سمیه اوسو در عفرین چشم به جهان گشود و در شهر حلب بزرگ شد.  وی پس از ١٢ سال تجربه گریلایی با این جمله "صدبار  جانمان را در راه خلق فدا کنیم کم کرده‌ایم" به ایالت درسیم رفت و در چهارم ژوئیه ٢٠٠٧ در نبرد با ارتش غاصب ترک به کاروان شهیدان راه آزادی کوردستان پیوست.

   سمیه اوسو با کد سازمانی بنوش روباری سال ١٩٧٩ در عفرین متولد شد و در حلب بزرگ شد. در جوانی پ.ک.ک را شناخت و در سال ١٩٩٢ به صفوف پ.ک.ک پیوست. بعد از دو سال به کوههای کردستان رفت. در هفتانین ، قندیل ، زاپ ، خنیره، خاكورك ، متینان به فعالیت پرداخت

   وی در مورد عملكرد ١٢ ساله، قبل از رفتن به درسیم گفت: "به ‌راستی این روندها دشوار بودند و یك سال تاریخی برای تشکیلات بود. با وجود تحولات بزرگ مشكلاتی پیش آمد. من در میان چنین مرحله‌ای بودم، جنگ خیلی شدید و سازمان با مشکلات زیادی روبرو بود. من نمی‌دانم چند سال گذشته است. تغییرات و پیشرفت‌های زیادی روی داده‌اند... "

   بنوش زمانی که سال ٢٠٠۶ برای رفتن به درسیم آماده می‌شد گفت: "نمی‌دانم فردا چه روی خواهد داد اما ما روحیه‌ی شکست‌ناپذیری داریم. هم برای سازمان، هم برای رهبری و هم برای گریلا چیزی به عنوان امکان ندارد و نمی‌شود معنی ندارد.

   من همچنین در هر عرصه‌های به فعالیت خواهم پرداخت. به درازای این سالها تجارب بسیاری را در زمینه‌های نظامی ، سیاسی و عملی کسب کرده‌ام. من برای هر قدم آماده هستم. این یک فرصت عالی برای ماست که این مرحله را در بهار ٢٠٠۶ شروع کرده‌ایم و در آن جای گرفته‌ایم. مهم است كه انسان در این فرآیند به وظیفه و مأموریتهای سازمانیش عمل کند. امیدوار هستیم و بر این اساس خویش را آماده کرده‌ایم.

   برای خلقمان که روزانه مورد ظلم واقع می‌شوند، سعی خواهم کرد امید، نیرو و پاسخگو باشم. خلقمان همیشه از ما صیانت خواهند کرد. از آنجا که خلق در این وضعیت است، اگر صد بار جانمان را فدای خلق کنیم باز هم کم است. هر آنچه برای خلقی اینچنین مقاومتگر انجام دهیم کم کرده‌ایم."

   بنوش روباری (سمیه اوسو) گریلای پ.ک.ک در چهارم ژوئیه ٢٠٠٧ در عملیات علیه یکی از پایگاههای رژیم اشغالگر ترک در درسیم به شهادت رسید و به کاروان پاکروانان کوردستان ملحق شد.