ابتلای زینب جلالیان به کرونا در زندان قرچک ورامین

زینب جلالیان زندانی سیاسی کورد محبوس در زندان قرچک ورامین در تماس با خانواده ابتلای خویش به بیماری کرونا را تأیید کرده و گفته که وزارت اطلاعات از انتقال وی به بیمارستان جلوگیری کرده است.

علی جلالیان پدر زینب جلالیان در گفت گو با شبکه‌ی حقوق بشر کوردستان، از ابتلای دخترش به ویروس کرونا در زندان قرچک ورامین خبر داد.

وی در این رابطه گفت، شب سه شنبه ۱۳ خرداد زینب به دلیل تنگی نفس شدید به بهداری زندان منتقل شده است و در آنجا پس از انجام معاینه و آزمایش توسط پزشک، ابتلای وی به ویروس کووید-۱۹ تایید شده است. علی رغم تأیید ابتلای وی به ویروس کرونا اما مسئولین زندان با دستور وزارت اطلاعات از انتقال وی به بیمارستان پیشگیری می‌کنند.

زینب جلالیان در آخرین تماس تلفنی با خانواده‌ی خود اعلام کرده است که به همراه چند زندانی دیگر که آنها هم به کرونا مبتلا شده‌اند در اتاقی در بخش قرنطینه‌ی زندان قرچک ورامین نگهداری می‌شوند و وی همچنان تب شدید و تنگی نفس دارد.

پزشکان بهداری به وی گفته‌اند که بیماری ریه‌‌ای او را درگیر کرده و آنها سعی دارند با دارو عفونت را کنترل کنند.

پدر این زندانی سیاسی با ابراز نگرانی شدید در مورد ابتلای دخترش به کرونا خواستار انتقال وی به بیمارستان و انجام آزمایشات لازم و استفاده از امکانات و تجهیزات پزشکی در طول دوره‌ی درمان وی شده است.

زینب جلالیان زندانی سیاسی کورد، در تاریخ ۱۰ اردیبهشت ۹۹ به طور ناگهانی توسط نیروهای امنیتی از زندان خوی به زندان قرچک ورامین منتقل شد. از آن زمان تاکنون وی در بخش قرنطینه‌ی زندان قرچک نگهداری می‌شود.

نیروهای امنیتی از دلایل انتقال ناگهانی وی اطلاعی به وی و یا خانواده‌اش ندادند اما پدر زینب هفته‌ی پیش اعلام کرد از طریق پیام کوتاه مطلع شده است که پرونده‌ای برای فرزندش در شعبه ۱۰۱ دادگاه جزایی تهران گشوده شده است. وی از دلایل گشایش این پرونده‌ی جدید اظهار بی‌اطلاعی کرد.

زینب جلالیان، متولد سال ۱۳۶۱ در روستای "دیم قشلاق" شهرستان ماکو در استان اورمیه است. او اسفند ماه ۱۳۸۶ در کرماشان بازداشت شد و پس از ماه‌ها نگهداری در سلول انفرادی اداره اطلاعات این شهر و تحمل شکنجه‌های شدید جسمی و روحی، توسط دادگاه انقلاب اسلامی به اتهام "اقدام علیه امنیت ملی" و "محاربه" از طریق عضویت در حزب حیات آزاد کوردستان (پژاک) به اعدام محکوم شد. این حکم پس از تایید در دادگاه تجدیدنظر در سال ۱۳۹۰ با یک درجه تخفیف به حبس ابد تبدیل شد و پس از آن زینب به زندان خوی در استان اورمیه انتقال یافت. وی طی این سال‌ها در زندان به بیماری‌های متعددی از جمله اختلال در بینایی، ناخنک چشم و برفک دهان مبتلا شده است.

کارگروه بازداشت‌های خودسرانه‌ی سازمان ملل در سال ۱۳۹۵ به طور رسمی از رژیم اسلامی ایران خواست تا زینب جلالیان را فورا از زندان آزاد کرده و نسبت به جبران خسارت‌های وارده به وی اقدام نماید.