جمیل باییک ریاست مشترک کنفدرالیسم جوامع کوردستان در رابطه با چهل و دومین سالگرد تاسیس حزب کارگران کوردستان اظهار داشت که پ.ک.ک جامعه‌ای را که از درون سست و بی بنیاد شده بود، بار دیگر احیا کرده و آن را به امیدی برای تمامی بشریت تبدیل کرد.
جمیل باییک ریاست مشترک کنفدرالیسم جوامع کوردستان با شرکت در برنامه ویژه سترک تی‌وی به بررسی زمینه و شرایط ظهور حزب کارگران کوردستان پرداخت. در این برنامه جمیل باییک خاطرنشان ساخت که پ.ک.ک با تاسیس در ۲۷ نوامبر ۱۹۷۸، نزدیک به نیم سده است که مبارزه بدون وقفه خود را ادامه می‌دهد. باییک در این باره گفت: مبارزه‌ای که با پیشاهنگی رهبر آپو آغاز شد، نه فقط مانع از مرگ کورد در شمال کوردستان، بلکه در تمامی بخشهای دیگر کوردستان نیز شد و به امیدی برای تمامی کوردها تبدیل شد. اگر این مبارزه آغاز نمی‌شد، موقعیت کنونی جنوب کوردستان نیز به دست نمی‌آمد. البته خلقمان در جنوب کوردستان نیز مبارزه کرده است و هزینه‌های سنگینی را داده است. اما کسب این موقعیت سیاسی تنها از طریق این امر بدست نمی‌آمد. اگر شاهد وجود موقعیت سیاسی کنونی در جنوب کوردستان هستیم، در نتیجه مبارزه سالیان دراز پ.ک.ک است. اما در این میان افرادی هستند که می‌گویند که پ.ک.ک تهدیدی برای موقعیت سیاسی جنوب کوردستان است.
پ.ک.ک در این باره رنج‌های فراوانی داده است. پ.ک.ک هم برای کسب موقعیت سیاسی و هم برای حفظ آن زحمات زیادی کشیده است. و در این باره پ.ک.ک هیچگونه تهدیدی برای موقعیت جنوب کوردستان نیست، گفته‌های این افراد درست نیست و پ.ک.ک تهدیدی برای تهدید جنوب کوردستان نیست. گفته‌های این افراد است که جنوب کوردستان را با تهدید مواجه می‌کند و این واقعیت است. افرادی که هیچگونه اطلاعی نداشته و خالی از وجدان هستند این واقعیت را نمی‌بینند. اگر امروز در روژآوا جنبشی با پیشاهنگی زنان وجود دارد و این انقلاب برای تمامی جهان به امیدی تبدیل شده است، در سایه مبارزات پ.ک.ک امکان پذیر شده است.
باییک در بخش دیگری از سخنان خود در مخالفت با انتقال تجهیزات نظامی ارتش عراق به سوی شنگال نیز اظهار داشت: خلق ایزدی با مبارزه‌ای بی امان سرزمین خود را آزاد کرد اما اکنون عراق می‌خواهد تحت اراده دولت‌های منطقه عمل نماید. باید بر اساس منافع خود عمل کند. دولت عراق نباید بر این اساس فکر کند که با جنگ و فشار می‌تواند به نتایجی دست پیدا کند. چنین برداشتی اشتباه است و در راستای منافع عراق نیست. در خود عراق مسائل و مشکلات فراوانی وجود دارند و این اقدام دولت عراق، مسئله را پیچیده‌تر می‌کند. این وضعیت تنها در راستای منافع ترکیه است. عراق باید مشکلات خود را در شنگال از طریق دمکراتیک حل کند. خلق ایزدی، خلقی مظلوم هستند. اما نمی‌خواهند که با فرمان دیگری روبرو شوند. زیرا زمانیکه تبهکاران داعش به شنگال حمله کردند، هیچ کس از آنها دفاع نکرد. نه عراق و نه حکومت اقلیم کوردستان. و اکنون تحمل فرمان دیگری را ندارند به همین دلیل باید از خلق ایزدی صیانت نمود. بخش نخست این گفتگو با جمیل باییک، ریاست مشترک ک.ج.ک بدینقرار است:
سترک تی‌وی: ضمن اشاره به سالروز تاسیس حزب کارگران کوردستان لازم می‌دانم نخست به انزوای تحمیل شده علیه رهبر خلق کورد، عبدالله اوجالان اشاره کنم. بسیاری از نویسندگان، روشنفکران و هنرمندان مطرح در سطح جهانی اعلام کردند که انزوا شکنجه است. کمیته منع شکنجه اتحادیه اروپا نیز اخیرا گفته است که در امرالی شکنجه وجود داشته و انزوا نیز ادامه دارد. چرا انزوا ادامه دارد و به منظور خاتمه دادن به انزوا چه باید کرد؟
باییک: تاسیس حزب کارگران کوردستان نه فقط برای کورد، بلکه جشنی برای تمامی خلق‌های خاورمیانه و برای جامعه بشری است. این جشن نیز همزاد رهبر آپو است. ایدئولوژی، سازماندهی، غنا و سبک وشیوه این حزب، همه چیز پ.ک.ک متعلق به رهبر آپو است. براین اساس بود که دست به تاسیس حزب زد و بعد از آن بود که نیروی گریلا گسترش پیدا کرد، مبارزه گسترش پیدا کرد و به وضعیت کنونی رسید.به این مناسبت، نخست سالروز تاسیس پ.ک.ک، جشن خلق کورد را به رهبر خلق کورد، نیروهای گریلا و رزمندگان این جنبش، فعالان و دوستان آن شادباش می‌گویم. با گرامیداشت یاد و خاطره دلال آمد، ییلماز درسیم، دوزدار حمو، نسبت به تمامی شهدای پ.ک.ک و کوردستان ادای احترام کرده و به آنان درود می‌فرستم، پیمانی را که با آنان بسته‌ام، بار دیگر تجدید می‌کنم.
انزوای تحمیلی بر رهبر آپو با سیاستهای فاشیستی، اشغالگرانه و نابودگرانه دولت ترک علیه کورد مرتبط است. زیرا دولت ترک به نام کورد و گوردستان هیچ چیزی را نپذیرفته و با آن به دشمنی می‌پردازند. تلاش می‌کند کورد و کوردستان را از میان بردارد. می‌خواهد کوردستان را به تمامی تحت سیطره خود داشته باشد. ظلمی که بر کورد و کوردستان روا می‌دارد، همان ظلم را به همان نحو بر رهبر آپو نیز تحمیل می‌کند. زیرا رهبر آپو بود که کورد را از خواب مرگ نجات بخشیده و به تمامی جهان شناساند. دولت ترک بیدار کردن کورد از خواب مرگ را، احیای کورد را، خلق جامعه‌ای انقلابی را، شناساندن کورد را به جهان از جمله جرایم رهبر آپو معرفی می‌کند. خطاب به وی اعلام می‌کنند که چرا مانع از ان شدی که ما اهداف خود را برای قتلعام خلق کورد به نتیجه برسانیم؟ تو در مقابل اهداف و نیات ما مانعی بزرگ قرار دادی، سیاستهای ما را خنثی کردی. به همین دلیل است که با رهبر آپو دشمنی می‌کنند و انزوایی شدید و بدون مرز را بر وی تحمیل می‌کنند. زیرا رهبر آپو دستاوردهای بزرگی را برای کورد کسب کرده و جامعه‌ای را از مرگ رهانید.
رهبر آپو کورد را به موقعیتی رسانده است که برای جامعه انسانی به امید تبدیل شوند، کورد به نیروی دمکراسی و آزادی ارتقا داده‌اند. دولت ترک نیز به همین علت است که خطاب به رهبری اعلام می‌کند که ما به دلیل تو بود که نتوانستیم کورد را قتلعام کنیم، و همین گناه توست. به همین دلیل است که با رهبری به عنوان یک مجرم رفتار می‌کنند. با تحمیل انزوا بر رهبری، انتقام خود را می‌گیرند. باید این سیاست را از این دریچه درک کرد.
سیستم امرالی را نه دولت ترک، بلکه توطئه گران ایجاد کرده‌اند، خود CPT ایجاد کرده است. زیرا زمانیکه رهبر آپو را به امرالی انتقال دادند، این سازمان نیز در آنجا حضور داشت. در آن زمان بیانیه‌ای را صادر کرده و اعلام کردند که این سیستم را به اتفاق همدیگر ایجاد کرده و بر آن نظارت می‌کنند. کمیته منع شکنجه اتحادیه اروپا بعد از مدتی گزارشی را منتشر کرده و در ان اعلام کرد که رهبر آپو در انزوا به سر برده و تحت شکنجه است. به این مسئله اعتراف کرده و خواستار احترام به قوانین در آنجا شد. معیار و وظیفه CPT این نیست که گزارش‌های مرتبط به امرالی را منتشر کند، بلکه وظیفه CPT ممانعت از بیعدالتی و اقدامات غیر قانونی است، نقش اصلی این کمیته در این رابطه است. اما مشاهده می‌کنیم که CPT مانع از انزوا، شکنجه، ظلم و ستمکاری نمی‌شود و همزمان با آن، به این اقدامات مشروعیت نیز می‌دهد.
از طریق بیانیه‌های صادر شده خواستند که موضع خلق کورد و نیروهای دمکراسی را نرم و تعدیل کنند. می‌خواهند که انفعال را به نیروهای کورد تحمیل کنند. اگر بیانیه‌های آنان معنای دیگری داشتند، می‌توانستند موضع دیگری داشته باشند. اما درخواست‌های خلق کورد، نیروهای دمکراسی، اینست که انها را در برابر انزوای تحمیل شده فریب دهند و موضع آنها را منفعلانه کنند. در غیر اینصورت باید پرسید که معیار و وظیفه CPT چیست؟ هدف آنان چیست و می‌خواهند چکار کنند؟ باید با دقت در این باره پرسش به عمل آورد. همچنین شورای اتحادیه اروپا بعد از انتشار گزارش CPT اقداماتی را که لازم بود انجام بدهد، انجام نداده است. و در نهایت CPT یکی از سازمان‌های انهاست. به منظور دفاع زندانیان در مقابل شکنجه، ظلم و ستمکاری و تحقق حقوق بشر ایجاد شده است. در بیانیه‌های خود اعلام می‌کنند که حقوق بشر، دمکراسی را حفظ می‌کنند، اما زمانیکه مسئله به مسئله کورد پیوند می‌خورد، به رهبر آپو پیوند می‌خورد، تمامی این موارد نقض می‌شوند و به هر نحو ممکن از سیاستهای دولت ترک حمایت می‌کنند. در غیر اینصورت اقدامات آنان هیچ معنایی ندارد. به همین علت است که خلق ما و تمامی سوسیالیست‌ها در ترکیه، هر کسی که خواهان آزادی جسمی رهبر آپو است، باید مسئولیت‌ها و وظایف خود را به خوبی شناخته و مبارزه خود را گسترش دهند.
چهل و دومین سالگرد تاسیس حزب کارگران کوردستان است، که تاریخ ترکیه و خاورمیانه را دستخوش دگرگونی کرده است. شما به عنوان یکی از کادرهای پیشرو و موسس پ.ک.ک در رابطه با دستاوردهای پ.ک.ک در کوردستان و خاورمیانه چه نظری دارید؟ پ.ک.ک چه دستاوردی را برای کورد به همراه آورده است؟
زمانیکه به تاریخ کورد نگاه می‌کنیم، می‌بینیم که در مقابله با قتلعام، قیام‌های فراوان و نبردهای بی‌شماری روی داده‌اند. اما این جنبش‌ها طولای مدت نبوده‌اند، برخی در عرض سه ماه خاتمه یافته‌اند. البته این مسئله دلایل مختلفی نیز داشته است. نمی‌خواهم وارد علل آن شوم، زیرا موضوع پیچیده وطولانی است. در تاریخ خلق کورد برای نخستین بار است که پ.ک.ک مدت نزدیک به ۵۰ سال بدون وقفه مبارزه را ادامه داده است. این مسئله برای خلق کورد بسیار مهم ست. زیرا نیم قرن است که جنبش فعالیت خود را ادامه می‌دهد. و باعث شده است که در تمامی جهان بر حیثیت و قدرت کورد افزوده شود. به همین دلیل است که نه فقط رزمندگان و اعضای پ.ک.ک، نه فقط شمال کوردستان، بلکه تمامی آحاد خلق کورد با نسبت به ارزش‌های این جنبش واقف باشند. اگر این خلق ۵۰ سال است که با چنین قدرت و ثباتی در مسیر مبارزه به پیش می‌رود، بسیاری از تغییرات گسترده را ایجاد کرده است و به همین دلیل برای خلق کورد ارزش‌های بسیاری را خلق کرده است. به همین دلیل باید با واقعیات این جنبش آشنا شد. این واقعیت رهبر آپو است. زیرا رهبر آپو جنبش را تاسیس کرده است. باید در این رابطه تحقیق کرد که چگونه کورد به مقطع مهم مبارزه کنونی رسیده است. رهبر آپو روز به روز این مبارزه را گسترش داده است، برای خلق کورد ارزش‌های مهمی را خلق کرده است، و در نهایت باعث شد که بر قرب و ارزش کورد در سطح جهانی افزوده شود. کورد نیز به خواست وی پاسخ داد.
خلق کورد مانند خلق‌های دیگر در جهان برای دستیابی به آزادی مبارزه می‌کند. کارهایی که خلق‌های دیگر در طول یکصد سال انجام داده‌اند، کورد در زمان کمتری انجام داده است. هر آنچه که از خلق کورد خواسته شده است را انجام داد. برای دستیابی به حیاتی آزاد و دمکراتیک در کوردستان، خلق کورد مسئولیت‌های خود را انجام داده است. کورد ثابت کرده ست که شدیدا عاشق آزادی است. جهان نیز خلق کورد را اینگونه می‌بیند و به همین علت به آن احترام می‌گذارد. اگر جهان به خلق کورد احترام می‌گذارد، خلق کورد و رهبر آپو را امیدی برای خود می‌داند، پ.ک.ک را اگر به عنوان پیشاهنگ خود می‌بینند، در نتیجه مبارزه رهبر آپو و خلق کورد بوده است.
پیش از تاسیس پ.ک.ک در رابطه با وضعیت کورد باید اطلاع داشت. اگر آن را به درستی درک نکنیم، نمی‌توانیم تاسیس پ.ک.ک و واقعیت رهبر آپو را درک کنیم. همانگونه که می‌دانید در شمال، دولت فاشیست ترک همه چیز را از میان برداشته بود. جامعه کورد و انسان را دچار تقسیم و انشعابات فراوانی کرده بود. تمامی جنبش‌ها و حرکتهایی که سر برآوردند را نابود کرده بود. با قتلعام فیزیکی، تبعید، چیزی به نام کورد و کوردستان باقی نمانده بود. این باور ایجاد شده بود که در شمال کوردستان چیزی به نام کورد باقی نمانده است. در واقع کورد زندگی و حیاتی آمیخته با مرگ داشت. هیچ امیدی نداشتند. دولت ترک اظهار می‌داشت که کورد مرده است، بار دیگر نمی‌توانند سر برآوردند. کورد نیز خود این واقعیت را پذیرفته بود. اراده کورد را در هم شکسته بودند. به نام کورد دست به هر عملی می‌زدند. کورد را ترک محسوب می‌کردند و می‌گفتند ما ترک هستیم. فقط واقعیت فیزیکی داشتند. همچنین در جنوب نیز جنبشی در جریان بود که به واسطه پیمان الجزایر دچار شکست شده بود. این رویداد نیز از تاثیری منفی بر کوردها برخوردار بود. اشغالگران نیز می‌خواستند که اراده کوردها را به تمامی در هم بشکنند. با پیمان الجزایر اراده کورد بیش از پیش تضعیف شد. مبارزه در جنوب کوردستان خاتمه یافته بود، باور نمی‌کردند که دیگر تحت نام کورد و کوردستان جنبش دیگری ایجاد شود. کورد در این دوره در شرایط بسیار نامساعدی قرار داشت. در چنین شرایطی بود که پ.ک.ک تاسیس شد. اراده کورد در هم شکسته شده بود، هیچ کس کورد را نمی‌پذیرفت، هیچ کس نمی‌توانست از کورد حمایتی کند و کسانی نیز که از کورد دفاعی می‌کردند، به اعدام تهدید می‌شدند. همه از این طریق با کورد رفتار می‌کرد. کورد نیز از خود دفاعی نمی‌کرد. کورد به دمکراسی و آزادی به عنوان هدف، دیگر امیدی نداشتند. بدون هدف بودند.
در چنین شرایطی بود که رهبری به مسئله کورد پرداخته بود. تاریخ جدیدی را پیش پای کورد گذاشت. دخالت‌های رهبر آپو به دخالتی بسیار بزرگ تاریخی تبدیل شدند. اگر در این وضعیت مداخله نکرده بود شاید کنون چیزی به نام کورد و کوردستان باقی نمانده بود. این مداخله اجازه نداد که کورد از میان برود و دولت ترک کوردستان را به سرزمین خود تبدیل کند. در مقابل مسیر را برای زندگی آزاد، برخوردار از اراده و دمکراتیک برای کورد باز کرد. و این مبارزه‌ای بسیار دشوار و زحمت بود. در چنین وضعیتی بود که صیانت از کوردستان با جسارت و فداکاری آغاز شد. رهبر آپو با جسارت، فداکاری و عزم نستوه مبارزه را پیش رو قرار داد. بر این اساس بود که روحی تازه در کالید کورد دمیده شد. بار دیگر زنده شد و برای مبارزه، برای آزادی و دمکراسی گام برداشت. و اینگونه بود که کورد اظهار داشت که زندگی بدون آزادی امکان‌پذیر نیست، این در نتیجه مبارزه رهبر آپو و پ.ک.ک بود.
جامعه‌ای که رویاروی نابودی قرار گرفته بود بار دیگر بر پاهای خود استوار ایستاد، برای آزادی در تمامی شرابط دست به مبارزه زد. رهبر آپو از طرف دیگر به انقلابی در انقلاب دست زد. در کوردستان قیام‌های فراوانی روی داده بودند و در نتیجه آن بود که ملت دمکراتیک تحول پیدا کرد. زیرا انقلاب دمکراتیک و ملت بودن را تجربه کردند. انقلابی فرهنگی و انقلابی در سطح زنان ایجاد شد. کورد به عنوان انسان دیده نمی‌شد، اما اکنون در نتیجه مبارزه زنان، تمامی جهان کورد را به رسمیت شناخته است، به کورد احترام گذاشته و آن را به امیدی برای خود می‌نگرد. این نیز در نتیجه مبارزه زنان ایجاد شد. زنان کورد امروز قهرمانی رقم می‌زنند. نه فقط برای خود، بلکه برای تمام زنان جهان صفحات قهرمانی رقم می‌زنند. تمامی جهان مسئله را مشاهده کرده و از آن روحیه و امید می‌گیرد.
مبارزه‌ای که با پیشاهنگی رهبر آپو آغاز شد نه فقط مرگ کورد در شمال کوردستان، بلکه نابودی کورد در تمامی بخشهای کوردستان را متوقف کرد. و این مبارزه برای تمامی کوردها به امیدی بدل شد. اگر چنین مبارزه‌ای صورت نمی‌پذیرفت، موقعیت کنونی در شمال کوردستان نیز امکان پذیر نمی‌شد. البته نباید نادیده گرفت که خلقمان در جنوب کوردستان به مبارزه دست زده است، هزینه‌های بسیار سنگینی داده است، اما این موقعیت کنونی تنها با این هزینه‌ها به دست نمی‌آمد. اگر این موقعیت به دست آمده است، در نتیجه مبارزه طولانی و چندین ساله پ.ک.ک است. افراد بسیاری می‌گویند که پ.ک.ک تهدیدی برای موقعیت جنوب کوردستان است. پ.ک.ک در این باره رنج‌های فراوانی داده است. پ.ک.ک هم برای کسب موقعیت سیاسی و هم برای حفظ آن زحمات زیادی کشیده است. پ.ک.ک برای کسب این دستاوردها و هم حفظ آنها زحمات زیادی کشیده است، و در این باره پ.ک.ک هیچگونه تهدیدی برای موقعیت جنوب کوردستان نیست،گفته‌های این افراد درست نیست و پ.ک.ک تهدیدی برای تهدید جنوب کوردستان نیست. گفته‌های این افراد است که جنوب کوردستان را با تهدید مواجه می‌کند و این واقعیت است. افرادی که هیچگونه اطلاعی نداشته و خالی از وجدان هستند این واقعیت را نمی‌بینند. اگر امروز در روژآوا جنبشی با پیشاهنگی زنان وجود دارد و این انقلاب برای تمامی جهان به امیدی تبدیل شده است، در سایه مبارزات پ.ک.ک امکان‌پذیر شده است. اگر امروز در روژهلات کوردستان نیز تحت نام کورد جنبشی برقرار است، در نتیجه مبارزه پ.ک.ک است. در شرایط کنونی هیچ بخشی از کوردستان با مبارزه مستقل خود نمی‌تواند دستاوردی را کسب کند. اکر تمامی بخش‌ها با همدیگر همراه نباشند، نیروها متحد نباشند، نمی‌توانند سر پا باقی بمانند. نیروی محرکه خلق کورد پ.ک.ک و رهبر آپو هستند. به همین علت است که می‌گویند اگر پ.ک.ک نابود شود، خلق کورد را می‌توانند از میان بردارند. زیرا نیرویی که اجازه نمی‌دهد خلق کورد از میان برداشته شود پ.ک.ک است. به همن دلیل پ.ک.ک را هدف قرار می‌دهند. با از میان برداشتن پ.ک.ک تلاش می‌کنند کورد را ریشه‌کن کنند.
امروز خلق کورد در سطح جهان از قرب و ارج بزرگی برخوردار است. و این در سایه مبارزه کورد به دست آمده است. در این مبارزه رهبر اپو و پ.ک.ک نقش مهمی را ایفا کرده‌اند. پیش از ان کورد غیر از خود برای همه تلاش و مبارزه می‌کردند.با سیاست‌هایی مورد استفاده و بهره‌برداری قرار می‌گرفتند و کشته می‌شدند، امروز مشاهده می‌شود که کورد‌هایی که پیش از این نادیده گرفته می‌شدند، اکنون در وضعیت دیگری قرار دارند. امروز همه از کورد به عنوان یک جامعه، یک ملت و پیشروان دمکراسی و آزادی عنوان می‌کنند. همچنین رهبر آپو را به عنوان یک رهبر بزرگ می‌بینند. چرا به این نکته توجه می‌کنم؟
چون برخی اعلام می کنند که پ.ک.ک دستاوردی نداشته است، ما دستاورد نداشته‌ایم، پ.ک.ک مگر چه کاری انجام داده است؟ تنها کسانی که وجدان ندارند، می‌توانند چنین گفته‌هایی را ایراد کنند. انسانی برخوردار از وجدان حتی اگر مخالف پ.ک.ک نیز باشد، حق آنان و سهم عظیم آنان در مبارزه را نمی‌تواند نادیده بگیرد. کورد در سایه مبارزات رهبر آپو و پ.ک.ک اکنون به مرحله‌ای دست یافته است که می‌تواند به دستاوردهای عظیم خود افتخار کند. و به چنین وضعیتی رسیده است که ما اکنون بسیار خوشحالیم و خواهان آنیم که همه در این افتخار شریک باشند. باید تاسیس پ.ک.ک را از این زاویه مورد ارزیابی قرار داده و درک کرد.
