امرالی از نگاه اوجالان- بخش چهارم

​​​​​​​موضع من از این قرار است: اگر فردا تفاهمی مبتنی بر دمکراسی و صلح منعقد شود اعلام آمادگی کرده و در صورتی‌که فردا نبرد نهایی نیز شروع گردد تا به آخر پای آن خواهم ایستاد و همواره با اعتقاد، مسئولیت‌پذیری و تمهید به آن واکنش نشان خواهم داد

رهبر خلق کرد عبدالله اوجالان سیستم امرالی را همانند بخشی از توطئه‌ی بین‌المللی قلمداد می‌کند. امرالی را نه به سان یک زندان، بلکه همچون مکانی در می‌یابد که مدرنیته‌ی سرمایه‌داری، حملاتش را علیه خلق کردستان و خلق‌های منطقه علیە شخص وی طراحی می‌نماید. اوجالان در نوشته‌ها و ملاقات‌هایش به تحلیل این سیستم دست یازیده و به مبارزات خود اشاره می‌کند. اوجالان در دفاعیات خود تحت عنوان دفاعیات دادگاه حقوق بشر اروپا- از دولت کاهنی سومر به سوی جمهوری خلق که در سال ۲۰۰۱ منتشر گردید جریان توطئه و حقیقت ایمرالی را ترسیم می‌کند. بخش چهارم این تحلیل بدین قرار است.

 

درصدد تضعیف مواضع من برآمدند

از نظر من درست‌ترین موضع‌گیری ارائه‌ی دفاعیاتم بر مبنای توافقی دمکراتیک و مبتنی بر پیام آشتی بود. نه زمانی برای ارائه‌ی یک دفاعیه‌ی مبسوط پیش روی بود و نه مواد خامی وجود داشت و نیز نه وضعیت روانی مناسبی برای نگارش آن در دست بود. در ارتباط با مرحله و جریان ایمرالی بسیار سخن گفتم. تکرار ویژگی‌های این مساله چندان حایز اهمیت نیست. در واقع این دفاعیات من مبنای اخلاقی، سیاسی و ایدئولوژیک گفت‌وگوهای من با وکلا  بوده و در مرحله‌ی پایانی می‌باشد. برخی از نیروها و اطرافیان، در داخل و خارج نیز درصدد تضعیف مواضع من برآمدند. این وضعیت بسیار نگران کننده بود. هموراه تلاش کردم تا ابعادی را که از سلامتی و حیات من مهم‌ترند، روشن سازم. همواره با تبلیغاتی حاکی از ین ادعا مواجه بودم من با دولت عمیق و فرماندهی کل به تفاهم رسیده یا تسلیم شده‌ام. چنین تبلیغاتی مبتنی بر یک هدف بود: طرفداران داخلی و خارجی می‌خواستند از این طریق درصدد پنهان کردن سیمای واقعی خود برآمده بودند. اگر چنین توافقی وجود می‌داشت اعتراف و تصریح بر وجود چنین موضعی برای من پاسخی مقتضی و درخور می بود.

 

همواره اعلام داشته‌ام که وضعیتی بدین‌گونه[ تفاهم با دولت عمیق و سازش با فرماندهی کل] در جریان نیست. در ارتباط با آتش بس نیز از سال ۱۹۹۳ به بعد بر این مساله متمرکز شده‌ام. در همین اواخر هنگامی که در سوریه بودم، در اول سپتامبر  سال ۱۹۹۸ به طور یکطرفه اعلام آتش بس نمودم. با آتش بسی که در اول سپتامبر سال ۱۹۹۹ نیز اعلام شد، گامی جدید برداشته و درخواست نمودم در شرایط و زمان مناسب به خارج از مرزها عقب نشینی کرده و آتش بس را هر چه بیشتر تضمین نمایم. در وضعیت کنونی، به دلیل شرایط ناگزیر نیروهای محدودی در داخل [خاک شمال کردستان و ترکیه] مانده و بخش اعظم نیز به خارج از مرزها عقب نشسته و بر اساس دفاع مشروع در موضع انتظار توافق دمکراتیک و گفت‌وگو برای صلح قرار گرفته‌اند.

 

حقوق ملی کردها و شهروندی آزاد

سیاست، حکومت و پارلمان نیز در عدم دست‌یابی به راه حل مسئول بوده و وضعیت موجود نیز در هر بعدی خطرناک به شمار می‌رود. نباید این وضعیت نادیده گرفته شود؛ اگر این وضعیت بر مبنایی اصولی و مثبت خاتمه نیابد، راه را بر روی خشونتی گسترده و طولانی مدت خواهد گشود. تفاهم تحت عنوان جمهوری دمکراتیک و لاییک ممکن خواهد شد. خوب درک می‌گردد، در نزد دولت و سیستم سیاسی ترک‌های آناتولی کردها سهیم بوده و این امر در همین اواخر در تاسیس جمهوری ترکیه و قبل از آن نیز در جنگ رهایی ملی اثبات شده است. اگر از سیاست‌هایی که به دلیل خیزش‌ها پی‌گیری و تا کنون نیز تداوم یافته‌اند  دیگر پی‌گیری نشوند، فرصت‌های دست‌یابی به راه‌حل نمایان خواهند شد. در صورتیکه کردها همانند شهروندان آزاد، یک ملت با معیارهای جهانشمول حقوقی به جمهوری ترکیه بپیوندند در نوع خود تعاملی استراتژیک خواهد بود.

 

قدرت، شهدا و هواداران حزب کارگران کردستان در میدانند

این موضع را که بر برنامه، استراتژی و تاکتیک‌های برهه‌ی جدید حزب کارگران کردستان تاثیر داشته است، بدین دلیل که در بخش‌های مرتبط دفاعیه‌ی من به طور مبسوط مورد ارزیابی قرار گرفته است، تکرار نمی‌کنم. آنکه باید سیاست و موضع خود را مشخص نماید، سطوح عالی دولت است. این واقعیت نه فقط برای کردها در ترکیه، بلکه برای تمامی کردها در تمامی بخش‌ها نیز به عنوان تعاملی استراتژیک ارزیابی می‌شود.

 

به رغم شفافیت این واقعیت، بخش مهمی از مواضع آنان نسبت به حزب کارگران کردستان حاکی از این افتراست که آپو مساله‌ی کرد را در امرالی لاپوشانی می‌نماید و این امر نیز در راستای پوشانیدن چهره‌ی پلید و خیانت‌کارانه‌ی آنان است. بسیار مهم است که این مساله به خوبی پی‌گیری و بازخواست قرار گیرد. با تحمیل خیانت مداوم ده‌ سال گذشته، هم نوکرانی در جنوب کردستان و هم نیروهایی را در اروپا در اختیار گرفته‌اند، از هر طرف به اروپا پیوند خورده‌اندو ارزش‌های اخلاقی را به رسمیت نشناخته و زندگی خود را با ضدیت با آپوییگری پیوند زده‌اند. با چنین افتراهایی، با حملات سیاه‌ نمایانه نمی‌توانند خود را نجات دهند. پ.ک.ک با موضع آشتی‌طلبانه‌ی خود در عرصه حضور دارد. قدرت، شهدا و خلق خود را در میدان دارد. آنها در کجا قرار گرفته‌اند؟ خواهان جنگ هستند؟ بسیار خوب. چه کسی مانع جنگ شده است؟ با تحریک کردن علیه پ.ک.ک در راستای منافع کدام نیرو قرار دارند؟ اگر از مواضع درستی برخوردار باشند عرصه برای آنان مهیاست. در صورتی‌که توانیی داشته باشند می‌توانند مساله‌ی کرد را در کوه‌ها، دست‌ها، شهرها، روستاها، داخل و خارج نمایندگی کنند. پس لازم است تا آخرین لحظه مقاومت کرده و نشان بدهند که  ریاکار نیستند، افترا نمی‌زنند.

 

دست‌کم لازم است که ی.ن.ک و پ.د.ک از هم‌اکنون درست عمل کنند

دهها سال است نیروهای همکار [دولت ترکیه در] جنوب کردستان با استفاده از پ.ک.ک در رویای اتونومی هستند. هم اتحادیه‌ی میهنی و هم حزب دمکرات کردستان با عقبه‌های خود علیه پ.ک.ک شدیدا موضع گرفته‌اند. دو گزینه را پیش روی دارند. یا به خود انتقادی همدلانه‌ای دست زده و به صلح و تفاهمی دمکراتیک دست زنند یا دست از اتونومی‌ای که لیاقتش را ندارند و بدون حزب کارگران کردستان تحقق ان امکان پذیر نیست بردارند. سیاست و دیپلماسی چهل ساله‌ی این دو حزب، از فشار چهار هزار ساله‌ی خارجیان بیشتر خلق کرد را متضرر کرده است. حداقل از هم‌اکنون پ.د.ک و ی.ن.ک باید درست عمل کنند و به آشتی و دمکراسی خدمت کنند. در غیر اینصورت صرف کمک‌های تمام دنیا هم نخواهند توانست از وضعیت کنونی خویش نجات یابند. فراموش نکنند که اراده شهیدان ما، رفقایمان، خلقمان و اراده من این چنین است.

 

پیروزی توطئه ممکن نیست

وضعیت من در ایمرالی در بن‌مایه‌های این دفاعیه تداوم خواهد یافت. موضع من بدینقرار است. اگر فردا تفاهمی مبتنی بر دمکراسی و صلح منعقد شود اعلام آمادگی کرده و در صورتی‌که فردا نبرد نهایی نیز شروع گردد تا به آخر پای آن خواهم ایستاد و همواره با اعتقاد، مسئولیت‌پذیری و تمهید به آن واکنش نشان خواهم داد. خارج از ان دو گزینه امکان دیگری را نیافته و درک نمی‌کنم. به رغم نواقص بزرگ افرادی که مرافق من نیز به شمار می‌روند، باید معنای این حقیقت را دریابند. درک این حقیقت برای آنان مساله‌ی حیات است. بسیار مهم ست که آدمیان از معیارهای دلسوزی و مرافقت مطلع بوده و حیات خود را بر مبنای شرایط اضطراری سازماندهی و اماده نماید. توطئه‌ی نهم اکتبر و پانزدهم فوریه که بخشی از تلاش‌های استعماری است، از دوران سومریان به بعد علیه خلق ما به کار گرفته شده و از طریق افراد و نیروهایی که خود را در قالب دوستان معرفی می‌کنند پی‌گیری شده است. اما به پیروزی دست نمی‌یابد. در این توطئه، خائنان و نوکران قرن بیستم تحت اراده‌ی برتر امپریالیستی قرار گرفته و متحد شدند. بر عهده‌ی خلق ما و تمامی نیروهای مسئول ماست که این توطئه را به صلحی تاریخی در آناتولی و میزوپوتامیا بدل کنند. پای‌بندی به این وظیفه، هم اعلام موضعی دقیق برای تمامیت میهن و هم درست‌ترین موضع برای اتحاد اصیل جمهوری دمکراتیک و لاییک به شمار می‌رود. در عین حال راه صلحی شکوهمند، برادری، آزادی و برابری را بر همگان می‌گشاید.

ادامه دارد ...

٠٠٠ بیشتر بخوانید ...
|امرالی از نگاه اوجالان- بخش نخست
|امرالی از نگاه اوجالان- بخش دوم
|امرالی از نگاه اوجالان- بخش سوم