آریو برزن: زمان آزادی رهبر آپو فرا رسیده است

آریو برزن عضو شورای رهبری کوردار اعلام کرد، "اکنون، زمان، زمانِ آزادی رهبر آپوست، باید همه در میدان‌های مبارزه برای شکستن بندهای امرالی و بازگرداندن رهبر آپو به آغوش خلق آماده باشند."

"وکلا، روشنفکران، روزنامه نگاران، کودکان، زنان و جوانان در هر جای جهان و در هر جای کوردستان باید برای آزادی رهبر آپو کار و فعالیت کنیم، ما به عنوان خلق کورد نماینده‌ی هیچ کس برای رسیدن به آزادی نیستیم، اما پیشاهنگی آنرا به عهده داریم، به همین دلیل باید در سطح درخواست‌ها و فراخوان‌هایمان ظاهر شویم و در چهارچوب کمپینی که برای آزادی رهبر آپو آغاز شده است، برای آزادی وی از بندهای امرالی تلاش کنیم. به همین دلیل می‌گوییم، اکنون زمان آزادی رهبر آپو است، باید همه در میدانهای مبارزات آماده باشند." اینها سخنان آریو برزن عضو شورای رهبری کودار است که در چهارچوب کمپین «زمان، زمانِ آزادی رهبر آپو است» با خبرگزاری فرات نیوز مصاحبه کرد.

زمانی که سیاست انکار کورد را درک کردیم، آنگاه سیاست حصر را هم درک خواهیم کرد

زمانی که به آغاز مبارزه و چگونگی برخواستن رهبر آپو در میدان مبارزه آزادیخواهی بیاندیشیم، وقتی مسئله کورد را تحلیل نموده و بفهمیم که اکنون در چه شرایطی قرار دارد، درک خواهیم کرد که چرا رهبر آپو اکنون در زندان است. در مجموع خلق کورد از دیرباز سرکوب می‌شود و مورد ظلم واقع می‌گردد، همان طور که شاعر بزرگ خلق کورد می‌گوید" از آن زمانی که آب وجود دارد، خفه میشوم، از زمانی که آتش بوجود آمده است، می‌سوزم، از آن زمانی که کوچ بوجود آمده، کوچ می‌کنم"، من معتقدم شیرکو بیکس حقیقتی تاریخی را بیان می‌کند، که نشان می‌دهد خلق کورد بایکوت شده و صدایش خفه شده است. اگر بخواهیم مسئله‌ی کورد را تشریح کنیم باید در همین چهارچوب آنرا تفسیر نماییم. رهبر آپو هم همیشه به این موضوع اشاره می‌کند که "مسئله‌ی کورد یک مسئله‌ی فکری است، کوردها از لحاظ فکری اسیر شده‌اند، انکار شده و از راه به بیراهه برده شده‌اند"، زمانی که مسئله‌ی کورد را اینگونه تشریح کردیم و آنرا درک نمودیم، همچنین درک کردیم که رهبری علیه این سیاست انکار ایستاده است، آنگاه به خوبی مسئله‌ی زندانی کردن و سیاست حصر را درک می‌کنیم."

"اوجالان پاسخ جدی به سیاست انکار است"

همچنین آریو برزن گفت، رهبر آپو در مقابل سیاست بایکوت و انکار کورد که قدمت زیادی دارد، ایستاد. این امر سبب شد در کوردستان دو طیف مشخص شوند، یک طیف که تلاش می‌کند بایکوت علیه خلق کورد ادامه یابد و مانع زبان و فرهنگ و هویتش شود و اجازه ندهد جهانی شود و برای همیشه در مقابلش می‌ایستند و آنرا با دولت-ملت‌ها استعمار می‌کنند و آنها را به ملت‌های دیگر مانند فارس، ترک و عرب پیوسته می‌کنند، اما رهبر آپو رهبری طیف دیگر را به عهده دارد که تلاش می‌کند پاسخی باشد برای حفظ هویت کورد به عنوان ملت، برای این هدف هم پروژه‌ی ملت دمکراتیک را ارائه کرده است، در اینجا به وضوح مشخص می‌شود که موضع‌گیری رهبری پاسخی جدی استه به سیاست انکار و اشغالگری و آنها را مجبور به عقب‌نشینی می‌کند. در قرن ٢٠ کورد با یک دو راهی مواجه شد، یک دو راهی تاریخ یا ذوب می‌شود و به پایان می‌رسیم، به موج جهانی می‌پیوندیم و هویتمان از بین می‌رود، همان طور که رهبری در دفاعیات تمدن دمکراتیک در کتاب پنجم به آن اشاره می‌کند و می‌گوید، "کورد در میانه‌ی آسیاب قتل‌عام است"، رهبر آپو یکبار دیگر کوردها را از آسیابی که قرار بود کوردها را خرد و خمیر کند بیرون کشیده و نجات داد. کوردهایی که اکنون در باکور کوردستان و در بخشهای دیگر کوردستان وجود دارند از آسیمیلاسیون نجات یافته‌اند، رهبری از پروسه‌ای جهانی که می‌خواست خلق کورد را ذوب کند جلوگیری به عمل آورد".

"پروژه‌ی اوجالان به زبان ساده، «خودمدیریتی» است"

آریو برزن در مورد اینکه چرا در این موقعیت رهبر خلق کورد در حصر شدید قرار داده شده، می‌گوید:"این مرحله بسیار حائر اهمیت است، چون در حال حاضر کورد از انکار رهایی یافته است، اما زمان آن رسیده است که موجودیت خود را تضمین کند. صاحب این پروژه هم رهبر است. برای آنکه موجودیت خلق کورد تضمین نشود، سیستم جهانی حصر را بر رهبر آپو تحمیل کرده است. اما رهبر آپو پیشتر در دفاعیاتش به آن اشاره کرده و گفته است "من پروژه‌ام را ارائه کرده و خودمدیریتی را به شما آموخته‌ام، آنچه باید شما انجام دهید این است که این موجودیت را به تضمین تبدیل کنید و جامعه خود را اداره کند". اما کشورهای غربی نمی‌خواهند جامعه خود را اداره کند، در این رابطه نیز سخن ریچارد نیکسون رئیس جمهوری اسبق ایالات متحده‌ی آمریکا در یک کنفرانس علوم اجتماعی را یادآور می‌شوم که می‌گوید:"ما سالهاست که نقشه می‌کشیم که در علوم انسانی اجتماعی اول باشیم، اما راه را برای خلق‌های خاورمیانه و مشرق زمین باز می‌کنیم تا آنها در علم مکانیک اول باشند، این کار را به این دلیل انجام می‌دهیم، که در جهان ما همیشه جامعه را اداره کنیم"، این سخنان به ما می‌گوید، که ما هر کاری بکنیم، هر چقدر هم مهندس و مکانیکی باهوش باشیم در نهایت زیر دست آنها می‌رویم و آنها با سازمانهایشان ما را اداره می‌کنند. این مدارک به ما نشان می‌دهند، که نباید خلق‌های خاورمیانه خود را اداره کنند، اما پروژه‌ی رهبر اوجالان در مقابل انکار آنها با زبانی ساده خودمدیریتی است، رهبر بر روی این کار می‌کند که خلق کورد و خلق‌های منطقه حقوق خودمدیریتی، اقتصادی، سیاست روزانه را که از جامعه گرفته شده است، یک بار دیگر از حکومتها پس بگیرد و به جامعه بازگرداند، برای همین سیستم، رهبر آپو را در حصر شدید قرار می‌دهد، تا صاحب این پروژه را از جامعه دور کند و پروژه‌ی خودمدیریتی به مردم نرسد و رشد نکند."

وی همچنین به روژهلات کوردستان اشاره کرد و گفت:"سیاست انکار و بایکوتی که بر کوردها تحمیل می‌شود، در روژهلات کوردستان نیز اجرا می‌شود، ممکن است در روش آن مقداری نرمتر یا خشکتر باشد اما همان سیاستی است که بر همه‌ی کوردها تحمیل شده است. همان دردی که کوردها در باکور و روژاوا و باشور کوردستان متحمل می‌شوند ما هم از آن بی نصیب نشده‌ایم، فقط سطح و چگونگی آن متفاوت است. علی‌رغم همه‌ی مبارزات خلق کورد تا انقلاب خلق‌ها در سال ۱۹۷۹(١٣۵٧) و سر کار آمدن انقلاب اسلامی مسئله‌ی کورد در ایران بدون نتیجه مانده است، پس از آن نیز نه تنها حل نشد بلکه سیاست آسمیلاسیون تغییر کرد و ادامه داده شد. در مقابل آن هم احزاب کلاسیک در مقابل آن مبارزه کردند و علی‌رغم دادن قربانیان بسیار و درست کردن ارزش‌ها، اما متاسفانه متحمل شکست سیاسی شدیم. اما مسئله‌ی کورد همچنان باقیست و نیاز به پاسخ دارد، به همین دلیل اگر خلق کورد به دنبال راه‌حل تازه‌ای است باید جستجو کنند و ببینند چه کسی در میدان حضور دارد و چه کسی فکر تازه‌ای دارد، بدون شک رهبر آپو است، از سال ۱۹۹۹ و پیش از آن هم، زمانی که پ.ک.ک رسانه‌ای برای خود درست کرد، به وسیله‌ی رسانه در دهه‌ی ۹۰ خود را به خانه‌ی همه‌ی کوردها رساند. همین امر سبب شد تا کورد از این دو راهی نجات یابد که می‌گفت، من بمانم یا نه. اما زمانی که پ.ک.ک را دیدند، به این نتجه رسیدند که در چهارچوب این فکر می‌توان مبارزاتی کامل و پخته انجام دهند. نتیجه‌ی جستجوها به رهبر آپو ختم شد، چون خلاء درونیشان را پر می‌کرد. متاسفانه برخی مواقع گفته می‌شود که پ.ک.ک به اجبار در کار روژهلات کوردستان دخالت می‌کند، اما حقیقت این نیست و این مردم هستند که در نتیجه‌ی جستجو به این جنبش رسیده‌اند."

این عضو شورای رهبری کودار در ادامه به چگونگی درک و نگرش رهبری اشاره کرد و  گفت:" بسیاری مانند یک رهبر سیاسی یا مانند یک رهبر یا روشنفکر او را می‌بینند، یا به عنوان رهبر حزب کارگران کوردستان یا به عنوان یک زندانی سیاسی یا ادبیاتی که دشمن آنرا به کار می‌گیرد و آن را بر روی زبان افراد جامعه می‌اندازد، ما هم آنگونه رفتار می‌کنیم. می‌توان گفت با شیوه‌های متفاوتی نگریسته می‌شود، اکنون رهبر آپو مرزها را پشت سر گذاشته است، در مدت کوتاهی به عنوان رهبر فرودستان جهان شناخته شده است، این بسیار مهم است و کتابهای رهبری امروزه در سرتاسر جهان با زبانهای مختلف منتشر شده‌اند. همچنین افراد بسیاری از نقاط مختلف جهان به روژاوای کوردستان می‌آیند و در این انقلاب شرکت می‌کنند. باید پرسید افرادی که می‌آیند و در انقلاب روژاوای کوردستان شرکت می‌کنند، به دنبال چه چیزی هستند؟ این پرسشی است که هر فرد کوردی می‌تواند از خود بپرسد. امروزه آوازه‌ی مبارزات خلق کورد در سرتاسر جهان پخش شده است. اوج این مبارزات از کوبانی آغاز شد، اما آنچه قابل تامل است این است که ملتی که هزاران سال است انکار می‌شود، چگونه به پاخواست؟ چگونه چنین تجاربی کسب کرد؟ چگونه چنین مبارزاتی انجام داد؟ این خودمدیریتی کورد چگونه ایجاد شد و کورد چگونه اسلحه بدست آورد؟ این ملت چگونه و با چه اراده‌ای توانست وحشی‌ترین دشمن بشر یعنی داعش را شکست دهد؟ اینها پرسش‌هایی هستند که در ذهن همه‌ی افراد بشر درست کرده است، یعنی پ.ک.ک با مبارزاتش پرسشی برای انسانهای عصر کاپیتالیسم ایجاد کرد، همه‌ی انقلابها با ادبیات منتقل می‌شوند، پ.ک.ک نیز همزمان جنگ مسلحانه و فکر و ادبیات انقلابی را با هم ارائه کرد. همین امر سبب شد انقلاب به مکان‌های دیگر در جهان منتقل شود. همه‌ی اینها پرسش‌هایی در ذهن انسان قرن ۲۱ ایجاد کرد تا فکر کنند که این جنبش را چه کسی رهبری می‌کند؟ در حالی که انتظار مرگ کوردها، مرگ سیاسی و فرهنگی آنها می‌رفت، در خاکی اشغال شده و از شکسته‌ترین شخصیتها و سرکوب شده‌ترین مردم، افرادی به میدان آمدند، برای دمکراسی و آزادی مبارزه می‌کنند که مردم خاورمیانه تشنه‌ی آن هستند. کشورهای اروپایی می‌خواهند اینها را برای ما بفرستند اما ما اینجا در خاک خودمان در خاورمیانه به بهترین شیوه آنرا بنیاد می‌نهیم. پاسخ همه‌ی پرسش‌ها چه کسی است؟ بدون شک رهبر اوجالان صاحب همه‌ی پروژه‌ها است.

"زمان، زمان آزادی رهبر آپوست"

وی همچنین گفت:" بسیاری از ما میپرسند موضوعی که این همه در جهان گسترش یافته، پس چرا تا به حال نتوانسته‌ایم رهبرمان را آزاد کنیم؟ این پرسشی کاملا صحیح است و برای مبارزات خلق کورد تصویر زیبایی نیست که رهبرمان در اسارت باشد. به همین دلیل باید همه‌ی طیفها و همه‌ی افراد با هر سطح از توانایی و با هر سطح درک این فکر، باید به میدان آمده و مبارزه کنند، به ویژه وکلا، روشنفکران، روزنامه‌نگاران، مدافعان حقوق بشر، کودکان، زنان و جوانان در هر جایی که هستند، باید برای آزادی رهبر آپو کار و فعالیت کنیم و در سطح آوازه‌ی مبارزاتمان باشیم. ما به عنوان خلق کورد نمایندگی هیچ کس برای رسیدن به آزادی را عهده‌دار نمی‌شویم، بلکه برای رسیدن به آزادی پیشاهنگ هستیم. به همین دلیل باید در سطح فراخوان‌هایمان باشیم و در چهارچوب این کمپین که برای آزادی رهبر آپو و بازگرداندن او به آغوش خلق، آغاز شده است، کار و فعالیت کنیم. به همین دلیل می‌گوییم، اکنون زمان، زمانِ آزادی رهبر آپو است. باید همه در میادین مبارزات آماده باشند."