با هر لحظهای از سکوت، جنایتی علیه انسانیت رخ میدهد
علداللطیف تیمور از ۲۶ دسامبر سال گذشته در بخش ت در زندان بافرا دست به اعتصاب غذای نامحدود زده است. خواهر او، گلسرن یلدرم گفت: "هر لحظهای که با سکوت سپری میشود، جنایتی رخ میدهد."
علداللطیف تیمور از ۲۶ دسامبر سال گذشته در بخش ت در زندان بافرا دست به اعتصاب غذای نامحدود زده است. خواهر او، گلسرن یلدرم گفت: "هر لحظهای که با سکوت سپری میشود، جنایتی رخ میدهد."
اعتصاب غذای نامحدود و غیر قابل بازگشت زندانیان سیاسی پ.ک.ک و پاژک که از ۱۶ دسامبر در اعتراض به حصر تشدید شدهی رهبر خلق کُرد عبدالله اوجالان آغاز شده بود، به قوت خود ادامه دارد. در ۴۰ زندانِ ترکیه و شمال کردستان بیش از ۲٢۶ زندانی سیاسی در این اعتصاب غذا به سر میبرند. خانواده و اقوام این زندانیان سیاسی در مورد اوضاع سلامت آنها اظهار نگرانی کردهاند. یکی از این اعتصاب کنندگان عبداللطیف تیمور میباشد که در بخش ت در زندان بافرای سامسون زندانی شده است. خواهر تیمور، گلسرن یلدرم در این ارتباط با خبرگزاری فرات مصاحبه کرد.
یلدرم با اشاره به اینکه برادرش به مانند شمار دیگری از اقوامش در زندان به سر میبرد و در تبعید است، گفت: "تنها او را محاکمه نکردهاند. این حکومت ما را هم مجازات کرده است. زندانیان به صورت سیستماتیک دور از خانوادههایشان تبعید شدهاند. ما ۱۲ ساعت در راه هستیم تا فقط برای نیم ساعت یکدیگر را ملاقات کنیم، پس از آن باید ۱۲ ساعت دیگر راه را برگردیم."
خواستههای زندانیان انسانیست
یلدرم با تاکید بر اینکه برادرش از ۲۶ دسامبر سال گذشته در اعتصاب غذای نامحدود و بدون بازگشت به سر میبرد، گفت: امروز پانزدهمین روز از اعتصاب غذای اوست. مسئولین زندان در یک هفته تنها ده دقیقه به او اجازه میدهند تا از طریق تلفن با ما تماس بگیرد. نگرانی ما در مورد او بسیار عظیم است. حالش چطور است؟ خیلی وزن کم کرده است، الان در چه حالی به سر میبرد؟ هزاران سوال مشابه ذهنم را درگیر کردهاند.
حکومت باید به خواستههای اعتصابگران گوش دهد. هر لحظهای که با سکوت و بدون راه حل سپری میشود، جنایتی رخ میدهد." خواسته برادر من و باقی زندانیان سیاسی که در اعتصاب غذا هستند، خواستههای انسانی هستند. مطالباتی هستند که باید عملی شوند. از سوی دیگر برادر من و دیگر زندانیان بخش ت در روزهای ۲۵ تا ۲۸ سپتامبر ۲۰۱۸ به مدت ۴ روز تحت شکنجه قرار گرفتند."
از آنان خوفی ندارم
یلدرم افزود: "شخصی به نام کاظم کایا مسئول زندان دوزجی بود. او شکنجه های جسمی و روانی، و انفرادی را کافی نمیدید، شروع به تبعید زندانیان کرد. این اقدامی در جهت مجازات خانواده زندانیان بود. این مسئله قابل قبول نیست، از آنان خوفی ندارم و سکوت نخواهم کرد."
چندی پیش دادنامهای را ارائه دادیم تا در این مورد تحقیق به عمل آید. پیگیر موضوع خواهم بود و شکایت نامهی دیگری ارائه خواهم داد. تا زمانی که متهمین مجازات نشوند دست نخواهم کشید. برادر من تنها نیست، ما همراه او هستیم."