انجمن صنفی معلمان کوردستان، مریوان در بیانیه‌ی خود به "ازدواج کودکان دختر، حقوق و دستمزد نابرابر، قوانین تبعیض آمیز، محرومیت و فقر ساختاری" اشاره کرده است.

در این بیانیه به گسترش فقر، بیکاری، محرومیت، جنگ، نابسامانی و آوارگی در جهان اشاره شده است و آمده است که در عرصه‌ی مبارزات با سیستم نابرابر کنونی زنان در صف مقدم مبارزات قرار دارند، در این بیانیه آمده است؛"خوشبختانه زنان در صف مقدم این پیکار بر حق و رهایی‌بخش جهانی هستند. چرا که صنعت سکس، دستمزد نابرابر در قبال کار مساوی، ازدواج کودکان دختر، به اسارت بردن زنان و فروش آن‌ها، زنانه شدن فقر و ... به میدان آمدن در صفوف متشکل و متحدانه و پیکار در راه ساختن دنیایی شایسته انسان را به ضرورتی مبرم و تاریخی تبدیل کرده است."

در ادامه‌ی بیانیه به گسترش فقر و محرومیت در ایران اشاره شده و آمده است که زنان اولین قربانیان این وضعیت موجود هستند،"روشن است که این موج وسیع فقر و فشار در درجه اول متوجه زنان است. چرا که به‌دلیل سلطه مناسبات و فرهنگی ایدئولوژیک و مرد سالار، زنان اولین قربانیان هستند. هم اکنون زنان کمتر از بیست درصد نیروی کار شاغل را تشکیل می‌دهند و با وجود افزایش قابل توجه زنان تحصیل‌کرده از دستیابی به شغل شایسته محرومند."

در ادامه به مسئله‌ی ازدواج کودکان دختر اشاره شده و آمده است؛"زن‌ستیزی نهادینه و دارای پشتوانه قانونی، دانش‌آموزان دختر را هر روز با مشکلات تازه‌ای روبرو کرده، فقر فزاینده و بیکاری، باعث افزایش روند ترک تحصیل دختران شده و این مساله پیامدهای مخربی چون ازدواج در سنین پایین و پدیده تراژیک مادر-کودک را به دنبال داشته است."

متن کامل این بیانیه را در ادامه بخوانید:

"جهان در آستانه هشت مارس امسال همچنان روند رو به رشد بیکاری، فقر، جنگ، آوارگی، تبعیض جنسیتی و بسیاری نابسامانی‌های از این دست را به خود می‌بیند و در صورت تداوم حاکمیت سیستم نابرابر کنونی از دهشت و سیه‌روزی انسان نه تنها کاسته‌ نخواهد شد؛ بلکه حتی زیست بوم بطور عام و ادامه حیات انسان و موجودات زنده دیگر با خطر جدی روبرو خواهد بود.

اولویت کسب سود به هر قیمتی، جنگ‌های نیابتی، تعمیق هر چه بیشتر شکاف فقر و غنا، عرصه را بر اکثریت مردمان ساکن این کره تنگ‌تر کرده؛ حاکمیت‌ها برای بازتولید وضعیت موجود علاوه بر استثمار و سرکوب مبارزات حق‌طلبانه در سراسر دنیا، ارتجاعی‌ترین و ضد انسانی‌ترین ایدئولوژی‌ها مانند نژاد‌پرستی، بنیادگرایی مذهبی، مردسالاری و مهاجرستیزی را باد می‌زنند و در این میان کودکان و زنان بیشتر از همیشه قربانی می‌گردند.

چنین شرایط سراسر غیرانسانی و غیر قابل تحملی میلیون‌ها انسان را به خیابان ها و میادین شهرها کشانده و از لبنان و عراق گرفته تا فرانسه و شیلی و سودان، عرصه مصاف با مناسباتی گشته که انسان را قربانی کسب منفعت و تداوم حاکمیت نابرابرش نموده است.

خوشبختانه زنان در صف مقدم این پیکار بر حق و رهایی‌بخش جهانی هستند. چرا که صنعت سکس، دستمزد نابرابر در قبال کار مساوی، ازدواج کودکان دختر، به اسارت بردن زنان و فروش آن‌ها، زنانه شدن فقر و ... به میدان آمدن در صفوف متشکل و متحدانه و پیکار در راه ساختن دنیایی شایسته انسان را به ضرورتی مبرم و تاریخی تبدیل کرده است.

در ایران نیز بیکاری گسترده روزبروز بخش بیشتری از مردم را به فقر و تهیدستی کشانده و دولت هیچ برنامه‌ای برای عبور از این شرایط نابسامان ندارد.

کارگران، معلمان، پرستاران و سایر اقشار فرودست جامعه به دلیل پیگیری مطالبات‌شان با تهدید و زندان و تبعید مواجه‌اند و بی‌تدبیری حاکمان و فضای سرکوب و ارعاب این جامعه را به سوی یک انفجار اجتماعی کشانده است.

تهیدستان شهری در چهارچوب وضعیت موجود افقی برای کسب شغل و معیشت و برخورداری از حداقل‌های زندگی نمی‌بینند و اعتیاد، خشونت، مشکلات خانوادگی، ترک تحصیل و... هر روز سایه شوم‌اش را هرچه وسیع تر بر جامعه می‌گستراند.

روشن است که این موج وسیع فقر و فشار در درجه  اول متوجه زنان است. چرا که به‌دلیل سلطه مناسبات و فرهنگی ایدئولوژیک و مرد سالار، زنان اولین قربانیان هستند. هم اکنون زنان کمتر از بیست درصد نیروی کار شاغل را تشکیل می‌دهند و با وجود افزایش قابل توجه زنان تحصیل‌کرده از دستیابی به شغل شایسته محرومند.

مساله ازدواج کودکان دختر، دستمزد نابرابر با مردان، قوانین تبعض آمیز، محرومیت و فقر ساختاری زنان تنها گوشه‌ای از وضعیتی است که به صورت قانونی و فرهنگی بر این بخش از جامعه تحمیل شده است.

زن ستیزی نهادینه و دارای پشتوانه قانونی، دانش‌آموزان دختر را هر روز با مشکلات تازه‌ای روبرو کرده، فقر فزاینده و بیکاری، باعث افزایش روند ترک تحصیل دختران شده و این مساله پیامدهای مخربی چون ازدواج در سنین پایین و پدیده تراژیک مادر-کودک را به دنبال داشته است.

در چنین شرایطی است که اقشار مختلف مزد بگیر و تهی‌دست جامعه راهی بجز پیگیری خواسته‌ها و مطالبات‌شان نداشته و مدام برای ایجاد ظرف‌های ممکن فعالیت و تشکل، تلاش نموده‌اند و در این مسیر همان گونه که عیان است با مشکلات و ناملایمات زیادی روبرو بوده ولی کماکان‌ از راه نایستاده‌اند. زیرا که انتخابی بجز مبارزه در راه به دست آوردن یک زندگی در شان انسان در پیش روی خود نمی‌بینند.

در این میان زنان در هیچ عرصه‌ای از مبارزه و طرح و پیگیری مطالبات غایب نبوده و در بیشتر عرصه‌ها بخشی تعیین‌کننده و غیر قابل انکار از مبارزه بوده‌اند و روز به روز بیشتر و تکامل یافته‌تر علیه مناسبات ضد زن حاکم می‌شورند و در این مسیر هم حتی از بذل جان هم نهراسیده‌اند.

در آستانه هشت مارس و روز جهانی زن، ضمن تبریک این روز تاریخی به تمام انسان‌های آزادی‌خواه و طرفدار برابری انسان، اعلام‌ می‌داریم که تا رسیدن به دنیایی عاری از هر گونه ستمی و تحقق برابری زن و مرد دست از مبارزه بر نخواهیم داشت و یقینا پیروزی از آن ماست."