عید قربان امسال را در کوچه‌های کمپ پناهجویان شهید رستم جودی در مخمور هستیم. ساکنانی که ٢۵ سال در آوارگی بسر می‌برند چگونه عید را برگزار می‌کنند؟

   اهالی مخمور روز اول عید قربان را با دیدار از قبرستان‌ آغاز می‌کنند، پس از آن به دیدار دوستان و آشنایان می‌روند. آنان به روابط دوستانه با همدیگر بسیار اهمیت می‌دهند. با اینکه رژیم ترکیه و همکارانش به جنگ روانی گسترده‌ای علیه ساکنان کمپ دست می‌زنند اما هجمه‌های دشمنان و بدخواهان به استحکام روابط اجتماعی انجامیده است.

   عید قربان امسال با دیگر اعیاد متفات است. خلق ستم‌دیده‌ای که از ١٧ ژوئیه/ ٢۶ تیر در محاصره قرار گرفته، نه می‌تواند از کمپ خارج شود و نه می‌تواند به کار در خارج از کمپ بپردازد. حتی خانواده‌ها نتوانسته‌اند برای کودکان تنقلات و شیرینی بخرند. نیروهای حزب دمکرات کردستان از آمد و رفت به کمپ شهید رستم جودی ممانعت به عمل می‌آورند. اجازه داده نمی‌شود مادران حامله به مراکز درمانی هولیر و یا حتی شهر مخمور مراجعه کنند. به همین دلیل دو طفل قبل از تولد جانشان را از دست داده‌اند. طفل‌هایی که قبل از تولد با سیاست‌های پ.د.ک به قتل رسیدند.

   کودکان کمپ همچون گذشته به جمع آوری نقل و عیدانه نمی‌پردازند، زیرا می‌دانند محل زندگیشان در محاصره است. عید قربان امسال در سایه محاصره عیدی بدون شیرینی برای کودکان کمپ پناهجویان مخمور است.

   در یکی از کوچه‌های مخمور با کودکی خردسال که موههایی زرد و چشم‌های آبی دارد مواجه شدیم. لباسهای کهنه‌ی او توجه‌مان را جلب کرد. پدرش جلو در خانه ایستاده به او سلام داده و پرسیدیم چرا برای این پسر رعنا لباس نو نخریده پاسخ داد که به دلیل محاصره کمپ نتوانسته کارگری کند.

   ساکنان این کمپ سالهاست که از زادگاهشان آوارده شده‌اند و پیاپی تحت فشار قرار داده‌ شده‌اند. متأسفانه بجای اینکه از آنان حمایت شود حقوق اولیه آنان را نقض می‌کنند، حکومت اقلیم کردستان در کمال وقاحت سیاست خصومت با کردهای دیگر بخش‌های کردستان را به مرحله اجرا گذاشته و عملا به ابزار رژیم کردستیز ترکیه مبدل شده است.

   کودکان کمپ شهید رستم جودی بدون نقل و شیرینی همچنان خوشبختند، زیرا تمکین و تکدی‌گری (برخلاف فرهنگ پ.د.ک) در فرهنگ آنان جایی ندارد. آنان بزرگ خواهند شد و این روزها را بخاطر خواهند داشت. آنانی که عید را به کام کودکان تلخ می‌کنند البته باید پاسخگو باشند.