◼️ نیروهای گریلا از زمان آغاز حملات ارتش ترک به مناطق زاپ، آواشین و زاپ در ۲۳ آوریل با تاکتیکها و عملیات نظامی خود ارتش ترک را در موقعیتی قرار داده‌اند که توان حرکت از آن سلب شده است. بمباران هواپیماهای جنگی و هلیکوپترها در مناطق تپه سپی، تابورا عربان و تپه سور در منطقه آواشین به امری عادی تبدیل شده‌اند، اما مقاومت نیروهای گریلا ضربات مهلکی را بر نیروهای ارتش ترک وارد کرده است. زیرا ارتش ترک که به دلیل مقاومت بی‌نظیر گریلایی در تنگنا قرار گرفته است، دیگر نمی‌تواند در نبرد زمینی پیشروی داشته باشد. اما پارت دمکرات کوردستان که به فریادرس اشغالگران ترک تبدیل شده است، تلاش می‌کند تا نیروهای ویژه خود را در منطقه مستقر کرده و هم زمان، در مناطق دیگر بتواند برخوردهای جدیدی را ایجاد کند تا پیوند نیروهای گریلا قطع شده و از این طرق بتواند فرصت‌های جدیدی را در اختیار ارتش درهم شکسته ترک قرار بدهد.

مناطق زیست تخلیه شده است تا جاسوس‌ها را بتوانند مستقر کنند

ارتش اشغالگر ترک نمی‌تواند در منطقه پیشروی کند و هواپیماهای جنگی و هواپیماهای بدون سرنشین SİHA هم مناطق مسکونی غیر‌نظامیان را در طول شبانه روز بمباران می‌کنند، در نتیجه این اقدامات، در حوالی شهرک کانی ماسی، ۲ هزار هکتار مزارع و زمین‌های خلق منطقه آسیب دیده است. در این منطقه همچنین باغات و درختان میوه تعمدا سوزانده شده‌اند. از طرف دیگر پارت دمکرات کوردستان آشکارا به همکاری و حمایت از دولت اشغالگر ترک دست زده و در مناطقع نزدیک به بارزان، نیروهای تبهکار وابسته به خود تحت نام گولان و زیروانی را تحت فرماندهی عزیز ویسی مستقر کرده است. دولت ترک برای آنکه بتواند به آسانی بتواند از طریق هوایپماهای اکتشافی دست به جاسوسی و رصد منطقه بزند، از این نیروهای برای امور اطلاعاتی خود استفاده می‌کند. انتظار می‌رود که تمام مناطق غیرنظامی تخلیه شوند. به همین دلیل است که در تمام این مدت روستاهای هیرور، کیسته، چیلکه، دشیش، سره رو، هدینه، بیناوی، ادینه و اوری بدون وقفه بمباران شده‌اند. پارت دمکرات کوردستان در جریان یک عملیات کمین‌گذاری علیه نیروی گریلا، نه فقط به حمایت از ارتش ترک اقدام کرده است، بلکه همزمان دست به عملیات اطلاعاتی علیه مواضع نیروهای گریلا نیز دست می‌زند و در مناطق متینا، کانی ماسی نیز به عملیات نظامی دست می‌زند. در این باره اطلاعات دقیقی وجود دارند.

حمایت‌های لحظه به لحظه از طرح اشغالگری

بدون شک اساس حملات جدیدی که از ۲۴ ژوئیه ۲۰۱۵ آغاز شده‌اند حمله و اشغال مناطق حفاظتی میدیا هستمد. حملات نابودگرانه علیه نیروهای گریلا اساسی‌ترین بعد طرح ترکیه به نام حملات پنجه ۱-۲ و ۳ به مناطق گریلایی به شمار رفته و همچنان ادامه دارند. ارتش ترک تلاش می‌کند تا هر چه بیشتر در مناطق گریلایی مستقر شود و از این طریق تلاش می‌کند تا جنبش آزادی را از میان بردارد.

اما برغم استفاده از قدرتمندترین و بروزترین تکنولوژی هیچیک از حملات ارتش ترک تا کنون با موفقیت همراه نبوده‌اند و با مقاومتی غیرقابل پیش‌بینی از سوی نیروهای گریلا مواجه شده‌اند. دولت ترک که در حملات اشغالگرانه با شکست روبرو شده است، با ایجاد واحدهای مشترک عملیاتی با نیروهای پارت دمکرات کوردستان تلاش می‌کند تا مناطق گریلایی را به محاصره درآورد. و خصوصا در این راه تلاش اکیدی داشته است تا ارتباط خط آمیدی-متینا را قطع کرده و همچنین ارتباط بین گاونارکی-کانیماسی با متینا، تپه‌های اطراف روستاهای سافاری، جیدیتکی، بکولکی و مناطق نظامی تپه جاسوس را قطع کرده و مناطق نظامی جدیدی را در منطقه ایجاد کند. با این هدف نیروهای زیروانی را از روستای بانکی علیا در متینا و در غرب متینا مستقر کرده است. ده‌ها جاسوس و مزدور با همکاری میت-پاراستن در منطقه مستقر شده و با همکاری یکدیگر  به هواپیماهای جنگی اطلاعات زمین را منتقل می‌کنند.

دولت ترک بعد از سال ۲۰۱۵ باشور کوردستان را در حوزه‌های نظامی، سیاسی و اقتصادی و خصوصا اطلاعاتی تحت کنترل خود قرار داده است. پ.د.ک به عنوان همکار دولت ترک این دولت را در ایجاد پایگاه‌های نظامی و اطلاعاتی یاری داده است. در دسامبر ۲۰۱۷ حمله ارتش اشغالگر ترک به جنوب کوردستان در محور راپرین-سوران صورت گرفت.  در مناطق بهدینان (مناطق زاپ، متینا و هفتانین) و سوران (خاکورک، خنیره و دیانا و سیدکان) تلاش کردند تا ارتباط این دو منطقه را قطع کنند. اکنون نیز ظاهرا در این منطقه مستقر شده‌اند. از طرف دیگر این حملات با هدف اشغال جنوب کوردستان، طرحی بود که اصولا از سوی پارت دمکرات کوردستان به منظور مستقر نمودن نیروی نظامی در زینی ورته و قندیل طراحی شده بود.

قرار بود که این طرح در ابتدا تحت نظارت میت با استقرار نیروهای پارت دمکرات در این مناطق صورت گرفته و بر مناطق گریلایی نظارت ایجاد شود، حرکت نیروهای گریلا رصد شود و انبارهای تسلیحاتی و  ... کشف شوند. و بر اساس اطلاعات بدست آمده منطقه قندیل هدف قرار داده شود. اما با واکنش بخش‌های مختلف اجتماعی و خصوصا روشنفکران و هنرمندان این طرح با شکست مواجه شد.

پارت دمکرات کوردستان سال گذشته در مناطق کلا شبانیک، سیره بانه و کلا دری در منطقه زاخو مستقر شد. از آن زمان تا کنون صدها حمله هوایی صورت گرفته است. از این منطقه بوده است که اطلاعات نیروهای گریلا در اختیار هواپیماهای دولت ترک قرار گرفته است. چند ماه پیش، از طریق اعزام نیرو به محور گاره، سیدکان و چومان نیروهای پارت دمکرات کوردستان تلاش کردند تا در این منطقه مستقر شوند. پارت دمکرات کوردستان در نظر داشت که در این مناطق به ایجاد مواضع دیده‌بانی دست زده و حرکت نیروهای گریلا را کنترل کند یا از طریق جاسوس‌های خود مسیر حرکت را در اختیار  دولت اشغالگر ترک قرار دهد. اما چون نتوانست در مسیر خوش خدمتی‌های خود به دولت ترک موفق باشد، محورهای جنگی جدیدی گشوده شد. اما در نهایت نمی‌توانند از این طریق نیز به پیروزی دست پیدا کنند.

در صورتیکه این طرحها با موفقیت به اجرا در می‌آمدند و در نزدیکی آمیدی ۲ پایگاه جدید نظامی ایجاد می‌شدند، ارتباط تپه حکاری در شرق و منطقه آمیدی و متینا گسسته و می‌توانستند این مناطق را کنترل کنند. همچنین در محورهای داخلی زاگرس و منطقه گاره عملیات جدیدی اشغالگری آغاز می‌شد. در واقع مقاومت و برخورد هوشمندانه در مقابل این توطئه‌ها بود که این عملیات را با مانعی بزرگ روبرو ساخت. علیرغم آنکه تا کنون هیچیک از این طرح‌ها موفقیتی کسب نکرده‌اند، تبلیغات و اقدامات تخریبی پارت دمکرات کوردستان همچنان ادامه دارند.

این تحولات نقشه روشنی را از رویارویی نیروهای گریلا با ارتش اشغالگر ترک و نیروهای پ.د.ک به نمایش می‌گذارند، ارتش اشغالگر ترک در جریان همکاری خود با نیروهای پارت دمکرات کوردستان نتوانسته است به پیشروی دست بزند. همکاری‌های پارت دمکرات کوردستان با دولت ترک علیه نیروهای گریلا به این موارد محدود نشده است و محاصره و اطلاعات استخباراتی این دو همچنان تداوم دارد. اگر تا کنون این روابط و همکاری‌ها ادامه نداشتند، ارتش ترک تا کنون با شکست‌های خفت‌باری مواجه شده بود. از طرف دیگر همکاری برخی از افراد عضو پارت دمکرات کوردستان با دولت ترک، که بر اساس دشمنی با پ.ک.ک است، نه فقط برای پ.ک.ک بلکه برای آینده کورد نیز خطرات و تهدیدهای بی‌شماری را به همراه خواهد داشت.

واقعیت جنگ سه ماهه نشان می‌دهد که کورد در یکصد سالگی پیمان لوزان، باید با مقاومت خود نشان دهد که از طریق خیانت و همکاریهای جدید از میان نمی‌رود. اما می‌تواند از طریق ایجاد اتحاد ملی خود دستاوردهای جدید را کسب کرده و قدم‌های دیگری را بردارد. کورد از چنان نیرویی برخوردار است که بتواند به اتحاد ملی خود دست پیدا کند. اما باید در مقابل هر گونه مزدوری و خیانتی موضعی قدرتمند اتخاذ کند. هر اندازه که در این مسیر گام بردارد،  به همان اندازه می‌تواند در سده کنونی به رهایی کوردستان نزدیکتر شود.◻️