علی کریمی یک شخصیت برجستهی عرصهی سیاسی کوردستان است که در شهر مهاباد در روژهلات کوردستان متولد شده است. وی بیشتر از چهار دهه با سیاست کوردستان سر و کار دارد. کریمی از منتقدان سرسخت حکومت اقلیم کوردستان و انتقادات بیشماری نسبت به رویه حاکمیت در باشور کوردستان دارد.
کریمی در مصاحبه با روژنیوز، پاسخ پرسشهایی در مورد وضعیت کنونی جنوب کوردستان، دخالتهای خارجی در اقلیم کوردستان و توافق شنگال و چند مسئلهی دیگر را داد.
متن دیدار به شرح زیر است:
روژنیوز: چرا باشور کوردستان به شرایط کنونی رسیده است؟
علی کریمی: وضعیت باشور کوردستان بوی شکست میدهد. ۹۵ درصد علت وضعیت کنونی باشور کوردستان از وضعیت بد زندگی مردم و غارت داراییهای خلق گرفته، تا شرایط غیردمکراتیک و بحرانها و وضعیت حکومت و پارلمان، همگی به بیاراده بودن روئسای کورد باز میگردد. به جای آنکه امروز این بخش چراغی باشد برای هر چهار بخش کوردستان و امیدی برای آیندهی خلق کورد، امروز برعکس شکسته است و به مشکلی برای سایر بخشها و به مرکز اطلاعاتی اشغالگران و جلادخانهی انقلابیون باکور، روژاوا و روژهلات کوردستان بدل شده است.
- چه چیزی سبب شده است باشور کوردستان به این وضعیت برسد؟ آیا نتیجهی دخالتهای کشورهای خارجی است؟
خود ما دلیل اصلی وضعیت موجود هستیم، آن بیارادگی و طمع بسیار انقلابیون دیروز سبب این شرایط شده است، اشغالگران کوردستان نیز که چهار طرف باشور را گرفتهاند، همیشه تلاش کردهاند کورد تصویر خوبی به جامعهی بینالمللی نشان ندهد، تلاش اصلی آنها این بوده است که اجازه ندهند این تجربه موفق شود. اما این زیاد مهم نبود اگر خود ما اراده و برنامه و اهدافی میهنی به دور از اهداف شخصی و حزبی و خانوادگی داشتیم، آنگاه دخالت خارجی هم نمیتوانست بر ما تاثیر بگذارد.
- پس چرا کوردها به بخشی از برنامهی اشغالگران تبدیل شدهاند، به عنوان مثال آیا به نظر شما هم توافق در مورد شنگال تحت فشار ترکیه انجام شده است؟
خانوادهی مسعود بارزانی به طور کامل تحت کنترل میت ترکیه و آ.ک.پ قرار گرفتهاند، از یک طرف نچیروان بارزانی بدون توجه به پارلمان و سایر طیفها یک توافق ۵۰ ساله با ترکیه امضا میکند، در حالی که ترکیه بیشتر از همهی کشورهای اشغالگر علیه کورد است و موجودیت کوردها را نفی میکند، این هم بدان علت است که آنها بقای خود را در بقای آ.ک.پ میدانند، چون به خلق خود امید و باور ندارند، بلکه محتاج بیگانه هستند، او میداند که روزی خواهد امد که سرنوشت آنها هم مانند دیکتاتورهای پیش از خودشان خواهد شد. آنها میگویند تا ترکیه وجود داشته باشد ما هم هستیم، چون منافع اقتصادی آنها را به هم گره میزند، ترکیه هم میگوید تا خانوادهی بارزانی وجود داشته باشد ما از این توافق سود خواهیم برد.
- به نظر شما توافق شنگال نیز بخشی از پروتکلهای توافق و منفعت میان آنهاست؟
مطمئنا هر کاری که توسط خانوادهی بارزانی انجام شود به همراه دولت ترک و در چهارچوب این پیمان استراتژیک است، چون آنها دشمن کوردستان هستند، پس از آن توافق نیز توافق شنگال انجام شد، بستن راههای روژاوای کوردستان هم رخ داد، اینها همه به دلیل آن ارتباط عمیق و مشکوکی که نقاط تاریک و تاریخی بسیاری دارد.
- نظر شما در مورد این توافق چیست؟ کرکوک و خانقین هم در چهارچوب مادهی ۱۴۰ قرار میگیرند، چرا فقط در مورد شنگال توافق انجام شده است؟
این پرسش بسیار به جاست. خانقین، خورماتو و کرکوک نیز در چهارچوب مادهی ۱۴۰ قرار میگیرند، پس چرا فقط شنگال؟ آیا کرکوک مهمتر است یا شنگال؟ بدون شک این مسئله بسیار مشکوک است. خانوادهی بارزانی به عنوان یک عشیره از ایزدیها نفرت دارند و با آنها جنگیدهاند، چندین بار آنها را قتل عام کردهاند، آنها میخواهند از این طریق مرز میان باشور و روژاوا را ببندند و ترکیه هم بیاید و به آسانی شنگال را اشغال کند، من معتقدم ایزدیها این توافق را نمیپذیرند.
- به نظر شما این توافق عملی میشود؟
این توافق بر روی کاغذ خواهد ماند، به نظر من اجرا نخواهد شد، اما اجرای این توافق که یک طرف با عنوان حکومت اقلیم آنرا انجام داده است، فاجعه است و باید انجامدهندگان آن محاکمه شوند.
- به نظر شما این توافق توسط پارت دمکرات کوردستان انجام شده است یا حکومت اقلیم کوردستان؟ اگر حکومت اقلیم آنرا انجام نداده است چرا مکتب سیاسی و یا ریاست ی.ن.ک و یا جنبش تغییر در این باره سکوت کردند؟
چون پ.د.ک از وضعیت داخلی اتحاد میهنی و جنبش تغییر استفاده میکند، شرایط نامناسب داخلی، این دو حزب دست پ.د.ک را بیشتر باز گذاشته است، من مطمئنم اگر با مسئولین ی.ب.ک یا جنبش تغییر و یا اعضایشان صحبت کنید، میگویند که این توافق اجرا نخواهد شد، جنبش تغییر هم میگوید ما که میدانیم اجرا نخواهد شد دیگر چرا خود را به آن مشغول کنیم و از سفرهی پر از پول و مقام دور شویم. این مسائل مانع از اظهار نظر اتحاد میهنی و جنبش تغییر میشوند.
- در روزهای اخیر ترکیه اعلام کرده است که به گفتهی آنها" آنها یک عضو پ.ک.ک را در شمال عراق ربودهاند"، این به چه معنی است؟
این مسئله دهها بار در تاریخ ۶۰ تا ۷۰ سال گذشتهی کورد تکرار شده است. آنچه مایه نفرت و شرمساری است این است که با دست خود یک انقلابی را تسلیم دشمن میکنیم. در گذشته به همین طریق افرادی را تسلیم شاه ایران کردهاند. در سالهای اخیر نیز به همین شیوه انقلابیون به میت ترکیه تحویل داده میشوند، آنها این اقدام خود را پنهان نمیکنند و میگویند ما اجیر شدهی میت ترکیه هستیم. خانوادهی بارزانی در روز روشن فریاد میزنند که ما بخشی از میت ترکیه هستیم، آنها در تصور زنده کردن حکومت عثمانی هستند. آنها افتخار میکنند که والی ترکیه باشند، استقلال کوردستان برای آنها فقط شعار است.
- شما مدت طولانی است که عضو اپوزیسیون میباشید، نظر شما در مورد اپوزیسیون باشور کوردستان چیست؟ به نظر شما چرا یک جنبش اعتراضی جدی وجود ندارد؟
من اپوزیسیونی سازمان یافته و اگاه و دارای استراتژی نمیبینم. درست است که چند حزب کوچک وارد حکومت نشدهاند، اما فقط وارد حکومت نشدن، اپوزیسیون بودن نیست. در حقیقت آنهایی که وارد حکومت نشدهاند به این دلیل است که فرصتش برایشان پیش نیامده است.
منبع: rojnews