دوران کالکان: به جای اینکه از ترکیه درخواست کنید، از ما، از پ.ک.ک درخواست کمک کنید (٢)

دوران کالکان گفت: در این کوه‌ها، از خاکورک گرفته تا هفتانین هنوز می‌توان رد و اثر هزاران و ده‌ها هزار شهید را گرفت. آمدند، زیستند، نبرد کردند، چهل سال است، و اکنون به گونه‌ای حرف می‌زنند که این سازمان را چهل سال است که نشناخته‌اند.

دوران کالکان عضو کمیته رهبری حزب کارگران کوردستان در برنامه ویژه میدیا خبر شرکت کرده و انزوای تحمیل شده بر رهبر خلق کورد، حملات اشغالگرانه دولت ترک به جنوب کوردستان و برخورد پارت دمکرات کوردستان و پ.ک.ک را ارزیابی کرد. متن کامل این گفتگو در دو بخش به زبان فارسی منتشر می‌شود. بخش دوم و پایانی گفتگو به شرح زیر است:

میدیا خبر: جای توجه است که چنین شرایطی علیه نیروهای گریلا، علیه مناطق گریلایی از سوی پارت دمکرات کوردستان دست به اقدامات تحریک کننده زده‌اند. این اقدامات باعث ایجاد جوی تهدید آمیز می‌شود. شما این موضوع را چگونه تحلیل می‌کنید؟

دوران کالکان: بله، در این باره گام‌های مهمی برداشته شده است. ما در برنامه گذشته اعلام کردیم که نارضایتی در مقابل این اقدامات کم است. باید بیشتر گسترش پیدا کند. وضعیت بحرانی و تهدید کننده است. یعنی در روزهای گذشته شاهد برداشتن قدمهای مهمی بوده‌ایم. در این باره شاهد جدیت بوده‌ایم. نارضایتی‌های عمده‌ای در این باره نشان داده شدند، در این باره خصوصا قدم‌های مهمی برداشته شده است. در اروپا، در روژآوا، در باشور. در هر چهار بخش کوردستان. همه نسبت به این مسئله حساسیت دارند. نارضایتی‌های عمده‌ای را در این باره نشان دادند. در اروپا، در جنوب کوردستان هنرمندان اعلام نارضایتی کردند. موضعگیری کردند. نیروهای مختلف دمکراتیک، انقلابی، نهادهای حقوق بشری نسبت به ان اعلام موضع کردند. حتی به هولیر نیز آمده و اعلام نارضایتی کردند. تحت عنوان ابتکار عمل صیانت از کوردستان سازمانی را تشکیل دادند. تمام این اقدامات بسیار مهم هستند. در اروپا، در جنوب کوردستان، در روژآوا، خلقمان و دوستانمان بپا خاسته‌اند. در مقابل این تهدیدات جامعه انسانی بپا خاسته است. پیش از هر چیز به آنان درود می‌فرستم. به نام حزبمان، برای این افراد آرزوی موفقیت دارم. می‌‌خواهم بگویم که این اقدامات را بسیار مهم ارزیابی می‌کنم. رهبری ما نیز از این اقدامات قدردانی کرده است. به نام پ.ک.ک می‌خواهم از آنان قدردانی کنم؛ هم از ابتکار عمل صیانت از کوردستان و هم از هنرمندان، هم از خلقمان در جنوب کوردستان و اروپا قدردانی می‌کنم. به انان اعتماد داریم. یعنی بدون تردید به پیروزی دست پیدا می‌کنیم. پیش از هر چیز باید به این مسئله اشاره شود. یکی از ویژگی‌های دیگر نیز این است که در این باره بیانیه داده شد. فرماندهی قرارگاه مرکزی ما وضعیت را ملموس و قابل رویت نشان داد. در این باره صراحتا موضعگیری نمود. رفیق جمال بعد از ایراد سخنانش دیگر چه می‌تواند بگوید؟ تمام مواردی که باید به آن پرداخته شود را ایشان بر زبان آوردند. یعنی مهم اینست که باید درک شود و به ان پاسخ داده شود. تنها می‌توانیم این را بگوییم. و علاوه بر آن باید گفته شود که تکرار برخی از مطالب درست نیست. ما نمی‌خواهیم که مسائل گذشته را بار دیگر بر زبان بیاوریم. درست نیست اما وضعیت چنان وخیم است که همه به ان ارتباط دارند و باید گفته شوند. تا همه در مورد ان گفتگو کنند و آن را ارزیابی کنند، تا اقدام درستی در این باره انجام شود و وضعیت به گونه‌ای درست درک شود. این مسئله نیز مهم است. به همین دلیل است که باید تمام موارد گفته شوند. هر چند در اصل سخنان جدیدی نیستند. پیش از هر مسئله این را بگویم. رویداد ۵ ژوئن که اتفاق افتاد. ۱۵ ژوئن گذشته شنگال و مخمور بمباران شدند، ۱۶ ژوئن به هفتانین حمله شد. مسئله ۵ ژوئن اهمیت دارد. بار دیگر به مخمور حمله کردند. بعد از ان به متینا حمله شد. در رابطه با رویدادی که به از دست دادن جان ۵ نیروی پیشمرگه منجر شد قرارگاه مرکزی نیروهای ما درخواست نمود که در این باره تحقیق صورت گرفته و نتایج ان اعلام شود. یعنی اعلام کرد که در این رویداد هیچگونه دخالتی نداشته است. درخواست نمود که به طور مشترک در این باره تحقیق صورت گیرد. این درخواست بسیار مهم بوده است. از این مهمتر، نیروهای پیشمرگه در این منطقه چرا باید حضور داشته باشند؟ ۵ نفر نبودند، با ۴۰ ماشین نظامی زرهی در این منطقه حضور داشتند. با اداوات نظامی حضور در منطقه گریلا چه معنایی دارد؟ این اقدام چه منطق نظامی دارد؟ قرار است چه اتفاقی روی دهد؟ چرا در ۵ ژوئن؟ ما متحیر شدیم. زیرا گفتگوها در حال انجام بودند. ما منتظر دیدارهای جدید با پارت دمکرات کوردستان بودیم. ما در این باره فکر می‌کردیم، و به ناگاه با چنین وضعیتی روبرو شدیم. ما چگونه فکر می‌کردیم و انان چه کار کردند؟!

در چهاردهم ژوئن نشست عالی ناتو برگزار شد. آمریکا و دولت ترک با همدیگر دیدار کردند. رجب اردوغان در سالن ناتو سخنرانی کرد. زمانیکه این سخنرانی را شنیدیم، ما وضعیت را درک کردیم. اردوغان در آنجا چه گفت؟ گفت که یگانهای مدافع خلق به بیمارستان حمله کرده‌اند، غیرنظامیان را به قتل رسانده‌اند. سازمانی تروریستی هستند و فلان و بهمان. کاملا آشکار است که اگر امکان داشت می‌گفت که پ.ک.ک به انجا حمله کرده است، می‌توانست بگوید که در متینا به دوستان ما حمله کرده است، به پارت دمکرات کوردستان حمله کرده است. به همین دلیل ما در آنجا حضور داریم. شاید هم به طور خصوصی این مطالب را گفته باشد. آشکار است که تمام این اقدامات را نیز انجام داده است تا بتواند ناتو را به نسبت به حمله به پ.ک.ک متقاعد کند. یعنی تلاش کرده است که مجددا حمایت ناتو را برای جنگ علیه پ.ک.ک بگیرد. این اقدامات تمهیداتی برای این نشست ناتو بوده‌اند. خواست بگوید که پ.ک.ک دست به حمله می‌زند، ترکیه در معرض تهدید و حمله قرار دارد یا پارت دمکرات کوردستان در معرض تهدید است تا حضور خود در جنوب کوردستان را مشروعیت ببخشد. تا همه را متقاعد کند که همه باید علیه پ.ک.ک موضع بگیرند. اما این مسئله تحقق پیدا نکرد. با حساسیت افکار عمومی، با بیانیه‌های جنبشمان، با موضع درست میهن‌دوستان جنوب کوردستان، پیشمرگه‌ها و مجروحان، این باری نیز خنثی شد. نقاب از روی آنان برداشته شد. آشکار شد که این بازی را برای کسب حمایتهای ناتو از دولت ترک انجام داده‌اند. ما درک کردیم که دولت ترک اینگونه بازی می‌کند. بازی‌های اینچنین در میان عثمانی‌ها زیاد بوده‌اند. ما از این مسئله اطلاع داریم. چرا پ.ک.ک باید به ابزاری برای این بازی تبدیل شود؟ ما این مسئله را درک نکردیم. این مسئله چه معنایی می‌تواند داشته باشد؟ براستی اقدامات پارت دمکرات کوردستان را درک نمی‌کنیم. می‌گویند که پ.ک.ک به پارت دمکرات کوردستان حمله می‌کند، ما علیه آنان دست به اقدامی نزده‌ایم. مسائل دیگری را مطرح می‌کنند، مانند اینکه پ.ک.ک جدیدا وارد خاکورک و هفتانین شده است، مانند اینکه پ.ک.ک حزبی جدید التاسیس است، مانند اینکه پیش از این هیچ ارتباطی با پارت دمکرات کوردستان نداشته است. گویا که این دو حزب هیچگاه با یکدیگر همکاری نکرده‌اند. گویی که تازگی از خواب بیدار شده‌اند و می‌گویند که چرا پ.ک.ک در اینجا حضور دارد. حتی می‌گویند که پ.ک.ک یک سازمان کوردی نیست. تمام این حرف‌ها و شایعات در حالی است که ما ۴۰ سال پیش با پارت دمکرات کوردستان پیمان امضا کرده‌ایم. زیر این پیمان امضای رهبر آپو و مسعود بارزانی قرار دارد. در سال ۱۹۸۲ این پیمان امضا شده است. زمانی که این پیمان امضا شد، زیر آن را حزب کارگران شمال کوردستان امضا نکرده بود. این پیمان با پارت دمکرات کوردستان، تحت عنوان حزب کارگران کوردستان امضا شده است. این مسئله کاملا آشکار است.

در ۱۲ دسامبر ۱۹۸۲ همراه با آزاد برواری بودم. من در میان اعضای رهبری پ.ک.ک قرار داشتم. آزاد برواری نیز عضو دفتر سیاسی پارت دمکرات کوردستان بود. ما همان وظیفه را بر عهده داشتیم. اکنون وظایفی را در [این دو حزب] بر عهده داریم. هر دو ما دارای وظیفه هستیم. زمانیکه به یکی از روستاهای روژهلات کوردستان رسیدیم، همراه با رفیق کاراسونگور دو بار با ادریس بازرانی و مسعود بارزانی دیدار کردیم؛ به عنوان ریاست پارت دمکرات کوردستان و معاون دبیرکل پارت دمکرات کوردستان. در کنگره دوم ما تصمیم گرفتیم و آمدیم. ما برای گردش و سیاحت که نیامدیم برای نبرد برای آزادی کوردستان آمدیم. در این کوه‌ها، از خاکورک گرفته تا هفتانین هنوز می‌توان رد و اثر هزاران و ده‌ها هزار شهید را گرفت. آمدند، زیستند، نبرد کردند، چهل سال است، و اکنون به گونه‌ای حرف می‌زنند که این سازمان را چهل سال است که نشناخته‌اند. می‌گویند که به این منطقه آمده‌اند، متعلق به اینجا نیستند، باید بروند. نمونه دیگری را برایتان توضیح بدهم، بعد از سال ۱۹۸۰ نخستین کمپ هفتانین را هوال عگید در اینجا تاسیس کرد. کسانی که پایگاههای اطراف هفتانین، پایگاهایی صدام را از منطقه برچیدند، هفتانین را آزاد کردند، حاصل نبرد مشترک نیروهای پ.ک.ک و پارت دمکرات کوردستان بود. در اکتبر و نوامبر سال ۱۹۸۳، هوال عگید فرماندهی پ.ک.ک را بر عهده داشت. فرمانده پارت دمکرات کوردستان نیز مظلوم علی بود. اگر وی در قید حیات است، واقعیات را بازگو کند. یعنی بدینگونه هفتانین را آزاد کردند. پارت دمکرات کوردستان در سایه ارتباط با پ.ک.ک پیامدهای شکست خود در سال ۱۹۷۵ را ترمیم کرده و بار دیگر توانست به عنوان یک حزب مبارزه را از سر گیرد.

پارت دمکرات کوردستان از ارتباطات خود با پ.ک.ک به نتایج خوبی دست یافت. باید از این مسئله اطلاع داشته باشند. این مسائل را باید دید. زیرا اکنون به گونه‌ای سخن می‌گویند که گویا هیچگاه با پ.ک.ک ارتباط نداشته‌اند. در حالیکه آن‌ها از ارتباط خود با پ.ک.ک در سال‌های ۱۹۸۰ استفاده کرده‌اند، در سال‌های ۱۹۹۰ نیز در جریان جنگ به پیروزی دست پیدا نکردند. بعد از سال ۲۰۰۰ ارتباطات بهبود پیدا کرد، پیشرفتهایی در این باره روی داد. کنگره ملی تشکیل شد. رهبر آپو، جنبش ما پیشنهاد کرد که مسعود بارزانی و لیلا زانا با هم متفقا ریاست مشترک کنگره ملی را بر عهده بگیرند. اکنون در این باره می‌گویند که پ.ک.ک ما را به رسمیت نمی‌شناسد، می‌خواهند ما را از میان بردارند. پ.ک.ک تلاش کرد تا تو را به ریاست کنگره ملی برساند، اما آنها از این مسئله عقب‌نشینی کردند. همه این واقعیت را می‌بینند. اگر من در رسانه‌ای کار می‌کردم، تصاویر این مسئله را پخش می‌کردم. در این تصاویر مشاهده می‌شود که در کنار مسعود بارزانی و نچیروان بارزانی، رفیق روناهی نشسته است. چرا با پ.ک.ک ای‌ها نشسته است؟ نمی‌توانند این مسئله را که انکار کنند. مگر اکنون چه شده است؟ در اگوست سال ۱۹۸۵ پیمان را برهم زدند. با ترکیه پیمانی را امضا کردند. علیه پ.ک.ک دست به جنگ زدند.

چگونه علیه پ.ک.ک موضع گرفتند؟ در سال ۱۹۸۵ این پیمان را برهم زدند، از سال ۱۹۸۸ تا سال ۱۹۹۰ این وضعیت ادامه پیدا کرد. در سال‌های ۱۹۹۰ علیه پ.ک.ک جنگ کردند. تمام این سال‌ها جنگ و یورش علیه پ.ک.ک بود. سال‌های ۱۹۹۰ جنگ بین اتحادیه میهنی کوردستان و پارت دمکرات کوردستان بود. با پ.ک.ک جنگ را ادامه دادند. بعد از سال ۲۰۰۰ ارتباطات مجددا از سر گرفته شدند. پ.ک.ک نیز گسترش پیدا کرد، پارت دمکرات کوردستان نیز از این موقعیت استفاده کرد. آزادی کورد نیز از این مسئله امکان‌پذیر شده است. پ.د.ک نیز از این مسئله بهره برده است. پ.د.ک به چنین موقعیتی بر کشیده شد. به این مسائل اشاره کرده‌ایم، زیرا اگر بر این معیارها تاکید کنیم آنها نیز از آن بهره می‌برند. یعنی با برخورداری از ارتباط، ائتلاف و اتحاد ما همه باهم می‌توانیم به پیروزی برسیم. رفقای من گفته‌اند، ما غیر از این مسائل هیچگاه موضوع دیگری را مطرح نکرده‌ایم. اکنون در مقابل آمده‌اند با دشمنان کورد، با نیروهایی که می‌خواهند که کورد را از میان بردارند، دست به ائتلاف زده‌اند و این تهدید آمیز است. اینگونه نمی‌شود، باید از این اقدامات دست بردارند.

آیا شما را تحریک می‌کنند؟ در هر حال نباید به این دام افتاد. در این باره چند مسئله دیگر را مطرح می‌کنم. بعد از جنگ سال ۱۹۹۵ در ژانویه سال ۱۹۹۶ هیاتی از پ.ک.ک و پارت دمکرات کوردستان با هم ملاقات کردند. در آن زمان نیز پیمانی امضا شد، در ژانویه ۱۹۹۶ یا فوریه بود. در آنجا ما این پیمان را امضا کردیم، اما در زمان ملاقات هیات ما اعلام کرد که نچیروان بارزانی گفته است: چرا به ما حمله می‌کنید؟ ما متوجه نمی‌شویم. شما همه ما را، همه اعضای پارت دمکرات کوردستان را می‌خواهید نابود کنید، اما آمریکا می‌آید و پارت دمکرات کوردستان جدیدی را تاسیس می‌کند. ما این مسئله را درک نکردیم. هم اکنون بین پارت دمکرات کوردستان و شورای میهنی کورد سوریه دیدارهایی در جریان هستند. در روژاوا اطلاعاتی منتشر شده است که تحت کنترل آمریکایی‌ها این دیدارها در جریان هستند. می‌گویند که شورای میهنی کورد سوریه علیه داعش جنگ نکرده‌اند، اما اکنون آمده‌اند و در خواست حقوق خود را دارند. آمریکا در این منطقه میانجیگری می‌کند و می‌گوید. مگر ما [با داعش] نجگیدیم؟ ما جنگیدیم، یعنی گویا می‌خواهد بگوید که ENKS خود ما هستیم. ما از این مسئله اطلاع داریم و ان را شنیده‌ایم، ما این مسئله را به درستی درک کرده‌ایم. با حساسیت نسبت به این مسئله برخورد می‌کنیم. در رابطه با مسئله نظامی نیز می‌توانم به نچیروان بارزانی بگویم. انها نیز می‌توانند با حساسیت نسبت به این مسئله برخورد کنند. پ.ک.ک از یک نیروی نظامی ده‌ها هزار نفره برخوردار است و اگر بخواهد می‌تواند صدها هزار نفر را تسلیح کند. از چنین ظرفیتی برخوردار است. پارت دمکرات کوردستان در دو استان سازماندهی شده است، اما پ.ک.ک در ۲۲ استان نیروی خود را سازماندهی کرده است، با حمله به پ.ک.ک چگونه می‌توانید پ.ک.ک را از میان بردارید؟ آیا واقعا به این مسئله اعتقاد دارید؟ آ.ک.پ/م.ه.پ سوگند یاد کرده‌اند، و آنها نیز به این سوگند باور دارند. این مسئله‌ای جداگانه است. آیا واقعا پارت دمکرات کوردستان به آن مسئله باور دارد؟ امکان ندارد.  یعنی ما گفته‌های انان را جدی تلقی می‌کنیم. اما رهبری پارت دمکرات کوردستان نیز خوب است که واقعیات را ببیند. خوب نیست که بر اساس دروغ‌پردازی‌ها عمل کند، خیال می‌کنند. بدون شک اتحاد ملی امکان‌پذیر است. فرصت و امکانات مرتبط به این مسئله بسیار هستند و رهبری ما نسبت به ان فراخوان داده است. فرایند آن را توضیح و تعریف کرده است. فرصتها و امکانات آن را مشخص کرده است، مشخص کرده است که اگر از این فرصت‌ها و امکانات استفاده نشود، چه تهدیدهایی روی می‌دهند. باید این مسائل درک شوند و ارزیبای شوند و اتحاد ملی ایجاد شود. لازم است که ما اتحاد ملی خودمان را ایجاد کنیم. مسئولیت تاریخی خود را انجام دهیم تا همه از نتایج آن بهره‌مند شویم. ما نیز مثل گذشتگان به اقدامات منفی دست نزنیم و سپس مورد انتقاد قرار نگیریم. یعنی تمام این گفته‌ها بی‌اثر شده‌اند؟ نه، ما آنچه را که به ان باور داریم می‌گوییم. هم اکنون نیز به گفته‌هایمان باور داریم. رهبری ما، پ.ک.ک نیز به آن باور دارد، به درستی این نگرش‌ها باور دارد. بر این اساس است که زندگی می‌کند و نبرد را به پیش می‌برد. آیا اینها هیچ ارزشی ندارند؟ این همه فرصت و امکانات از دست رفت. می‌گویند که با مشکلات روبرو هستیم، مشکلاتی داریم، ترکیه ما را می‌بلعد، فرصت و امکاناتی در دست نداریم.

'نیازمند پول هستند؟ نیازمند نیروی رزمنده هستند، آیا نیرویی وجود دارد که آنها را تهدید کند؟ ما اماده هستیم که در حد توان خود به تمام این موارد رسیدگی کرده و به آنها کمک کنیم. ما از توان و نیروی فراوانی برخورداریم. به جای اینکه از انها، از ترکیه درخواست کنید، از ما، از پ.ک.ک درخواست کنید، بگذارید که بگویند از امکانات پ.ک.ک استفاده می‌کنیم. اگر پ.ک.ک به درخواستهای شما نه گفت، آنزمان پ.ک.ک را متهم کنید.'

می‌گویند که نیازمند ترکیه هستیم. این مسئله را نمی‌توان باور کرد. چرا نیازمند ترکیه هستند؟ با حمایت و پشتیبانی از همدیگر، از یکدیگر حمایت می‌کنیم. نیازمند پول هستند؟ نیازمند نیروی رزمنده هستند، آیا نیرویی وجود دارد که آنها را تهدید کند؟ ما اماده هستیم که در حد توان خود به تمام این موارد رسیدگی کرده و به آنها کمک کنیم. ما از توان و نیروی فراوانی برخورداریم. به جای اینکه از انها، از ترکیه درخواست کنید، از ما، از پ.ک.ک درخواست کنید، بگذارید که بگویند از امکانات پ.ک.ک استفاده می‌کنیم. اگر پ.ک.ک به درخواستهای شما نه گفت، آنزمان پ.ک.ک را متهم کنید. تاثیر‌گذاری نیروهای خارجی خوب نیست، درست نیست. لازم است همه این را بدانند.  قرارگاه مرکزی ما اعلام کرده است، ما علیه سیاست و ذهنیت فاشیستی، نابودگر، استعمارگر، در حال نبردی برای بقا هستیم. این نبرد نبردی تاریخی است. به هر نحو ممکن بر جنگ تمرکز کرده‌ایم. با یک نیروی دیگر چه کار داریم. به کرات گفته‌ایم: بیایید به ما بپیوندید، ما با هم از یکدیگر حراست و محافظت می‌کنیم. اگر این مسئله نیز امکان‌پذیر نشود، به مانعی علیه هم تبدیل نشویم. این را گفته‌ایم. این مسائل هم اکنون نیز می‌توانند مورد تاکید قرار بگیرند. در این باره بسیار سخن گفتم. هر چند نیاز به این گفته نیست، اما رهبری ما اعلام کرده است، ما بر این باور بوده و هستیم. هم اکنون نیز منتظر هستیم که واقعیات دیده شوند. بازی‌های فراوانی در جریان هستند، باید از این بازی‌ها دوری کرد. پارت دمکرات کوردستان همیشه از ارتباط با پ.ک.ک بهره برده است. هیچ کس نمی‌تواند علیه این گفته ادعایی داشته باشد و آن را ثابت کند. بعد از جنگ سال ۱۹۹۶ رهبر آپو فراخوان داد. یعنی اعلام کرد که تا نهایت می‌تواند به این مسئله اتکا داشته باشید که ارتباط هر گروه و حزبی با پ.ک.ک در نهایت می‌تواند به منفعت تمام شود. هم اکنون نیز این گفته صدق می‌کند. به همین دلیل باید از اشتباه، از ضرر رو برگرداند.

ما برای هر گونه اقدامی در این راستا امادگی داریم. برای نخستین بار ابتکار عمل صیانت از کوردستان ایجاد شده است. این اقدام بسیار گرانقدر است. هر خواسته‌ای را از ما داشته باشند به عنوان جنبش برآورده می‌کنیم. اما تا کنون پارت دمکرات کوردستان فقط اعلام کرده است که ما می‌خواهیم که انها را نابود کنیم. باید تسلیم شوید... راه سومی را پیش ما گذاشته‌اند. تسلیم شدن. مگر ما برای تسلیم شدن، برای نابودی این راه را برگزیده‌ایم؟ یعنی ما از هیچگونه ذهنیتی برای مبارزه برخوردار نیستیم؟ اینهمه شهید داده‌ایم. ما برای پیروزی به حرکت درامده‌ایم. برای منافع شخصی که دست به مبارزه نزده‌ایم. ما می‌گوییم بگذارید که خلق از این موقعیت استفاده بکند، آزادی خود را بتواند کسب کند. ارزش‌های انسانی به موفقیت دست پیدا کنند. خلق‌های خاورمیانه به پیروزی دست پیدا کنند. همه ما با هم هستیم. ما می‌توانیم با هم خاورمیانه را به باغی از خلق‌ها تبدیل کنیم. در تمام کتاب‌های مقدس به بشریت وعده بهشت داده شده است. اینجا قطعه‌ای از بهشت است. بیایید با هم این بهشت را آباد کنیم. این خواست پ.ک.ک است. این فراخوان پ.ک.ک است. نمی‌خواهد که از این طریق به سیطره دست پیدا کند. پارت دمکرات کوردستان نیز این مسئله را می‌داند. پارت دمکرات کوردستان در سال‌های ۱۹۸۰ تا ۸۲ با حزب کارگران کوردستان در جنوب کوردستان، مشترکا علیه دشمنان جنگ را ادامه داده است. پ.ک.ک هزاران شهید داده است. آیا پ.ک.ک چیزی را برای خود درخواست کرده است؟ خیر. تنها مبارزه کرده است. می‌خواهد که باعث پیروزی شود. پ.ک.ک جنبشی فدایی است، جنبشی است که نباید از آن ترسید. ما اعتقاد داریم که باید این واقعیات را بیشتر ملاحظه کرد، آن را درک کرد و در این باره موضعی درست نشان داد. فراخوان رهبری ما بر این اساس بوده است. با نام پ.ک.ک این فراخوان را دوباره تکرار می‌کنیم.

در واقع از خلقمان، روشنفکران، هنرمندان، سیاستمداران، زنان و جوانان در هر چهار بخش کوردستان و خصوصا جنوب کوردستان می‌خواهیم که برای اتحاد دمکراتیک ملی مبارزه بی‌امان خود را گسترش بدهند، آن را تقویت کنند و به نتیجه برسانند. تنها از این طریق می‌توان به پیروزی رسید.