خبرگزاری فرات نیوز گفتگویی را با مراد کاراییلان عضو کمیته رهبری حزب کارگران کوردستان انجام داده است. در این گفتگو انقلاب روژآوا در ۱۹ ژوئیه، مقاومت گریلاهای آزادی در زاپ، آواشین و متینا، اهمیت اتحاد ملی و وضعیت اخیر پارت دمکرات کوردستان از جمله محورهای این گفتگو بوده‌اند.

متن کامل این گفتگو در دو بخش به زبان فارسی منتشر می‌شود. بخش نخست به شرح زیر است:

فرات نیوز: در آستانه نهمین سالگرد انقلاب روژآوا، از این انقلاب چگونه یاد می‌کنید؟

مراد کاراییلان: نخست عید قربان را به تمام جهان اسلام و تمام خلق‌های کوردستان تیریک می‌گویم. بخصوص عید قربان را به تمام خانواده‌های شهدا و مادران شهدا شادباش می‌گویم. امیدوارم که چنین روزهایی مانند عید قربان به مناسبتی برای اتحاد، خوشی و سرافرازی تبدیل شوند. انقلاب روژآوا نهمین سال خود را به پایان می‌رساند. به این وسیله پیروزی انقلاب روژآوا را نخست به خلق عزیزمان در روژآوای کوردستان، تمام خلق کوردستان و تمام خلق‌های منطقه تبریک و شادباش می‌گویم. با گرامیداشت یاد و خاطره شهید خبات دیرک، گَلهات، آرین میرکان، آوستا و کارکر، یاد و خاطره تمام شهدای انقلاب روژآوا را گرامی داشته و در مقابل آنان سر تعظیم فرود می‌آورم. در جریان انقلاب روژآوا شهدای بسیاری تقدیم شد و داستهان‌هایی پر از قهرمانی نوشته شده است. بسیاری مجروح شدند، برای تمام مجروحان انقلاب روژآوا ارزوی بهبودی و سلامتی دارم. انقلاب روژآوا نه فقط انقلاب یک خلق است و فقط انقلاب خلق کورد نیست. انقلاب خلق‌های کورد، عرب، آسوری، سریانی و هویت‌های دیگر در سوریه است. انقلابی است که بر اساس پارادایم دمکراتیک-اکولوژیک بر مبنای اصول آزادی زن استوار شده است. انقلاب ازادی اجتماعی است. انقلاب ایجاد سیستم دمکراتیک است. از سوی دیگر انقلاب روژآوا به نیرویی تبدیل شده است که بتواند پایتخت داعش را آزاد کند. در صورتیکه انقلاب روژآوا نبود، اگر در کوبانی مقاومت تاریخی این شهر روی نمی‌داد و داعش ضربات سنگینی را نمی‌خورد، امکان نداشت که پایتخت داعش، یعنی رقا ازاد شده و آسان نبود که امپراتوری داعش شکست بخورد. همانگونه که اطلاع دارید که داعش برای جامعه جهانی و بشریت تهدیدی بزرگ به شمار می‌رفت. مصیبتی بود. انقلاب روژآوا در در هم شکستن و نابودی داعش و درهم شکستن این خطر، نقش مهمی را ایفا کرد. در این معنا انقلاب روژآوا در همان زمان به انقلابی بشری نیز تبدیل شد. ارزش‌های جدیدی را برای تمام جامعه بشری ایجاد کرد. آن را ارتقا داد و اگر سیستم امروزی به نحوی درست عملی و اجرا شود، می‌تواند برای تمام خلق‌های سوریه و خلق‌های دیگر به نمونه تبدیل شود. ما می‌دانیم که امروز علیه انقلاب روژآوا تهدیدهای فراوانی در جریان است، با خطر مواجه شده است. بدون شک وظیفه اساسی تمام آزادیخواهان، دمکرات‌ها این است که انقلاب روژاوا را حفظ کنند، در مقابل خطرات موجود مبارزه کنند، با خلق‌های روژآوا همکاری کنند. امروز هر آزادیخواه و دمکراتی با آرزوهای روژآوا همگام است. بر این اساس بار دیگر انقلاب روژآوا را به تمام خلق‌ها تبریک و شادباش می‌گویم.

خبرگزاری فرات: نیروهای پارت دمکرات کوردستان ماه گذشته وارد متینا و مناطق گریلایی دیگر شده بودند. از طرف دیگر بیانیه شما نیز مورد توجه افکار عمومی قرار گرفته بود. خطری را که شما در بیانیه‌های خود به آن اشاره کرده بودید آیا همچنان ادامه دارد؟ وضعیت اکنون چگونه است؟

مراد کاراییلان: وضعیت بسیار جدی و خطرناکی در جریان است. اکنون نیز این خطر در دستور کار روز قرار دارد. مطالبی را که ما بر زبان آوردیم، واقعیت بود. یعنی از رویدادهایی سخن گفتیم که روی داده بودند، خطری را در آن مشاهده کردیم و به اندازه مسئولیتمان در رابطه با آن حرف زدیم. بعد از آن بود که خلقمان در کوردستان در هر چهار بخش کوردستان، در خارج و داخل از میهن به میادین آمدند، وارد عمل شدند، از هنرمندان گرفته تا سیاستمداران در این رابطه بیانیه دادند. خواهان اتحاد ملی شده و افکار عمومی را شکل دادند. افراد بسیاری در این باره زحمت کشیده و نسبت به وضعیت هشدار داده و بر اساس حس میهن‌دوستی خود عمل کردند. این وظیفه‌ای میهن‌دوستانه بود که به این وسیله از آنان تشکر می‌کنم. اما می‌خواهم که بار دیگر از همه آنان به دلیل حساسیت ملی‌شان تشکر کنم. در این باره موضعی بسیار مهم اتخاذ کردند. خصوصا که دوستان انترناسیونالیست کورد وارد عمل شده و به جنوب کوردستان رفته و در هولیر ابتکار عمل صیانت از کوردستان را اعلام کردند. هم اکنون نیز این افراد تلاش می‌کنند که به نوبه خود اقدامی بسیار ارزشمند و گرانقدر است. بار دیگر به آنان درود می‌فرستم. برایشان آرزوی موفقیت دارم همان روز هنرمندان کورد نیز نشستی را برگزار کردند، بیانیه‌ای را منتشر کردند و بعد از ان هیاتی را تشکیل دادند. این هیات نیز به جنوب کوردستان عزیمت کرد. درودهای ویژه خود را به آنان نیز اعلام می‌کنم.

همانگونه که اشاره کردم، بدون تردید همه وظایف و مسئولیت‌های خود را انجام داده‌اند. این تلاش‌ها همگی نتایج خود را داشته‌اند. یعنی افکار عمومی را شکل دادند، حساسیت ملی را ایجاد کرده و در آن نقش داشته‌اند. اما این وضعیت خطرناک خاتمه نیافته است. زیرا نیروهای نظامی همچنان پوزیسیون خود را حفظ کرده‌اند. به همین دلیل همیشه این نگرانی وجود دارد که مبادا در جایی اشتباهی روی دهد، یعنی رویدادی به وقوع بپیوندند که خواهان آن نیستیم. یعنی این وضعیت امروز نیز خاتمه نیافته است. تلاش‌های صورت گرفته نتایجی داشته‌اند، وضعیت را آرام کرد، اما خطر همچنان وجود دارد.

روز چهارشنبه گذشته، ریاست مشترک ما، هوال جمیل باییک در این باره سخنانی را ایراد کردند. در این باره موضوع را شفاف کردند. این سخنان بسیار مهم بودند و گفتند: کاک مسعود با برخی از افراد دیدار کرده است و به انها گفته است که همچنان بر قول خودم مبنی بر عدم خونریزی میان کورد پایبندم. و هوال باییک از این سخنان اظهار خوشنودی کرده است و در این باره خوش‌بینی خود را اظهار داشته بود. براستی این چارچوبی مهم بود، من نیز از این سخنان حمایت می‌کنم. به همین دلیل دوباره تکرار می‌کنم، بیانیه‌های پیشین ما در این باره همچنان اهمیت و اعتبار دارند. رهبری ما نیز در همین چارچوب و اخیرا موضع خود را شفاف اعلام کرده است. ما امیدواریم که هر دو طرف در این باره پیشرفت داشته و از شدت این وضع خطرناک کاسته و ان را تغییر دهند. از طرف دیگر موارد مطرح شده باید وارد بعد عملی شده و در این باره ما منتظر هستیم.

خبرگزاری فرات: در اظهارات گذشته خودتان گفته بودید که جنگ و برخورد بین نیروهای کورد به مصبیت و بدبختی متتهی می‌شود. چرا چنین جنگی را به عنوان مصیبت عنوان کردید؟ به عنوان جنبش، شما اتحاد ملی را نمایندگی می‌کنید، در این مرحله اتحاد بین کورد تا اندازه مهم و لازم است؟

مراد کاراییلان: در حقیقت در این مرحله لازم است تحولات جاری را مد نظر قرار دهیم. لازم است این مرحله را به درستی قرائت کرد. می‌توانم به این پرسش از چند جهت پاسخ بدهم. اول؛ حمله جدید دولت ترک که ۶ سال است ادامه دارد، بسیار مهم است. چرا؟ زیرا حمله ترکیه برای رهایی از مسئله کورد، اهدف گسترده‌ای را در دستور کار قرار داده است. یعنی دولت ترک می‌خواهد که اهداف و برنامه‌های خود را وسعت بخشد. در سطح منطقه به هژمونی در حد یک امپراتوری دست پیدا کند و اینگونه حدود خود را وسعت ببخشد و اطراف خود را اشغال کند. این هدف مخفیانه آنهاست. کاملا آشکار است. در این باره دست به تاکتیک می‌زنند و آن را به مسئله‌ای عادی تبدیل کرده‌اند. اما این حمله و فرایند شونیستی، نژادپرستانه و اشغالگرانه است. یعنی خطر خلق‌های دیگر را نیز تهدید می‌کند. اما این خطر در درجه نخست کورد را تهدید می‌کند. باید سیاست کوردی این مسئله را در نظر بگیرد و این موضوعی مهم است. دوم؛ از پیمان یکصد ساله لوزان دو سال مانده است. همانگونه که اطلاع دارید، پیمان لوزان برای ما کوردها، حقارت و شکستی بزرگ بود. هر چند کورد از قدیمی‌ترین ساکنان منطقه است، مورد انکار قرار گرفت و کوردستان به چهار بخش تبدیل شد. از آن زمان تا کنون ۹۸ سال است که در کوردستان تراژدی‌های بزرگی صورت می‌گیرند. قتل‌عام صورت گرفته است، انفال، ژنوساید صورت گرفته است. امروز نیز این رویدادها ادامه دارند. یعنی خلقمان دچار مرارت‌های بیشماری شده است. زندان دولت‌های منطقه به مسکن کورد بدل شد و بسیاری از جوانان کورد، انسان‌های کورد از سوی دولت‌های اشغالگر، بدون هیچگونه جرمی به قتل رسیدند. در واقع پیمان لوزان علت آن بوده است.

یعنی این پیمان بیعدالتی بزرگی علیه ما بود. اما دولت ترک می‌گوید که در این پیمان علیه دولت ترک بیعدالتی شده است. این پیمان بیعدالتی بوده است. چرا دولت ترک چنین نظری دارد؟ آنها می‌گویند که ما حق داشتیم، میثاق ملی مرزهای ما بودند، از حلب گرفته تا کرکوک؛ اما این مناطق از دست ما گرفته شدند. آنها اکنون در چارچوب این طرح که من به آن اشاره کردم، می‌خواهند میثاق ملی را بار دیگر عملی کنند. از طرق سیاسی، حقوقی، نظامی نیز اکنون تمهیدات آن را به پیش می‌برند. این تمهیدات خطری بزرگ برای ما به شمار می‌رود. اکنون امکان ندارد که هیچ سیاستمدار کوردی این سیاست‌ها را نادیده بگیرد. خطر بسیار بزرگی پیش روی کورد است.

سومین مسئله، همانگونه که اطلاع دارید که جنگ جهانی سوم در جریان دارد. همه می‌دانند که بعد از این جنگ منطقه بار دیگر طراحی می‌شود. دولت ترک و دولت‌های اشغالگر دیگر نیز در همین رابطه اکنون در تلاشند. ما به عنوان کورد، برای آنکه با لوزان دیگری مواجه نشویم، برای آنکه به عنوان یک ملت طبیعی، بر خاک خود آزادانه زندگی کنیم، لازم است که دچار تفرقه نباشیم. لازم است متحد باشیم، از یک استراتژی متحد و مشترک برخوردار باشیم. یعنی از یک استراتژی ملی برخوردار باشیم. در غیر اینصورت علیه یکدیگر قرار می‌گیریم. خون کورد به دست کورد بر زمین ریخته شده و قرن اینده را نیز از دست می‌دهیم در این صورت است که باعث ضرر و زیان فراوان ما می‌شود. باعث می‌شود که دستاوردهای زیادی را از دست بدهیم. مصیبت روی داده و این مصیبت خواهد بود. ترس ما، نگرانی ما از این مسله ناشی شده است. فراخوان ما برای ممانعت از این مصیبت است. یعنی ما باید با استراتژی مشترکی وارد سال ۲۰۲۳ شویم. نباید همدیگر را ضعیف کنیم. هیچ حزبی، حزب دیگر را ضعیف نکند. لازم است که سیاست کورد قدرتمند باشد. باید این دوره را به خوبی قرائت کرد. این مرحله، مرحله‌ای ساده نیست، مرحله‌ای استراتژیک است. کسانی که استراتژی درستی را برقرار نکنند، آن را درست اجرا نکنند، دچار اسیب می‌شوند. به همین دلیل لازم است که در این مرحله تاکتیکی و کوتاه مدت فکر نکنیم. بدون شک در مبارزه سیاسی، نظامی تاکتیک نیز مورد نظر قرار دارد، اما اکنون زمان فکر کردن بر اساس استراتژی است. باید خط فکر استراتژیک در نظر گرفته شود. هر حزب و گروهی که این گونه عمل نکند، دچار شکست می‌شود. بر همین اساس است که هیچ حزب و گروهی نباید گروه دیگر را ضعیف کند. ما مشکلاتی داریم، در صورتیکه نتوانیم متحد شویم، حداقل یکدیگر را تضعیف نکنیم. ما نمی‌خواهیم که هیچ حزبی ضعیف شود. ما نمی‌خواهیم که پارت دمکرات کوردستان ضعیف شود.

شنیده‌ایم که در میان اتحایه میهنی کوردستان مشکلاتی بروز کرده‌اند. ما نمی‌خواهیم که اتحادیه میهنی کوردستان به دلیل این مشکلات دچار ضعف شود. امیدواریم که مسئولان  اتحادیه میهنی کوردستان مشکلات داخلی خود را با عقل سلیم، با قدرت حل کنند. این را برای تمام سازمان‌های کوردی نیز آرزو دارم. همین مسئله را برای پ.ک.ک نیز می‌خواهم. هم اکنون دشمن، دولت ترک می‌گوید که با پ.ک.ک مشکل دارم، متاسفانه برخی از گروه‌های کورد نیز این گفته ترکیه را تایید می‌کنند. من نمی‌دانم شاید این مسئله هم تاکتیکی باشد. و اگر اینگونه فکر می‌کنند، جای تاسف دارد. چرا جای تاسف دارد؟ چون سیاست ترکیه کاملا مشخص است. استراتژی ان مشخص است. مسئله دولت ترک نه پ.ک.ک، بلکه مسئله موجودیت کورد است. کورد را برای جمهوری ترکیه به عنوان یک خطر مشاهده می‌کند. یعنی ۳ مسئله را به عنوان تهدید و خطر برای خود مشاهده می‌کند: پ.ک.ک، روژآوا و موقعیت سیاسی باشور کوردستان را به عنوان خطر برای خود می‌بیند. پیش از آن صدام نیز می‌گفت که مشکلی با کورد ندارم، با پیشمرگ مشکل دارم. حتی در این باره حکم ذاتی را هم برقرار کرد، گفت که من به کورد حکومت داده‌ام. یعنی همان چیزی که اکنون ترکیه اعلام می‌کند. هر کسی که اکنون در باکور خواهان آزادی کورد است، خواهان زبان کوردی است، ترکیه آنها را هدف قرار می‌دهد. همه را به جرم پ.ک.ک مورد هدف قرار می‌دهد. نگاه کنید، سال گذشته در ژاپن تصمیمی مقرر شد، کسانی که می‌خواستند زبان کوردی را یاد بگیرند، از سوی دولت ژاپن به طور رسمی قبول شد. ترکیه این اقدام را محکوم کرد، با مقامات ژاپن دیدار به عمل آورده و اظهار داشت که چگونه به آنها چنین حقی را می‌دهید؟ مقامات ژاپنی نیز متحیر شدند، که چرا در این باره چنین موضعی گرفته‌اند؟ دولت ترکیه از چنین ذهنیتی برخوردار است. لازم است که این ذهنیت را بشناسیم و در مقابل آن تدبیر لازم را اتخاذ کنیم. در غیر اینصورت و اگر به طور عادی با آن برخورد کنیم دچار اسیب‌های فراوان می‌شویم. همه دچار ضرر می‌شویم. اشاره کردیم که برای ما مصیبت خواهد بود. به همین دلیل است که اتحاد ملی را مبنا قرار می‌دهیم. همه را به اتحاد ملی فرا می‌خوانیم، به این مناسبت بار دیگر از تمام رهبران سیاسی کورد، تمام آحاد کورد دعوت می‌کنم که برای دستیابی به اتحاد ملی تلاش کنند. زیرا اتحاد ملی نیاز خلقمان است. برای آینده خلقمان لازم است که به اتحاد ملی دست پیدا کنیم.