مادران صلح در شهر وان در باکور کوردستان مجلس مادران صلح را تاسیس کردند. مادران صلح در این باره خاطرنشان ساختند که علت اصلی تنش‌های اقتصادی، سیاسی و اجتماعی انزوای تحمیل شده بر رهبر خلق کورد، عبدالله اوجان است.

خجی آکدوغان که در سال ۱۹۹۶ از منطقه گَوَر به وان مهاجرت کرده است اعلام داشت که آنها شاهد فشارهای دهه ۹۰ بوده‌اند، اما فشارهای وارد امده در مقطع کنونی از فشارهای آن سال‌ها هم بالاتر است. آنها امروز به دلیل سیاست‌های استثمارگرانه دولت در مجلس مادران صلح مشارکت کرده‌اند. آکدوغان در این باره افزود: برای انکه گام‌های ما به وسیله‌ای برای صلح تبدیل شوند، من در این مجلس مادران صلح جا گرفته‌ام، باور نمی‌کنم که هیچ مادری بخواهد که خون جاری شود. ما برای دست‌یابی به این هدف مبارزه می‌کنیم. اما جنگ همچنان ادامه دارد. من ادامه جنگ را محکوم می‌کنم. مگر قرار است که این جنگ تا چه زمانی ادامه پیدا کند؟

نقش اوجالان

آکدوغان در بخش دیگری از سخنان خود خاطرنشان ساخت که اوجالان دست‌یابی به یک صلح شکوهمند را تامین کرده و درخواست وی درخواست همه آنها است. همه می‌دانند که بدون اوجالان دست‌یابی به راه حل امکان‌پذیر نیست.

پریشان آصلان هم که به دلیل فشارهای وارد امده از سوی دولت از شرنخ به وان رفته است اظهار داشت که از روزی که ناگزیر به ترک شرنخ شده است تا کنون برای آزادی و صلح مبارزه می‌کند و در این باره اظهار داشت: منازل ما را ویران کردند، ما را تبعید کردند. سالیان درازی است که ما مورد تهدید و ازار قرار داریم. ما با روسری‌های سفیدمان در مقابل این فشارها مبارزه می‌کنیم.

سکوت در قبال استفاده از سلاحهای شیمیایی

پریشان آصلان در بخش دیگری از گفته‌های خود خاطرنشان ساخت که علیرغم تمام فشارها، ظلم‌ها و دستگیری‌ها، آنها دست از مبارزه برنداشته و در این باره اظهار داشت: سالیان درازی است که جنگ ادامه دارد. گفته می‌شود که در جنگ از سلاح‌های شیمیایی استفاده می‌شود. کسانی که خود را مدافع حقوق حیوانات، محیط زیست می‌دانند در رابطه با سلاح‌های شیمیایی چیزی نمی‌گویند. آصلان در ادامه اظهار داشت که سیاست‌های انزوا علیه اوجالان بزرگترین تهدید و ممانعت در قبال صلح است، اما همه بدانند که کلید صلح در دست اوجالان است. لازم است که اوجالان برای تحقق صلح آزاد شود.