اوین زیلان: تلاش ما ممانعت از ذهنیت جناح‌بندی و قدرت‌گرایی حزبی در کنفرانس زنان بود
اوین زیلان: تلاش ما ممانعت از ذهنیت جناح‌بندی و قدرت‌گرایی حزبی در کنفرانس زنان بود
اوین زیلان, عضو کوردیناسیون حزب حیات آزاد کردستان (پژاک) و همچنین عضو کوردیناسیون زنان (YJRK), در مصاحبه با خبرگزاری فرات, در خصوص کنفرانس ملی زنان کرد در شهر هولیر, گفت:« به‌رغم آنکه زنان مستقل هم در اين کنفرانس مشارکت نموند اما به هر حال بيشتر مشارکت‌کنندگان نمايندگان احزاب مختلف کوردستان بودند. اينکه زنان به‌منزله‌ي نمايندگان احزاب مختلف در يک کنفرانس مشارکت نمايند، چندان مساله‌ساز نيست. مساله اين است که آيا در احزاب مختلف موجود در کوردستان زنان به‌عنوان نيمي از جامعه واقعا برخوردار از اراده هستند يا نه؟ آيا اين احزاب از نظر ايدئولوژيک تحت تاثير افکار مردسالار قرار دارند يا خير؟ نبايد راه را بر جناح‌بندي‌هاي حزبي، عشيره‌گرايي و اقتدارگرايي باز کرد. در اثناي کنفرانس نيز تلاش‌هايمان بر اين بود که حضور اين نوع ذهنيت‌ها را كم‌رنگ‌تر نموده و جايي براي اين نوع افکار وجود نداشته باشد و سعي بر ارتقاي سطح ملي آن بنماييم.»
متن کامل مصاحبه در ذیل می‌آید:
«سوال: رفيق اوين زيلان به عنوان کميته‌ي تدارکات دومين کنفرانس ملي زنان اندکي از روند فعاليت‌هاي اين کميته برايمان بحث بفرماييد؟
اوین زیلان: نخست، برگزاري اين کنفرانس ملي را به رهبر آپو، همه‌ي زنان در تمامي مناطق کوردستان، تمامي شهيداني که در راه آزادي جان خود را فدا کرده‌اند و به‌ويژه به همه‌ي مادران کورد تبريک و تهنيت عرض مي‌کنم. همان‌طور که مي‌دانيد اولين کنفرانس ملي زنان در سال 2010 در شهر آمد برگزار شد. اين کنفرانس هم مابين روز‌هاي 2 تا 4 خرداد با مشارکت 210 نفر برگزار گرديد. مي‌بايست اين کنفرانس پارسال برگزار مي‌شد، ولي متأسفانه بنا به عللي، به‌ويژه کنژکتور سياسي موجود در خاورميانه و بحران در اين منطقه، فرصت‌ها و زمينه‌هاي مناسب براي برگزاري اين کنفرانس فراهم نگرديد و به امسال موکول گشت. بي‌شک بحران موجود در خاورميانه و کوردستان، وضعيت زنان کورد را نيز تحت تأثير قرار داد. علي‌رغم تمامي اين شرايط زنان کورد در تلاش بودند که اين کنفرانس در اسرع وقت برگزار گردد. بايد گفت اين تلاش، گامي تاريخي براي زنان کورد مي‌باشد. طي تلاش‌هايي بيش از دو ماه، زنان کورد توانستند علي‌رغم تمامي کم و کاستي‌ها و بي‌تجربگي‌ها، اين کنفرانس را برگزار نمايند. اين تلاش‌ها تا سطحي توانست پاسخگوي خواسته‌ها و مطالبات زنان کورد باشد.
س: در روند تدارکات چه موانعي وجود داشت؟ آيا اين مسائل در برگزاري کنفرانس موانعي ايجاد نمود؟
ا. زیلان: بلي؛ در اثناي تدارکات مشکلاتي وجود داشتند. نارضايتي‌هايي از سوي تمامي مناطق کوردستان در مورد روند تدارکات كنفرانس صورت گرفت. علت اين نارضايتي‌ها، نادموکراتيک‌بودن کنفرانس بود. در اين رابطه، بحث و تبادل‌نظرهايي در مورد چگونگي برگزاري و مشاركت در اين کنفرانس انجام گرفت. به‌ويژه ما بر اين مورد تأکيد داشتيم که مي‌بايست اين کنفرانس، کنفرانسي ملي باشد که همه‌ي زنان کورد بتوانند در آن نقش داشته باشند. اگر اين کنفرانس در جنوب کوردستان برگزار مي‌گردد، بدين معنا نيست که بيشتر شرکتکنندگان از اين منطقه باشند؛ بلکه بايد افرادي از همه‌ي مناطق کوردستان و تمامي سازمان‌ها و نهادهاي زنان، همچنين شخصيت‌هاي روشنفکر مستقل در آن نمايندگاني مي‌داشتند. عدم رعايت اين نكات، به دموکراتيک‌بودن و روح برابري کنفرانس لطمه وارد خواهد کرد و تك‌بُعدي شده و تنها نمايندگان قشري محدود از زنان را در خود جاي خواهد داد. صاحب اصلي اين پروژه يعني کنفرانس ملي زنان، جنبش آزادي‌خواهي زنان به‌ويژه KJB بود ولي متأسفانه برخوردهايي تبعيض‌آميز در قبال KJB وجود داشت که مورد قبول ما هم نبود. مشارکت ندادن نمايندگان KJB در روند تدارکات کنفرانس را امري ناعادلانه مي‌دانستيم. اين مسائل بعد از بحث‌ها و تبادل‌نظرهايي تا حدي برطرف شدند و كه نتايجي جهت رسيدن به توافق به بار آورد.
س: آيا در اين كنفرانس شما به نتايج دلخواه خود رسيديد؟
ا. زیلان: نمي‌توانم بگويم كه به تمام اهداف مورد خواست خويش دست پيدا كرديم. موانعي وجود داشتند. ازجمله تأثير احزاب بر روند برگزاري کنفرانس بارز بود. ولي به علت اينکه هدف اصلي ما در كنفرانس اين بود که اتحاد و همبستگي‌اي ميان زنان کورد وجود داشته باشد، تمامي سعي و تلاش‌مان نيز در راستاي پيشبرد اين هدف بود. از اين رو مسائلي حاشيه‌اي که مانع از اين اتحاد و يکدلي مي‌شد را به كناري نهاديم. چرا که در غير اين‌صورت ما زنان نمي‌توانستيم به نتيجه‌اي دست يابيم.
س: تعداد شرکتکنندگان در اين کنفرانس چند نفر بود و از کجا مشارکت کردند؟ همچنين برخي از سازمان‌ها و نهادهاي زنان شرق کوردستان اين کنفرانس را بايکوت کردند، علت آن چه بود و چه خواسته‌هايي داشتند که برآورده نشد؟
ا. زیلان: در کميته‌ي تدارکات کنفرانس، نمايندگاني از تمامي مناطق کوردستان، كوردهاي ساكن اروپا، آمريکا، لبنان، روسيه و قزاقستان وجود داشتند. تعداد شركت‌كنندگان به شرح ذيل بود: شمال کوردستان 50 نفر، KJB 5 نفر، غرب کوردستان 17 نفر، شرق کوردستان 24 نفر، جنوب کوردستان 78 نفر و كوردهاي ساكن روسيه، اروپا و آمريکا و لبنان 12 نفر بودند. به غير از اين‌ها، افراد و شخصيت‌هاي فعال حقوق زن نيز مشارکت نمودند. از شرق کوردستان ما به‌عنوان اتحاديه‌ي زنان شرق کوردستان مشارکت نموديم. همچنين «سازمان پاک، سپاه رزگاري و پارتي سربه‌خويي» از شرق کوردستان مشارکت کردند. ولي متأسفانه بعضي از احزاب شرق کوردستان اين کنفرانس را بايکوت کردند. نخست به اين مورد اعتراض داشتند که تعداد نمايندگانشان در کنفرانس کم است. در اين مورد بحث‌هايي صورت گرفت و پروتكل‌هايي هم به امضاء رسيدند. حتي به عنوان نمايندگان شرق کوردستان، سه نفر در کميته‌ي تدارك كنفرانس جاي مي‌گرفتيم. ولي به‌رغم همه‌ي اين‌ها، اين احزاب کنفرانس را بايکوت کرده و مشارکت به عمل نياوردند. تا آخرين دقايق نيز همه‌ي تلاش‌ها و اصرار ما بر اين بود که آن‌ها در اين کنفرانس شرکت جويند. اما آن‌ها کنفرانس را نادموکراتيک مي‌خواندند. اگر هم انتقاداتي داشتند مي‌توانستند بيايند و در خود کنفرانس آن موارد را بر زبان بياورند. انتقاد نمودن در مكاني خارج از کنفرانس، هيچ ارزش و فايده‌اي براي آن‌ها و روند كنفرانس نداشت. متاسفانه علت اين انتقادها نيز به‌روشني آشکار نگرديد. من بر اين باورم كه مشکلات بايد در محيط کنفرانس مطرح و چارهيابي مي‌شد.
س: عدم شرکت برخي از سازمان‌هاي زنان شرق کوردستان در کنفرانس، چه لطمه‌اي به اتحاد ملي به‌ويژه در شرق کوردستان خواهد زد؟
ا. زیلان: بي‌شک عدم مشارکت برخي از سازمان‌هاي زنان شرق كوردستان مانع آن خواهد شد که بتوان در شرق کوردستان از اتحاد و همبستگي به‌گونه‌اي بايسته و شايسته سخن گفت. همچنين مانعي خواهد بود در برابر اتحاد ملي در همه‌ي مناطق کوردستان. بايد دانست كه خارج ماندن از کنفرانس هيچ سودي براي اتحاد ملي به‌ويژه براي زنان نخواهد داشت. چرا که خلق‌هاي شرق کوردستان به‌ويژه کوردها در اين مرحله‌ي حساس نيازي مبرم به اتحاد و هم‌گرايي دارند.
س: در اين كنفرانس چه مواردي به بحث گذاشته شد؟
ا. زیلان: در كنفرانس، سه ماده‌ي اساسي مورد بحث قرار گرفت. اولين ماده، به تحليل وضعيت سياسي موجود، چگونگي مشارکت زنان در اين مرحله و اينکه بايد مشارکت ملي زنان در چه سطحي باشد و تأثيرات آن بر وضعيت و سازماندهي خود زنان مي‌پرداخت.
دومين ماده، مشکلات زنان در تمامي مناطق کوردستان و راه‌حل‌هاي چارهيابي آن‌ها را مورد ارزيابي قرار مي‌داد.
سومين ماده در اين مورد بود که چگونه مي‌توان در محيطي بيرون از کنفرانس، زنان کورد را گرد هم آوريم؛ تا به‌گونه‌اي مداوم در ارتباط باشند و بتوانند مشکلاتي که از آن‌ها سخن به ميان آمد را مطرح و چارهيابي كنند. مي‌تواند به شکل نهاد يا مجلسي نيز باشد. در آخر به اين نتيجه رسيديم که کميسيون يا کميته‌اي تاسيس شود که از تمامي مناطق کوردستان نمايندگاني داشته باشد تا بتوانند پروژه‌ها و مواردي که مورد بحث کنفرانس قرار گرفته‌اند را ارزيابي كرده و در برابر پراکتيزه‌نمودن تصميمات کنفرانس مسئول مي‌باشد.
در بیانیه پایانی نيز مسائل كنوني زنان کورد که شامل 8 ماده بود، به سمع و نظر حاضران در کنفرانس رسيد.
س: آيا در مورد صاحب اراده بودن زنان در کنفرانس يا مستقل بودن آن‌ها از احزاب شك داريد؟
ا. زیلان: به‌رغم آنکه زنان مستقل هم در اين کنفرانس مشارکت نموند اما به هر حال بيشتر مشارکت‌کنندگان نمايندگان احزاب مختلف کوردستان بودند. اينکه زنان به‌منزله‌ي نمايندگان احزاب مختلف در يک کنفرانس مشارکت نمايند، چندان مساله‌ساز نيست. مساله اين است که آيا در احزاب مختلف موجود در کوردستان زنان به‌عنوان نيمي از جامعه واقعا برخوردار از اراده هستند يا نه؟ آيا اين احزاب از نظر ايدئولوژيک تحت تاثير افکار مردسالار قرار دارند يا خير؟ نبايد راه را بر جناح‌بندي‌هاي حزبي، عشيره‌گرايي و اقتدارگرايي باز کرد. در اثناي کنفرانس نيز تلاش‌هايمان بر اين بود که حضور اين نوع ذهنيت‌ها را كم‌رنگ‌تر نموده و جايي براي اين نوع افکار وجود نداشته باشد و سعي بر ارتقاي سطح ملي آن بنماييم.
س: بيشترين مواردي که در کنفرانس مورد بحث و تبادل نظر قرار گرفتند كدام موارد بودند؟
ا. زیلان: در مورد نقش زنان در اتحاد ملي بحث‌هايي وجود داشت که آيا زنان مي‌توانند به اتحاد ملي کمک و ياري برسانند يا نه؟ همچنين در مورد چگونگي پيشاهنگي زنان در پيشبرد کنفرانس ملي آينده بحث شد. تصميم بر اين شد که تعداد شرکتکنندگان زن کنفرانس ملي بايد چهل درصد از كل اعضا باشد؛ هم در کميته‌ي تدارک و هم در خود کنفرانس. همچنين دولت کوردي در اين کنفرانس مورد بحث قرار گرفت. اينکه آيا کوردستان مي‌تواند دولتي مستقل باشد يا نه؟ البته ميان همه‌ي شرکتکنندگان در اين مورد توافقي وجود نداشت. بر سر موضوعاتي از قبيل اينكه، چرا خلق کورد سال‌هاست که مبارزه‌اي بي‌وقفه‌اي را ادامه مي‌دهد، ولي صاحب يک دولت کوردي نيست و بايد کوردها صاحب يک دولت مستقل شوند و بتوانند خود را به شکل فدرال اداره کنند، اختلاف نظر وجود داشت. »
متن کامل مصاحبه در ذیل می‌آید:
«سوال: رفيق اوين زيلان به عنوان کميته‌ي تدارکات دومين کنفرانس ملي زنان اندکي از روند فعاليت‌هاي اين کميته برايمان بحث بفرماييد؟
اوین زیلان: نخست، برگزاري اين کنفرانس ملي را به رهبر آپو، همه‌ي زنان در تمامي مناطق کوردستان، تمامي شهيداني که در راه آزادي جان خود را فدا کرده‌اند و به‌ويژه به همه‌ي مادران کورد تبريک و تهنيت عرض مي‌کنم. همان‌طور که مي‌دانيد اولين کنفرانس ملي زنان در سال 2010 در شهر آمد برگزار شد. اين کنفرانس هم مابين روز‌هاي 2 تا 4 خرداد با مشارکت 210 نفر برگزار گرديد. مي‌بايست اين کنفرانس پارسال برگزار مي‌شد، ولي متأسفانه بنا به عللي، به‌ويژه کنژکتور سياسي موجود در خاورميانه و بحران در اين منطقه، فرصت‌ها و زمينه‌هاي مناسب براي برگزاري اين کنفرانس فراهم نگرديد و به امسال موکول گشت. بي‌شک بحران موجود در خاورميانه و کوردستان، وضعيت زنان کورد را نيز تحت تأثير قرار داد. علي‌رغم تمامي اين شرايط زنان کورد در تلاش بودند که اين کنفرانس در اسرع وقت برگزار گردد. بايد گفت اين تلاش، گامي تاريخي براي زنان کورد مي‌باشد. طي تلاش‌هايي بيش از دو ماه، زنان کورد توانستند علي‌رغم تمامي کم و کاستي‌ها و بي‌تجربگي‌ها، اين کنفرانس را برگزار نمايند. اين تلاش‌ها تا سطحي توانست پاسخگوي خواسته‌ها و مطالبات زنان کورد باشد.
س: در روند تدارکات چه موانعي وجود داشت؟ آيا اين مسائل در برگزاري کنفرانس موانعي ايجاد نمود؟
ا. زیلان: بلي؛ در اثناي تدارکات مشکلاتي وجود داشتند. نارضايتي‌هايي از سوي تمامي مناطق کوردستان در مورد روند تدارکات كنفرانس صورت گرفت. علت اين نارضايتي‌ها، نادموکراتيک‌بودن کنفرانس بود. در اين رابطه، بحث و تبادل‌نظرهايي در مورد چگونگي برگزاري و مشاركت در اين کنفرانس انجام گرفت. به‌ويژه ما بر اين مورد تأکيد داشتيم که مي‌بايست اين کنفرانس، کنفرانسي ملي باشد که همه‌ي زنان کورد بتوانند در آن نقش داشته باشند. اگر اين کنفرانس در جنوب کوردستان برگزار مي‌گردد، بدين معنا نيست که بيشتر شرکتکنندگان از اين منطقه باشند؛ بلکه بايد افرادي از همه‌ي مناطق کوردستان و تمامي سازمان‌ها و نهادهاي زنان، همچنين شخصيت‌هاي روشنفکر مستقل در آن نمايندگاني مي‌داشتند. عدم رعايت اين نكات، به دموکراتيک‌بودن و روح برابري کنفرانس لطمه وارد خواهد کرد و تك‌بُعدي شده و تنها نمايندگان قشري محدود از زنان را در خود جاي خواهد داد. صاحب اصلي اين پروژه يعني کنفرانس ملي زنان، جنبش آزادي‌خواهي زنان به‌ويژه KJB بود ولي متأسفانه برخوردهايي تبعيض‌آميز در قبال KJB وجود داشت که مورد قبول ما هم نبود. مشارکت ندادن نمايندگان KJB در روند تدارکات کنفرانس را امري ناعادلانه مي‌دانستيم. اين مسائل بعد از بحث‌ها و تبادل‌نظرهايي تا حدي برطرف شدند و كه نتايجي جهت رسيدن به توافق به بار آورد.
س: آيا در اين كنفرانس شما به نتايج دلخواه خود رسيديد؟
ا. زیلان: نمي‌توانم بگويم كه به تمام اهداف مورد خواست خويش دست پيدا كرديم. موانعي وجود داشتند. ازجمله تأثير احزاب بر روند برگزاري کنفرانس بارز بود. ولي به علت اينکه هدف اصلي ما در كنفرانس اين بود که اتحاد و همبستگي‌اي ميان زنان کورد وجود داشته باشد، تمامي سعي و تلاش‌مان نيز در راستاي پيشبرد اين هدف بود. از اين رو مسائلي حاشيه‌اي که مانع از اين اتحاد و يکدلي مي‌شد را به كناري نهاديم. چرا که در غير اين‌صورت ما زنان نمي‌توانستيم به نتيجه‌اي دست يابيم.
س: تعداد شرکتکنندگان در اين کنفرانس چند نفر بود و از کجا مشارکت کردند؟ همچنين برخي از سازمان‌ها و نهادهاي زنان شرق کوردستان اين کنفرانس را بايکوت کردند، علت آن چه بود و چه خواسته‌هايي داشتند که برآورده نشد؟
ا. زیلان: در کميته‌ي تدارکات کنفرانس، نمايندگاني از تمامي مناطق کوردستان، كوردهاي ساكن اروپا، آمريکا، لبنان، روسيه و قزاقستان وجود داشتند. تعداد شركت‌كنندگان به شرح ذيل بود: شمال کوردستان 50 نفر، KJB 5 نفر، غرب کوردستان 17 نفر، شرق کوردستان 24 نفر، جنوب کوردستان 78 نفر و كوردهاي ساكن روسيه، اروپا و آمريکا و لبنان 12 نفر بودند. به غير از اين‌ها، افراد و شخصيت‌هاي فعال حقوق زن نيز مشارکت نمودند. از شرق کوردستان ما به‌عنوان اتحاديه‌ي زنان شرق کوردستان مشارکت نموديم. همچنين «سازمان پاک، سپاه رزگاري و پارتي سربه‌خويي» از شرق کوردستان مشارکت کردند. ولي متأسفانه بعضي از احزاب شرق کوردستان اين کنفرانس را بايکوت کردند. نخست به اين مورد اعتراض داشتند که تعداد نمايندگانشان در کنفرانس کم است. در اين مورد بحث‌هايي صورت گرفت و پروتكل‌هايي هم به امضاء رسيدند. حتي به عنوان نمايندگان شرق کوردستان، سه نفر در کميته‌ي تدارك كنفرانس جاي مي‌گرفتيم. ولي به‌رغم همه‌ي اين‌ها، اين احزاب کنفرانس را بايکوت کرده و مشارکت به عمل نياوردند. تا آخرين دقايق نيز همه‌ي تلاش‌ها و اصرار ما بر اين بود که آن‌ها در اين کنفرانس شرکت جويند. اما آن‌ها کنفرانس را نادموکراتيک مي‌خواندند. اگر هم انتقاداتي داشتند مي‌توانستند بيايند و در خود کنفرانس آن موارد را بر زبان بياورند. انتقاد نمودن در مكاني خارج از کنفرانس، هيچ ارزش و فايده‌اي براي آن‌ها و روند كنفرانس نداشت. متاسفانه علت اين انتقادها نيز به‌روشني آشکار نگرديد. من بر اين باورم كه مشکلات بايد در محيط کنفرانس مطرح و چارهيابي مي‌شد.
س: عدم شرکت برخي از سازمان‌هاي زنان شرق کوردستان در کنفرانس، چه لطمه‌اي به اتحاد ملي به‌ويژه در شرق کوردستان خواهد زد؟
ا. زیلان: بي‌شک عدم مشارکت برخي از سازمان‌هاي زنان شرق كوردستان مانع آن خواهد شد که بتوان در شرق کوردستان از اتحاد و همبستگي به‌گونه‌اي بايسته و شايسته سخن گفت. همچنين مانعي خواهد بود در برابر اتحاد ملي در همه‌ي مناطق کوردستان. بايد دانست كه خارج ماندن از کنفرانس هيچ سودي براي اتحاد ملي به‌ويژه براي زنان نخواهد داشت. چرا که خلق‌هاي شرق کوردستان به‌ويژه کوردها در اين مرحله‌ي حساس نيازي مبرم به اتحاد و هم‌گرايي دارند.
س: در اين كنفرانس چه مواردي به بحث گذاشته شد؟
ا. زیلان: در كنفرانس، سه ماده‌ي اساسي مورد بحث قرار گرفت. اولين ماده، به تحليل وضعيت سياسي موجود، چگونگي مشارکت زنان در اين مرحله و اينکه بايد مشارکت ملي زنان در چه سطحي باشد و تأثيرات آن بر وضعيت و سازماندهي خود زنان مي‌پرداخت.
دومين ماده، مشکلات زنان در تمامي مناطق کوردستان و راه‌حل‌هاي چارهيابي آن‌ها را مورد ارزيابي قرار مي‌داد.
سومين ماده در اين مورد بود که چگونه مي‌توان در محيطي بيرون از کنفرانس، زنان کورد را گرد هم آوريم؛ تا به‌گونه‌اي مداوم در ارتباط باشند و بتوانند مشکلاتي که از آن‌ها سخن به ميان آمد را مطرح و چارهيابي كنند. مي‌تواند به شکل نهاد يا مجلسي نيز باشد. در آخر به اين نتيجه رسيديم که کميسيون يا کميته‌اي تاسيس شود که از تمامي مناطق کوردستان نمايندگاني داشته باشد تا بتوانند پروژه‌ها و مواردي که مورد بحث کنفرانس قرار گرفته‌اند را ارزيابي كرده و در برابر پراکتيزه‌نمودن تصميمات کنفرانس مسئول مي‌باشد.
در بیانیه پایانی نيز مسائل كنوني زنان کورد که شامل 8 ماده بود، به سمع و نظر حاضران در کنفرانس رسيد.
س: آيا در مورد صاحب اراده بودن زنان در کنفرانس يا مستقل بودن آن‌ها از احزاب شك داريد؟
ا. زیلان: به‌رغم آنکه زنان مستقل هم در اين کنفرانس مشارکت نموند اما به هر حال بيشتر مشارکت‌کنندگان نمايندگان احزاب مختلف کوردستان بودند. اينکه زنان به‌منزله‌ي نمايندگان احزاب مختلف در يک کنفرانس مشارکت نمايند، چندان مساله‌ساز نيست. مساله اين است که آيا در احزاب مختلف موجود در کوردستان زنان به‌عنوان نيمي از جامعه واقعا برخوردار از اراده هستند يا نه؟ آيا اين احزاب از نظر ايدئولوژيک تحت تاثير افکار مردسالار قرار دارند يا خير؟ نبايد راه را بر جناح‌بندي‌هاي حزبي، عشيره‌گرايي و اقتدارگرايي باز کرد. در اثناي کنفرانس نيز تلاش‌هايمان بر اين بود که حضور اين نوع ذهنيت‌ها را كم‌رنگ‌تر نموده و جايي براي اين نوع افکار وجود نداشته باشد و سعي بر ارتقاي سطح ملي آن بنماييم.
س: بيشترين مواردي که در کنفرانس مورد بحث و تبادل نظر قرار گرفتند كدام موارد بودند؟
ا. زیلان: در مورد نقش زنان در اتحاد ملي بحث‌هايي وجود داشت که آيا زنان مي‌توانند به اتحاد ملي کمک و ياري برسانند يا نه؟ همچنين در مورد چگونگي پيشاهنگي زنان در پيشبرد کنفرانس ملي آينده بحث شد. تصميم بر اين شد که تعداد شرکتکنندگان زن کنفرانس ملي بايد چهل درصد از كل اعضا باشد؛ هم در کميته‌ي تدارک و هم در خود کنفرانس. همچنين دولت کوردي در اين کنفرانس مورد بحث قرار گرفت. اينکه آيا کوردستان مي‌تواند دولتي مستقل باشد يا نه؟ البته ميان همه‌ي شرکتکنندگان در اين مورد توافقي وجود نداشت. بر سر موضوعاتي از قبيل اينكه، چرا خلق کورد سال‌هاست که مبارزه‌اي بي‌وقفه‌اي را ادامه مي‌دهد، ولي صاحب يک دولت کوردي نيست و بايد کوردها صاحب يک دولت مستقل شوند و بتوانند خود را به شکل فدرال اداره کنند، اختلاف نظر وجود داشت. »
