١٧ سال از قتل اوگور کایماز و پدر وی می‌گذرد، اما تا کنون تحت عنوان عدالت هیچ قدمی برای پیگیری پرونده وی برداشته نشده است. اردال کازو خاطرنشان ساخت که مرگ اوگور کایماز و پرونده وی، بارزترین نمونه نگاه دولت ترک به کورد و فرزندان کورد را نشان می‌دهد.
١٧ سال از مرگ کودک کورد، اوگور کایماز که همراه با پدرش به قتل رسید می‌گذرد. پیگیری پرونده قتل این کودک به همراه پدرش در ٢١ نوامبر سال ٢٠٠۴ / ٣٠ مهر ١٣٨٣، در منطقه قوصر از توابع مردین، مانند بسیاری از پرونده قتل‌های دولت در کوردستان، بدون هیچ نتیجه‌ای باقی مانده است. قاتلان این کودک و پدرش با حفاظت سیستم قضایی از هر گونه پیگردی مصون مانده‌اند.
کودکان هم اکنون هم کشته می‌شوند
مقبوله کایماز که مدت ١٧ سال است به دنبال دست‌یابی به عدالت است اظهار داشت: قانون و عدالتی برای ما وجود ندارد. همه چیز برای آنهاست. فرزند و همسرم را بدون هیچ گناهی به قتل رساندند. این دو ١٧ سال است که در قلب من همچنان جا دارند. او در ادامه اظهار داشت: تصور نمی‌کند قاتلان مجازت شوند، ١٧ سال است که اشک از چشمانم قطع نشده است، کودکم به مدرسه می‌رفت، او را کشتند چون می‌گفتند تروریست است. همچنان فرزندان ما را می‌کشند. از عدالت حرف می‌زنند، عدالت کجا بود. اما تا زمانیکه زنده باشم، دست از پیگیری پرونده وی برنمی‌دارم.
اردال کازو در رابطه با قتل اوگور و فرزندش توسط نیروهای دولتی ترک می‌گوید که: در ترکیه هر جنایتی که توسط نیروهای نظامی، پلیس و جاش‌ها صورت بگیرد، بدون پیگیری قضایی خواهد بود. ترکیه نه برای کودکان و نه برای بزرگسالان کشور امنی محسوب نمی‌شود. پیش از اوگور کودکان دیگری هم کشته شده بودند و بعد از وی هم کشته شدند. مشهورترین چهره کودکانی که به قتل رسیده‌اند، اوگور کایماز است و عدم پیگیری پرونده وی از سوی سیستم قضایی ترکیه به معنای نوع نگاه دولت ترک برای مشروعیت بخشیدن به قتل کودکی ١٢ ساله است.
اردال کازو در بخش دیگری از گفتگوی خود خاطرنشان ساخت که ترکیه میهن کودکان کشته شده است. هم اکنون هم کودکان با گلوله‌های دولت جان خود را از دست می‌دهند، فاطمه ارکان، سیحان آیدین، ندیم آکیون، داود آلتون کایا، جیلان اونکول، نهاد کازانهان، مظلوم توران، انس عطا، ابراهیم آراس و بسیاری دیگر از جمله کودکانی هستند که توسط نیروهای دولت کشته شده‌اند. با نگاهی به تمام این کودکان، ما شاهد تکرار این رویدادها هستیم. این رویدادها در جغرافیای کوردستان، نشان‌دهنده سیاستی عامدانه است که به بهانه امنیت ادامه پدا کرده است.
اردال کازو در بخش دیگری از تحلیل وضعیت موجود در کوردستان اظهار داشت که وسایل نقلیه زرهی که پر از سلاح و مواد منفجره است در مراکز شهری بکار گرفته می‌شوند. اکنون در منطقه، قتل کودکان، توسط سلاح جدید، یا همان وسائل نقلیه زرهی صورت می‌گیرد. هیچیک از این قتل‌ها توسط سیستم قضایی پیگیری نمی‌شوند. این قتل‌ها پیش از این در دادگاه‌ها به عنوان مقاومت مطرح می‌شدند و اکنون به تصادف یا اشتباه نشان داده می‌شوند و اینگونه پیگیری نمی‌شوند. عاملان این قتل‌ها هم به جای اینکه مورد محاکمه قرار بگیرند، تشویق می‌شوند. به منظور ممانعت از این اقدامات دولت باید دست از واکنش دفاع از پرسنل نظامی برداشته و امنیت خلق اساس عملکرد آنان باشد.
