با گذشت حدود یک ربع قرن از دستگیرشدن، تاکنون بستگان مفقودین جنگ داخلی از سرنوشت آنها هیچ اطلاعی ندارند. این خانواده‌ها علیرغم اعتراض و ارائه یادداشت به حکومت، پارلمان، سازمان ملل و سازمان‌های حقوق بشری، اما تا کنون هیچ پاسخ مشخص و واضحی دریافت نکرده‌اند.
در سال‌های دهه ۹۰ جنگ و برخوردهای نظامی میان پارت دمکرات کوردستان و اتحادیه میهنی کوردستان و چندین نیروی نزدیک به آنها رخ داد و به دلیل این درگیری‌ها چندین تن مفقود شدند که بر اساس اطلاعات به دست آمده تعداد آنها دست‌کم حدود ۳۲۵ تن است که تاکنون از سرنوشت آنها هیچ اطلاعی به دست نیامده و بستگان و خانواده‌های آنها نیز مطلع نشده و نمی‌دانند که آیا این دستگیر شده‌ها زنده هستند یا نه. علاوه بر این پ.د.ک در ١۶ می ١٩٩٧ (٢۶ اردیبهشت ١٣٧۶)، با حمله به یک مرکز درمانی هلال احمر کوردستان، دفتر روزنامه ولات و چندین مکان دیگر، دست به کشتار جمعی ده‌ها تن از گریلاهای زخمی حزب کارگران کوردستان و روزنامه‌نگاران زد.
علیرغم آنکه پ.د.ک و اتحادیه میهنی در سال ۱۹۹۸ و پس از توافق واشنگتن تحت نظارت و کنترل آمریکا به جنگ داخلی میان خود پایان دادند و سپس توافقی استراتژیک را امضا نمودند و هر دو طرف برای پایان دادن به جنگ با هم متفق القول بودند، اما از آن زمان تاکنون تعداد بسیار زیادی از پیشمرگه‌ها و نیروهای طرفدار و اعضای هر دو طرف مفقود بوده و سرنوشت آن ها نامشخص است.
۲۲ سال است که پ.د.ک و ی.ن.ک به جنگ داخلی میان خود پایان داده‌اند و مسئولین اصلی و رهبران این دو حزب به دلیل ایجاد جنگ داخلی که سبب کشته و مجروح شدن هزاران تن و مفقود شدن تعداد بسیاری شده است، عذرخواهی کردند. با این همه پ.د.ک در دو سال گذشته جنگ کوردکشی تازه‌ای را علیه کوردهای هر چهار بخش کوردستان آغاز کرده است.
جنگ داخلی اقلیم کوردستان برای مدت چندین سال دیگر تاثیر منفی بر روح و روان کسانی که در این جنگ شرکت داشتند و یا کسانی که نزدیکان خود را از دست داده و یا مفقود شده‌اند، گذاشته است.
این جنایت تا حدی بر بستگان و خانواده مفقودین تاثیر گذاشته است که با مشکلات بسیار قانونی، اجتماعی و روانی مواجه شدند.
یک کارشناس جرایم بین‌المللی در این رابطه به شارپرس گفت، مفقود کردن این تعداد کثیر از پیشمرگه‌های احزاب کوردی با دست یکدیگر و در جنگ داخلی جنایتی بسیار بزرگ و جنایت علیه بشریت است و اگر این جنایت در هر کشور دیگری رخ می‌داد، بدون شک عاملین آن با مجازات‌های بسیار شدید مواجه شده و نمی‌توانستند به راحتی از آن نجات یابند.
هر چند وقت یکبار بستگان و خانواده‌ی مفقودین با انتشار یادداشت‌ها و برگزاری تجمعات و راهپیمایی‌هایی خواستار مشخص شدن سرنوشت فرزندانشان شده و در دوره‌های دوم و سوم پارلمان به صورت جدی قرار بود تا سرنوشت این مفقودین مشخص شود، اما تاکنون نیز پرونده مانند قبل باقی مانده است.
در سال ۲۰۱۵ وزیر داخله اقلیم درخواستی را به پارلمان کوردستان ارائه کرده و در آن درخواست نمود تا مفقودین جنگ داخلی به عنوان شهید قلمداد شده و با عنوان شهید سنگر از آنها یاد شود. این سخنان وزیر داخله سبب اعتراضات شدید خانواده‌ها و بستگان قربانیان شده و آنها اعلام کردند، احتمال دارد وزیر داخله از کشته شدن و نابودی این افراد مطلع باشد و به همین دلیل چنین درخواستی را ارائه کرده است.
پنهان‌کاری و کم‌توجهی در مقابل پرونده‌ی مفقودین جنگ داخلی در ۲۲ سال گذشته یکی از خطرناک‌ترین پرونده‌هایی است که پارلمان و حکومت و حکومت اقلیم کوردستان در مقابل هم‌میهنان انجام داده‌اند.
جنگ داخلی پ.د.ک-ی.ن.ک در خلال سال‌های ١٩٩۴ تا ١٩٩٧ برای همیشه شهرت این دو حزب را در محافل بین‌المللی به شیوه‌ای بسیار زشت نشان داده و به لکه‌ای تاریک و سیاه در تاریخ ملت کورد تبدیل شده است.
اکنون نیز پس از مدتی طولانی بستگان مفقودین جنگ داخلی هنوز هم منتظرند تا سرنوشت بستگان آنها مشخص شود یا اینکه از راه قانونی برای آنها مشخص شود که آیا آنها زنده هستند یا خیر. اما این طور که به نظر می‌رسد حتی دادگستری نیز توان مشخص‌کردن سرنوشت این پرونده را ندارد، چون دادگستری نیز تحت هژمون احزاب می‌باشد.
علیرغم تحمیل جنگ داخلی از سوی پ.د.ک و ی.ن.ک بر کوردستان، اکنون نیز بیانیه‌ها و جنگ لفظی که میان این دو حزب، دل هزاران خانواده را به درد آورده و تصاویر جنگ برادرکشی و مفقود کردن پیشمرگه‌های یکدیگر را به خانواده‌های آنها نشان می‌دهد.
منبع: SHARpress - ROJnews
