مناطق اشغالی در جنوب کردستان

اقدامات اشغالگرانه‌ی دولت ترکیه در جنوب کردستان که با رضامندی و همکاری پ.د.ک انجام می‌گیرند از سال ۱۹۹۱ تاکنون ادامه دارد. بیش از ۱۰ هزار نظامی ترکیه هم اکنون در جنوب کردستان مستقر شده‌اند.

  اولین حمله‌ی نظامی دولت ترکیه به نام " عملیات نظارت گرم" در سال ۱۹۸۳ انجام شد. در این سال پیمان امنیت مرز در میان بغداد و آنکارا امضا شد. در چهارچوب این پیمان ارتش ترکیه موظف گشت تا ۱۰ کیلومتر به خاک عراق ( جنوب کردستان)‌ وارد شود. پس از این پیمان اولین حمله علیه نیروهای گریلای پ.ک.ک در ۲۵ مه ۱۹۸۳ انجام شد. ۷ هزار ارتشی ترکیه ۵ کیلومتر از مرزها عبور کردند و در جنوب نیز ارتش عراق به کمپ‌های پ.ک.ک حمله کرد.

  دومین عملیات ارتش ترکیه در اکتبر سال ۱۹۸۴ علیه کمپ‌های پ.ک.ک انجام شد. سومین آن‌ها در ۱۲ آگوست ۱۹۸۶ انجام شد. نیروهای گریلا  به پایگاه ژاندارمری در چله حمله کرده و ۱۴ ارتشی کشته شدند.

  چهارمین عملیات در ۴ مارس سال ۱۹۸۷ انجام شد. هواپیماهای جنگنده‌ی ترکیه بسیاری از مناطق جنوب کردستان را بمباران کردند. پ.د.ک نه تنها مخالفتی نکرد بلکه پ.ک.ک را هدف قرار داد.

  در سال ۱۹۹۱ خلق رانیه در جنوب کردستان قیام کردند. این قیام در مدتی کوتاه از بهدینان تا به زاخو، از سوران تا حلبچه توسعه یافت. رژیم بعث از بسیاری مناطق جنوب کردستان رانده شد. آمریکا به نام "نیروی چکش " نیروهایش را در منطقه مستقر کرد. مرزهای جنوب کردستان در دو مدار موازی ۳۶ – ۴۲ معلوم شد.

  سپس آمریکا در سال ۱۹۹۲ پارلمان جنوب کردستان را در واشنگتون با پ.د.ک و ی.ن.ک تاسیس نمودند. اولین و تنها قرار گرفته شده در این پارلمان، قرار جنگ علیه جنبش آزادی خواهی کرد بود. در نتیجه‌ی این توافق احزاب ی.ن.ک و پ.د.ک همراه با دولت ترکیه در سال ۱۹۹۲ عملیاتی را به نام " ساندویچ" علیه جنبش آزادی خواهی آغاز کردند. در این عملیات دولت ترکیه نیروهای جنوب و پ.د.ک را به طرف خود کشاند و با آن‌ها به جنبش آزادی خواهی کرد حمله‌ور شدند.

  در سال مارس ۱۹۹۵ با نام " فولاد" عملیاتی دیگر را آغاز کردند. در سال ۱۹۹۷ نیروهای پ.د.ک به عنوان جلودار تانک و خودروهای زرهی دولت ترکیه، در حاجی عمران، چومان، قندیل، روستای پردشاله همراه با اشغالگران به نیروهای جنبش آزادی خواهی کرد حمله کردند.

  در سال ۲۰۰۷ حملات هوایی افزایش یافتند. آخرین عملیات زمینی در سال ۲۰۰۸ در زاپ انجام شد.

  در آوریل ۲۰۱۸ تاکنون حملات اشغالگرانه‌ی دولت ترکیه در خاکورک، کوهستان شکیف، رودخانه‌ی لولان و اطراف آن‌ها ادامه دارند.

  ساخت پایگاه‌های ترکیه

  با تشکیل پارلمان جنوب کردستان اولین قرار گرفته شده جنگ علیه پ.ک.ک بود. در سال ۱۹۹۲ همزمان با ساخت پایگاه‌های نظامی ترکیه و اشغال جنوب کردستان از سوی این کشور حمله‌ی بزرگی علیه نیروهای جنبش آزادی خواهی انجام شد. پس از این حملات دولت ترکیه یگان‌های استخباراتی و یگان‌های مخفی خویش را در اطراف دهوک و زاخو مستقر کرد. تعداد بسیاری مقر نظامی تاسیس کرد. تمامی این اقدامات خویش را در سال ۱۹۹۶ رسمی نمود.

  اولین پایگاه در صلاح‌الدین تاسیس شد

  با توجه به رسانه‌ها‌ی دولت ترکیه، اولین پایگاه ترکیه در جنوب کردستان سال ۱۹۹۴ در شهرستان صلاح‌الدین واقع در ۲۵ کیلومتری هولیر ساخته شد. در این پایگاه یگان‌های ویژه‌ی ترکیه مستقر شده‌اند. جالب توجه است که این پایگاه در زادگاه مسعود بارزانی ساخته شده است.

  پس از این پایگاه ارتش اشغالگر ترکیه یگان‌های خویش را در هولیر، زاخو، دهوک، دیانا، باتوفا، بامرنه، آمِدی و کانی‌ماسی مستقر کرد.

  پایگاه‌هایی که در ۲۳ سال گذشته تاسیس شده‌اند

  پایگاه‌هایی که دولت ترکیه در ۲۳ سال گذشته در جنوب کردستان تاسیس کرده است؛

  • پایگاه نظامی باتوفا
  • پایگاه نظامی کانی ماسی ( تپه باروخ)
  • پایگاه هوایی بامرنه
  • پایگاه نظامی سنکه
  • پایگاه نظامی بگووا ( تپه بیه )
  • پایگاه نظامی سیره ( شلادزه)
  • پایگاه نظامی سیره ( سیرته)
  • پایگاه نظامی کوپکه
  • پایگاه نظامی قمره در برواری
  • پایگاه نظامی کوخه سپی
  • پایگاه نظامی دریه داوتیا
  • پایگاه نظامی کوستان سرزِری
  • پایگاه نظامی منطقه‌ی زِلکان در دامنه کوهستان مقلوب
  • پایگاه نظامی باشیقا (شمال شرقی موصل)

  مراکز میت

  سازمانی استخباراتی ترکیه ( میت)‌ نیز در جنوب کردستان مراکزی را تاسیس نموده است، که بیشتر آن‌ها در دهوک قرار دارند. در هولیر، شهرستان باتوفا در زاخو، در مرکز زاخو و دهوک مراکز میت وجود دارند.

  مناطق اشغالی برادوست

  دولت اشغالگر ترکیه از سال گذشته تاکنون بسیاری از مناطق برادوست را به اشغال درآورده است. مناطق اشغالی به شرح ذیل هستند؛

  • لیلکان
  • ناومرگان
  • بلاسنن
  • خلیفان
  • گلیه رش
  • آراقا
  • خمه
  • بزنه
  • بِناووُک
  • چنارو
  • کوهستان کتکن
  • رشمله
  • شاپانه
  • کانی رش
  • قُنگره
  • سوسنه

  علی رغم این مناطق دولت ترکیه در ۲۸ مه حملات خود را در کوهستان شکیف، تپه شهید درویش، شهید ساریا و رودخانه‌ی لولان آغاز کردند.

  اکنون بیش از ده هزار نظامی ترکیه همراه با تانک و سلاح‌های سنگین در جنوب کردستان مستقر شده‌اند.

  اعتراضات خلق در جنوب کردستان

  نیروهای نظامی ارتش اشغالگر ترکیه در این پایگاه‌ها بارها خلق را هدف قرار داده‌اند. بارها غیر نظامیان را ربوده و به قتل رساندند. در همان وقت هر زمان فرصت یافته‌اند به جنبش آزادی خواهی کرد حمله کرده‌اند. اهالی منطقه خواهان خروج این نیروهای از منطقه هستند.

  حکومت عراق نیز بارها درخواست کرده است این نیروهای خارج شوند. همچنین در سال ۲۰۰۵ پارلمان اقلیم کردستان قرار بر خروج این نیروها در جنوب کردستان گرفت اما پ.د.ک همواره با این قرار‌ها مخالفت کرده است.

  خلق جنوب کردستان بارها کنش‌هایی را در اعتراض به اشغالگری انجام داده‌اند. یکی از این کنش‌ها محاصره‌ی پایگاه‌های نظامی دولت ترکیه در آمِدی و بامرنه بود که در سال ۲۰۰۸ همزمان با عملیات نظامی علیه زاپ انجام گرفت. اهالی منطقه این پایگاه‌ها را محاصره کرده و از خروج تانک  و خودروهای زرهی جلوگیری کردند.

  یکی دیگر از این نارضایتی‌ها در ۲۵ ژانویه در اعتراض به قتل غیر نظامیان بدست دولت ترکیه با وجود ممانعت نیروهای آسایش در دیرلوک انجام شد. در همان روز اهالی شیلادزه به سوی پایگاه نظامی سیره راهپیمایی نمودند، به پایگاه وارد شده و خودرو‌های زرهی این پایگاه را به آتش کشیدند. تمامی خلق شعار‌های "اردوغان دشمن است" . " اردوغان قاتل" را سر دادند و درخواست کردند نیروهای اشغالگر ترکیه از جنوب کردستان خارج شوند.