کمیته آموزش کنفدرالیسم جوامع کردستان ۱۵ ماه مه را به عنوان روز گرامیداشت زبان کردی اعلام کرده و در این رابطه با انتشار بیانیه ای این روز را گرامی داشت. در این بیانیه آمده است:

  در برهه‌ای که اراده نستوه خلقمان در روزه مرگ و اعتصابات غذای زندان گسترش یافته است و در هر چهار بخش کردستان و اقصی نقاط جهان گسترش یافته است و با مقاومت مادران نیز به اوج خود رسیده است، از جشن زبان کردی استقبال می‌کنیم. یکی از مهمترین دلایل این مقاومت و هزینه‌های تحمیل شده، نشات گرفته از موضع تاریخی تلاش برای حفظ و ادامه حیات با زبان ما و ارزشها و معیارهای شکوهمند ماست. این جشن را در وهله نخست به رهبر آپو که  تمامی ارزشهای وجودی را بازآفرینی نمود، به خلق مقاومان و تمامی رفقایمان شادباش می‌گوییم.

  همانگونه که اطلاع دارید ۱۵ ماه مه سال ۱۹۲۳ مجله هاوار با پیشاهنگی جلادت بدرخان برای نخستین بار منتشر شد. نگارش زبان کردی با الفبای لاتین نقطه عطفی به شمار می‌رفت و به این امر واجد معنایی تاریخی شد. به همین دلیل از سال ۲۰۰۶ تا کنون هرسال از ۱۵ ماه مه به عنوان هفته جشن زبان کردی گرامی داشته می‌شود. واقعیتی است که از تحقیقات مرتبط به زبان کردی، تاریخ، اتیمولوژی [ریشه شناسی زبان و لغات] و باستان‌شناسی نیز پدیدار می‌شوند؛ این امر نشان می‌دهد که زبان کردی در میان کهنترین زبانهای تاریخ بشریت جای دارد. خلق و میهن کردها در طول تاریخ دیرین، به رغم تمامی حملات، اشغالگریها و تهاجماتی که از سر گذرانده است، اگر هنوز نیز دارای زبان و فرهنگی است که بقا و تداوم دارد؛ بدون تردید ناشی از ریشه‌های عمیق آن است. احمد خانی، دانشمند و عالم گرانقدر کرد نیز بر چنین موضعی بوده است. سیاست و اجرای قتلعام و اشغالگری انجام شده بر زبان کردی، تا کنون نتوانسته است این واقعیت ریشه‌دار را از میان بردارد، بلکه همانند گلی در میان سنگها شکوفا گشته و سرزندگی و طراوت حیات را از خود نشان داده است.

گفته رهبر آپو مبنی بر آنکه، زبان بدن است، فرهنگ بدن است، جغرافیا بدن است، از بدنهایتان صیانت نمایید، موضعی حیاتی است و باید مد نظر قرار گیرد.

  سیستم بین‌المللی‌ای که امروزه حاکمیت خود را اعمال می‌نماید، نه واقعیت حیات، بلکه در تلاش برای اعمال انکار حیات است. مشهودترین نمونه آن ایجاد سازمانی تحت عنوان سازمان ملل است که در  واقع نه با اندیشه ملت و خلق، بلکه با تفکر مبتنی بر دولت و اقتدارگرایی به فعالیت می‌پردازد. اگر در بطن فلسفه وجودی این سازمان بر واقعیت خلق یا جامعه تاکید می‌شد، در آنصورت خلق کرد نیز با زبان، فرهنگ و سیمای متفاوت خود در آن جای می‌گرفت. خلق کرد که در خاورمیانه از سوی چهار دولت تقسیم شده است و در مناطق مختلف جهان پراکنده شده است با فرهنگ، زبان و لهجه‌های مختلف و پر از غنای زبان کردی که شمار متکلمین آن به قریب به ۴۰ میلیون نفر می‌رسد، بیش از این دستخوش سیاستهای انگار و مبتنی کشتار واقع نمی‌شد. این واقعیت بازتاب دهنده جوهره سیستم بین‌المللی‌ای است که ما ترسیم نموده‌ایم. در این راستاست که واقعیت خلق کرد در جهان می‌تواند معیاری برای سنجش مبادی انسانیت به شمار رود. زیرا واقعیت سیستم بین‌المللی اینگونه است، و از همین روست که خلقمان نمی‌تواند آن را پذیرفته یا مترصد دست‌یابی به راه حلی از سوی آن باشد. وجود واقعیت مقاومت کنونی نیز نشان‌دهنده چنین موضعی است. از سوی دیگر بسیار مشهود است که در خنثی‌سازی سیاستهای مبتنی بر کشتار و تجاوزکارانه سیستم مسلط نیز کاستی‌های جدی و حیاتی همچنان وجود دارند. خصوصا که در این میان زبان در هر عرصه‌ای از حیات، از جمله تکلم، نوشتار و اندیشه کردن و نیز زبان آموزش، رسانه، شعر، سیاست، اقتصاد و بازرگانی در پیشبرد زبان کردی، همانند جدی‌ترین مسئولیت از وظایف ارجح خلقمان و روشنفکران ما به شمار می‌رود. اکنون بسیار آشکار است که این گفته که 'با زبان مادریم نمی‌توانم سخن بگویم، بنویسم و درک کنم، اندیشه‌ورزی نمایم' واجد هیچ معنایی نیست. زمانیکه موضوع اصلی فرهنگ و زبان باشد، لازم است که موضع، ایستار و اقدام راه حلی برای این مشکلات ارائه نموده و موضعی تاریخی اتخاذ نماید. در این معنا گفته رهبر آپو مبنی بر آنکه، زبان بدن است، فرهنگ بدن است، جغرافیا بدن است، از بدنهایتان صیانت نمایید، موضعی حیاتی است و باید مد نظر قرار گیرد.

   در این معنا، در مرحله حیاتی که مبارزه ما وارد مرحله هزینه و مقاومتی تاریخی شده است، مسئولیت تاریخی و لازم ما، ما را بیش از پیش نسبت به صیانت و حفاظت زبان و فرهنگمان متعهد نموده و ان را بیش از پیش به پیش توسعه دهیم. از سوی دیگر، برای تداوم بقای آن در فرهنگ جهانی وارد عمل شویم. بر این مبنا بار دیگر روز مهم جشن زبان کردی را به رفقایمان و تمامی آحاد خلقمان که در نبردی تاریخی قرار دارند، شادباش می‌گوییم. خواستاریم که نه فقط در چنین روزی، بلکه هر روز برای پیشبرد هر چه بیشتر زبان و فرهنگ کردی بر فعالیتهای خود بیفزایند.