امروز سالگرد وقوع زمین لرزه‌ای مهیب در روژهلات است. پس از چهار سال هنوز آثار ویرانی‌ها در نواحی کرماشان به چشم می‌خورد. زخم‌های زلزله‌زدگان در حالی هنوز التیام پیدا نکرده که تاوان ناکارآمدی حکومت ایران در بازسازی مناطق خسارت دیده را نیز باید بدهند.
شامگاه بیست و یکم آبان‌ماه ١٣٩۶ هجری برابر با دوازدهم نوامبر ٢٠١٧ میلادی زلزله‌ای با قدرت بیش از ٧ ریشتر نواحی ازگله، سرپل ذهاو، قصر شیرین، ثلاث باوه‌جانی، شاباد، کرماشان و بخشی از باشور کوردستان را لرزاند.
مقامات دولتی در آنزمان تعداد جانباختگان را ۶٢٣ نفر اعلام کردند و تعداد آوارگان حدود ٧٠ هزار نفر برآورد شد. مردم بومی اما تعداد قربانیان را بیشتر می‌دانند و می‌گوید بالای دو هزار نفر به دنبال زمین‌لرزه جان خود را از دست دادند و ٣۴ هزار دستگاه منزل مسکونی در استان تخریب شد.
به دنبال وقوع زلزله، کوردها و دیگر خلق‌های ایران برای امداد رسانی به آسیب دیدگان بسیج شدند.
در جریان رساندن کمک‌ها به مناطق زلزله زده، دو نفر به اسامی ابوبکر معروفی اهل بوکان و میلاد محمدی جوان یارسان اهل دالاهو در سوانح رانندگی جانباختند.
چهار سال از وقوع زمین لزره می‌گذرد اما هنوز بسیاری از مردم که خانه‌های خود را از دست دادند، در کانکس و بناهای نیمه کاره بسر می‌برند.
کارنامه حکومت ایران در زمینه امدادرسانی به آسیب دیدگان و جبران خسارت‌های آنها به شدت مورد انتقاد قرار دارد و فعالین مدنی آن را تبعیض آمیز و بی‌رحمانه می‌دانند.
حکومت بجای کمک‌های بلاعوض به زلزله زدگان اقدام به پرداخت وام به آنها کرد در حالی که می‌دانست اکثر مردمی که کار و زندگی خود را از دست داده‌اند نخواهند توانست بدهی بانکی خود را پرداخت کنند. تعداد نامعلومی برای تأمین اقساط ماهیانه بانکی مجبور به ترک دیار خود شده و دنبال کسب و کاری در شهرهای دیگر رفته‌اند.
در این مدت انتقادات زیادی از عملکرد شهرداری‌ها در خصوص قطعی برق، کمبود امکانات اولیه زندگی و قربانی شدن ساکنین کانکس‌های ناامن در معرض آتش‌سوزی‌ها و جاری شدن سیل وجود داشته است.
