زینب جلالیان زندانی سیاسی کورد که در طول سپری کردن دوران محکومیت خود به دلایل نامشخصی از زندان‌های مختلف جابه‌جا شده است. وی در تاریخ ۱۰ اردیبهشت ۱۳۹۹ به دلایل نامشخصی از زندان مرکزی خوی خارج و در تاریخ ۱۳ اردیبهشت به بند قرنطینه‌ی زندان قرچک ورامین منتقل و مجدداً در تاریخ ۵ تیر از زندان قرچک ورامین به زندان کرمان تبعید شد. زینب جلالیان پس از ۳ ماه نگهداری در اتاق کوچکی در قرنطینه‌ی زندان کرمان به زندان دیزل‌آباد کرماشان منتقل شد. او نهایتاً آبان‌ماه ۹۹ در چهارمین انتقال خود طی هشت ماه به زندان یزد تبعید شد.

دیروز همزمان با 8 مارس روز جهانی زن، سازمان عفو بین‌الملل با انتشار یک رشته توییت خواهان آزادی فوری و بی قید و شرط زینب جلالیان، زندانی سیاسی کورد شد و نوشت: زینب جلالیان بیش از ١۵ سال را به دلیل فعالیت‌های اجتماعی و سیاسی خود از جمله برای توانمندسازی زنان کورد به ناحق در زندان گذرانده است.

عفو بین‌الملل با اشاره به شکنجه‌ و بد رفتاری و محرومیت زینب جلالیان از مراقبت‌های بهداشتی و درمانی و همچنین محرومیت و ممنوعیت با دیدار با خانواده‌اش از خامنه‌ای خواست که او را آزاد کند.

زینب جلالیان سال ١٣٨۶ بازداشت و در سال ١٣٨٨ به اتهام خروج غیرقانونی از کشور به یک سال حبس تعزیری و به اتهام محاربه و عضویت در احزاب کوردی مخالف نظام به اعدام محکوم شد. حکم اعدام او در دادگاه تجدیدنظر و دیوان عالی کشور تأیید اما با یک درجه تخفیف به حبس ابد تقلیل یافت.

زینب جلالیان تنها زن زندانی سیاسی محکوم به حبس ابد در زمان بازداشت به مدت ٨ ماه در سلول انفرادی نگهداری می‌شد و در زمان بازداشت مورد وحشیانه‌ترین شکنجه‌ها از جمله ضرب‌وشتم شدید، شلاق به پاهایش و کوبیدن سر به دیوار که باعث شکستگی جمجمه، خونریزی داخلی در مغز و اختلال بینایی شدید قرار گرفته و همچنین به تجاوز جنسی و خشونت جنسی تهدید شده است. محاکمه‌ی وی بسیار ناعادلانه و کمتر از چند دقیقه و بدون حق داشتن وکیل به اتهام محاربه صورت گرفت و براساس اعترافات اجباری و بدون داشتن هیچ مدرکی به اعدام محکوم شد.

با گذشت ۱۵ سال از حبس زینب جلالیان، هنوز از هر گونه دریافت حقوق ابتدایی همچون مرخصی، درمان ناراحتی‌های معده، روده، کلیه و ناخنک چشم و حتی برخورداری از تجدیدنظر در حکم قضایی حبس ابد نیز محروم بوده و تحت سرکوب و شکنجه‌های روانی قرار می‌گیرد.