"قلب او فقط برای کوردستان می‌تپید"

گُلی گونش خواهر خلیل گونش که ۲۹ سال در زندان محبوس بود و ۱۱ روز پیش از پایان دوره محکومیت، پیکر او در اتاقش در زندان پیدا شد گفت؛"دل برادرم فقط برای کوردستان می‌تپید و می‌گفت، این عشق و علاقه سرچشمه مقاومت و اراده اوست."

گُلی گونش خواهر خلیل گونش که در زندان شهید شد اعلام کرد، در چنین شرایطی که آن‌ها منتظر آزادی وی بودند، شنیدن خبر شهادتش برای آن‌ها بسیار دردناک بوده ‌است. وی گفت: "ما دیگر هرگز از ته دل نخواهیم خندید."

خلیل گونش علی‌رغم بیماری شدید آزاد نشده بود. وی ۱۵ دسامبر ۲۰۲۱ در سلول انفرادی شهید شد. او ۲۹ سال هرگز تسلیم نشد و سر خود را فرود نیاورد. علی‌رغم بیماری شدید و شکنجه‌های مداوم، اراده‌ای بسیار قوی داشت. گونش که همچنین نویسنده و شاعر نیز بود، دو کتاب با نام‌های "اشکو آش" و "جانه‌ی" نوشته بود.

گلی خواهر خلیل گونش گفت: "علی‌رغم بیماری شدید او هرگز از مشی مبارزاتی خود عقب‌نشینی نکرد. من هرگز فراموش نمی‌کنم، آخرین باری که تلفنی با وی صحبت کردم گفت، دادستان عمومی به او گفته ‌است اگر درخواستی امضاء کنی، همین فردا تو را آزاد خواهم کرد. اما برادرم نپذیرفته و گفته بود؛ 'ما آن‌قدر که در راستای آن بمیریم، زندگی را دوست داریم' و پنج روز پس ‌از آن ما خبر شهادتش را شنیدیم."

گونش گفت، غم آن‌ها بسیار بزرگ است و آزار آن‌ها بسیار سنگین است. او گفت:"ما دیگر هرگز از ته دل نخواهیم خندید. پس ‌از آنکه ۳۰ سال منتظر آزادی وی بودیم، بدون آنکه آزادانه وی را در آغوش بگیریم، برادرم شهید شد. تنها خواسته و امید او آن بود که پیش رفقایش برود. این مسئله مرا بیشتر از هر چیزی آزار می‌دهد. این خواسته او محقق نشد و از پیش ما رفت. دل برادرم فقط برای کوردستان می‌تپید و می‌گفت، سرچشمه مقاومت من این عشق و علاقه است. در چنین شرایطی که ما چشم‌انتظار آزاد شدنش بودیم، خبر شهادتش بسیار ما را آزار می‌دهد. از زندان با خانه‌ی ما تماس گرفتند و این خبر را به مادرم دادند. ما این‌گونه مطلع شدیم. مادرم از آن روز به تلفن دست نزده ‌است و فکر نمی‌کنم دیگر هرگز به تلفن دست بزند."