سوال اساسی برای حل مشکلات اینست که مسئله اتحاد کورد چگونه باید تحقق یابد. زمانی که با این سوال مواجه شویم، به شیوه‌ای مشهود پاسخ‌ها نیز ظاهر می‌شوند. یکی از این موارد در خصوص مبارزه و دیگری نیز در رابطه با دمکراسی است.
فشارهای وخشونتهای آ.ک.پ/م.ه.پ و حملات اشغالگری در خارج و داخل میهن ادامه دارند. این حملات نشان می‌دهند که باید مقاومت و مبارزه ضد فاشیستی در تمامی ابعاد زندگی و جامعه گسترش یابد. بدون گمان برای شعله‌ور کردن این مبارزه و مقاومت نیز نیازمند اتحاد بوده و در پیش گرفتن این رویکر نیز نیازمند برخوردی دمکراتیک است. اتحاد دمکراتیک کورد بر اساس مبارزه علیه فاشیسم و سیاستهای فاشیستی و استعماری اکنون برای هر مسئله‌ای می‌تواند به نیروی حل تبدیل شود. این نظریه، در عمل می‌تواند موید درستی آن باشد.
بعد از شکست فرایند انتخاب ۷ ژوئن ۲۰۱۵ که در جریان آن رهبری ا.ک.پ که با م.ه.پ و ارگنگن دست به ائتلاف زدند، در ۲۴ ژوئیه‌ی ۲۰۱۵ جنگ و قتلعام کورد مجددا آغاز شد. در طول پنج سال رهبری آ.ک.پ/م.ه.پ و ارگنگن تمامی راه‌ها را برای قتلعام خلق کورد آزمودند، هیچ کوردی نماند که وی را هدف قرار ندهند، از هیچ حمله‌ای ابا نکردند. اگر گفته شود که بزرگترین قتلعام کورد در طول این پنج سال اخیر روی داده است، دور از واقعیت نیست. بر اساس طرح به زانو در آوردن که در ۳۰ اکتبر ۲۰۱۴ در نشست هیات امنیت ملی مطرح و به تصویب نیز رسیده بود، حمله‌ای برای ریشه کن کردن کورد آغاز شد.
ائتلاف آ.ک.پ/م.ه.پ و ارگنگن در زمان حمله و قتلعام کورد، مشاهده می‌شود که در فاصله ۷ ژوئن ۲۰۱۵ و در ۲۳ ژوئن ۲۰۱۹ مرحله‌ای تاریخی قرار دارد. رهبری ائتلاف فاشیستی که در ۲۳ ژوئن ۲۰۱۹ در انتخابات منطقه‌ای در استانبول شکست خورد، این بار انتقام خود را از شکست در مقابل کورد گرفته و حمله‌ای را که در ۲۴ ژوئیه‌ی ۲۰۱۵ آغاز کرده بود این بار با شدت بیشتری آغاز نمود. بعد از انتخابات فشار و خشونت و دستگیری اعضای حزب دمکراتیک خلق‌ها افزایش یافت، از طرف دیگر عملیات ویژه‌ای علیه پ.ک.ک آغاز شد و اکنون خواهان آغاز حملاتی برای نابودی کامل کورد و پ.ک.ک هستند. در این فرایند یکسال است که از هیچ اقدامی برای نابودی خلق کورد ابا نورزیده و رهبری آ.ک.پ/م.ه.پ/ ارگنکن تمامی راه‌های موجود را آزموده‌اند. این حملات به همان اندازه که علیه کورد زنده هستند، به همان اندازه نیز علیه کوردهای جانباخته نیز در جریان است. حملات وحشیانه علیه جنازه شهدا و آرامستان‌ها نیز نشان دهنده این واقعیت و دامنه این حملات هستند.
در نخستین سالگرد ۲۳ ژوئن مشاهده می‌شود که حملات ائتلاف آ.ک.پ/م.ه.پ و ارگنکن برای نابودی کورد وارد فاز جدیدی شده است. از یکطرف به کوبانی حمله می‌شود، زنان کورد را به قتل می‌رسانند، از طرف دیگر در سلیمانیه دست به حمله زده و فرزندان کورد را به قتل می‌رسانند. به هفتانین حمله می‌کنند و باشور کوردستان را اشغال می‌کنند. به همکاری و ائتلاف با ایران دست زده و نیروهای آزادیخواه روژهلات کوردستان را هدف قرار می‌دهند. در باکور کوردستان نیز دستگیری نمایندگان و شهرداران مشترک را ادامه می‌دهند، و بعد از دستگیری تمامی این افراد کنگره جامعه دمکراتیک را مورد هدف قرار می‌دهند. این رویدادها نشان می‌دهد که آ.ک.پ/م.ه.پ و ارگنکن در سیاستهایشان به بن‌بست رسیدههاند.
افزایش ظلم وستم از سوی جبهه فاشیستی بار دیگر معیارهای مبارزه علیه سیستم ظلم و ستمکاری را در مقابل ما مجسم می‌کند. امروز در هر چهار بخش کوردستان کاملا مشهود است که مبارزه علیه فاشیسم آ.ک.پ/م.ه.پ امری بسیار مبرم به شمار می‌رود. غیر از گروهی کوچک از نوکران همه این واقعیت را می‌دانند. ما این مسئله را در رویدادها و خشم خلق در شلادزه در باشور کوردستان مشاهده کردیم. در مقاومت خلق در روژآوا و باکور، در عصیان‌های کورد در خارج از میهن نیز این خشم مشاهده شد. ما این خشم را در جسارت و مقاومت زنان و جوانان کورد مشاهده کردیم. و بیش از هر چیز این خشم و جسارت را در مقاومت گریلاهای کورد مشاهده کرده‌ایم. گریلاهایی که بر اساس خط زیلان هر یک فدایی خلقشان هستند. در کوه‌های کوردستان، در شهرها، در زندان‌ها و در خارج از میهن ما در تمامی عرصه‌های زندگی شاهد این مبارزه و مقاومت بوده‌ایم.
امروز در مسیر آزادی رهبر خلق کورد، عبدالله اوجالان خلق کورد از کوچک گرفته تا بزرگ، مبارزه‌ای گسترده را به پیش می‌برد. هر روز شهدایی را در این مسیر به خلق تقدیم می‌کند، خلق کورد برای آزادی چنین تصمیمی را گرفته است. این مقاومت اکنون مسیرهای کوردستان را درنوریده است، و در سراسر ترکیه و اروپا گسترش یافته است و در تمامی جهان امواج آن مشاهده می‌شود. امروز عیان است که این مبارزه و نیروهای مبارز گریلا به امیدهای آزادی مبدل شده‌اند. این نکته در عملیات یگان انتقامی شهید هلمت کاملا عیان است و نتایج بسیار مهمی را رقم زده است.
همراه با تمامی این اقدامات برای انداختن ذهنیت فاشیستی و اشغالگرانه به زباله‌دانی تاریخ، اما اکنون به نظر می‌رسد این اقدامات به تنهایی کافی نیستند. باید مبارزه ضد فاشیستی در تمامی عرصه‌ها افزایش یابد و بیش از پیش تقویت شود. مقاومت و مبارزه گریلاها در شهرها و کوه‌ها باید با مقاومت ضد فاشیستی گسترش یافته و مورد حمایت قرار گیرد. همزمان باید مبارزه در هر چهار بخش کوردستان و ترکیه نیز گسترش پیدا کند. باید از وضعیتی که صرفا فاشیسم را رسوا می‌کند فراتر رفته و برای نابودی فاشیسم اقدام شود.
زمانیکه به چنین مبارزه‌ای اشاره می‌شود بلافاصله مسئله اتحاد ملی در دستور کار قرار می‌گیرد. در این چارچوب است که اتحاد ملی کورد، اتحاد خلق‌های ترکیه و نیروهای انقلابی-دمکراتیک، ائتلاف با تمامی خلق‌ها و فرودستان جهان برجسته می‌شود. در برخی از حوزه ها شاهد ائتلاف هستیم. برای نمونه HBDH و ه.د.پ از ارتباط و ائتلاف برخوردار هستند و برای مقاومت در مقابل فاشیسم در ترکیه نقشی مهم را ایفا می‌کنند. در بخش‌های دیگر کوردستان نیز تلاش‌ها برای اتحاد ملی در میان خلق کورد در جریان هستند. در سطح منطقه‌ای و جهانی نیز مبارزه خلق کورد به رسمیت شناخته شده است و در مقایسه با گذشته این مسئله افزایش یافته است. اما برای نابودی سیستم فاشیستی و ایجاد جبهه‌ای از مقاومت که مستحکم و استوار باشد، این اقدامات کافی نیستند. باید اتحاد و ائتلاف در میان خلق کورد تقویت شود. در رابطه با مسئله اتحاد باید سوال چگونگی اتحاد مطرح شود. زمانی که مسئله اتحاد مورد بررسی قرار می‌گیرد، به شیوه‌ای عیان این پاسخ برجسته می‌شود: نخست، در رابطه با مبارزه و دیگری نیز در رابطه با دمکراسی است. به این معنی که این اتحاد باید انقلابی و مبارزه جو و از طرف دیگر دمکراتیک باشد. اتحادی که در مقابل سیاست فاشیستی و نابودگرانه مبارزه نکند، آیا می‌تواند از اهمیت برخوردار باشد؟ اتحادی که بر اساس مبارزه برای آزادی کورد صورت نگیرد، از همان ابتدا به اتحادی معیوب تبدیل شده و باعث تباهی ارزش‌ها نیز می‌شود. از طرف دیگر اتحادی که بر اساس دمکراسی صورت نگیرد، نه می‌تواند مبارزه را به هدف نهایی برساند و در نهایت به نابودی ارزش‌های مبارزاتی منجر می‌شود.
به همین دلیل باید برای بحث و گفتگو در رابطه با اتحاد ملی نگاهی جامع الاطراف داشت. این اتحاد باید علیه دشمن فاشیست، نابودگر و استعمارگر باشد و سیاست دمکراتیک کورد را به عنوان نتیجه غایی در نظر داشته باشد. اتحاد دمکراتیک کورد بر اساس مبارزه علیه تمامی مظاهر ارتجاع، مباید در راستای حل مسئله کورد و حل مسائل اجتماعی باشد. بدیهی است که غیر از این مهم، راه حل واقعی و جدی دیگری موجود نیست.
