جمیل باییک در مقاله‌ای به واشنگتن پست: برای دستیابی به صلح در برهه‌ای مهم قرار داریم

جمیل باییک ریاست مشترک ک.ج.ک در مقاله‌ای که به روزنامه‌ی واشنگتن پست نوشته است اعلام کرد: اگر مسئله‌ی کرد را حل نماییم، می‌توانیم در پیشرفت دمکراسی، صلح و آرامش در ترکیه و خاورمیانه نقشی تعیین کننده ایفا نماییم. متاسفانه ترکیه این را قبول نمی‌کند.

  جمیل باییک ریاست مشترک کنگره‌ی جوامع کردستان در مقاله‌ای که به روزنامه‌ی واشنگتن پست نوشته است اعلام کرد، "این برهه برای کردها و ترک‌ها در دستیابی به صلح بسیار مهم است. آن را از دست ندهیم".

  جمیل باییک در مقالە خویش اعلام کرده است، " درگیری در میان کردها و دولت ترکیه در برهه‌ای بحرانی قرار دارند. برای توافقی بلند مدت فرصتی چاره‌یابی در پیش روی ما قرار دارد. زمانیکه این فرصت را از دست دادیم، ممکن است برای نسل‌های آینده چنین فرصتی بدست نیاید.

  با تاسیس جمهوری ترکیه در سال ۱۹۲۳ تاکنون کردها برای به رسمیت شناختن حقوق شهروندیشان مبارزه می‌کنند. آن‌ها به شکلی مداوم تحت ستم و تبعیض قرار دارند. برای پیشرفت‌هایی در زمینه‌ی سیاسی، با تلاش‌های بدون نتیجه‌ی ۳۰ ساله، بجز مبارزات مسلحانه راه دیگری باقی نمانده بود. با تاسیس حزب کارگران کردستان در سال ۱۹۷۸، مبارزات گریلا در سال ۱۹۸۴ آغاز شد. دولت ترکیه با هدف نابود ساختن مبارزاتمان اسلام سیاسی و نژاد پرستی را بکار می‌گیرد، در حالیکه حزبمان از ابتدا خواستار آزادی برای تمامی قومیت‌ها و باوری‌ها بوده است.

  ترک‌ها با همکاری آمریکا  در طی عملیاتی در سال ۱۹۹۹ رهبر خلق کرد عبدالله اوجالان را در کنیا به اسارت درآوردند. او بمدت ۲۰ است که به تنهایی در زندان امرالی محکوم به حبس ابد است.

  اسارت و دستگیری اوجالان با قدرتمند شدن حزب عدالت و توسعه آ.ک.پ، با رهبری اردوغان، همزمان بود. اردوغان و حزب او با تأکید بر دموکراسی، حقوق بشر و عدالت، حمایت اولیه مردم را به دست آوردند. چند سال بعد، زمانی که در مورد مسئله‌ی کردی سوال ‌شد، اردوغان پاسخ داد: "اگر شما در مورد آن فکر نکنید، وجود ندارد."

  اما در عین حال وجود دارد، چون اردوغان مجبور شد به آن اذعان نماید. با حسن نیت تلاش‌های زیادی، از جمله آتش بس‌های مربوطه ‌را برای مذاکره انجام دادیم. تعهد حزب حاکم برای صلح همیشه تا زمانی که با شرایط سیاسی مطابقت داشت، ادامه داشته است.

  پ.ک.ک در سال ۲۰۱۲ با وجود تمامی موانع آتش بس اعلام کرد. پ.ک.ک تمامی افسران پلیس و سربازان را که دستگیر کرده بود آزاد کرد. رفقایمان عقب نشینی را آغاز کردند. این زمینە را برای مذاکرات آماده کرد.

  در ۲۸ فوریه ۲۰۱۵ پس از ۲ سال مذاکره نمایندگان کردها و دولت ترکیه به توافقی دست یافتند که به امیدی برای صلح مبدل شد. اما هنگامیکه اردوغان دید این برهه در انتخابات به نفع وی نخواهد بود بار دیگر جنگ را آغاز کرد.

  نشست‌های منظمی که در میان رهبر اوجالان و نمایندگان دولت ترک برگزار می‌شدند متوقف شد. نسبت به قبل نبردهای بیشتری آغاز شدند. تانک‌ها و هواپیماهای جنگنده ده‌ها شهر کردها را ویران کردند. ارتش ترک صدها غیرنظامی که در میان آن‌ها زن، کودک، پیر قرار داشتند را به قتل رساند. نیروهای امنیتی جنازه‌ی افراد را به خانواده‌هایشان تحویل ندادند.

  بار دیگر دولت ترکیه خواهان وارد کردن ضربه‌ای مرگ آور به کردهاست. حزب حاکمیت آ.ک.پ با ترویج نژاد پرستی و افراط گرایی دینی به تهدیدی برای زندگی غیرنظامیان مبدل شد که نه تنها برای کردها بلکه در تمامی خاورمیانه و جهان تهدیدی بزرگ است.

  اردوغان انقلاب دمکراتیک کردها در سوریه و نابودی دولت اسلامی را به عنوان تهدیدی برای سیاست‌های دولت ترکیه و اقتدار خویش می‌بیند. سازمانمان خواستار آزادی خلق‌های سوریه و دمکراتیزاسیون میهنمان است. کرد، عرب،‌ سوریانی خلق‌هایی که در شمال و شرق سوریه زندگی می‌کنند، اندیشه‌ای را که اوجالان در زندان توسعه داد را اجرایی کرده‌اند.

  پس از بازبینی آنچه رخ داده است، کاستی‌هایمان را شناسایی کردیم. فکر می‌کردیم که مسئله‌ی کردها با مذاکره‌ با حزب اردوغان حل و فصل می‌شود. در زمانیکه سعی می‌شد از راه جنگ، ستم و فشار چاره‌یابی کنند، می‌بایست ما برای جایگرفتن تمامی نیروهای دمکراتیک ترکیه در این برهه بیشتر تلاش می‌کردیم.

  به همین ترتیب برای حل مسئله‌ی کرد و دمکراتیزاسیون ترکیه، می‌بایست تمامی نیروهای طرفدار دمکراسی در خاورمیانه و جهان را به تکاپو واداشت.

  برای جلوگیری از عدم شفافیت در این مسئله؛ در مسئله‌ی مذاکرات بر اساس مطالبات کردها در ترکیه متعهد هستیم.

  آنچه را که قبلا گفته‌ایم تکرار خواهم کرد؛ عبدالله اوجالان مخاطب اصلی مذاکرات ماست. با تمامی نکاتی که در این اواخر اوجالان اعلام کرده است، موافق هستیم، اعلام می‌داریم، فعالیت آزادانه‌ی وی به پیش برد  این برهه کمک خواهد کرد. شفاف‌تر می‌گویم، بایستی از زندان امرالی به حصر خانگی (خانه‌ای امن) منتقل شود.

  حمایت‌های جهانی برای دستیابی به اهدافمان را می‌بینیم. بحران ترکیه سیاسی است. سیاست صد ساله جمهوری ترکیه در برابر کردها، یکی از دلایل اساسی مسئله‌ی داخلی، منطقه‌ای و جهانی ترکیه است. به همین دلیل لزوم به مفهوم جدید ملی وجود دارد که به سرعت راه را بر هویت و قومیت‌های مختلف ترکیه می‌گشاید. چنین رویکردی باید در یک نظام اداری جدید منعکس شود که تنوع تاریخی منطقه را نشان می‌دهد و مانع از مرکزگرایی آنکارا می‌شود.

  با حل مسئله کردها در ترکیه می‌توان در ترکیه و خاورمیانه نقش مهمی را در ترویج صلح، آرامش و دمکراسی ایفا نمود. با این حال، دولت ترکیه این را قبول نمی‌کند. از سوی دیگر، همچنان تلاش‌هایمان برای دمکراتیزاسیون در خاورمیانه و راه دموکراسی در ترکیه ادامه خواهند داشت. "