معترضان در اقصی نقاط جهان خواستار به رسمیت شناختن خودمدیریتی شنگال شدند

یک زن با دستان بسته و صورتی پوشیده در میان تجمع‌کنندگان نشسته بود که به آنچه بربرهای داعش بر سر زنان ایزدی آوردند اشاره داشت. معترضان شعار می‌دادند: "اردوغان و داعش همسان یکدیگرند".

کوردها با برگزاری اعتراضاتی در سالگرد نسل‌کشی ایزدیان خواستار به رسمیت شناخته شدن خودمدیریتی شنگال شدند و گفتند که شناسایی واقعه کشتار ایزدیان در سوم آگوست ٢٠١٤ به عنوان نسل‌کشی کافی نیست. شرکت‌کنندگان در اعتراضات به هزاران قربانی شنگال ادای احترام کردند.

تجمع عصر دیروز در استکهلم سوئد با فراخوان انجمن زنان آمارا برگزار شد و حاضرین یک دقیقه به احترام قتلعام شدگان شنگال سکوت کردند.

یک زن با دستان بسته و صورتی پوشیده در میان تجمع‌کنندگان نشسته بود که به آنچه بربرهای داعش بر سر زنان ایزدی آوردند اشاره داشت. معترضان شعار می‌دادند: "اردوغان و داعش همسان یکدیگرند".

تظاهرکنندگان در ژنو سوئیس نیز مقابل مقر سازمان ملل بودند. ملکیه آشربائو، رئیس مشترک کانون فرهنگی کوردها در ژنو در سخنرانی خود از سازمان ملل متحد خواست ضمن برسمیت شناختن نسل‌ایزدیان، همچنین موقعیت خودمدیریتی آنها در شنگال به عنوان بخشی از عراق فدرال را به رسمیت بشناسد.

او گفت وقتی که ایزدیان قتلعام می‌شدند، جهان چشم و گوش خود را بسته بود تا زمانی که پ‌ک‌‌ک در برابر وحشیگری آن صف‌آرایی کرد و به داد ایزدی‌ها رسید.

در بیانیه مراسم گرامیداشت قربانیان در یک کلیسای برن سوئیس نیز گفته شد: "تا وقتی خواهرانمان در دست جهادگرایان اسلامی هستند، وجدان و قلب ما باورمندان بین‌النهرین آرام نمی‌گیرد."

خواستە معترضان در چندین شهر آلمان نیز قبول خودمدیریتی بومی ایزدیان بود تا آنها بتوانند از موجودیت و حقوق جامعه خویش محافظت کنند.

آنیا فلاش نویسنده آلمانی که در تجمع هامبورگ حضور یافته بود تصریح کرد قتلعام شنگال را حکومت فاشیستی ترکیه به دست تبه‌کاران داعش به انجام رساند.

سوفیا لوکزامبورگ، نماینده زنان فمینسیت نیز در سخنرتانی خود گفت: "این یک تراژدگی بزرگ است که وقتی زنان و کودکان ایزدی در بازارهای برده فروشی فروخته می‌شدند، بشریت کر و لال بود."

کشورهای متعدد اروپایی از جمله فرانسه و اتریش و دانمارک صحنه اعتراضات مشابه بودند. مراسم بزرگداشت در کانادا، روسیه، ارمنستان و قبرس نیز برگزار شد.

جمعیت زیادی از کوردهای ایزدی در ارمنستان زندگی می‌کنند. آنها در ایروان دسته‌های گل به یاد هم‌تباران قربانی خود آوردند و پس از پایان مراسم یک نامه به دفتر سازمان ملل متحد درباره خواستەهایشان تحویل دادند.