◼️ واکنش بسیاری از اقشار مختلف جامعه به ویژه روشنفکران و هنرمندان در برابر این وضعیت وجود داشت. اکنون جامعه کوردها شوک دوم شدیدتری را در برابر نقل و انتقالات نظامی و قرار گرفتن سلاح‌های سنگین در دامنه کوه گاره و مناطق دشت نهله را تجربه می‌کند. هدف، محاصره گریلاهای پ.ک.ک است. در حال حاضر به غیر از واکنش‌های ضعیف، موضع متقابل چندانی در رابطه با وضع کنونی وجود ندارد. این در حالیست که پ.د.ک و پ.ک.ک در آستانه جنگ قرار دارند و این مربوط به آینده تاریخی همه کوردها است.

کاملاً مشهود است که تمام این فعالیت‌های نظامی پ.د.ک با تصمیم دولت ایالات متحده برای تجدید توطئه بین‌المللی علیه پ.ک.ک در ششم نوامبر ٢٠١٨ و برنامه فاشیستی آ.ک.پ- م.ه.پ برای نابودی پ.ک.ک مطابقت دارد. اکنون توسط همه پذیرفته شده که یک اتحاد میان ایالات متحده و جمهوری ترکیه و پارت دمکرات وجود دارد و یک حمله مشترک برنامه‌ریزی شده علیه پ.ک.ک از بهار٢٠٢٠ انجام شده است.

این اتفاق در تلاش است تا به طور مستقیم یا غیرمستقیم از نیروهایی مانند عراق، اتحادیه میهنی کوردستان و ایران در حملات خود علیه پ،ک،ک استفاده کند. در حالی که جمهوری ترکیه با حمله برنامه‌ریزی شده فعلی قصد نابودی کامل پ.ک.ک را دارد، دولت ایالات متحده با ایجاد تمایز ایدئولوژیک بر این اساس قصد دارد نیروهای باقی مانده را تضعیف و تسلیم کند. بدین منظور، با اعمال فشار بر پ.ک.ک سعی در تضعیف قدرت سازمانی و نظامی آن دارد. از طرف دیگر، سران پ.د.ک امیدوارند و محاسبه می‌کنند که در نتیجه همه اینها کوردستان برای آنها بجا خواهد ماند.

آغاز عملیات علیه پ.ک.ک از زینی ورتی

اگر اقدامات قبلی را کنار بگذاریم، می‌توانیم بگوییم که حمله مشترک برنامه‌ریزی شده برای سال ٢٠٢٠ در بهار و با واقعه منطقه زینی ورتی آغاز شد. این عملیات مشترک با حمله اشغالگرانه جمهوری ترکیه به کوه‌های هفتانین در اواسط ماه ژوئن ادامه یافت و به کل منطقه برادوست، یعنی خنیره، گوشین و هلگورد در ماه آگوست گسترش یافت و از نهم اکتبر، حمله اشغال شنگال نیز مشخص شد. اکنون همه واقفند که هدف اصلی طرح شنگال که در قالب توافقنامه دولت‌های عراق و اقلیم جنوب کردستان تجسم یافت، پ.ک.ک است. درست مطابق توافق نامه هفدهم سپتامبر ١٩٩٨ واشنگتن قصد دارد پ.ک.ک را از جنوب کردستان و عراق حذف کند. به عبارت دیگر، دولت کنونی پارت دمکرات کوردستان می‌تواند با دولت های استعمارگر و نسل‌کشی مانند آ.ک.پ- م.ه.پ فاشیستی و با قدرت‌های خارجی توافقنامه نابودی و انحلال منعقد کند. این منبع اصلی خطر درگیری داخلی در کردستان و مانع اصلی وحدت ملی است.

وظیفه پارت دمکرات برای مسدود کردن راه‌ها

بدون شک یکی از اصلی‌ترین موضوعاتی که باید در اینجا ارزیابی شود این است که چرا سران پ.د.ک در حالی که "توافقنامه شنگال" در دستور کار و بحث قرار دارد، جهت حرکت نظامی را به منطقه گاره معطوف کرده‌اند، در حالی که انتظار می‌رود حمله نظامی علیه شنگال انجام شود.

 آیا افکار عمومی تأثیرگذار مقابل پ.د.ک و شرکای آن برای اجرای طرح شنگال ایجاد مانع کرد؟ آیا پ.د.ک می‌خواهد در مقابل حمله احتمالی در شنگال با تجمع نظامی در منطقه گاره، پشتیبانی گریلاها از مردم شنگال را مسدود کند؟ یا عملیات شنگال و حمله گاره با هم و به طور موازی انجام می‌شوند؟

شاید همه این احتمالات معتبر باشد. اکنون مشخص شده که به پارت دمکرات وظیفه بستن راه‌های بین مناطق حفاظتی مدیا، شنگال و روژاوا و قطع ارتباطات داده شده است. قطعی شده که هدف پ.د.ک از ایجاد مواضع نظامی در مرز روژاوا در چند مدت اخیر همین بوده است.

مهمترین نکات در تحرک نظامی پارت دمکرات کوردستان به سمت منطقه گاره موارد زیر است: تاکنون، حکومت ترکیه عمدتا از قدرت نظامی استفاده می‌کرد و به نظر می‌رسید که پ.د.ک به آن کمک می‌کند. این حزب همچنین وجود حملات اشغالگرانه فاشیستی آ.ک.پ و م.ه.پ را به حضور پ.ک.ک در میدان نسبت می‌داد. به عنوان مثال می‌گفت: "پ.ک.ک در منطقه است و ارتش ترکیه برای آن حمله می‌کند."

همچنین مدعی بود: "برای جلوگیری از گسترش بیش از حد ارتش ترکیه وارد مناطق گریلایی می‌شوم."

اما واقعه زینی ورتی و بسیاری از وقایع دیگر صحت این موضوع را رد می‌کردند. با این حال پ.د.ک هنوز هم در تلاش بود تا شرایط موجود را در پایگاه اجتماعی خود توجیه کند.

اکنون حمله نظامی به منطقه گاره تغییر اساسی در این وضعیت ایجاد کرد. این واقعیت را روشن نمود که پارت دموکرات نیروی اصلی انجام حمله نظامی است. این احتمال که پ.د.ک خواستار حمله ترکیه به مناطق حفاظتی مدیا شده باشد را تقویت می‌کند.

پ.ک.ک و پ.د.ک به آستانه جنگ رسیده‌اند

بنابراین، وضعیت به کجا خواهد رفت، تحولات بعدی چه خواهد بود؟ کاملاً واضح است که پ.د.ک و پ.ک.ک در نقطه درگیری قرار دارند و زمان شروع یک درگیری جدید داخلی احتمالی فقط یک لحظه است. روشن است که این محدود به یک منطقه نخواهد بود و به سرعت در سراسر کردستان گسترش می‌یابد. بنابراین، این وضعیت نه تنها پ.د.ک و پ ک ک، بلکه همه را تحت تأثیر قرار می دهد و همه را درگیر می‌کند. در واقع، مشکلاتی که منجر به این وضعیت می‌شوند تنها مشکلات مربوط به دو طرف نیست. برعکس، آنها مشکلاتی هستند که همه احزاب و خلق کورد را نگران می‌کند. زیرا این مسئله در رابطه با چگونگی شکل گیری وحدت ملی و دموکراسی کوردها خواهد بود.

در حقیقت اگر تاکنون درگیری میان طرفین رخ نداده است به دلیل رویکرد محتاطانه پ.ک.ک است. رهبری پ.ک.ک رویکردی کاملاً پخته و صبورانه نسبت به چنین مسائلی نشان داده است. با این حال، همانطور که فرمانده گریلاها گفت، صبر هم اندازه دارد و این حدود از مدتها قبل برای پ.ک.ک به پایان رسیده است. اگر مداخله قوی افکار عمومی ایجاد نشود، مشخص است که این دوره چگونه خواهد بود.

کاملاً عیان است که عموم کوردها خواهان حل و فصل مشکلات در یک محیط صلح آمیز از طریق روش گفتگو و وحدت ملی هستند. اما چگونه این اتفاق خواهد افتاد؟ گفتگو و روابط صلح آمیز و دمکراسی برای وحدت ملی لازم است. روشن است که بدون گفتگو و صلح، وحدت ملی حاصل نمی‌شود. در عین حال معلوم است که بدون ذهنیت و سیاست دمکراتیک هیچ گفتگو و صلحی وجود نخواهد داشت. بنابراین همه چیز به فکر و سیاست دمکراتیک بستگی دارد.

مشکلات کنونی و امکان درگیری بخاطر این است که پارت دموکرات از ذهنیت و سیاست دمکراتیک به دور بوده و دیدگاهی خانوادگی، قبیله‌ای و فئودال و استبدادی دارد. پ.د.ک یک خانواده را یک حزب و یک حزب را یک کشور و ملت و دولت می‌داند.

شورای میهنی کورد سوریه تقسیم قدرت را تحمیل می‌کند

به همین دلیل، روابط بین احزاب توسط پارت دمکرات کوردستان در جهت توسعه یک سیستم دمکراتیک مبتنی بر آزادی‌ها توسعه نمی‌یابد، بلکه برعکس، در جهت تقسیم قدرت و فرصت‌های موجود است. در حقیقت، چنین سیستمی در جنوب کوردستان برپا شده و طبیعتاً کارایی ندارد. در روژاوای کوردستان هم چنین تقسیم قدرت بر مذاکرات تحمیل گشت و هیچ نتیجه‌ای حاصل نشد تا جایی که مذاکرات پ.ی.د با ا.ن.ک.س به بن بست برسد. اصول دمکراتیک مانند خودمدیریتی و انتخاب مدیران وقتی قدرت بین احزاب تقسیم شود اعمال نمی‌شود.

بنابراین، ذهنیت و سیاست دمکراتیک برای سیاست کوردها ضروری است تا مشکلات را از طریق گفتگو حل کنند، درگیری‌های داخلی را از بین ببرند و وحدت ملی را تأمین کنند.

 باید ذهنیت و سیاست پارت دمکرات را تغییر داد که با خودکامگی وخودمحوری به احزاب کورد دیگر می‌گوید "بیرون بروید"، و خود را به جای کشور، ملت و دولت قرار می‌دهد.

لازم است که پ.د.ک با تغییر تفکر و سیاست فعلی خود نسبت به دمکراسی حساس شود، به اصول حداقل دمکراسی پایبند باشد و به سیاستی برسد که به واقعیت ملت دمکراتیک احترام گذاشته و آن را بپذیرد. باید بداند که ذهنیت و سیاست آن به همان اندازه که به دمکراسی احترام می‌گذارد مورد احترام خواهد بود.◻️