شورای هماهنگی جامعه زنان آزاد روژهلات کردستان با صدور پیامی ضمن ارزیابی سال گذشته میلادی، ٢٠١٨ را سال آزادی عبدالله اوجالان و کردستان نامیده و این مرحله را سال پیشاهنگی زنان در قیامهای دمکراتیک روژهلات کردستان و ایران نامیده است.
متن بیانیه کژار از این قرار است:
"سال ٢٠١٨ سال آزادی رهبر آپو و کردستان است
سال ۲۰۱۷ را در حالی پشت سر گذاشتیم که با مبارزه و انقلابی جدید به استقبال سال ۲۰۱۸ میرویم. قبل از هر چیز سال ۲۰۱۸ میلادی را به رهبر آپو و خلق کورد و تمامی انسانیت تبریک گفته و امیدواریم سال ۲۰۱۸، برای کوردستان و جهان، سال آزادی باشد. یاد شهدایی که در سال ۲۰۱۷ در خط مبارزه و مقاومت برای آزادی کوردستان مبارزه و جان خویش را فدا نمودهاند را گرامی میداریم. سال ۲۰۱۷ در کوردستان سالی سرشار از مبارزه و مقاومت بود. در این سال پیشرفتها و تغییرات مهمی هم در سطح جهانی و هم در سطح خاورمیانه و کوردستان صورت گرفت. مبارزهی آزادیخواهی با پیشاهنگی رهبر آپو وارد چهل سالگی خویش شد و با خود دستاوردها و پیروزیهای بسیاری به ارمغان آورد. در عین حال نقش شهیدان در این پیروزیها که قهرمانانه مبارزه نموده و با مقاومتی عظیم به ابدیت پیوستند، بسیار پررنگ بود.
خلق کورد در روژآوا، باکور، باشور و روژهلات کوردستان در برابر دیکتاتوری و فاشیسم مبارزات گستردهای انجام دادند. علی رغم تمامی فشارها و حملات باز هم پیروز میدان خط مقاومت، آزادیخواهی و دمکراتیک ملتها بود و کوردستان هم مرکز این واقعیت بود. این خط مبارزه و مقاومت در روژهلات کوردستان نیز آشکار شد. در روژهلات در برابر سیاستهای فاشیستی و انکارگرای دولت ایران در بسیاری از شهرها قیامها و نارضایتی صورت گرفت.
سال ۲۰۱۷ برای مردم روژهلات کوردستان و به ویژه زنان هم سالی دشوار و هم مملو از مقاومت بود. مانند هر زمان در این سال نیز دولت ایران ذهنیت انکار و امحای خویش را بر خلق کورد تحمیل نموده و سیاستهایی که خلق کورد را از مبارزه برای آزادی منصرف سازد را تداوم بخشید. تمام تلاش رژیم ایران تقلیل مسئلهی کورد به مشکلات اقتصادی، مارژینال ساختن جامعهی کورد، تضعیف فرهنگ و در پیش گرفتن سیاسیتهای میلیتاریزه نمودن کوردستان بود. فاجعهی زلزلهی کرماشان و موضع دولت در برابر زلزلهزدگان و اتفاقاتی که هم اکنون رخ میدهد محصول این سیاستها است. اما این یک واقعیت است که رژیم ایران هر اندازه این سیاستهای فاشیستی خود را اعمال نماید باز هم قادر به تضعیف خواستههای آزادیخواهی کوردها نخواهد گردید و دلیل این تهاجمات شدید نیز این مهم است.
این ذهنیت دیکتاتوری نه تنها در قبال مردم کورد بلکه سیاستی در مقابل تمامی مردم ایران است. دولت ایران سیستمی است که بر اساس جامعه را از حالت جامعه خارج ساختن و واقعیت آن را تحریف نمودن، بنا نهاده شده و در صدد تربیت جامعه با گرسنگی، جنسیتگرایی، دینگرایی و بدون سیاست و آموزش گذاشتن و بدین ترتیب نابود ساختن مکانیسمهای مقاومت اجتماعی است.
ایران به عنوان یک دولت- ملت در صدد نیست انگاشتن غیر از خود بوده است. بدین دلیل بیشترین تعرضات و تهاجمات آن علیه قشر عظیم جامعه یعنی زنان و جوانان است. با هدف قرار دادن زنان در واقع در تلاش برای بیتاثیر ساختن اخلاق، وجدان و حجرههای جامعه بوده و با جوانان نیزهدر دادن آینده و انرژی آنان و مارژینال ساختن جناح مخالف است.
دولت برای ایجاد جامعهای رمهگونه آن را مهندسی میکند تا در برابر اقتدار به هر معنایی سکوت شود، حسابی خواسته نشود و مخالفتی صورت نگیرد. در نتیجهی سیاستهای آنتی دمکراتیک و سرکوبگر رژیم ، امروز در ایران مسئلهی دمکراسی وجود دارد و در کنار آن مسئلهی آزادی زنان عمیق بوده و این وضعیت برای مردان نیز وجود دارد و از نظر اقتصادی فقر و بیکاری تشدید شده است. مشکلات آموزشی و سیاست تک جناحی و آنتیدمکراتیک، ملیتگرا و دینگرا و تمامی این مسائل برای جامعهی ایران تحملناپذیر شده است. در چند روز اخیر نارضایتیهای مردم ایران که به تدریج گسترش مییابد سیاستهای زشت و معوج ایران در قابل جامعه را آشکار ساخته است.
روژهلات کوردستان و ایران جغرافیایی است که در طول تاریخ هر زمان سنت مبارزه، مقاومت و سازماندهی آنان در برابر رژیمهای دیکتاتوری وجود داشته و بار دیگر این ویژگی خویش راه به منصهی ظهور گذاشتند. قیامهای مردم در بسیاری از شهرهای ایران و روژهلات کوردستان در واقع تداوم این سنت است. این نارضایتیها که ابتدا به دلیل مشکلات اقتصادی بود به مطالبات سیاست دمکراتیک تغییر و کاراکتری متفاوت به خویش گرفت. این قیامها که با پیشاهنگی زنان آغاز شد و با حضور تمامی کسانی که از اعمال دولت خسته شده بودند، ادامه یافت در اصل مبارزهی دمکراسی مردم است. همچون کژار این اعتراضات را یک مبارزهی دمکراتیک دانسته و بایستی تمامی کسانی که مدافع آزادی و دمکراسی هستند در این قیامها شرکت نمایند.
آغاز این قیامها با پیشاهنگی زنان نشاندهندهی این واقعیت است که زنان اولین قشری هستند که آماج سیاستهای تبعیضآمیز دولت قرار گرفته و کسب هویت و خواستههای جامعه با تفکر زنان بسیار مهم، با معنا و گام صحیحی خواهد بود. در تاریخ هم انقلاب فرانسه توسط زنان آغاز شد و پروسهای انقلابی را پیشاهنگی نمودهاند. با نگاهی به تمامی مبارزات مردمی در دنیا خواهیم دید که زنان هر زمان در صفوف مقدم بودهاند. هم اکنون قیامهای ایران و روژهلات کوردستان به مقاومتگر بودن تاریخی زنان مورد دیگری افزود. این قیامها برای زنان ایران و روژهلات کوردستان زمینهی مناسبی برای ایستادگی و مبارزه در برابر سیاستهای شکست ارادهی زنان ایجاد نموده است. فرصتی که زنان را از حالت مرگ خارج ساخته و به موقعیت زنانی که مبارزه و مقاومت مینمایند خواهد رساند و این حق هر زنی است. بنابراین فرصتی بسیار طلایی برای زنان ایجاد شده و بایستی زنان به موقعیت موجود هویتی سیاسی داده که تنها به یک قشر محدود نباشد و برای احیای شرکت تمامی زنان در این مقاومت، سازماندهی صورت گیرد.
زن سازماندهی شده در واقع جامعهی سازماندهی شده است. هویت مبارزهی دمکراتیک خلقها است. این یک واقعیت است که تا زمانی که تغییرات محتمل در ایران و روژهلات کوردستان با هویت زن آزاد همزمان صورت نگیرد پیروزی حقیقی کسب نخواهد گردید. بنابراین بایستی تمامی زنان و نیروهای سازماندهی شدهی آنان با آگاهی از این واقعیت مبارزه نموده و در برابر بیعدالتی یک صدا باشند.
موضع ایران در قبال قیام مردم موضعی خشن و خشک بوده که خواستههای مردم را نادیده گرفته و بر روی آن سرپوش گذاشته و در صدد به سکوت واداشتن جامعه بوده و درمقابل مطالبات دمکراتیک مردم، کشتن و قتل وجود داشته است.
پاسخ ایران در مقابل خواستههای به حق مردم هر زمان این موضع بوده است. کشتن تظاهرات کنندگان در لرستان نتیجهی این سیاستها است. کسانی که در این نارضایتیها جان خود را از دست دادهاند شهدای دمکراسی بوده و وظیفهی هر کسی ارتقای سطح مبارزات است. عنوان تحریک از سوی قدرتهای خارجی و یا چند اعتراض بسیط شناساندن از سوی دولت در واقع پیچیده ساختن واکنشهای مردم است. در چنین وضعیتی قرار دارند که گفتههای خویش را نیز باور ندارند. مردم بایستی در چنین اوضاعی از دولت انتظار نداشته و صحیحترین موضع خودسازماندهی و اتکا به نیروی خویش بوده و اینگونه مبارزهی یک خلق آفریده میشود. برای ایران و روژهلات کوردستان یگانه راه رهایی اتحاد دمکراتیک خواهد بود.
برای حیاتی دمکراتیک و آزاد برای تمامی خلقها در ایران و درمان فاشیسم، برساخت و ایجاد اتحاد دمکراتیک خلقها یگانه راه خواهد بود. برای به واقعیت پیوستن این مهم مبارزهای قاطع در برابر یک زبان، یک فرهنگ و ذهنیت جامعهای تک هویتی بایسته است. زنان بایستی مسئولیت مبارزه برای اتحاد دمکراتیک را بر دوش بگیرند و سازماندهی شدهتر این سیستم را ایجاد نمایند.
همانگونه که در ابتدا نیز خاط نشان ساختیم سال ۲۰۱۷سال مبارزه در برابر ذهنیت دولتمحور و فاشیستی بوده و سالی سرشار از موفقیت و پیروزی بوده است. سال ۲۰۱۸ برای خلق کورد سال مقاومتی بیشتر و ارتقای مبارزه خواهد بود و روژهلات کوردستان نیزبه عنوان بخشی از این مبارزات بزرگ خواهد بود. با ورود به سالی جدید همچون کژار پیمان مبارزهای قویتر در روژهلات کوردستان را بسته و زنان روژهلاتی را برای ایجاد سال آزادی زنان در سال ۲۰۱۸ به شرکت در صفوف مبارزه دعوت مینماییم. ارادهی ما برای مبارزه در راه آزادی رهبر آپو و کوردستان بیش از هر زمان دیگری راسخ و مصمم است. "