بزرگترین مشکل جمهوری اسلامی در حال حاضر تناقض باورهای قرون‌وسطایی آن با اندیشه نسل جوانی است که به حقوق جهانشمول بشر آگاهند و زیر بار ایدئولوژی ارتجاعی نظام نمی‌روند. حجاب اجباری و تحجر مردسالارانه از جمله این واپسگرایی‌هاست که زنان در برابرش پیکار می‌کنند. پیکاری که هراس و خشم مقامات ایران را به دنبال داشته است.

دیروز ٢١ تیرماه بود، روزی که حکومت ایران آنرا روز حجاب و عفاف نام‌گذاری کرده است. این روز اما با نافرمانی بسیاری از زنان، به کام مقامات تلخ شد.

بسیاری با برداشتن روسری و گرفتن فیلم از خود، مخالفتشان با حجاب اجباری را بیان کردند. تعداد به مراتب بیشتری در فضای مجازی با هشتگ حجاب-بی-حجاب، کارزاری گسترده در اعتراض به حجاب اجباری براه انداختند. نافرمانی زنان و آگاهی آنان، خشم مقامات حکومتی را برانگیخته است.

رئیس سازمان عقیدتی سیاسی ارتش ایران گفته که حجاب، خاکریز اول در جمهوری اسلامی است. او هشدار داده چنانچه این خاکریز شکسته شود دیگر خاکریزها نیز از دست خواهند رفت.

سخنگوی قوه قضائیه هم در برنامه خبری، تراوشات ذهنی خود درباره آثار سوء بی‌حجابی را بیان کرد. او در حالی عدم قبول حجاب اجباری را مساوی با بی‌بند و باری و خلاف عفت عمومی دانست که نهادی که او سخنگوی آن است از لحاظ فساد و بی‌بند و باری در صدر ادارات بدنام نظام است. نهادی که شکنجه و سرکوب می‌کند و از مخوف‌ترین سازمان‌های ضد بشر بحساب می‌آید.

در بازداشت‌گاههای قوه قضائیه موارد متعددی از تجاوز به زنان گزارش شده و آزار و اذیت بازداشت شدگان یکی از کارهای معمول این قوه است. مسعود ستایشی، سخنگوی قوه قضائیه همچنان حجاب اجباری را خط قرمز نظام می‌داند؛ همان نظامی که تجاوز برای آن خط سبز است.