیش دادگاه حقوق بشر اروپا در مورد مقاومت جزیر شمال کردستان حکم خود را صادر کرد. ١٣٧ کردستانی در شهر جزیر، زنده در زیر‌زمین‌های وحشت به آتش کشیده شدند. چنین قتل‌عامی یک جنایت علیه بشریت است. ولی دادگاه حقوق بشر اروپا مدعی می‌شود که 'هنوز پیگیری حقوقی پرونده در ترکیه به پایان نرسیده است' و شکایت را رد کرد. ما هم می‌گوییم؛'اگر در ترکیه حقوق وجود دارد چرا در امرالی به آن عمل نمی‌شود؟ طبق قوانین ترکیه هر زندانی حق دارد با خانواده و وکلایش ملاقات داشته باشد. پس چرا این حق در امرالی نقض می‌شود؟ شورای اروپا هم در این رابطه ریاکارانه رفتار می‌کند. گویا کمیته منع شکنجه باید مانع شکنجه شود؟ اما چرا عمل نمی‌کنند؟ ریاکاری می‌کنند و تنها در پی منافع مادی خود هستند. ١۴ کردستانی از ۵٧ روز پیش در مقابل ساختمان کمیته منع شکنجه دست به اعتصاب غذا زده‌اند. پس چرا این اعتصاب را نمی‌بینند؟

 

مقطع اعتصاب غذا فریاد جامعه است

فعالیت اعتصاب غذا با تصمیم سازمان آغاز نشده است. انسان‌ها با اراده آزاد خویش دست به مقاومت زده‌اند. انقلابی عزیز لیلا گووَن این موضوع را درک نموده و دست به فعالیت زد. اما این مقاومت فریاد جامعه است. یک میهن‌دوست بپا خواسته و در گوشه‌ای از جهان مقاومت را مبنا قرار می‌دهد. باید این اعتراض و خواسته مشروع جامعه دیده شود. گروه‌ها جمع نمی‌شوند و تصمیم به اعتصاب نخواهند کرد. هر کس خود تصمیم گرفته و اینگونه به مقاومت می‌پردازند. باید دانست که حصر تداوم توطئه است. پایان دادن به حصر و توطئه وظیفه ماست. آنچه که وظیفه ما بود فعالان ارزشمند خلق آنرا انجام آنرا بر دوش گرفته‌اند. این موضعی شرافتمندانه و سرشار از معناست. یک بار دیگر به تمام شرکت‌کنندگان اعتصاب غذا درود می‌فرستم. اگر اراده‌ای فولادین نداشته باشند انسان نمی‌تواند ماهها اعتصاب غذا کند. به همین دلیل فعالیت اعتصاب غذا فعالیتی شرافتمندانه است. لیلا گووَن و ناصر یاغز امروز پیشاهنگان ما هستند. چهارده رفیق در استراسبورگ در اعتصاب غذا بسر می‌برند. مثلا مصطفی ساریکایا از ١٣ سالگی در مبارزه آزادیخواهی کردستان جای گرفته است و ۴١ سال است که به مقاومت ادامه می‌دهد. ٢٠ سال را در زندان بسر برده است. در این مبارزه رنج بزرگی را متحمل شده است. در عین حال یوکسل کوچ، گلستان چیا ایکه و کرم سولهان هم همین شرایط را دارند و علی‌رغم وخامت جسمی به مقاومت خود ادامه می‌دهند. همه رنج می‌کشند. امام شیش به تنهایی در گالر انگلستان از ۵۶ روز پیش در اعتصاب غذا بسر می‌برد. این فعالان اراده اجتماعی خلق کرد را نشان می‌دهند. در زندان‌ها هم همین وضعیت جاری است. تعداد اعتصابگران به ٣٠٠ نفر رسیده و اعتصاب هم وارد ۵٧مین روز شده است. اعتصاب غذا در زندان‌ها مشکل‌تر است. این نشان‌دهنده اراده‌ای بزرگ و استقامتی آبرومندانه است. خلق ما و دمکراسی‌خواهان ترکیه باید به ندای این فعالان گوش دهند. برای حمایت از اعتصاب غذا فعالیت و میتینگ برگزار می‌شوند، اما این کافی نیست. مواضع پارلمانتارهای کرد بسیار ضعیفت است. باید درک شود که واکنش‌ها ضعیف‌اند. زیرا وضعیت بحرانی است. اگر به شهادت اعتصابگران بیانجامد، اردوغان مسئول خون آنان است. گووَن پارلمانتار مجلس ترکیه است و ٩۵ روز است که در اعتصاب غذا به سر می‌برد، اگر به شهادت برسد اردوغان مسئول است.

 

باید این فعالیت‌ها را عمومی و فراگیر کرد. راههای فراوانی برای سراسری کردن این فعالیت‌ها وجود دارد. شرایط طبیعی وجود ندارد، دیگر هر چیزی در وضعیت بحرانیست و مسئولیت این مرحله با ماست. اینکه چه فعالیتی باشد مطمئنا مثبت خواهد بود. رهبری پیش‌تر [برای سالمندان] اعلام کرده بود. 'اگر چیزی از دستتان برنمی‌آید می‌توانید دعا کنید'، هر کسی آن چیزی که از دستش برمی‌آید باید انجام دهد، ویژگی این مرحله همین است."

 

از ١۵ فوریه خلق ما پیام لازم را خواهند داد

به دلیل شرایط فصلی زمستان نیروهای گریلا با مشکلاتی در انجام عملیات مواجه‌اند، اما تدارکات کامل فراهم شده است. با مقاومت اعتصاب غذا، مرحله‌ای آغاز شده است. ما معتقدیم که با ١۵ فوریه این مرحله تقویت خواهد شد. نیروهای گریلا هم پیام لازم به این مقاومت را خواهند داد. همان‌گونه که خلق ما در مرحله توطئه به میدان‌ها سرازیر شدند، باید اکنون هم همانگونه میدان‌ها را به کنترل خویش دراورند. تا زمانی که به توطئه پایان داده نشود نمی‌توان از پیروزی سخن گفت. نمی‌گویم که همه‌ی خواسته‌ها امسال محقق می‌شوند، اما چیز‌هایی که امسال روی دهند وضعیت سال‌های آتی را روشن خواهند کرد.

 

خودسوزی را نمی‌پذیریم

در فعالیت‌های مربوط به ١۵ فوریه اشتباهاتی روی می‌دهند. گریلا اسلحه‌ خود را کناری نهاده و بدن خود را به آتش می‌کشد و می‌گوید؛ 'دشمن را رسوا می‌کنم.' این قابل قبول نیست. جنبش ما تصمیم گرفت آنهایی که این‌چنین رفتار کنند را شهید اعلام نخواهد کرد. لازم است همه رفقا این را بدانند. با خودسوزی نمی‌‌توان کاری کرد. فعالان راه صحیح را نشان می‌دهند، مقاومت کن!

 

گریلا در چارچوب پروژه نوسازی باید خود را به نیروی پیروزی مبدل کند. لازم است گریلا تدارکات خویش را بر این مبنا مهیا کند. با صبر، استقامت و عشقی بزرگ باید خود را برای پیروزی آماده کنند.

 

ایستار خلق شیلادزه موضعی شرافتمندانه است

باید اعلام کنم که ایستار خلق شیلادزه، فعالیتی شرافتمندانه است. به خلق شیلادزه درود می‌فرستم و از شهدای شیلادزه با احترام یاد می‌کنم. آنان شهیدان کردستانند. در پی قیام تعدادی از مردم شیلادزه دستگیر شدند، اما باید گفت که آنان موضعی ملی نشان دادند، باید همه‌ی طرفها، اینگونه به مسئله نگاه کنند. خشم خلق در آستانه انفجار بود و اینگونه خود را به نمایش گذاشت. این موضعی شرافتمندانه است.

 

اگر ما در این برهه سیاسی و استراتژی ملی را ایجاد نماییم، خلق کرد در خاورمیانه به پیروزی می‌رسد. فرصت‌ و زمان پیروزی فراهم شده است. زمانی که از اتحاد ملی صحبت می‌کنیم نمی‌گوییم که در کنار ما در جنگ‌ها شرکت کنند. پ.ک.ک در حد کافی توان جنگیدن دارد. پ.ک.ک از جنگ هراسی ندارد. زیرا پ.ک.ک نیرویی جنگنده و فدایی است.

 

به سختی از حملات رفقا به پایگاههای دشمن و یا اقدامات مشابه جلوگیری می‌کنیم. پ.ک.ک یک نیروی فدایی است و از هیچ نیرویی هراس ندارد. اما برای سربلندی به اتحاد و موضعی متحد نیاز داریم. به همین دلیل ما مداوما [کردها] را به همبستگی فرامی‌خوانیم. امیدواریم برخی افراد فراخوان ما را به گونه‌ای صحیح درک کنند و اتحاد ملی را انگونه که شایسته است ایجاد کنند."