مراد کاراییلان عضو کمیته رهبری حزب کارگران کوردستان اعلام نمود که نبرد علیه فاشیسم آ.ک.پ/م.ه.پ به مقطع مهمی رسیده است و در این باره اظهار داشت: ما هزینه داده‌ایم، هزینه خواهیم داد، اما در مقابل رژیم تُرک نیز در آستانه شکست قرار گرفته است.
مراد کاراییلان عضو کمیته مرکزی حزب کارگران کوردستان به مناسبت چهل و دومین سالگرد تاسیس حزب کارگران کوردستان با تلویزیون سترک گفتگو کرد.
تاریخ پ.ک.ک تاریخ قهرمانی است
کاراییلان سالگرد تاسیس حزب کارگران کوردستان را به رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان، خلق کوردستان، دوستان، مبارزان و طرفداران این حزب تبریک گفته و اظهار داشت: تاریخ پ.ک.ک تاریخ قهرمانی است. این قهرمانی با مقاومت و زحمات شهیدان به دست آمده است. با خون مقاومت افسانه‌ای و تاریخی شهیدان نقش به نگارش درآمده است. در این چارچوب نیز یاد و خاطره تمامی شهدای انقلاب کوردستان، از شهدای نخستین حزبمان، رفیق حقی کارر تا سارا، دلال امد، زکی شنگالی، دیار غریب، قاسم انگین، عگید جفیان و ییلماز درسیم را گرامی می‌داریم. در مقابل آنان سر تعظیم فرود می‌آوریم. پیمانی را که با آنان بسته‌ایم تجدید می‌کنیم و مبارزه برای آزادی کوردستان را با پاسداشت یاد و خاطره این شهدا ادامه می‌دهیم.
موجودیت ما امری تثبیت شده است، زمان آزادی فرا رسیده است
کاراییلان نقش پ.ک.ک را در کسب دستاوردهای خلق کورد در هر چهار بخش کوردستان ارزیابی کرده و اظهار داشت: بدون گمان بزرگترین دستاورد، خنثی کردن سیاست‌های نابودگرانه و استعماری علیه کوردستان هستند. دشمن می‌خواست که خلق کوردستان را نابود کند، آسیمیله کند، در شمال کوردستان، خلق را به ترک تبدیل کند، در مناطق دیگر به عرب و فارس تبدیل کند. یعنی می‌خواست که کورد را ملیت خود بدور نماید و خالی کند. زیرا این خلق از سوی مدرنیته سرمایه‌داری و سیستم بین‌المللی به عنوان یک ملت مورد پذیرش قرار نمی‌گرفت. امروز نمایندگان تمامی خلق‌ها در سازمان ملل متحد حضور دارند. اما کورد هیچ نماینده‌ای در سازمان ملل متحد ندارد. چرا؟ چون بر اساس نادیده گرفتن و نابودی خلق کورد تصمیم گرفته‌اند. این تصمیم، تصمیم دولت ترک، ایران، عراق و سوریه نبوده است، بلکه تصمیم سیستم بین‌المللی است که در اصل در لوزان تاسیس شده است. قیام در برابر چنین تصمیمی، خنثی کردن این تصمیم بوده و بدون تردید نفس قیام در مقابل آن، نتیجه‌ای بسیار مهم است. ما پیش از هر چیز با چنین قیامی ملیت خود را کسب کردیم، مانع از امحا و آسیمیلاسیون گرفتیم. در صحنه تاریخ قرار گرفتیم و موجودیت ما در تاریخ تثبیت شد. زمان آزادی فرا رسیده است. نخست می‌خواهم در این باره حرف بزنم.
دعوت نمایندگی کورد از سوی واشنگتن
از طرف دیگر؛ همانگونه که اطلاع دارید، در سال ۱۹۹۰ صدام به کویت حمله نمود. بر این اساس در خاتمه سال ۱۹۹۰، با رهبری آمریکا به رژیم صدام حمله شد. در آن زمان رهبری آمریکا از طریق مادام میتران، همسر ریاست جمهوری فرانسه، پیامی را ارسال داشته و گفته بود: هیاتی کورد به واشنگتن عزیمت کند. همانکونه که اطلاع دارید بعد از شکست سال ۱۹۷۵ کورد و آمریکا از هم دور شده بودند، و اگر هم ارتباطی داشتند این ارتباطات در سطح بالا نبود. اما از هیاتی در سطح عالی دعوت به عمل آمده بود. در آن زمان گفته شده بود که این هیات متشکل از کورد در هر چهار بخش کوردستان بوده و پ.ک.ک نیز در آن حضور داشته باشد. در آن زمان این مسئله را بصورت درون گروهی مورد بحث و بررسی قرار دادیم و اعلام کردیم که به عنوان پ.ک.ک عازم این نشست نمی‌شویم، اما شما عازم شوید و ما از شما حمایت می‌کنیم.
مام جلال؛ برای حمایت از جنوب کوردستان نیز لازم است که پ.ک.ک در این هیات مشارکت داشته باشد
آقای جلال طالبانی گفت؛ نه، اگر پ.ک.ک در این هیات مشارکت نداشته باشد، این هیات هیچگونه وزنه‌ای نخواهد داشت، لازم است پ.ک.ک وضعیت ما را در نظر گرفته و با در نظر داشتن وضعیت جنوب کوردستان و حجم انفال و قتلعام‌های صورت گرفته، به خاطر جنوب کوردستان نیز لازم است پ.ک.ک در این هیات حضور داشته باشد. لازم بود که پیامی نوشته می‌شد؛ در این رابطه مام جلال اظهار داشت: در این پیام لازم است که امضای پ.ک.ک نیز در راس نامه قرار داشته باشد. چرا؟ چون در بخش‌های دیگر کوردستان نبرد مسلحانه تضعیف شده بود. در جنوب کوردستان نیز بعد از رویداد حلبجه، جنگ مسلحانه متوقف شده بود. در جنوب کوردستان نیز نیروهای پیشمرگه به قندیل عقب‌نشینی کرده بودند. اما در آن زمان در شمال کوردستان نبردهایی سنگین در جریان بودند. قیام‌های مردم نیز آغاز شده بودند، در آن زمان نیز در هفتانین، زاپ، خاکورک و تا درسیم ما حضور داشتیم و نبردها نیز ادامه داشتند. به همین دلیل همه متوجه پ.ک.ک شده بودند. هر روز اخباری در بی.بی.سی در رابطه با شمار کشته شدگان نظامیان ترک منعکس می‌شد. مام جلال به این علت چنین نظری داشت. هیات مشارکت کننده در آن دوره بر این اساس شکل گرفت.
پیامی که در واشنگتن قرائت شد
لازم است این نکته را بیان کنم؛ مام جلال اکنون در قید حیات نیست، اما احمد بامرنی همچنان حضور دارد، از این مسائل اطلاع دارد. در رابطه با پیامی که در انجا باید خوانده می‌شد، جدلی در گرفته شد، و دست آخر نگاه ما در این پیام مورد قبول واقع شد. برای نگارش این پیام کمیسیونی تشکیل شد. کمیسیون پیام مناسب را ننوشته بود، و به همین علت اعضای کمیسیون دچار اختلاف شده بودند. به همین دلیل بر اساس پیشنهاد مام جلال، من این پیام را خودم به زبان ترکی نوشتم و عصمت شریف وانلی همراه با یکی از رفقای زن، آن را به انگلیسی ترجمه کرده بود. به نمایندگی از پ.ک.ک ما در این هیات حضور نداشتیم اما به نمایندگی از ما عصمت شریف وانلی در این هیات شرکت کرده بود، به امریکا رفته بود و در واشنگتن این پیام را خوانده بود. یعنی از آن زمان اهمیت پ.ک.ک در تمامی بخش‌های کوردستان قابل مشاهده بود.
تاثیر قیام شمال کوردستان بر راپرین در رانیه
همراه با آغاز نبرد گریلایی در شمال کوردستان، شاهد بودیم که هر روز در جزیر، سلوپی، نصیبین، آمد، لیجه و تمامی نواحی دیگر کوردستان خلقمان تظاهرات و قیام دست می‌زد، در مقابل تانگ و نفربرهای دولت ترک سینه سپر می‌کرد و بدین طریق مبارزه می‌کرد. اگر در آن زمان قیام‌های شمال کوردستان در جریان نبودند؛ آیا در ۵ مارس ۱۹۹۱ در رانیه راپرین روی می‌داد یا خیر؟ کاملا مشخص است که جامعه ما تحت تاثیر آن قرار گرفته بود. خلقمان در شمال کوردستان مشاهده کرده بود که دولت ترک به رغم تمامی قدرت خود ایستادگی کرده و به قیام دست می‌زند، مبارزه می‌کند. دولت عراق نیز به دلیل جنگ با ایران و همچنین به علت حملات آمریکا بسیار تضعیف شده بود. خلقمان آن را به عنوان فرصتی برای خود ملاحظه کرده و دست به قیام زد. قیام‌های خلق در شمال کوردستان تاثیر فراوانی بر راپرین داشتند.
تحت تاثیر قدرت و وزنه پ.ک.ک، در جنوب کوردستان پارلمان و مدیریت آنجا تاسیس شد
همچنین در سال ۱۹۹۲، بعد از آنکه مدار پرواز ممنوع ۳۶ درجه در جنوب کوردستان تحت کنترل نیروهای بین‌المللی قرار گرفت. خلا قدرت در منطقه ایجاد شد، خلق کورد فرصت خوبی را به دست گرفته و توانست اداره و مدیریت خود را نیز تشکیل دهد. در جنوب کوردستان پارلمان تشکیل شد. اما اگر در نتیجه معادله قوا و وزنه پ.ک.ک و دولت ترک نبود، دولت ترکیه به هیچ نحو ممکن اجازه نمی‌داد اداره کوردی در جنوب کوردستان تاسیس شود. زیرا دولت ترک در جریان عملیاتی تحت عنوان چکش، بود که از طریق آسمان، مدار ۳۶ درجه را کنترل می‌کرد. اطلاع دارید که در جریان توطئه الجزایر نیز دولت ترک دست داشت. ما همچنین اطلاع داریم که سال ۱۹۸۳ زمانی که کورد و رژیم صدام گفتگوهایشان را آغاز کردند، دولت ترک همچنان مستقیما در آن دخالت کرد. دولت ترک همیشه متوجه جنوب کوردستان بود، نمی‌خواست که در آن جا اداره و موقعیت سیاسی کوردی ایجاد شود. اما در سالهای ۱۹۹۱-۹۲ زمانی که دولت ترک در مبارزه خود علیه پ.ک.ک تضعیف شده بود، از سر ناگزیری اجازه داد که در جنوب کوردستان پارلمان ایجاد شود. در این مرحله نیز تنها یک شرط قائل شد: جنگ علیه پ.ک.ک. در همان زمان سازمان‌های جنوب کوردستان این شرط را پذیرفتند و به این شیوه بود که پارلمان کوردستان تاسیس شد و اداره کوردی ایجاد شد. یعنی تحت تاثیر اثرگذاری و وزنه پ.ک.ک پارلمان ایجاد شد، و کورد توانست دستاوردی را کسب کند. این مسئله را نمی‌توان انکار کرد.
پ.ک.ک موجودیت کورد را تامین و تضمین کرد
در همان زمان مبنایی که مبارزه پ.ک.ک، و در واقع مبارزه رهبر آپو در روژآوای کوردستان ایجاد کرده بود، به زمینه‌ای برای دستاوردهای کنونی در آن منطقه تبدیل شد. مبارزه‌ای که رهبر آپو در آنجا پیگیری می‌کرد، به هیچ وجه قابل انکار نیست. زیرا رهبری در آنجا به تلاش‌های بسیاری دست زده بود.
همچنین شمال کوردستان منطقه‌ای است که باید بیشترین توجه را برای تحلیل به آنجا داشت. در عرصه اجتماعی، ۳۰ سال است که دولت ترک همیشه افراد فراوانی را زندانی کرده است، هم اکنون نزدیک به ۱۰ هزار نفر از نیروهای ما در زندان‌های دولت ترک هستند. علیرغم این اندازه خشونت و شکنجه و ستمکاری، آیا کسی تسلیم شده است؟ خیر؟
به طور خلاصه؛ پ.ک.ک در دستاوردهای خلق کورد نقش انکارناپذیر و بزرگی دارد. پیش از هر چیز پ.ک.ک موجودیت کورد را تامین و تضمین کرد. برای نمونه الان دولت ترک می‌گوید؛ همه که پ.ک.ک ای نیستند، اما واقعیتی اجتماعی نیز وجود دارد که از خود و هویت اجتماعی خود حراست می‌کنند. در واقع مبارزه پ.ک.ک پیش از هر چیزی موجودیت کورد را تامین و تضمین نمود، موجودیت کورد را قابل مشاهده و ملموس نمود، استراتژی آینده در کوردستان را تقویت کرد. تئوری، ذهنیت و نگرش اجتماعی کورد را ایجاد کرد، در کوردستان رنسانسی را ایجاد کرد، جامعه کوردی را به تمامی تغییر داد، از نو سازماندهی کرد و این موارد خود به تنهایی دستاوردهایی عظیم به شمار می‌روند.
وضعیت بحرانی ادامه دارد، زیرا نیرو در وضعیت جنگی آرایش گرفته است
مسئله دیگری که کاراییلان آن را ارزیابی کرد، تحرک ادوات نظامی پارت دمکرات کوردستان در نواحی گریلایی بود. در این باره کاراییلان اظهار داشت که: در این رابطه یک ماه قبل، با شرکت در یکی از برنامه‌های تلویزیون شما، فراخوان شفاف و لازم را دادیم. درخواست ما هم اکنون نیز قابل استناد است. به همین دلیل نمی‌خواهم که همان مسئله را دوباره تکرار کنم. ۴ نوامبر، در چمانکه رویدادی به وقوع پیوست. در رابطه با این رویداد نیز فرماندهی قرارگاه مرکزی بیانیه‌ای رسمی منتشر کرد. همچنین رفقای ما در قرارگاه مرکزی نیروهای مدافع خلق نیز بیانیه‌ای را منتشر کردند. غیر از موارد مطرح شده در این باره چیز دیگری لازم به گفتن نیست.
اکنون وضعیت تا اندازه‌ای دچار سکون شده است، اما وضعیت بحرانی همچنان ادامه دارد. زیرا نیرو در آرایش جنگی قرار دارد. مسئله حساس است. در هر لحطه باید منتظر روی دادن چیزی باشیم که نباید روی دهد. یعنی روبروی هم قرار گرفتن نیروها در برخی از مناطق و با فاصله نزدیک، خطراتی را به دنبال دارد. یعنی این وضعیت باید از طریق گفتگو حل شود. اگر این وضعیت به راه حلی نرسد، به خطر و تهدید تبدیل می‌شود.
ما هیچگاه نمی‌خواهیم که بین نیروهای کورد جنگی روی دهد
همانطور که در بیانیه‌های پیشین نیز به آن اشاره کرده بودیم، ما هیچگاه خواهان جنگ بین نیروهای کورد نیستیم. ما طرفدار این هستیم که تمامی مسائل و مشکلات را با دیالوگ حل کنیم. این فکر ما بوده و بر این نوع تفکر خود اصرار می‌کنیم. زیرا می‌دانیم که در این مرحله تاریخی، روی دادن جنگی داخلی می‌تواند به آسیب‌های استراتژیک برای کورد منتهی شود. دستاوردهای کسب شده در معرض خطر قرار می‌گیرند. اکنون در این رابطه بحث و گفتگو در جریان است که کورد در چه جایگاهی قرار دارد؟ دولت ترک و بسیاری از نیروهای دیگر می‌گویند که کوردها عشیره هستند، از این حق برخوردار نیستند که به ملت و دولت تبدیل شوند. با روی دادن یک جنگ داخلی میان کوردها، تفکر دولت ترک کاملا اثبات می‌شود. چنین اقدامی هیچ فایده‌ای نخواهد داشت. ما هر روز در مقابل دولت ترک که خود را بسیار قدرتمند می‌داند مبارزه می‌کنیم. در اینجا مهم اینست که سیاست کوردی، مسائل و مشکلات را بتوان بر اساس منافع ملی حل نماید. همه اینگونه عمل می‌کنند، ما نیز باید به همین شیوه با این مسئله برخورد کنیم. یعنی لازم است که از طریق نظامی به همدیگر فشار وارد نکنیم، یکدیکر را تهدید نکنیم. نباید کورد، کورد را مورد حمله قرار دهد. مسئله درستی نیست که از طریق نظامی در مقابل یکدیگر قرار بگیریم.
ما می‌دانیم که جنگ داخلی در میان کورد، از پروژه‌های دولت ترک است. انها در این رابطه بسیار تلاش می‌کنند. برخی از روشنفکران بیانیه‌ای را صادر کردند و گفتند که در راستای منافع دشمن گام برنداریم، اظهار نظر بسیار درستی بوده است.
کنگره ملی کوردستان و اتحادیه نمایندگان کوردستان اقدامی موفق را به ثمر رساندند
کاراییلان در این چارچوب با توجه به کارگروه کنگره ملی کوردستان و اتحادیه نمایندگان کوردستان اظهار داشت: این کار مشترک که به شیوه آنلاین برگزار شد، به نتایجی منتهی شده است. بدون گمان به نمایندگی از جنبش ما و ریاست مشترک ک.ج.ک، بیانیه‌ای صادر و موضع جنبش ما را نشان می‌دهد. اما با پیگیری‌های ما در رسانه‌ها، به این نتیجه رسیده‌ایم که این کارگروه و تصمیمات اتخاذ شده آن، تصمیماتی کاملا درست و صحیح می‌باشند. یعنی ویژگی‌هایی هستند که می‌توان بر آنها تمرکز کرد. تمامی مواد آن می‌تواند ارزیابی شده و مبنای کار قرار بگیرد. زیرا دستیابی به راه حل را مبنا قرار داده‌اند. به همین دلیل من از کنگره ملی کوردستان و اتحادیه پارلمانتاران کوردستان و همچنین افرادی که در این کارگروه مشترک شرکت و عمل کرده‌اند تشکر می‌کنیم. اقدام مهمی را انجام داده‌اند.
کاراییلان در بخش دیگری از سخنان خود گفت موضع عمومی درک می‌شود که خلق، سیاستمداران، روشنفکران، هنرمندان کورد وضعیت را بحرانی و خطرناک تلقی کردند. خصوصا که می‌بینند خطر استعمارگری دولت ترک جدی است، به همین دلیل این حساسیت شدید را نشان دادند.
همه باید برای دستیابی به اتحاد ملی تلاش کنند
کاراییلان اظهار داشت که خصوصا خلقمان در جنوب کوردستان بیش از همه از ضررهای جنگ داخلی دچار آسیب شده‌اند، آن را تجربه کرده‌اند. به این دلیل موضعگیری اجتماعی در جنوب کوردستان در مقابله با جنگ داخلی باید بیشتر باشد. جامعه خواهان اتحاد ملی است. و این خواست نیز به ما روحیه می‌بخشد. در این چارچوب است که از خلقمان در جنوب کوردستان سپاسگذاری می‌کنم، نوع برخورد آنها را با دیده احترام می‌پذیرم. موضع آنها و پیام آنها برای ما اساسی است. به عنوان سازمان و به عنوان شخص، ما نیز موضعی غیر از موضع آنها نداریم. امروز خلقمان هر موضوعی را که مورد تایید قرار بدهد با احترام به آن نگریسته و در این رابطه هر وظیفه و مسئولیتی بر ما دوش بیفتد، ما نیز سعی می‌کنیم بر اساس خواسته انها عمل کنیم. موضع ما اینگونه است. و به همین علت در رابطه با موضع اتحاد ملی باید همه تلاش‌های خود را انجام دهند.
رژیم ترک در آستانه فروپاشی است
کاراییلان خاطرنشان ساخت که نبرد آنها با فاشیسم آ.ک.پ/م.ه.پ به مقطعی مهم رسیده است و در این باره افزود: ما هزینه دادیم، هزینه خواهیم داد، اما این رژیمی که ۱۸ سال است علیه ما می‌جنگد، خصوصا در ۶ سال اخیر که تمامی راهکارهای ممکن را نیز آزموده است، در آستانه شکست قرار گرفته است. نتوانسته است در مقابل ما به پیروزی دست پیدا کند، بحران داخل این سیستم عمیقتر شده است و اکنون بسیار تضعیف شده است. در بعد اقتصادی، سیاسی و نظامی و اجتماعی نیز این بحران عمیقتر شده است. خصوصا که در ۳-۴ روز اخیر، حتی برخی از نزدیکان اردوغان نیز به موضوعاتی مانند رفرم و حقوق بشر اشاره می‌کنند. ۱۸ سال است که این افراد زمامدار هستند، معیارهای اروپا را مورد تمسخر قرار می‌دادند اما امروز می‌گویند که ما رویمان بسوی اروپاست. درک می‌شود که آنها اکنون به ترامپ متکی هستند، ترامپ نیز در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا شکست خورده است. آنها نیز تضعیف می‌شوند. نمی‌توانند به هیچ کس متکی باشند. به همین علت است که دچار آشفتگی شده‌اند، یعنی در هراس هستند. چیزهایی را که تا کنون می‌گفتند، طی ۳-۴ روز تغییر داده‌اند. بدون هیچ تردیدی دست به ریاکاری می‌زنند. و این نشان دهنده شکست آنان است. خطاب به اروپا و بایدن می‌گویند که ما تسلیم شما می‌شویم. یعنی پرچم سفید را به علامت تسلیم برافراشته‌اند. خطاب به جامعه می‌گویند که دست به رفرم می‌زنند. سیاست‌های قتلعام آنها با مقاومت و مبارزه به بن‌بست رسید.
لازم است که کارزار «زمان آزادی فرا رسیده است» در همه جا گسترش پیدا کند
کاراییلان در خاتمه سخنان خود اظهار داشت که چهل و سومین سال پ.ک.ک، سالی عادی نخواهد بود، باید خلقمان به خوبی از این مسئله آگاهی داشته و در این رابطه خود را بیش از پیش سازماندهی کند و بیش از پیش با قدرت مبارزه کند. لازم است که انزوا بر امرالی خاتمه پیدا کند. به اسارت رهبر آپو پایان داده شود. بر این اساس کارزاری را که ک.ج.ک با شعار فرا رسیدن زمان آزادی اعلام کرده است، باید در همه جا گسترش پیدا کرده و تقویت شود. کردستانیان، ترکیه‌ای‌ها و در همه جای این منطقه، جوانان و کارکران، باید در رابطه با این کارزار بسیار فعالانه عمل کنند. اگر مبارزه ما بر این اساس ادامه پیدا کند، ما می‌توانیم به پیروزی دست یافته و رژیم را از میان برداریم. بدون گمان سنگین‌ترین وظیفه و نقش بر دوش گریلاهاست. ما از این مسئله اطلاع داریم. گریلا در این چارچوب در تلاش است.
کاراییلان خاطرنشان ساخت که در سال ۴۳، پ.ک.ک مبارزه را تقویت کرده و برای آزادی کوردستان و رهبر آپو، برای دمکراتیک کردن ترکیه مبارزه خواهد کرد. در خاتمه کاراییلان در سالگرد تاسیس حزب کارگران کوردستان برای نیروهای مبارزه آرزوی موفقیت کرده و آن را به تمامی خلق کورد و دوستان خلق کورد تبریک گفت.
