پس از آنکه برف تونل‌های جنگ در ورخل آواشین ذوب شد شواهد جرایم جنگی دولت اشغالگر ترک نمایان شدند. نیروهای گریلا ویدیو و عکس‌های بقایای اشیاء ارتش ترکیه را ضبط کردند. عنوان «ترموباریک» روی بسته‌های باقیمانده از نظامیان ترک جلب توجه می‌کند.

سال ٢٠٢١ ارتش ترک پس از شکست خفت‌بار در گاره، شامگاه ٢٣ آوریل به زاپ، متینا و آواشین حمله کرد. گریلاهای کوردستان در مقابل حمله تازه اشغالگری مقاومتی بزرگ را آغاز کردند. ارتش ترک به رغم کمک استخباراتی و سلاح‌های پیشرفته ناتو نتوانست مقاومت گریلاهای جنبش آزادیبخش کوردستان را در هم بشکند. ارتش ترک تمامی موازین و توافقنامه‌های بین‌المللی، حقوقی و اخلاقی را زیر پا گذاشت و با بکارگیری سلاح‌های شیمیایی و ممنوعه حملات خود را گسترش داد.

۵ ماده شیمیایی که دولت ترکیه علیه گریلاهای کوردستان مورد استفاده قرار داد

مراد کاراییلان عضو کمیته اجرایی حزب کارگران کوردستان روز ٢٧ نوامبر در گفتوگو با خبرگزاری فرات اظهار کرده بود که گفته خلوصی آکار، وزیر دفاع ترکیه مبنی بر اینکه 'ما تنها از گاز فلفل استفاده می‌کنیم' دروغی بیش نیست. کاراییلان افزود؛ "اثبات کرده‌ایم که ارتش ترکیه از ۵ نوع سلاح شیمیایی استفاده کرده است" و جزئیات بیشتری از سلاح‌های شیمیایی ترکیه را افشا کرده بود.

* یکی از آن‌ها گازی است که بر اعصاب تأثیر می‌گذارد، یعنی سلول‌های عصبی را بی‌حس می‌کند و کاری می‌کند که انسان سست و بی‌تحرک شود و پس از مدت کوتاهی سبب مرگ می‌شود. ماده‌ی اصلی تشکیل دهنده این گاز تابون است. زمانی که از این گاز استفاده می شود، بوی میوه پخش می‌شود، اما در برخی مواقع نیز هیچ بویی ندارد.

* سلاح دومی که ترکیه آنرا به کار می‌گیرد، سبب خفگی می‌شود. این سلاح  دارای گاز کلروپین می‌باشد. این گاز همچنین گرین کروز نیز نامیده می‌شود. آلمانی‌ها در زمان جنگ جهانی اول فرمول آن را درست کردند. از همان زمان این گاز به دست ترک‌ها افتاده است. البته ممکن است ترک‌ها اکنون خود آن را تولید کنند اما به احتمال زیاد آلمانی‌ها نیز در تولید آن دست دارند. منبع اصلی این گاز آلمان است. زمانی که این سلاح در میدان‌ها و در هر جایی استفاده شود سبب خفگی می‌شود.

* یکی از گازهای دیگر که از سوی دولت ترکیه در سال ٢٠٢١ علیه گریلاهای کوردستان مورد استفاده قرار گرفت سوزاننده است. این گاز سبب سوختن انسان شده و آن‌ها را خشک می‌کند. با هر جایی که برخورد کند آنجا را می‌سوزاند. نام شیمیایی این گاز سولفور موستارد است. این گاز نیز توسط آلمانی‌ها درست شده است. نام دیگر آن یلو کروز است. زمانی که این گاز به کار گرفته می‌شود، در برخی مواقع رنگ آن سبز می‌شود. اما در مناطقی که این گاز در آنها استفاده می‌شود سبب آتش‌سوزی شده و می‌سوزند.

* گاز دیگری که به کار می‌گیرند سبب سستی و بی‌حرکتی می‌شود و انسان را بی‌حرکت کرده و برای مدتی فلج می‌کند. مانند آنچه در کوهستان کارتال به کار گرفتند و این گاز را در بسیاری از مناطق استفاده کردند.

* پنجمین گازی که به کار می‌گیرند، گاز فلفل است. یعنی همان گاز اشک آوری که در اعتراضات ضددولتی علیه مردم به کار می‌گیرند. اما زمانی که این گاز در یک محل بسته و تنگ مانند داخل تونل‌ها استفاده می‌شود، آن گاه سبب مرگ می‌شود. یعنی در چنین شرایطی این گاز گازی کشنده است و برای کشتن به کار گرفته می‌شوند.

ارسال گزارش به ۴٠ کشور جهان

احمد کاراموس، ریاست مشترک کنگره ملی کوردستان روز ۵ فوریه در گفتگو با خبرگزاری مزوپوتامیا اعلام کرده بود: "طبق اطلاعات بدست آمده در مناطق کانیماسی، آواشین و متینا، ۳۲۳ بار از هوا و زمین این سلاح‌ها بکار گرفته شده‌اند. از افرادی که در نتیجه این حملات جان خود را از دست داده بودند نمونه‌برداری شده است.

برخی از نیروهای بین‌المللی در مناطق مورد نظر تحقیقاتی را انجام داده و نمونه‌برداریهایی از افرادی که جان خود را از دست داده‌اند، صورت گرفته است. در نتیجه آزمایشهای صورت گرفته بر این نمونه برداری‌ها، ثابت شده است که دولت ترک از سلاح شیمیایی استفاده کرده است. اطلاعاتی که تا امروز به دست ما رسیده است نشان می‌دهد که دولت ترک با شیوه‌های مختلف سلاح‌های شیمیایی را به کار گرفته است. این سلاح‌ها عبارتند از گاز اعصاب که انسان را فلج می‌کند، و گاز Green Cross (صلیب سبز) (عامل ریوی شیمیایی جنگ جهانی اول متشکل از کلروپایکرین، فسژن و کلروفرمات تریکلرومتیل). گازهای کلروپین و گاز فلفل بوده‌اند. این سلاح‌ها در مناطق مختلف مورد استفاده قرار گرفته‌اند.

احمد کاراموس در بخش دیگری از سخنان خود در رابطه با دیدارهایشان با سازمان منع سلاح‌های شیمیایی (OPCW) اظهار داشت: با این سازمان که از سوی ۱۹۳ کشور جهان ایجاد شده و مرکز آن در هلند است دیدار کردیم. با ادله و مدارک و گزارش‌های لازم با آنها دیدار کردیم. البته به کرات با آنها ملاقات داشته‌ایم. اما تاکنون پاسخی به ما نداده‌اند، OPCW به دلیل عضویت ترکیه در ناتو تاکنون موضعی نگرفته است. تا کنون مدارک و مستندات مرتبط به استفاده ترکیه از سلاح‌های شیمیایی را با ۴۰ سازمان و نهاد بین‌المللی و از جمله سازمان ملل متحد ارائه کرده‌ایم.

تأثیر بر ۵۵٠ روستای منطقه

کاراموس اظهار کرده بود: دولت اشغالگر ترکیه در حمله به منطقه دهوک، زاخو و کانی‌ماسی، در منطقه‌ای به وسعت ۵۵۰ روستا از سلاح شیمیایی استفاه کرده است و در نتیجه تعداد بسیاری از ساکنان مصدوم شده‌اند و برخی از مصدومان در بیمارستان‌ها هستند. اما متاسفانه تا کنون مصدومیت آنها با سکوت کامل همراه بوده است.

مدارک تازه‌ رو شدند

مرکز رسانه و مطبوعات نیروهای مدافع خلق کوردستان در بیلان سال ٢٠٢١ اعلام کرده بود که در حملات شیمیایی و ممنوعیه ارتش ترکیه ۴٠ گریلا به شهادت رسیده‌اند. پس از ذوب شدن برف در تونل‌های جنگ ورخل و سنگرهای منطقه شواهد تازه‌ای از جرایم دولت ترکیه اشکار شدند. نیروهای گریلا ویدیو و عکس‌های این مدارک را ضبط و منتشر کردند.

گازهای ترکیبی

بشکه‌های گازهای شیمیایی ترکیبی قدرتمند که می‌تواند هرجایی را به خاکستر مبدل کند کشف شدند. در این بشکه‌ها مواد شیمیایی نگهداری شده‌اند. مواد شوینده با مواد دیگری دیگری ترکیب شده و به عنوان گازهای سمی کشنده مورد استفاده قرار گرفته‌اند. آشکار شده است که اگر مواد شوینده با مواد دیگر ترکیب شوند می‌توانند انسان را مسموم کنند. این مدارک نشان می‌دهد که دولت اشغالگر ترکیه با ترکیب این مواد درصدد مسموم نمودن گریلاهای جنبش آزادی بوده است.

کارتن‌ ترموباریک

در میان اشیاء بجامانده تعدادی کارتن دیده می‌شوند که عنوان 'ترموباریک' بر آنها نوشته شده است. سلاح گرمافشاری یا ترموباریک (thermobaric weapon)، بمب خلاء یا ماده منفجره هوا-سوخت نوعی ماده منفجره است که از اکسیژن هوای اطراف برای ایجاد انفجار با دمای بالا استفاده می‌کند. این ماده محترقه در صورت آتش‌گرفتن تمام منطقه آتش گرفته را نابود می‌کند. به همین دلیل در توافقنامه ژنو این ماده در رده سلاح‌های ممنوعه قرار داده شده است.

ترموباریک با استفاده از اکسیژن موجود در هوا برای سوختن، یک ابر انفجاری قدرتمند ایجاد می‌کنند و با این کار در مقایسه با بمب‌های معمولی، انرژی تخریبی خود را در طول زمان بیشتری آزاد می‌کند. بنابراین، هنگامی که این بمب‌ها در فضای سرپوشیدهٔ منفجر شوند، بسیار مخرب‌تر هستند.

پس از جنگ جهانی دوم بمب‌های ترموباریک در عراق و افغانستان به کرات مورد استفاده قرار گرفتند. روسیه و آمریکا این نوع بمب‌ها را می‌سازند. سازمان دیدبان حقوق بشر در گزارش فوریه ٢٠٠٠ اعلام کرده بود که  مکانیسم این بمب نسبت به جانداران بسیار متفاوت است. موج فشار و فراتر از آن گرما، بدن انسان را تکه تکه می‌کند. حتی اگر ماده منفجره مشتعل نگردد و انفجاری هم روی ندهد بوی سمی آن ریه‌های انسان را از کار انداخته و باعث مرگ می‌شود.

در گزارش آمده بو که ماده آتش‌زا (fuel air explosive) ماده منفجره فشاری است که بشدت سمی است.

استفاده از این بمب در تونل‌های ورخل

پس از انتشار ویدیوهای مرکز اطلاع‌رسانی و مطبوعات ه.پ.گ (HPG BiM)آشکار شد که ارتش ترکیه از این متد در حملات با سلاح‌های شیمیایی و سلاح‌های پیچیده استفاده می‌کند. در این نوع سلاح به تولید هیبریدی توجه شد که هم اندازه کوچکی دارد و هم می‌تواند علیه تونل‌های جنگ زمینی مورد استفاده قرار گیرد، زیرا در صورت اسفتاده از هوا بر روی پیاده نظام ارتش ترک هم تأثیر می‌گذارد. گریلاهای مستقر در گری سور و ورخل که در معرض بمب‌های ترموباریک قرار گرفته و آنرا تجربه کرده بودند آنرا چنین توصیف نمودند؛ "یک انفجار بسیار شدید همراه با لرزش‌های مداوم همچون زلزله".
         

        

خبرهای مرتبط: