سهیل عربی زندانیِ سیاسیِ آنارشیستِ محبوس در زندان اوین،  که دراعتراض به ضرب و شتم آتنا دائمی و گلرخ ایرایی و تبعید این دو زندانی  به زندان قرچک ورامین از روز پنجشنبه دست به اعتصاب غذا زده، طی پیامی در همبستگی با آتنا دائمی و گلرخ ایرایی خواهان آزادی زندانیان سیاسی شده است.

متن نامه سهیل از این قرار است:

"مرده‌اند از بیم یاران، نامداران را چه شد ؟

دو تن از یارانمان را که جرمشان انسان دوستی و دفاع از حقوق مردمشان است، با ضرب و شتم، به شکنجه گاه قرچک انتقال دادند.

آنگاه که گفتم کمترین کار برای قدردانی از انسانهایی که از خود گذشتند تا جامعه شان را نجات دهند و تا کنون محبوسند شکستن درهای زندان است ، بسیاری مرا مورد تمسخر قرار دادند و دیوانه خطابم کردند. اما روی سخن این دیوانه با شما جماعت عاقل که خردمندی را در بی تفاوتی و سکوت در برابر جنایتکاران می دانید این است : برای گلرخ و آتناها چه می کنید؟! یک طوفان توییتری و چند روز هیا هو در اینترنت ،چند عجب ای وای گفتن و سپس فراموشی!

من برای انسانهایی که از خودگذشتند تا ما را بیدار کنند، جانم را می دهم. از آنجا که کنون در زندانم و راهی بجز اعتصاب غذا برای اعتراض به شکنجه گران و جلادان ندارم و تا زمانی که یارانمان را از آن شکنجه گاه رها نکنند به اعتصاب خود پایان نخواهم داد.

تنها یکبار زندگی می کنیم و هیچ تهدید و شکنجه ای نباید ما را از خوب زیستن بهراساند.

با خشم و جدل زیستم و به هنگامی که قاضیان اثبات آن را که در عدالت ایشان شائبه ای اشتباه نیست ،انسانیت را محکوم می کردند و امیران نمایش قدرت را شمشیر بر گردن محکوم می‌زدند، (مبتضر ) را سر بر زانوی خویش نهادم  و من یک زاده ام با دستهای بسته ، تا آزادی آرش ، مجید،گلرخ و تمام یارانمان و به امید بیدار شدن یارانمان."