نیلوفر کوچ اعلام کرد که علیرغم آنکه دولت ترک در تنش و بحران قرار داشته و تمامی دولتهای نیز شاهد این امر هستند، چرا پارت دمکرات کوردستان این واقعیت را مشاهده نکرده و به دشمنی می‌پردازد؟
مدتی است که نیروهای پارت دمکرات کوردستان در کوه‌های جنوب کوردستان در نواحی گریلا تحرکات نظامی خود را افزایش داده و آرایش حمله به خود گرفته‌اند. احزاب سیاسی و بسیاری از کوردها در هر چهار بخش کوردستان خواستار پایان دادن به تحرکات نیروهای پ.د.ک شده و همکاری پ.د.ک با دولت ترک را نیز به عنوان اشغال جنوب کوردستان محکوم کرده‌اند. همزمان ک.ج.ک و نیروهای مدافع خلق نیز در این باره خواستار گفتگو شده‌اند.
در رابطه با تنشهای ایجاد شده در جنوب کوردستان تلاشهای برای ایجاد جنگی داخلی، سخنگوی کمیسیون امور خارجی کنگره ملی کوردستان، نیلوفر کوچ با آژانس خبری هاوار گفتگو کرده است. نیلوفر کوچ گفت: اردوغان در تلاشهای خود برای از میان برداشتن دستاوردهای خلق کورد و عناصر و مولفه‌های شمال-شرق سوریه، همزمان تلاش می‌کند از طریقی دیگر موقعیت جنوب کوردستان را از از میان بردارد.
نیلوفر در این باره افزود که علیرغم ضعف اشغالگران، تلاش می‌کنند تا زمانیکه فرصت و امکانات آن را در اختیار دارند، حملات خود را برای رسیدن به موفقیت دنبال کنند. در مراحل بسیاری در بیانیه‌ها و اظهارات خود اشاره کرده‌اند که موجودیت یک کوردستان فدرال در عراق، برای آنها مشکل‌ساز است و ما در سال ۲۰۰۳ اشتباهی را انجام دادیم و باید این اشتباه را تصحیح کنیم. در جنوب کوردستان پایگاه‌های نظامی بسیاری از سوی دولت ترک احداث شده‌اند و هم اکنون نیز دولت ترک مستقیم با ارتش خود و یا از طریق همکاری با نیروهای پارت دمکرات کوردستان، تلاش می‌کند که خاک بهدینان را به اشغال خود درآورد. در این چارچوب پارت دمکرات کوردستان و حکومت عراق پیمانی را نیز در رابطه با شنگال امضا کرده‌اند. شنگال بخش اساس مسیر از میان برداشتن موقعیت سیاسی منطقه فدرال اقلیم جنوب کوردستان است.
حملات اشغالگری به روژآوا در جنوب کوردستان نیز ادامه دارد
نیلوفر کوچ اظهار داشت که این مسئله صرف یک جنگ داخلی یا جنگی بین پ.ک.ک و پ.د.ک نیست، بلکه در اساس دولت ترک می‌خواهد که دو نیروی کوردی را در مقابل همدیگر قرار داده و از این طریق بتواند حملات استراتژیک خود را برای اشغالگری ادامه دهد. در روژاوای کوردستان تلاش کردند تا این حملات را از طریق داعش به انجام برسانند، اما به موفقیتی دست نیافتند. از طرق گوناگون مانند قطع آب، برق و قتل روسای عشایر، با اشغال عفرین، گری سپی و سریکانی خواستند که اهداف خود را به نتیجه برسانند. اکنون نیز با همان شیوه ها تلاش می‌کنند در جنوب کوردستان نیز به این نتایج برسند. در چارچوب دیدارهای ملی که در روژآوای کوردستان روی می‌دهند، دولت ترک با تمامی نیروی خود خواسته است که شکاف و تقسیم بندیهای میان کورد را افزایش داده و مانع از تبدیل کورد به یک نیرو شود. دولت ترک بقای خود را در نابودی کامل کورد می‌بیند. به دلیل این سیاستهاست که دولت ترک روز به روز با بحران‌ها و تنشهای داخلی بیشتر مواجه می‌شود و در بعد دیپلماتیک نیز دچار انزوا شده است. به رغم آنکه دولت ترک دچار چنین تنگنایی شده است و تمامی دولت‌ها نیز شاهد تنگناهای دولت ترک هستند، چرا پ.د.م این واقعیات را نمی‌بیند و دشمنی خود را همچنان گسترش می‌دهد؟ لازم است بدانیم که دولت ترک در آخرین مراحل خود قرار دارد. به همین دلیل نباید به عاملی برای تداوم بقای دولت ترک تبدیل شد. اگر بتوانیم به نقاط مشترکی دست پیدا کنیم، این دولت می‌تواند در زودترین مرحله با شکست مواجه شود.
در صورت روی دادن جنگی در جنوب کوردستان، تمامی کوردستان به آتش کشیده می‌شود
نیلوفر کوچ در ادامه سخنان خود اظهار داشت که اکنون اروپا در حال تصمیم گیری است و افکار عمومی نیز بر دولتهای اروپایی فشار وارد کرده است که چرا اجازه می‌دهند اردوغان در مساجد، تبهکاران را علیه کشورهای اروپایی سازماندهی کند؟ چرا کشورهای اروپایی باید اجازه بدهند که از حقوق دمکراتیک موجود در اروپا استفاده کرده و نهادهای فاشیستی را در کشورهای اروپایی ایجاد کند. اکنون مباحثاتی در جریان هستند که نهادها و سازمانهای وابسته به آ.ک.پ/م.ه.پ فاشیست، بعد از ممنوعیت در فرانسه، در آلمان و هلند و اتریش نیز ممنوع شوند. فشارها بر اردوغان همچنان افزایش می‌یابند. ما کوردها نیز لازم است که از دیپلماسی بین‌المللی در مقابله با رژیم اردوغان حمایت کرده و از این موقعیت بهره‌برداری کنیم. پارت دمکرات کوردستان متکی به حمایت‌های آ.ک.پ است، اما آ.ک.پ نیز دچار ضعف شده است. در صورتیکه پ.د.ک با حزب کارگران کوردستان ارتباطات نزدیکی برقرار کنند، پارلمان کوردستان نیز در مسیری دمکراتیک حرکت کند و پ.د.ک نیز مانند نیرویی در این میان قرار بگیرد، برای کورد در شمال کوردستان، روژآوا و روژهلات کردستان نیز فرصتهای بسیار مهم بین‌المللی ایجاد می‌شوند. فرصت‌ها و امکانات فراواوانی برای قدرتمند شدن در اختیار داریم، اما در صورتیکه دچار انشعاب شده باشیم، نیروی ما نیز به هدر می‌رود. به همین علت است که کشورهای اشغالگر کوردستان در جنوب کوردستان سیاستهای تفرقه بینداز و حکومت کن را ادامه می‌دهند، اگر چنین جنگی در کوردستان روی دهد، در واقع این جنگ داخلی کوردکشی نخواهد بود که یکی از طرفین آشکارا در راستای مقاصد اشغالگران آن را تحمیل کرده است، بلکه جنگی خواهد بود که تمامی کوردستان را در لهیب شعله‌های خود می‌سوزاند و مسئله‌ای که اکنون در میان نیروها قابل رویت است، به مسئله‌ای نیروهای دیگر در سطح منطقه‌ای و جهانی نیز تبدیل می‌شود. ما نباید از قاتلان خودمان حمایت کنیم.
بغداد و نه آنکارا
نیلوفر کوچ در رابطه با سیاستهای تهاجمی و موضع پ.د.ک نیز اظهار داشت که حق و ظلم نمی توانند با همدیگر همراه باشند. در بیستمین شورای کنگره ملی کوردستان، گفته شد باید در مرحله کنونی بر اقدامات اشتباه و غلط دست گذاشته و اقدامات درست و صحیح را نیز تایید کنیم. دیگر نمی‌تواند حق و ظلم را با هم داشت، آنها ده سال است که می‌خواهند که دستاوردهای روژآوای کوردستان را از میان بردارند. در مقابله با جنوب کوردستان نیز به مسئله‌ای بزرگ تبدیل شده‌اند. پارت دمکرات کوردستان چرا باید در راستای منافع ترک، ارتباطات خود را با بغداد دچار تنش کند؟ بغداد و نه انکارا است که تمامی نیروهای جنوب کوردستان می‌توانند در آنجا منافع ملی کوردستان را تدوین کنند. شاید آمریکا در صدد باشد که با همراهی پ.د.ک، آنکارا را به حاکم کوردستان تبدیل کند، و این بر اساس منافع ملی آمریکاست، اما ما کوردها نیز باید با در راستای منافع ملی خودمان حرکت کنیم.
نباید موقعیت سیاسی کوردستان بر اساس محاسبات غلط به خطر افکنده شود
نیلوفر کوچ در بخش دیگری از سخنان خود اظهار داشت که در جنوب کوردستان برای نهادینه کردن موقعیت سیاسی این بخش از کوردستان فرصت بسیار خوبی روی داده است. اما در روژآوای کوردستان مشاهده می‌شود که با قتلعامهای روی داده در عفرین، سریکانی و گری سپی، تعدی به زنان، فرایند ترکیزه کرده و تغییر بافت دمگرافیک، جنایات جنگی در بعدی وسیع پیگیری می‌شود. اما ما نمی‌توانیم در این راستا پرونده‌ای حقوقی را مطرح کنیم، زیرا از رسمیتی عمومی که در جنوب کوردستان از آن برخورداریم، در روژآوا برخوردار نیستیم. جنوب کوردستان در چارچوب عراق از موجودیتی رسمی برخوردار است، اکنون جنوب کوردستان برای کوردها فرصتی کم نظیر است و نباید هیچیک از احزاب بر اساس محاسبات اشتباه این موقعیت سیاسی را دچار خطر و تهدید نکنند. هم اکنون در جنوب کوردستان این موقعیت سیاسی کاملا و به صورت صد در صد به دست نیامده است، زمانیکه کوردها با هم دچار تنش شوند، بغداد نیز سیاستهای ضد کوردی خود را توسعه می‌بخشد. نباید از هیتلرهای خودمان حمایت کنیم. لازم است که تمامی کوردها از موضعی قاطعانه برخوردار بوده و از پارت دمکرات کوردستان بخواهند که نیروهای خود را به عقب‌نشینی واداشته و دولت ترک را بیرون برانند. با اجازه پ.د.ک است که دولت ترک در جنوب کوردستان مستقر شده است.
نیلوفر کوچ همچنین در رابطه با حمله به هفتانین، گاره و دیگر متاطق جنوب کوردستان نیز اظهار داشت: به انحای مختلف تلاش کردند که روژآوا را تسلیم کنند. در جنوب کوردستان نیز از طریق اقدامات تحریک کننده برای شروع جنگ داخلی در میان کورد، تلاش می‌کنند مرزهای جنوب با روژآوای کورستان را به تمامی اشغال کنند، و از این طریق این دو بخش کوردستان را با هم از میان بردارند اکنون برای چنین کاری زمینه‌چینی می‌کنند.
تقدیر مشترک شنگال و روژآوا
نیلوفر کوچ در بخش دیگری از گفتگوی خود با خبرگزاری هاوار اظهار داشت مقاومت خلقمان در شنگال علیه توافق امضا شده بسیار مهم است. باید خلقمان در روژآوا از این مقاومت حمایت کند، زیرا شنگال و روژآوا تقدیر مشترکی دارند.
نیلوفر کوچ در ادامه گفتگوی خود اظهار داشت که تقدیر کوردها به هم گره خورده است و در طول تاریخ نخستین بار است که بخش‌های کوردستان اینچنین بر یکدیگر تاثیر می‌گذارند. بعد از اشغال کرکوک نوبت به عفرین رسید. برای به نتیجه رسیدن دیدارهای ملی باید سیاستهای ما در جنوب کوردستان تمرکز خود را انتقاد از سیاستهای پ.د.ک قرار دهیم. زیرا در روژآوای کوردستان شورای میهنی کورد سوریه نیز نه بر اساس اراده خود به استانبول، یا هولیر یا قامشلو عزیمت می‌کند. با نگاه به اظهارات شورای میهنی کورد سوریه می‌توان تاثیرات هولیر و استانبول را مشاهده کرد. برای قرار گرفتن کامل شورای میهنی کورد سوریه در مسیر اتحاد ملی، باید سیاستهای هولیر تصحیح شوند. در آن زمان است که استانبول نمی‌تواند بر شورای میهنی کورد سوریه تاثیر گذار باشد.
در صورتی که کتگره ملی برگزار می‌شد، وضعیت کورد به صورت کنونی نبود
نیلوفر کوچ در خاتمه سخنانش افزود که اگر کنگره ملی کوردستان در سال ۲۰۱۳ برگزار می‌شد، وضعیت کنونی کورد به صورت فعلی نبود. اگر آقای مسعود بارزانی تحت تاثیر نیروهای خارجی قرار نمی‌گرفت؛ وضعیت کنونی بسیار متمایز بود. در روژآوا تعداد فراوانی از نیروها به شهادت نمی‌رسیدند، شنگال با حملات داعش مواجه نمی‌شد. باید از شعور یکپارچه کوردی سخن گفته شود. اگر پ.د.ک با اصرارهای خلق کورد وارد تلاشهای برای برگزاری کنگره ملی کوردستان نشود، باید به پارت دمکرات کوردستان گفت که بدون این حزب هم می‌شود که گنگره ملی را برگزار کرد.
