جمال شریک عضو کمیته مرکزی حزب کارگران کردستان به مناسبت 38 سالگرد مقاومت روزه مرگ با خبرگزاری فرات به گفتوگو پرداخت. جمال شریک مقاومت کنندگان روزه مرگ را در سالگرد این مقاومت درخشان به یاد آورده و اظهار داشت:

  با گرامیداشت یاد و خاطره کمال پیر، خیری دورموش، عاکف ییلماز، علی چیچک، از تمامی شهدای انقلاب با احترام یاد می کنیم. در چنین روزی، رفیق دیار غریب که در 5 ژوئیه سال 2019 توسط هواپیماهای جنگی دولت ترک و از طریق خیانت به شهادت رسید، رفقایی که همراه با وی شهید شدند، دجله و دوران، یاد و خاطره همگی این رفقای شهید را با احترام و ادای دین گرامی می‌داریم. نباید در این رابطه اوضاع زمان روزه بزرگ مرگ و شرایط کنونی را متفاوت از یکدیگر قلمداد نمود.

  رویدادهایی که امروز در کردستان روی می‌دهند، رویدادهایی که در ترکیه به وقوع می‌پیوندند، همانند وضعیت بروز شدن سرکردگان نظامی و فاشیست کودتای 12 سپتامبر  است. به همین دلیل، در صورتیکه اوضاع و شرایط مقاومت 14 ژوئیه و مواردی را که در برهه کنونی قابل ملاحظه است را بسیار متفاوت از یکدیگر قلمداد  کند، نمی‌تواند بازگو کننده واقعیت باشد. باید خطوط مشترک بین این دو وضعیت را با اطمینان ملاحظه کرده و بر مبنای آن باید با آن تعامل کرده و رفتار نمود.

  در گام نخست این مسائل وجود دارند؛ زمانی که کودتای نظامی- فاشیستی 12 سپتامبر 1980 روی داد، هدف آن تحریف جنبش‌های انقلابی، دمکراتیک، سوسیالیست بود. در درجه نخست نیز هدف، جنبش آزادیخواهی و دمکراسی ما در کردستان بود. با از میان برداشتن حزب کارگران کردستان که در کردستان پیشاهنگ  مبارزه آزادی و دمکراسیخواهی بود؛ قابل درک بود که با کودتای نظامی 12 سپتامبر به اهداف خود دست یابند.

  مقاومت 14 ژوئیه مقدمەای برای خیزش بزرگ 15 آگوست

  جمال شریک در ارتباط با فاشیسم 12 سپتامبر به مقاومت حزب کارگران کردستان اشاره کرده و گفت: مساله‌ای که در 12 ژوئیه در زندان و در جریان روزه مرگ وجود داشت، نه فقط مقاومتی صرف علیه حمله به بشریت، حملات سبعانه بود، بلکه این مساله به نمایندگی جنبش آزادیخواهی و دمکراسی خواهی در کردستان بدل شد. در این رابطه باید بر مقاومت 14 ژوئیه متمرکز شد. یکی از اهداف اصلی روزه مرگ در 14 ژوئیه این مساله بود که هویت سیاسی و موجودیت کردها حفاظت گردد. بر این مبنا چنین اقدامی واجد ابعاد بزرگی بود. زمانی که این عملیات و این مقاومت آغاز شد، شهادت نیز به عنوان یکی از نتیج احتمالی مد نظر رفقا قرار گرفته بود.

  واقعیت روزه مرگ 14 ژوئیه نه فقط در خط مشی افرادی که این مقاومت را رقم زدند، بلکه از سوی کسانی که شورای نظامی کودتای 12 سپتامبر را نیز تشکیل میدادند درک شده بود. به همین دلیل، خواهان کسب نتیجه به نفع خود برآمدند. از این منظر نیز این اقدام از سوی رفقا با عزمی نستوه و اراده‌ای راسخ شروع شد. به همین دلیل 14 ژوئیه ضدیت دو خط مشی با یکدیگر است. از یک سوی مقاومت حزب کارگران کردستان و از سوی دیگر نیز حرکت جونتای نظامی (شورای نظامی) 12 سپتامبر بود که تلاش داشت این مقاومت را درهم شکند. این دو خط مشی در 14 ژوئیه در مقابل هم قرار گرفتند.

  اما در نهایت اراده دشمن درهم شکسته و ناگزیر به توافق با مقاومت کنندگان شدند. این بدان معنا بود که خط مقاومت حزب کارگران کردستان و اراده این خط بر دشمن تحمیل شده بود. از سوی دیگر مقاومت 14 ژوئیه همانند فراخوانی مورد قبول و پذیرش واقع شده بود. این فراخوان در کوهستان‌های کردستان به گریلا و جنبش گریلایی بدل گردید و 15 آگوست سال 1984 به بهترین پاسخ به این فراخوان بدل گشته و بدین شیوه وارد تاریخ شد.

  با طرح به زانو درآوردن درصدد برآمدند تا حزب کارگران کردستان را نابود کنند، خلق کرد به رعب و وحشت اندازند

   شریک در ادامه افزود دشمن درصدد است حزب کارگران کردستان را از میان برداشته و نابود کند. با نابودی حزب کارگران کردستان، با از میان برداشتن آن تلاش دارند تا به اهداف خود دست یابند. به همین دلیل نیز به حملات چنین سنگینی دست می‌زنند. طرح بە زانو درآوردن حزب کارگران کردستان از آوریل سال 2015 شروع شده است. تلاش دارند تا با نابودی پ.ک.ک خلق کردستان را در هم شکنند. به همین دلیل نیز فرایند سنگینی از قتل‌عام را بر خلق کرد اعمال کرده‌اند. این طرح بە زانو درآوردن خلق و جنبش را با انزوای کامل رهبر آپو در دستور کار خود قرار دادند. این قدم نخستین بود. از این طریق هدفی را که درصدد دست یافتن به آن بودن کاملا مشهود بود. می‌خواستند تا پیوند بین رهبر آپو و حزب کارگران کردستان، بین رهبر آپو و جامعه کردستان را قطع نمایند. این را هم بمانند جداکردن سر از بدن بە اجرا در آوردند.

  متعاقبا نتایج انتخابات 7 ژوئن، که تحقق اراده خلق کردستان بود در عرصه سیاسی خود را به نمایش گذارد. اما این طرح، چنان بود که تلاش داشتند از طریق آن دستاوردهای جامعه کردستان را که از طریق مبارزه به دست آورده بودند، از میان بردارند.

  از سوی دیگر می خواستند تا پیوند بین حزب کارگران کردستان و رهبری آن را قطع کنند، و به عنوان پیامد آن، جامعه را خالی از اراده و عشق به مبارزه نمایند. این اهداف را مد نظر داشتند. متعاقبا در جزیر، نصیبین، گوَر، فارقین، کربوران، سلوپی، گمگم و بازید که می توان از این مناطق به عنوان خط مقاومت کردستان نام برد، به حملات سنگینی دست زدند، به قتل‌عام‌های سنگین دست زدند. از طریق این کشتارها درصدد برآمدند تا خط مقاومت را به سکوت وادارند.

  اقدامات در پیش گرفته شده در راستای طرح خلع سلاح است

  شریک در ادامه سخنان خود افزود: پیش از این زمانی که طرح اصلاحات شرق را در دستور کار قرار دادند، در کردستان مناطقی را به عنوان مناطق استراتژیک مشخص کردند. همانگونه که از پیش مشخص کرده بودند،  تلاش داشتند پیوند این مناطق را با مناطق دیگر قطع کنند. همین امر را زمانیکه طرح بە زانو درآوردن را در دست داشتند نیز مد نظر خود قرار دادند. اما زنان و جوانان در وهله نخست با مقاومتی که از خود نشان دادند و ضرباتی را که به دشمن وارد کردند، مانع از تحقق و اجرایی شدن این طرح شدند. در مناطق مقاومت، کشتارهای وسیعی صورت گرفت. این مقاومت هر چند عقب نشینی را تجربه کرد، اما نتوانستند آن را در هم شکنند، مقاومت نابود نشد.

  همزمان با این موارد، رهبری نیز در انزوای کامل به مقاومت دست زد. مقاومت در بالاترین سطح ادامه یافت. مبارزه گریلاها ادامه یافته و متعاقبا گسترده‌تر نیز شد. در نتیجه کشتارها و خلا ایجاد شده تلاش کردند تا این نواحی را به کنترل خود در آورند. اما این حملات با چنین اقداماتی خاتمه نپذیرفت. روژاوای کردستان و شمال کردستان به اتحاد دست یافتند و امکان نداشت که این دو از یکدیگر منفک شوند. زمانی که جمهوری ترکیه در شمال کردستان به قتل عام دست می‌زد، همزمان مشغول آمادەسازی خود برای درهم شکستن انقلاب روژاوا بود.

  بعد از اشغال عفرین این مساله مرتبا تکرار می‌شد. عفرین چرا و در چه راستایی اشغال شد؟ در کوبانی داعش درهم شکسته شده بود. در شمال کردستان مقاومت خلق در عالی‌ترین سطح انجام می شد و این مساله خود را در حرکت خلق در انتخابات 7 ژوئن به روشنی نشان داده بود. به همین دلیل، با خنثی کردن حرکت در شمال کردستان، در روژاوا با درهم شکستن داعش این خلا ایجاد و تلاش شد تا با اشغالگری این خلا را پر نموده و در این راستا به مقدمه چینی دست زدند. مقدمه چینی برای اشغال روژاوای کردستان بیش از پیش در دستور کار قرار گفته بود، در مرزهای جمهوری ترکیه به تمهیدات دست زدند. درصدد برآمدند تا نیروهای اشغالگر در روژاوا را تقویت نمایند.

  از سوی دیگر تلاش کردند تا در جنوب کردستان در زاپ و در خاکورک حملات اشغالگرانه را گسترش دهند. بعد از انتخابات محلی استانبول در 23 ژوئن، سنگین ترین حملات طی سال‌های اخیر شروع شدند. به طور مداوم طی 24 ساعت شبانه روز به حملات هوایی دست زده‌اند. بدون با وقفه با تانک، خمپاره و توپ مناطق مرزی را توپباران می کنند. به قتل عام غیرنظامیان دست می‌زنند. بدن وقفه کوهستان‌ها را بمباران می‌کنند. مزارع، باغات و کوهستان‌ها را به آتش می‌کشند. این موارد بدون وقفه تداوم دارد.

  مقاومت‌های اعتصاب غذا، با پیروزی وارد تاریخ شد

  شریک در ادامه سخنان خود افزود: بعد از آنکه حکومت آ.ک.پ در انتخابات استانبول شکست خورد، این حزب حملات خود را شدت بخشید. فرایندی که  در زندان‌ها با اعتصاب غذا در زندان با سربلندی و شکوه صورت پذیرفت، با سربلندی بزرگی نیز خاتمه پذیرفته و در 26 مه با پیروزی و دست یابی به نتیجه به مقاومتی تاریخی بدل شد. نمی‌توان مقاومت اعتصاب غذای اخیر را متمایز از اعتصاب غذای 14 ژوئیه ارزیابی نمود.  مقاومت اعتصاب غذای اخیر شباهت‌های بسیار مشهودی با مقاومت روزه مرگ 14 ژوئیه دارد. روزه مرگ در مقاومت عظیم 14 ژوئیه در زندان آمد صورت پذیرفت. اما اعتصاب غذی نامحدودی که در 7 نوامبر سال 2018 با پیشاهنگی لیلا گوون آغاز شد، صرفا به زندان‌ها محدود نشد. به مقاومتی گسترده و کاررزار درهم شکستن انزوا، نابودی فاشیسم و آزادی کردستان تبدیل شد. همانگونه که در مقاومت 14 ژوئیه دشمن ناچار به عقب نشینی شد، در مقاومت اعتصاب غذای اخیر نیز که در 26 مه خاتمه یافت، مجددا دشمن وادار به عقب نشینی شد. در شرایطی که ما به استقبال از 14 ژوئیه می‌پردازیم، این وضعیت بدین معناست که زندانیان پ.ک.ک و پاژک، به جامعه کردستان پاسخی درخور و مناسب داده‌اند.

  شرایطی که رژیم جنگ ویژه بیش از این خود را تداوم بخشد دیگر وجود ندارد

  شریک در ادامه سخنان خود افزود: طرح به زانو درآوردن بدون نتیجه باقی ماند. بدون مقاومت نه انسان می‌تواند به پیروزی دست یابد و نه می‌تواند موجودیت خود را حفظ نماید و نیز قادر نیست حملات کشتارگرانه استعمارگران را خنثی نماید. در نتیجه مقاومت نتایج بسیار مطمئن و قدرتمندی به دست می‌آیند. اما به غیر از این موارد، مقاومت باعث شده است مطابقت و پیمان ملی (دولت ترک) که جنگ ویژه را به پیش می‌برد شکست بخورد. شکست پیمان ملی (دولت ترک) بدین معناست که رژیم جنگ ویژه بیش از این قادر نیست تداوم موجودیت خود را حفظ کند. زیرا رژیم جنگ ویژه صرفا از طریق چنین پیمانی توانسته است بقای خود را تضمین نماید. مقاومت اعتصاب غذای طولانی چنین پیامدهایی را داشته است.

  آنچه که باید در برهه کنونی انجام داد این مساله است که صاحبان راستین مقاومت بی‌نظیر 14 ژوئیه باشیم، زیرا مقاومتی ملی و برخواستە از قلب جامعە و ارادە تاریخی خودمان می‌باشد و باید آن را ادامە بدهیم. اکنون در نتیجه مقاومت اعتصاب غذای نامحدودی که در 26 مه خاتمه یافت، باید به مبنا و محرکه‌ای تبدیل شود که مبارزه آزادیخواهانه و دمکراسی خواهی ما را قدمی به پیش برد. از چنین  معیار و مسئولیت پذیری برخوردار هستیم. اکنون وارد 38 سالگرد مقاومت روزه بی نظیر مرگ 14 ژوئیه می‌شویم، ما ازشهدای بزرگمان ، کمال پیر، خیری دورموش، عاکف ییلماز و علی چیچک را که مبارزه آزادیخواهانه ما را به پیروزی رسانده‌اند، بار دیگر با احترام یاد کرده و یاد و خاطر آنان را گرامی داریم. بار دیگر مقاومت اعتصاب غذای نامحدودی را که در 7 نوامبر سال 2018 آغاز و در 26 مه خاتمه یافت، به یاد آورده و به این حرکت درود می‌فرستیم. نُه رفیقمان را که در این مقاومت به شهادت رسیدند با احترام  به یاد آورده و یاد و خاطره آنان را گرامی داریم. بار دیگر تاکید می‌کنم که ما با یاد و خاطره مبارزات این رفقایمان زندگی خواهیم کرد.