مجلس پژاک: دوم بهمن‌ماه مایه‌ی مباهات و بازنگری ماست

پژاک به مناسبت هفتادوچهارمین سالروز تأسیس جمهوری کوردستان در مهاباد بیانیه‌ای کتبی منتشر کرده و می‌گوید:"پیش از هر چیز رمز و نیروی پیروزی و رهایی همبستگی و کنار گذاشتن اوهام و اعتماد در برابر اشغالگران در ذهن خود ماست.

مجلس حزب حیات آزاد کوردستان- پژاک در رابطه با ٧۴مین سالگرد تأسیس جمهوری کوردستان در مهاباد بیانیه‌ای کتبی منتشر کرد. در بیانیه پژاک آمده است که جمهوری کوردستان بیشتر از ١١ ماه دوام نیاورد و به دلیل چندین فاکتور داخلی که مانع از تقویت بنیه‌های جمهوری کوردستان و گسترش آن به منظور استقامت در برابر حملات شدند، همچنین به دلیل سیاست‌های بین‌المللی و دسیسه‌های مابین دولت ایران با روسیه و آمریکا، جمهوری کوردستان فروپاشید و رهبران جمهوری از جمله پیشوا قاضی محمد رئیس جمهور کوردستان توسط دولت اشغالگر ایران اعدام شدند.

در بیانیه پژاک آمده است که پیشوا قاضی در آخرین سخنان خویش بر دو مهم تأکید کرده است: اول اتحاد و همبستگی کوردها و دوم عدم اعتماد به اشغالگران.

متن بیانیه پژاک به این شرح است:

"ابتدا در سالگرد تاسیس جمهوری کوردستان این مناسبت مهم و تاریخی را تبریک می‌گوییم و همچنین به قیام کنونی روژهلات کوردستان درود و سلام می‌فرستیم.

روشن است که ملت کورد به عنوان یکی از ملل منطقه‌ی خاورمیانه، یکی از آن خلق‌های ریشه‌دار و اصیل است که همیشه در حال مبارزه برای رسیدن به آزادی بوده است. به ویژه طی صد سال گذشته، نمونه‌های فراوانی از مبارزات و تلاشهای خلق کورد و مقاومتشان ثبت شده‌اند. از طرف دیگر به دلیل موقعیت ژئوپلتیک، منابع غنی و غنای مادی و معنوی و همچنین به دلیل خصلتهای جامعه‌ی طبیعی در میان جامعه‌ی کورد، که می‌تواند سبب دمکراتیزه شدن منطقه شود-خصلتی که سیستم سرمایه‌داری و اشغالگری نمی‌پسندد- به طور مداوم از راه دولت‌های اشغالگر کوردستان و با حمایت و سکوت و چشم‌پوشی نیروهای سرمایه‌دار جهانی،

تلاش شده است مبارزات خلق کورد با شکست مواجه شود و مانع از رسیدن به اهدافش شوند. این نیروها برای رسیدن به آمالشان بدون وقفه به منظور بر هم زدن ویژگیهای فردی و اجتماعی خلق کورد تلاش کرده‌ و سعی نموده‌اند برای بی‌ثمر کردن تلاش‌ها و مبارزات افراد و جامعه‌ی انقلابی کورد، کاراکترهای ضد انقلاب [ضدخلقی- خودفروش و مزدور] و افرادی [از این قماش] را در میان افراد و جامعه‌ی کورد ایجاد کنند.

یکی از نکات مهم تاریخ خلق کورد، که هم مایه‌ی افتخار و هم موضوع بازبینی ماست، اعلام جمهوری کوردستان در مهاباد، در روز ۲ بهمن سال ۱۳۲۵ خورشیدی بود. همان طور که می‌دانیم در زمان جنگ جهانی دوم میان دولت-ملت اشغالگر ایران، خلای ایجاد شد و فرصتی دیگر برای آزادی و رهایی خلق کورد و میهنمان کوردستان ایجاد شد. نخبگان کورد و جامعه‌ی کوردی، همراه همه‌ی موانع داخلی و خارجی، تلاش کردند از این فرصت استفاده کنند. ایجاد «جمعیت ژکاف» تلاشی روا و به جا برای خودسازماندهی و آماده نمودن خویش در راستای استفاده از این فرصت بود

اما به دلیل کاراکتر دنیای قدرت و حکومت‌ها و اشغالگری، به ویژه دوره‌ی سرمایه‌داری، راه برای چاره‌یابی یک طرفه‌ی اراده‌ی خلق‌ها داده نشد و به طور مداوم آن نیروها در مبارزات و رنج خلق‌ها دخالت م‌یکنند، مبارزان آن زمان «جمعیت ژکاف» به دلیل درک این حقیقت و برای وفق دادن خود با شرایط موجود و رئال پولتیک، بر اساس ارتباط و خواست اتحاد جماهیر شوروی مشی سازمانی و سیاسی خود را از «جمعیت ژکاف» به «حزب دمکرات کوردستان» تغییر می‌دهند و در آن چهارچوب تلاش‌ها و مبارزات خود را جهت اعلام ستاتو[موقعیت]ی کلی‌تر همچو جمهوری کوردستان و ایجاد سازمانی سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و نظامی همه گیرتر از نهادی حزبی می‌کنند. در حقیقت این امر برای خود اقدامی مثبت برای جمهوری کوردستان است که هم‌زمان همراه آنکه می‌خواهد نقش پیشاهنگی داشته باشد، اما با ایجاد سازمان غیرحزبی نمیخواهد همه‌ی بخش‌ها توسط حزب به دست گرفته شود.

همانطور که می‌دانیم جمهوری کوردستان بیشتر از ۱۱ ماه نتوانست تداوم یابد و برخی فاکتورهای داخلی اجازه ندادند جمهوری کوردستان جایگاه خود را مستحکم کند تا در برابر حملات استقامت کند، همچنین به دلیل سیاست بین المللی و معامله و سودای بین دولت ایران و روسیه و آمریکا، جمهوری کوردستان فروپاشید و رهبران آن و رئیس جهورش پیشوا قاضی محمد توسط دولت اشغالگر ایران اعدام شد. بدون شک برای امروز ما و مبارزاتمان بسیار مهم است که جمهوری کوردستان را هم به عنوان افتخاری ببینیم و از میراث و سنبلهایش صیانت به عمل آوریم و کینه و نفرت خود را در مقابل اشغالگران به دلیل سرنگون کردن جمهوری کوردستان، عمیقتر کنیم و همچنین در مورد ضعفهای جمهوری کوردستان که نتوانست تداوم یابد، تحقیق کنیم و به عنوان بازبینی در تاریخ خود به آن بنگریم.

دو نکته‌ی اصلی که می‌توانیم در این زمینه برجسته کنیم و مانند درسی از سرنوشت جمهوری کوردستان برای امروز خلقمان آنرا اساس بگیریم، آن است که قبل از هر چیز رمز و نیروی پیروزی و راه رهایی «اتحاد» است و همچنین «از بین بردن توهم و اعتماد به اشغالگران» در ذهنمان می‌باشد. پیشوا قاضی محمد نیز در آخرین سخنان خود به این دو نکته تاکید کرد؛ یک: متحد باشید، دو: به اشغالگر باور و اعتماد نداشته باشید.

در پایان همراه با گرامیداشت سالگرد جمهوری کوردستان، هم زمان کینه و نفرت خود را در مقابل اشغالگران عمیقتر کرده و آنرا دوباره می‌کنیم و مطمئن هستیم با روح قیام روژهلات کوردستان، در نهایت پیروزی از آن ماست و تسلیمیت و شکست از آن اشغالگران است. همچنین یک بار دیگر دست خود را ابتدا به سوی خلقمان برای همه‌ی اقشار جامعه و ملتمان و سپس برای همه‌ی طیفهای سیاسی و مدنی کوردستان دراز می‌کنیم و بر اهمیت اتحاد ملی یک بار دیگر تاکید می‌کنیم."