پیمان ویان عضو مدیریت کژار در مطلبی، یک بازنگری تاریخی به مسئله زن در ایران داشته و می‌گوید هرچند مبارزه زنان ایرانی هرگز متوقف نشد، اما زنان تلاش نکردند تا این مبارزات را بطور منسجمی سازماندهی کرده و با برنامه و استراتژی مشخص پیش ببرند. پیمان می‌نویسد کژار از طریق پلاتفرم دمکراتیك زنان به دنبال این هدف است.

پیمان ویان با یادآوری آن که تفکرات مردسالارانه و کهنه پرستانه سابقه هزاران ساله در ایران دارد، به عدم تغییر نگرش به زنان در حکومت‌های متوالی ایران پرداخته و از جمله اشاره می‌کند زنان از نظر حکومت‌ها همچون برده، غنیمت جنگی و کالا محسوب می‌شدند.

او به فراز و نشیب‌های تا دوران قاجار می‌پردازد و می‌گوید مبارزات زنان در قرن بیستم بود که رنگ دیگری به خود گرفت و وارد مرحله‌ی جدی شد و دستاوردهایی در این زمینه بدست آوردند.

عضو مدیریت کژار در ادامه این سئوال را مطرح می‌کند که چرا با تمام این ستم و تلاش‌ها برای رفع آن، زنان نتوانستند مبارزات خود را سازماندهی کنند و بطور سیستماتیک پیش ببرند؟

پیمان ویان اضافه می‌کند با تجربه‌هایی از تمام تغییراتی که خود را در قالب انقلاب به اجتماع معرفی می‌کند این مساله را اثبات می‌کند که تا زمانیکه زنان خودشان را سازماندهی ننمایند و نهادهایی مستقل برای مبارزات خود بوجود نیاورند، نمی‌توانند گام‌های موثری جهت دستیبابی به مطالبات خود بیابند.   

او همچنین معتقد است تا زمانیکه اهداف و استراتژی زنان برای رسیدن به مطالباتشان مشخص نباشد در هنگام تغییر حاکمیت ها اندک دستاوردهای زنان هم از دست خواهند رفت.

پیمان ویان که در مطلب خود تلاش زنان علیرغم همەی ناملایمات را شرح داده است، به گرفتن حق رأی در سال ١٩۴٢ اشاره کرده و می‌گوید در آن زمان نیز روحانیون به حق رای زنان واکنش‌های تندی نشان دادند. با نگاهی به وضعیت زنان  ایرانی در صد سال اخیر می‌بینیم که در چنگال سیستم مدرنیزه و تفکرات روحانیون اسیر بوده و تحت فشار مضاعف بوده‌اند.

عضو مدیریت کژار در ادامه به جنایت‌های جهوری اسلامی علیه زنان در ۴٢ سال گذشته پرداخته و تأکید می‌کند اکنون زمان آن رسیده که زنان در میان خود به اتحاد و یکرنگی دست یابند.

عضو مدیریت کژار می‌گوید با نگاهی اجمالی به تاریخ جنبش‌های صد سال اخیر زنان ایرانی به این نتیجه می‌رسیم با وجود تمام جانفشانی و قربانی دادن، باز هم زنان ایرانی نتوانستند مبارزات خود بطور منسجم و یکپارچه مدیریت کرده و این جنبش‌ها نتوانسته تمام زنان ایرانی را در بربگیرد و سازماندهی کند. 

پیمان ویان می‌گوید کژار کوشیده این کاستی‌ها را جبران کند و یکی از اصلی‌ترین اهداف مبارزه آنها برای ایجاد همبستگی و گفتمان در بین زنان و ایجاد سازمان‌های مرتبط با آنان برای ارتباط با تمام زنان بوده و تا حدودی هم در این زمینه موفقیت‌های قابل توجهی بدست اوردەاند.

منبع: دستاوردهای زنان با همبستگی زنان امکان پذیراست