انتقال و استقرار نیروهای پیشمرگه در زینی ورتی در صدر اخبار هر چهار بخش کوردستان قرار گرفته است. دلنگرانی و پرسش مردم این است که نتیجه چه خواهد شد؟ اگر تنش و جنگ مسلحانه میان نیروهای کورد رخ دهد چه فاجعه‌ای به بار خواهد آمد؟

کارنامه‌ی همه‌ی احزاب و طیف‌ها در گذشته و حال در دسترس است

همه خوب می‌دانند که کوردستان یکیست و خلق کورد یک ملت هستند، اما نیروهای خارجی و اشغالگر آنرا تقسیم کرده و مانند گوشت قربانی میان چهار اشغالگر تقسیم شده است. همراه با قیام گاه به گاه افراد آزادیخواه علیه فشار و ظلم کشورهای اشغالگر، آنها توسط اشغالگران سرکوب می‌شدند. همزمان چهار دولت تحمیل شده و ابرقدرت، طیف‌های خود را درست کردند. حتی بخشی از انقلابیون که زمانی برای آزادی کوردستان می‌جنگیدند و شهدایی هم داده‌اند، با طمع پول و قدرت به خدمت توطئه‌گران درآمدند. کوردستان چهار بخش شده به هزار بخش تقسیم شد و بسیاری از طیف‌ها دیگران را قبول ندارند. این هم تله‌ی دشمن است، «آن‌ها را تجزیه کن و بر آن‌ها حکومت کن»، این نقشه در کوردستان به خوبی جواب داده است. فکر ملی جای خود را به فکر یک بخش و یا حزب داده و حتی کم کم فراتر رفته و جای خود را به یک خانواده و حتی یک فرد داده است. از طرف دیگر سیستم آموزش و زندگی که در چهار حکومت حاکم بر کوردستان ایجاد شده است، هوشمندی تاریخی کوردها را پاک کرده است. با بی‌احترامی و کار سیستماتیک برای بی‌ارزش کردن فرهنگ و زبان کوردی، خلق کورد را به این عقیده رساندند که خود، فرهنگ و زبان و تاریخ و شخصیت خود را حقیر بشمارند. شخصیتی بدون عقیده و باور، بدون احساس و بی‌اراده ساختند. رهبر آپو می‌گوید، "کورد عاشق قاتل خود است". این حقیقتی انکارناپذیر است. کارنامه‌ی همه‌ی احزاب و طیف‌ها در گذشته و حال در دسترس است.

چرا ترکیه دوست شما و دشمن پ.ک.ک است؟

در چنین مرحله‌ای پ.ک.ک تاسیس شد. از همان ابتدا پ.ک.ک تحت عنوان بخش‌گرایی شروع به کار نکرد. رهبر آپو به تنهایی دست به کار شد. این پرسش که آیا رهبر آپو فکر می‌کرد که آیا من آنقدر قدرتمند خواهم شد که هر چهار بخش کوردستان را کنترل کنم؟ عقل این را نمی‌پذیرد. چون وضعیت باکور کوردستان در همه‌ی زمینه‌ها از بخش‌های دیگر بدتر بود، تا حدی که صحبت کردن به زبان کوردی جرم بود. رهبر آپو در تاریخ به دنبال پاسخ این پرسش گشت. همه‌ی قیام‌ها را تشریح کرد و کمبودها را بررسی کرد و از تجارب آنها استفاده کرد. به این باور دست یافت که کوردستان با تفکری بخش‌گرایانه، همان کوردستان تجزیه شده و «کورد خودخور» خواهد بود. برای همین همه‌ی زندگی و مبارزات خود را به خدمت اتحاد ملی در آورد. بدون شک دستاوردهای بزرگ و مهمی بدست آورد. در اینجا می‌خواهم این مهم را یادآور شوم که طیف‌های کورد باشور کوردستان، علت بمباران‌های ترکیه را پ.ک.ک معرفی می‌کنند. بردن نیروهای پیشمرگه به ورتی که سبب نارضایتی پ.ک.ک شده است، یک بار دیگر این شجاعت را به برخی احزاب باشور کوردستان داده است که اعلام کنند باید پ.ک.ک به ترکیه بازگردد و در آنجا مبارزه کند. این مسئولین و احزاب باید روشن کنند که چرا ترکیه دوست آنها اما دشمن پ.ک.ک است؟

چرا صدام دوست کومله و دمکرات و دشمن شما بود؟ چرا ایران دشمن احزاب روژهلاتی اما دوست شما بود؟ خوب می‌دانید که ترکیه پیشتر نیز به همراه حزب دمکرات کوردستان برای تصاحب سلیمانیه وارد عمل شد، این در حالیست که اتحادیه میهنی، پ.ک.ک نبود. پ.ک.ک در باکور کوردستان وجود دارد و ترکیه هم وجود دارد، اما پ.ک.ک باکور کوردستان را ترک نکرده است.

موجودیت کورد آزاد را نمی‌پذیرند

مشکل ترکیه پ.ک.ک نیست، بلکه مشکل ترکیه، ایران، سوریه و آمریکا و اروپا هم موجودیت کورد آزاد است. آنها کوردی می‌خواهند که تسلیمشان باشد و سکوت کند. کوردی تجزیه شده و نادان می‌خواهند که به خوبی به آنها خدمت کند. باشور کوردستان فقط محل نیروهای اشغالگر ترکیه نیست بلکه به مرکز اطلاعاتی و نمایشگاه کالاهای همه‌ی کشورهای جهان تبدیل شده است.

این نیرو با دستور ترکیه و آمریکا برای انجام وظیفه‌ای به منطقه گسیل شده‌اند

موضوع دیگری که همه باید آنرا خوب بدانند این است که میدان مبارزات پ.ک.ک فقط ترکیه نیست چون پ.ک.ک فقط از اهالی باکور کوردستان تشکیل نشده است. در بالا اشاره کردم که رهبر آپو با فکری تقسیم شده این جنبش را بنا نکرده است. به شیوه‌ای کوردستانی نظریه‌ی خود را ارائه کرده به همین دلیل امروز خاورمیانه را نیز تحت تاثیر این فلسفه قرار داده است. قدمت پ.ک.ک از بسیاری از احزاب کوردستانی کمتر است. در تاریخ کوردستان کدام حزب و طیف کوردی وجود داشته که نیرویی آنچنان بزرگ از خلق هر چهار بخش کوردستان و ملیت‌های دیگر خاورمیانه ایجاد کرده است. به خلق کورد، نیرو و باور بخشیده است. روئیاها و آرزوهای خلق کورد را محقق کرده است. نیروی دفاع خلق را در هر چهار بخش کوردستان ایجاد کرده است بدون آنکه به کرامت کورد تجاوز کند، بلکه با روحیه‌ای فداکارانه از شرف کوردستان دفاع می‌کنند. خلق جنبش آپویی را به خوبی می‌شناسد و مانند بزرگترین امید خود به آن می‌نگرند. آشکار است هر طیفی که بخواهد با جنبش آپویی وارد جنگ شود، به پوشالی در مقابل تندباد نارضایتی خلق تبدیل می‌شود، حتی اگر یاری و همکاری اشغالگران را هم در پشت سر خود داشته باشد. جنبش آپویی کرماشان، قامیشلو، آمد و هولیر را به هم گره زده است. روح ملی را به تن هویت مرده‌ی کوردها پوشانده است. کورد آزاد نیز در کوردستان مهمان هیچ کسی نیست. 

هر کورد دارای وجدان و میهن دوست می‌داند که ترکیه طمع اشغال باشور کوردستان را دارد. خواستار زنده کردن مرزهای میثاق ملی با اشغال خاک باشور کوردستان است. هیچ کس نباید خود را فریب دهد که آمریکا از کوردهای باشور کوردستان حمایت می‌کند و مانع ترکیه می‌شود. آمریکا اگر دوست کوردها بود در زمان اشغال کرکوک و سایر مناطق توسط حشد شعبی سکوت نمی‌کرد. مگر حشد شعبی دشمن آمریکا نیست؟ دشمن می‌خواهد این اهداف را توسط کوردها محقق کند. با برافروختن جنگ داخلی کورد به خود مشروعیت بدهد تا به لشکرکشی‌هایش تا اشغال کامل باشور کوردستان ادامه دهد. همان گفته‌ی اردوغان که می‌گفت:" اشتباهی که برای فدرالی باشور انجام دادیم را در روژاوا تکرار نمی‌کنیم." سندی حقیقی برای درک سیاست دو روی دشمنان کورد است. دیگر شکی وجود ندارد که این نیرو با دستور ترکیه و آمریکا با دو هدف وارد منطقه شده‌اند.

۱- بر اساس حساس بودن آن منطقه کنترل خود را بر جنبش آپویی که امید خلق کورد و قندیل مانند قبله‌ی کوردهاست را تحمیل نمایند و این امید و قبله را از بین ببرند و یک بار دیگر هویت کورد آزاد را نابود کنند و راه را برای اشغال کوردستان باز کنند.

۲- تنش‌ها میان ایران و آمریکا روز‌به روز بیشتر می‌شود. وضعیت داخلی و خارجی ایران نیز در شرایط بسیار بدی قرار دارد. در صورت رخ دادن هر گونه قیام و تغییری در ایران، آمریکا با تضعیف جنبش آپویی می‌خواهد خودمدیریتی آزاد بر اساس نظریه‌ی رهبر آپو در روژهلات کوردستان به نتیجه نرسد.

هر دو حالت به ضرر خلق کورد تمام می‌شود.