ک.ج.ک: خلق کورد علیه فشار، حصر و انزوا و نظام شکنجه امرالی مبارزه‌ای بی‌وقفه را به پیش می‌برد. این مبارزه باید گسترش یابد، حصر امرالی و فشار بر زندان‌ها پایان یافته و در مورد زندگی و سلامتی رهبر آپو اطلاع‌رسانی شود.
ریاست مشترک شورای رهبری کنفدرالیسم جوامع کوردستان (ک.ج.ک) در مورد رژیم حصر، فشار و شکنجه در امرالی بیانیه‌ای صادر کرد.
در بیانیه ک.ج.ک آمده است:
"٢٣ سال است که حصر و انزوای سنگینی را بر رهبر آپو تحمیل کرده‌اند. از ژوئیه ٢٠١١ تا کنون بیش از ١٠ سال است که اجازه ملاقات وکلا با ایشان داده نمی‌شود. تنها در زمان انتخابات محلی برای کسب آرای کوردها اجازه داده شد وکلا چند بار با ایشان ملاقات کنند. از ۵ آوریل ٢٠١۵ تاکنون به دلیل اعتراض افکار عمومی اجازه داده شد که خانواده چند بار با ایشان دیدار کنند. سال‌هاست که تخلفات انضباطی را بهانه را قرار می‌دهند و از ملاقات‌ها جلوگیری می‌کنند. مجازات تخلفات انضباطی به بهانه‌های واهی صادر می‌شوند. این اقدامات نشان می‌دهند که سیستم امرالی نه بر اساس حقوق و قانون، بلکه بر اساس سیاست شکل گرفته است. سیستم امرالی را بر پایه انتقام‌گیری ایجاد کرده‌اند. یکی از نشانه‌های این واقعیت آن است که در هنگام قدم زدن با زندانیان دیگر گفتگو کرده است ایشان را به تخلف انضباطی محکوم کرده و اینچنین حق ملاقات با خانواده و وکلا را از وی سلب کرده‌اند.
اقدامات فاشیستی در امرالی آغاز شده و به سراسر ترکیه تعمیم داده می‌شوند
رفتاری که در امرالی در قبال رهبر آپو صورت می‌گیرد واقعیت حاکمیت فاشیست ترکیه را در خصومت با کوردها به معرض نمایش می‌گذارد. اقدامات فاشیستی که در امرالی آغاز می‌شوند به تمامی ترکیه تعمیم می‌یابند. واقعی بودن این پیش‌بینی روز به روز بیشتر تأیید می‌شود. اوزترک ترکدوغان رئیس مشترک جمعیت حقوق بشر ترکیه (IHD) در بیانیه‌ای این واقعیت را تأیید کرد. اعلام کرد که فشار و ظلم در تمامی زندان‌هایی که زندانیان کورد در آن بسر می‌برند از این ذهنیت سرچشمه می‌گیرد. این واقعیت همیشه از سوی ه.د.پ یادآوری می‌شود. اقداماتی که در امرالی، سپس در زندان‌های ترکیه اجرا شدهاند به سیاست کلی علیه تمامی خلق‌های ساکن در ترکیه مبدل شدهاند. لازم است این واقعیت از سوی نیروهای سیاسی اپوزیسیون بیان شود. در غیر اینصورت ممکن نیست که در برابر حاکمیت آ.ک.پ-م.ه.پ مخالفت اصولی را به پیش برد. اگر دمکراسی و حقوق بشر در ترکیه مسجل شود، باید رفتار با کوردها، رفتار با رهبر آپو تغییر یابد. بدون حل مسئله کورد در ترکیه دمکراسی به نتیجه نمی‌رسد. جایی که واقعیت این روند را نشان داده است امرالیست. تا زمانیکه رفتار با امرالی تغییر نیابد، در مورد مسئله کورد در ترکیه یک گام به پیش برداشته نخواهد شد و ترکیه محکوم به پذیرش حاکمان فاشیست خواهد بود.
آنان که برای دمکراسی و آزادی مبارزه می‌کنند باید علیه فشار در امرالی و زندان‌ها صدایشان را بلندتر کنند
زمانیکه حرف زدن فردی در یک زندان در جزیره در زمان قدم زدن جرم محسوب می‌شود، میزان فشاری که در طی ٢٣ سال وجود داشته است نشان داده می‌شود. همیشه بهانه‌‌ای پیدا کرده و ملاقات با وکلا و خانواده را ممنوع می‌کنند. آشکار است که این خود یک ظلم و جرم علیه بشریت است. ذهنیت فاشیست قاتل اینگونه می‌خواهد که هر روز رهبر آپو را به شکنجه مبدل کند. دلیل هم این است که رهبر آپو به کوردها هشیاری می‌بخشد، علیه سیستم انکار و قتل‌عام آنان را بیدار کرده است. هم رهبر آپو و هم ما نیک می‌دانیم که این سیاست در امرالی و زندان‌های دیگر با چه ذهنیت و با چه هدفی به اجرا گذاشته شدهاند. هم خلقمان، هم رهبر آپو، هم زندانیان دیگر با درک به این واقعیت علیه این سیاست و ذهنیت قاتل مقاومت می‌کنند. تا زمانیکه این ذهنیت، سیاست و رویکرد باقی بماند چیزی به نام دمکراسی و آزادی در ترکیه وجود نخواهد داشت. هدف از این رویکردها نسل‌کشی ملت کورد است. از اینرو آنهایی که در ترکیه برای دمکراسی و آزادی مبارزه می‌کنند باید علیه فشار در المرالی و زندان‌ها صدای خود را بلند کنند.
وکلا نسبت به وضعیت رهبر آپو مسئول هستند. خلق کورد هم منتظر است که وکلا به این وظیفه خود عمل کنند. خلق کورد از وکلا می‌خواهند در مورد وضعیت زندگی و سلامتی رهبر آپو اطلاع‌رسانی کنند. اما به دلیل اینکه وکلا نمی‌توانند با رهبری ملاقات کنند، اطلاعی از وضعیت رهبر آپو ندارند. به همین دلیل نمی‌توانند به وظایف خویش عمل کنند.
ممنوعیت ملاقات خانواده یک جرم ضدبشری است
خانواده‌ها هم نمی‌توانند با برادران دربند خود، با فرزندان خود ملاقات کنند. نه تنها رهبر آپو، بلکه خانواده و وکلای ٣ زندانی دیگر امرالی نیز نمی‌توانند با آنان دیدار کنند. خانواده‌ها از وضعیت سلامتی برادران و فرزندان خود در امرالی اطلاع ندارند. ممنوعیت طولانی مدت ملاقات خانوادگی خود یک جرم ضدبشری است. این خانواده‌ها حق دارند که به امرالی رفته و از وضعیت برادر و فرزندان خود اگاهی کسب کنند. با این ممنوعیت‌ها نه تنها زندانیان را شکنجه می‌کنند بلکه همزمان خانواده‌های آنان را هم مورد شکنجه قرار می‌دهند.
شورای اروپا و کمیته منع شکنجه مسئول این رژیم ظالم هستند
بدون شک دولت‌هایی که در توطئه‌ی بین‌المللی جای گرفتند و سازمان‌هایی که ترکیه عضو آنهاست در این رابطه مسئول هستند. شورای اروپا و سی‌پی‌تی (کمیته منع شکنجه شورای اروپا) به رغم آنکه رژیم ترک به هیچ کدام از تعهدات خود در امرالی عمل نمی‌کند و نظام شنکجه را ایجاد کرده است، موضعی آشکار را نشان نمی‌دهند. از حقوق بشر صیانت به عمل نمی‌آورند. علی‌رغم آنکه دولت ترک مفاد حقوق بین‌المللی را پذیرفته است اما حقوق بشر نباید دستمایه سوداگری واقع شود، برای منافع سیاسی این جرایم رژیم ترک نادیده گرفته شوند. رژیم ترک از این موضع بهره گرفته و سیستم فشار و ظلم در امرالی و زندان‌های دیگر را ادامه می‌دهد. شورای روپا و سی‌پی‌تی مسئول این وضعیت هستند.
سیستم فشار و زورگویی در امرالی اکنون در زندان‌ها با شیوه‌ها و رویه‌های گوناگون ادامه دارد. هدف از فشار و ظلم در امرالی هر چه باشد، هدف فشار و ظلم بر زندانیان کورد و زندانیان سیاسی در زندان‌های دیگر نیز همانگونه است. ظلم و شكنجه اکنون در زندان‌ها، از فشار و ظلم کودتای نظامی فاشیستی ١٢ سپتامبر گسترده‌تر است. زیرا استعمارگران جانی با راه‌ها و شیوه‌های تازه زندانیان و خلق کورد را با فشار و ظلم بیشتری هدف قرار داده‌اند. فاشیسم آ.ک.پ-م.ه.پ ۶ سال تمام است که سیاست فشار و ظلم فاشیستی را در سخت‌ترین شرایط زندان به انحای گوناگون به اجرا گذاشته است. ظلم در امرالی و زندان‌های دیگر ماهیت واقعی حاکمیت فاشیست آ.ک.پ-م.ه.پ را به همه نشان داده است. حاکمیت فاشیست آ.ک.پ-م.ه.پ که در آستانه فروپاشی می‌باشد همچون خارج از زندان در داخل هم بر فشار و ظلم بر زندانیان افزوده است. امروز خلق‌های ترکیه، نیروهای دمکراسی‌خواه و اپوزیسیون در مقابل سیاست‌های آ.ک.پ بپا خواسته‌اند. همان حساسیت و مسئولیت‌پذیری باید نسبت به فشارهای امرالی و زندان‌ها وجود داشته باشد.
شورای اروپا و سی‌پی‌تی در خصوص امرالی و زندان‌ها مسئول هستند، سازمان‌های حقوق بشر در ترکیه و کمیسیون زندان‌ها در مجلس باید از امرالی بازدید کنند و با از تمامی زندان‌ها تحقیق به عمل آورند و مشاهدات خود را به اطلاع افکار عمومی برسانند. هیچ اطلاعی از امرالی کسب نمی‌شود و وضعیت زندگی و سلامتی رهبر آپو مایه نگرانی و تردید خانواده، خلق و آحاد جامعه است.
هر کسی که خود را انسان می‌داند باید دست به کار شود
زندانیان امرالی و تمامی زندان‌ها مایه شرف و کرامت خلق کورد هستند. فشار در امرالی و زندان‌ها در واقع فشار بر خلق کورد است. علیه فشار، حصر و رژیم شکنجه امرالی خلق کورد مبارزه‌ای بی‌وقفه را به پیش می‌برد. این مبارزه باید بیش از پیش گسترش یابد. حصر در امرالی و فشار بر زندانیان باید پایان یابد و در مورد زندگی و سلامتی رهبر آپو اطلاع‌رسانی شود. در مقابله با حصر و انزوای در امرالی و فشار در زندان‌ها، نخست خلق کورد و دوستان آن، هر کسی که خود را دارای وجدان و انسان می‌داند باید به شیوه‌ای بهتر دست به کار شود."
