سیپان روژهلات از فرماندهان نیروهای مدافع خلق اعلام نمود که دولت ترک نمی‌تواند مقاومت و مبارزه نیروهای گریلا را در هم بشکند، به همین دلیل از سلاح شیمیایی استفاده می‌کند. ارتش ترک ترسو است و نمی‌تواند در مقابل نیروهای گریلا بجنگد.
سیپان روژهلات از فرماندهان نیروهای مدافع خلق با شرکت در برنامه ویژه سترک تی‌وی، در رابطه با حملات دولت ترک و مقاومت نیروهای گریلا گفتگو کرد.
سترک تی‌وی: منطقه آواشین از جمله مناطقی است که با حملات شدید و سنگینی روبرو شد. مقاومت همچنان ادامه دارد. از ابتدای این حملات تاکنون جنگ در چه سطوحی ادامه یافته است؟
سیپان روژهلات: دولت ترک عملیات گسترده‌ای را آغاز کرد. هدف دولت ترک از این علیات این بود که تمام مناطق حفاظتی میدیا را به اشغال در بیاورد و آواشین یکی از این مناطق است. منطقه آواشین از گذشته به عنوان یکی از مناطق فعال شناخته می‌شود. صعب العبوری و دشواری‌های خود مشهور است. گریلاهای منطقه آواشین نه فقط در زمان حملات، بلکه قبل از حملات نیز با مشکلات فراوانی روبرو می‌شوند. از بخش‌های زاگرس و منطقه‌ای صعب العبور است. به همین دلیل در دوره‌های گذشته نیز گریلاهای منطقه آواشین برای آنکه بتوانند دست به فعالیت بزنند، روزها ناگزیر به راهپیمایی بوده‌اند، هدف را مورد حمله قرار می‌داده و سپس باز می‌گشتند. وضعیت در اینجا اینگونه است. به همین دلیل دولت ترک ضربات سنگینی را از گریلاهای محور آواشین خورده است. از طرف دیگر تلاش کرد تا هر سه منطقه حفاظتی میدیا را وادار به انفعال کند. همزمان هدف دیگر دولت ترگ این بود که عملیات در هفتانین و اخیرا خاکورک و گاره را ادامه بدهد. تلاش کرد تا ضربه‌ای را که در گاره خورده است، با عملیات نظامی دیگری تلافی کند، محاسبات ترک‌ها غلط بود. از ۲۳ آوریل نزدیک به ۳ ماه است که عملیات نظامی ادامه دارد. دولت ترک به نتایج مورد نظر خود نرسیده است. چرا؟ چون دولت ترک هرگز باور نمی‌کرد که نیروهای گریلا بتوانند تا این حد دست به مقاومت بزنند. هر چند در ابتدای عملیات، در مقابله با ارتش ترک در جنگ تونلها، چگونگی اداره نبرد تیمی کاستی‌هایی روی دادند، اما همزمان مقاومت در مام رشو صورت گرفت، ۷ نفر از هوالان ما در آنجا به شهادت رسیدند، اینان به عنوان نمونه‌ای هوالان پیشاهنگ، مقاومتی را شکل دادند و سطح و نحوه مدیریت عملیات را مشخص کردند. این شهدا مشخص نمودند که ما باید با چگونه در مقابل این عملیات بایستیم. رویدادهای صورت گرفته در مام رشو، شهید سردار، به تجربه‌ای برای ما تبدیل شد که ما چگونه در تونلها نبردی بی‌نظیر را مدیریت کنیم.
هم اکنون در منطقه ورخله، تپه سور و اطراف آن جنگ در جریان است، ماههاست که دشمن می‌خواهد برخی از تونل‌های ما را اشغال کند، نتوانسته است. دشمن در مقابل گریلاهای ما شکست خورده است. بعد از چند ماه می‌توان بر این واقعتی تاکید کرد. اکنون رویدادهایی که در آواشین می‌گذرد به نوعی است که می‌توان گفت محاسبات دشمن بهم ریخته است. سال گذشته و سال‌های قبل هم نیروهای گریلا حملاتی را در مقابل دشمن انجام دادند، اما این بار گریلا در منطقه آواشین به تنهایی به دشمن حمله می‌کند. چگونه؟ مثلا دشمن می‌خواهد به تونل‌های ما نزدیک شود، هوالان به دشمن حمله می‌کنند و اجازه نمی‌دهند که حتی نزدیک شود. دشمن جرات نزدیک شدن به تونلها را ندارد. در رسانه‌ها نیروهای گریلا چندین بار اعلام کرده‌اند که دشمن به شیوه‌ای که حاکی از ترس است، به این مناطق نزدیک می‌شود. از گریلا در هراس است. در این رابطه مثالی بزنم؛ نیروهای دشمن در منطقه‌ای حرکت کردند، نیروهای گریلا از فاصله ۱۰۰۰ تا ۱۵۰۰ متری در زاگرس، دو گلوله شلیک کردند، تعداد آنها نزدیک به ۱۵-۲۰ نفر بود، سلاح‌های خود را دور انداخته و فرار کردند. بعد از ۵ دقیقه گروهی دیگر از نظامیان با استتار بازگشته و سلاح‌ها را باخود بردند. ما با چنین ارتشی روبرو هستیم. به همین دلیل چنین نبردی اکنون در آواشین در حال جریان است، دشمن اعلام کرده بود که طی یک هفته آنجا را پاکسازی می‌کنیم و گریلا را از میان بر می‌داریم، محاسبات ترک‌ها کاملا برهم خورده است. اکنون خصوصا که در مام رشو و شهید سردار، مناطق مختلف آواشین از شوکی گرفته تا باسیا، مام رشو، مروانوس نیروهای گریلا هیچ یک از مواضع خود را ترک نکرده‌اند. دولت ترک در این باره چه اقداماتی انجام داده است؟
در تلویزیون اعلام می‌کند که وارد مناطقی شده‌ایم که هیچ کس باور نداشت بتوانیم وارد آن شویم. دولت ترک وارد نشده است. دولت ترک از طریق تکنولوژی وارد شده است. در رابطه با تکنولوژی دولت ترک هم می‌توان گفت: این ارتش ارتشی نیست که برای آن اینچنین مبالغه کرده‌اند. عملیات در آواشین نشان داده است که ترکیه نیرویی در مقابل گریلاهای ما محسوب نمی‌شود. مثال بالا نمونه‌ای از آن بود. آمدند، خواستند وارد تونل‌های جنگی ورخله شوند، هوالان ما تصاویر این عملیات را ضبط کرده‌اند که چگونه آنها را مورد ضربه قرار دادند. یعنی ارتش ترک گریه می‌کرد، فریاد می‌زد، به فغان درآمده بودند. چنین ارتشی چگونه می‌تواند وارد نبرد شود. با ۱۵۰ نفر و تمام تجهیزات آمده و می‌خواهند که وارد تونل‌های جنگی شوند، هوالان با اسلحه سبک مقابله می‌کنند و اینگونه به ناله و فغان در می‌آیند. با هواپیماها، با هوایپماهای اکتشافی و تمام تجهیزات علیه گریلا وارد نبرد شده‌اند، ارتش ترک در مقابل نیروهای گریلا هم نتوانسته‌اند قدمی به جلو بردارند. اما آنها در مقابل شلیک یک آر‌پی‌جی موضع خود را ترک کرده و پا به فرار می‌گذارند. به همین دلیل وضعیت این عملیات از روز نخست تا کنون در مناطق آواشین اینگونه بوده و مقاومتمان ادامه دارد، مقاومتی موفقیت آمیز در جریان است. مقاومتی معمولی نیست که بگوییم رفقا در مقابل آن به صورت معمولی در حال مقاومت هستند. براستی نمونه مقاومت آواشین نمونه‌ای از پیروزی است. اکنون در ورخله ۴۰ روز است که در مقابل ترک‌ها مقاومت می‌کنیم. هر روز مواد منفجره، تی‌ان‌تی و سلاح‌های شیمیایی بر تونلها می‌بارد. تا کنون هوالان حتی یک قدم عقب‌نشینی نکرده‌اند. و هوالان مرتب به آنها حمله می‌کنند. اکنون مقاومتی پیروزمندانه در آواشین در جریان است.
سترک تی‌وی: دولت ترک در این عملیات به تکنولوژی اتکا دارد. استفاده از تکنولوژی از طرف دولت ترک در چه حدی است؟
سیپان روژهلات: دولت ترک فقط به تکنولوژی متکی نیست. برای نمونه؛ بعضی اوقات میهگوییم که دولت ترک با هواپیماهای اکتشافی از خود دفاع می‌کند. نه فقط هوایپماهای جنگی، بلکه ده‌ها هوایپمای اکتشافی را همزمان به منطقه اعلام می‌کند. حتی این مسئله هم به لحاظ روانی نظامیان ترک را آسوده نمی‌کند. تمام واحدهای آنان دارای پهباد هستند. ۲۴ ساعت درون‌های آنها در منطقه در حال پرواز هستند. به این مقدار نیز راضی نیستند. از سگ استفاده می‌کنند. با استفاده از سگ‌ها می‌خواهند که از خود حفاظت کنند، سگهایشان را در منطقه رها کرده‌اند تا از نیروهای گریلا ضربه نخورند. این هم کافی نبوده و از جاش‌ها و مزدوران و تبهکاران خود هم استفاده می‌کنند. ما با چنین ارتشی روبرو هستیم. از این طریق برای خود سپر درست کرده‌اند. ارتشی است که در تمام ابعاد به فکر دفاع است. برعکس گفته‌هایشان که خود را قهرمان می‌دانند، خود را فاتح مناطق گریلایی اعلام می‌کنند، همین کافی است که اگر چنین ادعایی دارند، در مناطق گریلایی مانند گریلاها باشند. برای نمونه؛ در منطقه آواشین ۵-۶ نفر بیشتر حضور ندارند، به محض کوچکترین برخوردی، هوایپماهای جنگی، کبراها به پرواز در می‌آیند. همانگونه که اشاره کردم، درون‌ها و حتی سگ و جاش هم در خدمت انها هستند. هدفشان چیست؟ دفاع از خود. به این موارد هم راضی نیستند، چرا؟ زیرا به لحاظ روانی آسوده نیستند. برای نمونه به نزدیکی تونلها رفته و خواهان تسلیم رفقا می‌شوند. در مقابل چه کسی تسلیم شویم؟ در مقابل ارتشی فروپاشیده؟ چگونه باید تسلیم چنین ارتشی شد؟ این واقعیت است. ارتشی شکست خورده! فریاد می‌زنند که بیاید تسلیم شوید، آب داریم، نیروهای گریلا نیز آب دارند، مگر گریلاهایی که در این تونلها هستند می‌توانند گرسنه و تشنه و بدون حفاظت و مدیریت باشند؟ پیش از این سالهاست که دست به آماده سازی زده‌اند، در همه زمینه‌های آب و غذا و تسلیحات و... تمام پیش‌بینی‌های لازم را در این باره کرده‌اند. نمونه‌ای دیگر؛ زیرا مثال واقعیات را بهتر بازگو می‌کند: در منطقه تابورا عربان هوالان با سلاح ویژه‌ای به ارتش ترک ضربه وارد کردند، احتمالا تصاویر این عملیات در تلویزیون نیز منتشر شده باشد. در تصویر مشاهده می‌شود که هوالمان راکتی را به سوی ارتش ترک شلیک می‌کند. گروهی از نظامیان ضربه می‌خورند، گروهی از نظامیان به جلو، گروهی نیز در میان شعله‌های آتش می‌مانند. نظامیانی که فرار کرده‌اند به کمک نظامیان دیگر نمی‌روند. فرار می‌کنند، یعنی همینکه خودم را نجات دهم کافی است، جهنمی درست شده بود. یک روز در یکی از تونلها از سلاح شیمیایی استفاده کردند. برخی از هوالان ما مسموم شدند. هوالانی که مسموم نشده بودند، به کمک هوالان مسموم شتافته و مشکلات هوالان را حل کردند. هوالان مسموم ما می‌خواستند که به کمک هوال‌های دیگر بروند، و در نهایت هیچ یک از هوالان ما با مشکلی جدی مواجه نشدند. همه آنها سالم نجات پیدا کردند، زیرا هوالان ما تدابیر لازم برای مقابله با سلاح شیمیایی را هم اندیشده‌اند. شما حساب کنید که فرق میان این دو نیرو تا چه اندازه است. ما حمله می‌کنیم و آنها فرار می‌کنند، رفقایشان را تنها می‌گذارند، حتی به پشت سر خود هم نگاه نمی‌کند. رفقایشان در میان شعله‌های آتش می‌سوزند، و هوالان ما در تونل‌هایی که با گاز شیمیایی مورد حمله واقع شده است، به کمک رفقای خود می‌شتابند و بیش از جان خود به فکر هوالانشان هستند.
یعنی برای همدیگر دست به فداکاری می‌زنند. چنین ارتشی در مقابل یک راکت ما سراسیمه می‌شود، پریشان و آشفته می‌شود، روحیه خود را از دست می‌دهد. با شلیک یک گلوله یک نظامی در منطقه نمی‌ماند. فرار می‌کنند. نمونه‌ها در این رابطه فراوان هستند. هوال در کلیس یک راکت را شلیک می‌کند، گلوله‌ای را شلیک می‌کند، نظامی ترک در منطقه‌ای دیگر پا به فرار می‌گذارد. در حالیکه ما ده‌ها بار مورد حمله و بمباران قرار گرفته‌ایم، هوالان ما به کمک مناطق محل بمباران می‌شتابند. با هواپیما به تونل‌های ما حمله می‌کنند، سلاح شیمیایی به کار می‌بندند. از گازهای ویژه استفاده می‌کنند، ده‌ها تُن موارد منفجره به کار می‌گیرند. هوالانی که اخیرا گزارش خود را ارائه کرده‌اند، می‌گویند که هلیکوپترهای سکورسکی نیروهای نظامی را در منطقه مستقر می‌کنند، اما نیمی از سکورسکی‌ها حامل مواد منفجره هستند. چندین تن مواد منفجره را در مناطق نزدیک به تونلها کار گذاشته‌اند، و با انفجار آنها تلاش می‌کنند تا هوالان ما از تونلها خارج شوند یا خودشان بتوانند وارد شوند. ما با ارتشی روبرو هستیم که ارتش جنگی نیست. ارتش تبلیغاتی است. به خلوصی آکار نگاه کنید و ارتش او را بشناسید. چنین شخصی و ارتش او شایسته همدیگرند. اگر بخواهند در منطقه‌ای حمله کنند، پیش از آن با هواپیماهای جنگی، اکتشافی و کبرا حتما به این محل حمله کرده‌اند و بعد آن است که دست به حمله می‌زنند. حتی جرات نزدیک شدن به پیکر شهدایمان را هم ندارند. ما با چنین ارتشی روبرو هستیم که در تمام ابعاد به فکر دفاع از خود است و همزمان بسیار ترسو است. تکنولوژی موجود در دست هوالان، چندان پیشرفته و قدرتمند نیست. اما هوالان از همین تکنولوژی نیز به شیوه‌ای حرفه‌ای استفاده می‌کنند. یعنی می‌دانند که با این تکنولوژی چگونه به مصاف دشمن بروند. دشمن نیز در مقابل تکنولوژیهای ما خود را مخفی می‌کند. باید گشت و دشمن را پیدا کرد. از ترس خود را مخفی می‌کنند.
سترک تی‌وی: تفاوت بین مقاومت گریلا در حملات گذشته و اکنون در چیست؟
سیپان روژهلات: از فرایند نبرد تونلها تجارب مهم و ارزشمندی را گرفته‌ایم. اگر ما بتوانیم این تجارب را گسترش داده و عملی کنیم، اعتقاد دارم که در نبرد تونلها به نتیجه خوبی دست پیدا می‌کنیم. زیرا تاکتیک و تکنولوژیهای دولت ترک در جنگ تونلها کارایی ندارد. و در بهترین حالت با کاستی آن را انجام می‌دهد، و همانطور هم اشاره کردم، هوالان با راهکارهای خود شیوه‌های مقابله با آن را هم پیدا کرده‌اند. همزمان هوالان ما در بسیاری از زمینه‌های از تکنولوژی استفاده می‌کنند و توانسته‌اند سنگرها و استحکامات دشمن را در هم بشکنند. یعنی نبرد تونلها بسیار خلاقانه بوده است. یعنی در تونلها ننشستیم و نظاره‌گر دشمن نبودیم، برعکس، دست به هر اقدامی که زده باشند، هوالان ما بدیل آن را انجام داده‌اند. درست که آنها اقداماتشان را با تکنولوژی صورت داده‌اند، هر چند ما از تکنولوژی بسیار پیشرفته برخوردار نبوده این اما راهکارهای خلاقانه ما از آنان بسیار پیشرفته‌تر بوده است. همین دولت ترک را زمینگیر کرده است، اجازه نمی‌دهد که دولت ترک ادعا کند که رفتم و اشغال کردم و از میان برداشتم و نابود کردم و بازگشتم. این نظریه آنان باطل شده است. یعنی آمده‌اند، اما نمی‌توانند اشغال کنند، نمی‌توانند نابود کنند. برعکس، آنها خودشان در حال نابود شدن هستند. یعنی اگر این وضعیت ادامه پیدا کند و نیروهای گریلا کم کم وارد حالت تهاجمی شوند، عملیات ارتش ترک به طور کامل با شکست روبرو می‌شود. زیرا هر چه عملیات گسترش پیدا کند تجارب نیروهای گریلا نیز افزایش می‌یابد. نبردی که اکنون در آواشین در حال وقوع است، در این مرحله است. اکنون ترک‌ها تنها از کارت سلاح شیمیایی استفاده می‌کنند و در استفاده از ان تردیدی ندارند. دولت ترک بسیار ترسو است و در مقابل ما نمی‌تواند وارد نبرد شود. تا کنون در آواشین حتی یک نفر از هوالان ما نیز مستقیما توسط ارتش ترک به شهادت نرسیده است. تمام هوالان ما با گازها شیمیایی یا توسط حملات هوایی به شهادت رسیده‌اند. ارتش با هوایپما، با درون، با هوایپماهای اکتشافی، با سگ، با جاش‌ها در منطقه حضور دارد. فرق عملیاتهای گذشته و امروز در چیست؟ پیش از این ما بسیار حرفه‌ای نبودیم. اما کم کم در روی زمین و زیر زمین به اوج حرفه‌ای بودن می‌رسیم. هم در روی زمین به طور سیستماتیک تجربه پیدا می‌کنیم و در نبرد تونلها هم اراده دست‌یابی به پیروزی را خلق کرده‌ایم. مام رشو آغاز بود. اکنون کم کم در ورخله، در گری سور و در مناطق دیگر نیز ما به سطحی دست پیدا کرده‌ایم که می‌توانیم در مقابل ارتش ترک به مقاومتی همراه با پیروزی دست پیدا کنیم. اکنون از چنین زمینه‌ای برخوردار هستیم پیش از این دولت ترک بین ۳-۴ روز می‌آمد و می‌توانست به مناطق ما برسد. اما اکنون ۴۵ روز است، ۲ ماه است و احتمالا تا مدتهای دیگر نیز این حمله ادامه پیدا کند. هوالان ما زمینه‌سازی کرده‌اند. هوالان در تونلها با هیچ مشکلی روبرو نیستند. لازم نیست که دولت ترک زحمت بکشد و در نزدیکی این تونلها جار بزند. هیچ کسی وجود ندارد که تسلیم شود. زیرا نیروی گریلا از اراده‌ای پولادین برخوردار است و با چنین اراده‌ای می‌جنگد.
سترک تی‌وی: آیا احتمال دارد که دولت ترک این حملات را گسترش دهد و وارد مناطق دیگر نیز بشود؟
سیپان روژهلات: جنبش ما به کرات اعلام کرده است که هدف دولت ترک اشغال جنوب کوردستان است. و به این معنی است که عملیاتهای ارتش ترک نیز ادامه پیدا می‌کنند. اردوغان از این عملیاتهای نظامی به عنوان رانتی برای خود استفاده می‌کند. این مسئله‌ای است که همه از ان اطلاع دارند. از آن به عنوان یک رانت سیاسی، استفاده می‌کند تا بتواند در انتخابات و... از آن بهره‌برداری کند. تا خود را پیروز میدان نشان بدهد. عملیاتهای ارتش ترک در تمام مناطق ادامه پیدا می‌کنند، اما در مقابل نیروهای گریلا نیز کاملا آمادگی دارند. گریلا برای ادامه عملیات از آمادگی کامل برخوردار است. نه فقط برای استقبال از عملیات، بلکه برای دست‌زدن به عملیات تمام نیروهای ما از آمادگی برخوردارند. تمام استحکامات ما برای نبرد آماده هستند. مقاومتی که تا کنون صورت گرفته است، خصوصا مقاومت زندوره، که برای ما نمونه‌ای بسیار خوب است. این اراده، این مقاومت در این منطقه به خوبی نشان می‌دهد که ما می‌توانیم در رویارویی‌های سنگین به پیروزی برسیم. براستی این مقاومت مشابه مقاومت قلعه دمدم است. اعتقاد داریم که مقاومت هوالان ما از افسانه قلعه دمدم چیزی کم ندارد. واحدهای ما که وارد نبرد نشده‌اند، با همان اراده منتظر پیوستن به نبرد هستند. دولت ترک می‌خواهد که در تمام محورها نیروی خود را به آزمون بگذارد. اما این اقدامات تنها ارتش ترک را خسته و تضعیف می‌کند. از ۲۳ آوریل این نظامیان در منطقه هستند، از سلاح شیمیایی استفاده می‌کنند، از گازهای مختلف استفاده می‌کنند، اما پیش از آن نیز علیه تونل‌های ما همیشه بمباران روی داده است. هر روز هوایپماها دست به بمباران زده‌اند. آواشین، زاپ، منطقه چمچو، متینا همیشه بمباران شده است. تنها چیزی که به این موارد اضافه شده است، سلاح شیمیایی است. همانگونه که اشاره کردم، پیش از این در مقابل سلاح‌های شیمیایی تجربه‌ای نداشتیم. اما اکنون به این تجارب دست پیدا کرده‌ایم. همزمان بر اساس امکانات، نیروهای گریلا دست به حمله متقابل می‌زنند. ما می‌توانیم در بسیاری از محورها آنها را درهم بشکنیم. براستی ارتش ترک ارتشی ترسو است.
درست است که تمام توان خود را به کار گرفته‌اند، اما اراده نیروهای ما نیز دوچندان شده است، تجربیات زیادی کسب کرده‌ایم و دشمن را زمینگیر کرده‌ایم. احتمالا در روزهای آتی، نیروهای گریلایی ضدحمله‌های خود را آغاز کرده و دشمن را هدف قرار دهند. ما توان این را داریم که در مسافت‌های زیادی آنها را درهم بشکنیم. ارتش ترکیه خود را ویژه می‌داند، اما از سایه درختان هم وحشت دارند. دولت ترکیه تمام توان خود را صرف این جنگ کرده است، ٢۴ ساعته هواپیماهای کشف، تجسسی، پهپاد، اسکورسی و غیره را به کار می‌گیرد، به عنوان نمونه اگر در یک تپه ۵٠ تا ۶٠ سرباز پیاده کرده باشند، این تجهیزات باید ٢۴ ساعته مواظب آنها باشند. این از لحاظ روانی آنها را درهم ریخته است و روحیه آنها را تضعیف می‌کند، چون آنها می‌دانند که این تجهیزات فقط برای غذا و آب نیست و در اصل از این نیروها حفاظت می‌کنند.
ارتشی که قادر نباشد حتی دو گلوله شلیک کند، به چه دردی می‌خورد، جرات ندارند از جای خود تکان بخورند. آنها جرت نزدیک شدن به تونلها را ندارند. تنها کاری که می‌توانند انجام بدهند، استفاده از سلاح شیمیایی است. اینکه بمباران کنند و از مواد منفجره استفاده کنند. جدایی از این دولت ترکیه نمی‌تواند به تونل‌های جنگی ما دسترسی پیدا کند. تونل‌های جنگی تجربه موفق ما در این جنگ است و اگر از این روش بهتر و بیشتر استفاده کنیم، بدون شک موفقیت‌های زیادی کسب خواهیم کرد. برای اردوغان، سویلو و آکار ، کشته شدن سربازان مهم نیست، آنها تنها دنبال تداوم سیاست‌های خود هستند. آنها حتی کشته شدن سربازان را نیز اعلام نمی‌کنند. تاکنون ده‌ها سرباز کشته شده‌اند، آنها جدای از اینکه همدیگر را می‌کشند، گاهی از ترس نیز می‌میرند و اجساد خود را پنهان می‌کنند. مطمئن باشید در پایان دولت ترکیه شکست خواهد خورد و راه به جایی نخواهد برد. روحیه و اراده گریلاهای ما بسیار بالاست و مقاومت و مبارزه را ادامه خواهیم داد.
سترک تی‌وی: در پایان اگر سخنی دارید بفرمایید؟
سیپان روژهلات: در حال سپری کردن روزهای سختی هستیم و بدون شک این وضعیت ادامه خواهد داشت. در بهار و قبل از اینکه هوال سرحد گرافی به مام رشو برود، با او بحث و گفتگوی بسیار جدیی انجام دادیم. او اسرار داشت، به این عرصه جنگی رفته و آنجا با دشمن بجنگد و مبارزه کند. خیلی مشتاق بود و به محض ورود به مام رشو عملیات‌ها را آغاز کرد. بارها با رفیق سرحد صحبت کردیم، گاهی به شوخی موضوعات را مورد بحث قرار می‌دادیم، گاهی تماس می‌گرفت و وسط تماس می‌گفت صبر کنید، ترک‌ها آمدند، باید بجنگم و بعد از چند دقیقه و پایان درگیری دوباره صحبت و گفتگو را شروع می‌کرد. می‌گفت ضربات سنگینی به آنها وارد کردم و الان می‌توانیم صحبت‌های خود را ادامه دهیم. نه فقط رفیق سرحد، بلکه تمامی رفقا و نیروهایی که با او بودند، ویژه و باتجربه بودند. در عرصه آواشین رفقا همگی باتجربه و آموزش دیده بودند. در بین این رفقا، نیروهای جوان نیز حضور داشتند. هوال کامران جوانترین عضو این نیروها بود و با روحیه‌ای کاملا متفاوت در جبهه‌های مقاومت حضور داشت. به همرزمانش می‌گفت، 'مهم نیست چه پیش می‌آید، باید دشمن را در مام رشو شکست بدهیم.' اگرچه رفقای ما شهید شدند و دولت اشغالگر ترک وارد مام رشو شد، اما ترکیه با روحیه‌ای درهم شکسته وارد این منطقه شد. چون رفقای ما با روحیه‌ای انقلابی و پیروزمندانه تا اخرین قطرات خون خود مبارزه کردند. رفیق سرحد با روحیه‌ای انقلابی و داوطلبانه به مام رشو رفت، با امید آزادی رفت و جانش را در راه آزادی فدا کرد. جوانان و رفقای ما در آریس فارس نیز با همین روحیه و دلی مملو از امید به آزادی به جنگ دشمن رفته و شهید شدند. ما روزهای سخت خود را در آواشین سپری کرده‌ایم و با تجربیاتی که بدست آوردیم، بدون شک دشمن اشغالگر را شکست خواهیم داد. هیچ کس داستان قهرمانی گریلاها را فراموش نخواهد کرد، ما همیشه در یاد و خاطر خلقمان و در تاریخ باقی می‌مانیم.
