تدارکات سی‌امین حمله اشغالگرانه رژیم ترکیه به کردستان در حال اتمام است [بخش دوم و پایانی]

ارتش ترکیه از ١۴ نوامبر ٢٠١٧/ ٢٣ آبان ١٣٩۶ حملات به برادوست و خاکورک را شدت بخشیده و نظامیان خود را به آنجا گسیل کرده است. رژیم ترکیه با همکاری پ.د.ک در حال تدارک سی‌امین "عملیات فرامرزی" خود است. بخش دوم و پایانی این مطلب در اختیار خوانندگان قرار می‌گیرد

  ارتش ترکیه از ١۴ نوامبر ٢٠١٧ حملات به برادوست و خاکورک را سدت بخشیده و نظامیان خود را به آنجا گسیل کرده است. رژیم ترکیه با همکاری پ.د.ک در حال تدارک سی‌امین "عملیات فرامرزی" خود است و درصدد اشغال دائمی جنوب کردستان است.

  تدارکات رژیم ترکیه برای حمله به جنوب کردستان و اشغال دائمی آن ادامه دارد. با این هدف ارتش ترکیه در حال آماده شدن برای حمله‌ای وسیع به قندیل است. ارتش ترکیه تاکنون ٢٩ بار با اسلحه‌های پیشرفته عملیات فرامرزی را علیه حزب کارگران کردستان انجام داده است.

  ارتش ترک با همکاری مستقیم حزب دمکرات کردستان عراق- پ.د.ک نیروهای نظامی و جاسوسی خود را در مناطق استراتژیک جنوب کردستان مستقر کرده و در صورت حمله اخیر از این مراکز استفاده خواهد کرد.

⚫️ موقعیت جغرافیایی کمپ‌های ترکیه در جنوب کردستان

  کمپ‌های رژیم ترکیه از خابور بسوی شرق، در باتوفا، بامرنی، آمیدی، دیرلوک و شلادزه واقع شده‌اند. هدف از ایجاد کمپ‌ها عبارت است از:

*هدف از تأسیس کمپ باتوفا، دیرلوک و آمیدی برای کنترل مناطق هفتانین و متینا است و درصورت بروز هر گونه درگیری در این منطقه مراکز مذکور ایفای نقش خواهند کرد. منطقه هفتانین از سوی کمپ کانی‌ماسی -که در مقابل بامرنی واقع شده- تحت محاصره قرار گرفته است.

*با استفاده از کمپ‌های آمیدی، دیرلوک و شلادزه در شرق هفتانین و متینا درصدد کنترل عرصه‌های زاپ و زاگرس هستند.

*در عملیات زاپ(سال ٢٠٠٨) که در آن ارتش ترکیه متحمل شکست مفتضحانه‌ای شد، ارتش ترکیه قصد داشت تا عرصه چمچو را که در مابین زاپ و زاگرس واقع شده تحت کنترل خویش درآورد. اما یک هلی‌کوپتر ارتش ترکیه در چمچو ساقط شد و دهها سرباز ترک از پای درآمدند، اینگونه ارتش ترکیه مجبور به عقب‌نشینی شد.

*ارتش ترکیه قصد دارد با استفاده از کمپ‌های خود در مرز با جنوب کردستان مناطق کوهستانی هفتانین- متینا- زاپ و زاگرس را از شمال و جنوب تحت محاصره قرار دهد و با بکارگیری کمپ دیرلوک هم خواهان قطع رابطه میان عرصه‌های زاپ و کوههای اطراف هستند.

*در مرز‌های متینا واقع در دشتان، کاراتاش، تپه سور، کوه محمدجیک و سه کوه دیگر این منطقه در آشوته، زاویته، کوپرولو، ناروشه و المینه اقدام به ساخت پایگان نظامی کرده‌اند.

*یگانهای توپخانه‌ای برای حمله به زاپ از گردان ۴٩ واقع در چله، در تپه شکیر، سیوری، پایگاه بلیجان، خان تپه، ارتوش، گرین کاله، کوردینه و علی‌شیر مستقر شده‌اند.

*در جنوب شرقی دیرلوک واقع در جنوب کردستان ارتش ترکیه کمپ‌هایی را در مناطق بارزان، مرگه‌سور و سوران احداث کرده است.

*کمپهایی هم در بخش سوران در امتداد دشت سیدکان تأسیس شده‌اند. هدف از این کمپ‌ها کنترل و محاصره خنیره، خاکورک و کیله‌شین است.

*کمپ‌های دیگری در چومان، رانیه، سنگه‌سرو قلادزه به موازات مرز روژهلات کردستان تأسیس شده‌اند. هدف تمام این کمپ‌ها کنترل ومحاصره قندیل است.

*مراکز نظامی در سمال خنیره و خاکورک، در عرصه جیلو در امتداد پایگاههای واقع در اورامار و شتازن و در مرز آواشین بسوی بسوسن و هرکی پایگاههایی هم در کوه نرزە، بزله و روباروک، همچنین پایگاههای در ارتفاعات خاپوشکه و هارونا و کنسروه تأسیس شده‌اند.

⚫️ تکرار ابتذال "عملیات فرامرزی"

دولت ترکیه از ١٩٨٣ علیه پ.ک.ک به عملیات فرامرزی دست زده  و هیچ نتیجه‌ای را کسب نکرده است.

*اولین عملیات فرامرزی دولت ترکیه پس از عقد توافق همکاری در رابطه با امنیت مرزها در دوره کنعان اورن با حکومت بغداد سال ١٩٨٣ صورت گرفت. عملیات مذکور در ٢۵ مه ١٩٨٣/ ۴ خرداد ١٣۶٢ آغاز شد و هفت هزار نظامی ترکیه در آن شرکت کردند.

*پس از آغاز عملیات نظامی پ.ک.ک در شمال کردستان دولت ترکیه در اکتبر ١٩٨۴/ اوایل پاییز ١٣۶٣ دومین عملیات فرامرزی را آغاز کرد.

*روز ١٢ آگوست ١٩٨۶/ ٢١ مرداد ١٣۶۵ سومین عملیات نظامی برون مرزی ارتش ترکیه آغاز شد. در این حملات علاوه بر مقرها پ.ک.ک مقرهای پ.د.ک هم بمباران شدند و تعداد فراوانی پیشمرگ و شهروند جنوب کردستان به شهادت رسیدند.

*سال ١٩٩١ چهارمین عملیات برون مرزی ارتش ترکیه با عنوان "جارو" انجام شد. تنها کلمه جارو برای دولت ترکیه باقی ماند و هیچ دستاورد دیگری برای ترکیه نداشت.

*در اکتبر همین سال با همکاری پ.د.ک و ی.ن.ک دو عملیات دیگر علیه پ.ک.ک صورت گرفتند. پس از این عملیات بود که رژیم ترکیه پایگاه نظامی در خاک جنوب کردستان ساخت و کمپ‌های جاسوسی و اطلاعاتی دایر کرد.

*پس از ضربه‌های سهمگین گریلایی بر ارتش ترکیه، رییس جمهوری وقت تورگوت اوزال پیام "تقلیل جنگ" را به عبدالله اوجالان رهبر خلق کُرد فرستاد. ارتش ترکیه در تلاش برای عملیات تازه‌ای بود. در ششم مه ١٩٩٢/ ١۶ اردیبهشت ١٣٧١ هشتمین عملیات فرامرزی رژیم ترکیه با عنوان "نفوذ" شروع شد و با شکست مواجه گردید.

*ارتش ترکیه در ١٢ اکتبر ١٩٩٢/ ٢٠ مهر ١٣٧١ با شرکت ١۵ هزار سرباز دست به نهمین عملیات برون مرزی زد. ارتش ترکیه تنها ٢٠ روز در برابر گریلا مقاومت کرد و سپس درهم شکست.

*١٠ ژوئن ١٩٩٣/ ٢٠ خرداد ١٣٧٢ عملیات دهم ارتش ترکیه آغاز شد و تا ٢٨ ژانویه ١٩٩۴/ ٨ بهمن ١٣٧٢ ادامه یافت.

*ارتش ترکیه در ۶ فوریه ١٩٩۴/ ١٧ بهمن ١٣٧٢ به مناطق مزره و کاریدر حمله کرد، این عملیات هم با شکست مواجه شد.

*در ماه آوریل سال ٩۴/ اردیبهشت ٧٣ عملیات دیگری از سوی ارتش ترکیه آغاز شد و باز هم به سرنوشت عملیات دیگر دچار شد.

*ارتش ترکیه در سال ١٩٩۵ با تدارکات گسترده عملیات وسیعی را آغاز کرد، نام عملیات را "فولاد" گذاشت. به گفته مسئولان ارتش این عملیات پس از عملیات اشغال عفرین بزرگترین فرامرزی بوده است. ١٣ هزار نفر درجه‌دار و  ٣۵ هزار سرباز در٢٠ مارس ١٩٩۵/ ٢٩ اسفند ١٣٧٣ به هفتانین حمله کردند. حزب دمکرات کردستان عراق رسما در این عملیات جای گرفت و ۴۵ روز به درازا کشید.

* ارتش ترکیه پس از یکسال دو عملیات نظامی دیگر صورت داد. در ۶ مارس ١٩٩۶/ ١۶ اسفند ١٣٧۴ در عرصه‌های سرحد، هفتانین و کیله‌رش عملیاتی را تحت نام "سیلی عقاب" آغاز کرده و با این عملیات غیرنظامیان را هدف قرار داد. در اکتبر همان سال و در اواخر دسامبر ارتش ترکیه و پ.د.ک دوشادوش همدیگر عملیات دیگری را علیه پ.ک.ک در جنوب کردستان آغاز کردند.

*ارتش ترکیه با گذشت زمان تعداد نظامیان خود را بیشتر کرده و ابزارآلات جنگی بیشتری را به خدمت گرفت. عملیات موسوم به "چکش" شانزدهین عملیات در ١۴ مه ١٩٩٧/ ١۴ اردیبهشت با شرکت ۵٠ هزار نظامی آغاز شد. پس از ساقط شدن دو هلی‌کوپتر ارتش ترکیه و کشتن فرمانده‌های عملیات، ارتش ترک مجبور به عقب‌نشینی شد و پا به فرار گذاشت.

*رژیم ترکیه به نتیجه مطلوب در عملیات چکش دست نیافته بود. به همین دلیل در ماه سپتامبر همان سال با ١٠٠ تانک و ده هزار نظامی عملیاتی را به عنوان "دروازه مرزی" آغاز کرد. پ.د.ک در این عملیات فعالانه علیه گریلاهای کردستان جنگید. این عملیات هم با شکست مواجه شد. پس از این عملیات دولت ترکیه مرکز جاسوسی و استخباراتی خود را در زاخو تأسیس کرده و تانک، توپ و اسلحه‌های سنگین را در آنجا مستقر کرد. در باتوفا، کانی ماسی، بامرنی، شلادزه و دیگر کمپ‌‌ها وضع بر همین منوال بود.

*در بهار ١٩٩٨ ارتش ترکیه با همکاری چهل هزار سرباز عملیاتی را به نام مراد در خاک جنوب کردستان آغاز کرد و با شکست دیگری روبرو شد.

*ارتش ترکیه ٢۴امین عملیات برون مرزی را در ١٩٩٩ آغاز کرد. این عملیات "ساندویچ" عنوان شد و نتیجه‌ آن هیچ تفاوتی با دیگر عملیات نظامی ارتش ترکیه نداشت.

*ارتش ترکیه و پ.د.ک در ‏۴ مه ٢٠٠٠/ ١۵ اردیبهشت ١٣٧٩ در هفتانین عملیاتی بیست و پنجم برون مرزی را آغاز کردند. این عملیات تنها چهار روز ادامه یافت و ارتش ترک مجبور به فرار از منطقه شد.

* در اکتبر ٢٠٠٧/ مهر ١٣٨۶ ارتش ترکیه با کمک هواپیماهای جنگنده به بیست و ششمین عملیات برون مرزی علیه پ.ک.ک دست زد. رژیم ترکیه هیچ نتیجه‌ای از این عملیات هم کسب نکرد.

*٢١ فوریه ٢٠٠٨/ ٢ اسفند ١٣٨٧ عملیات "خورشید" آغاز شد. این عملیات با مقاومت گریلاهای کردستان در هم شکسته شد، دهها سرباز ترکیه کشته شدند و یک هلی‌کوپتر جنگی رژیم ترکیه در هم شکست. ارتش ترکیه ناچارا در ٢٩ فوریه (تقریبا پس از یک هفته) با سختی عقب‌نشینی کند.

⚫️ ولع سیری‌ناپذیر پ.د.ک

  حزب دمکرات کردستان عراق-پ.د.ک و بارزانی برای خانواده خود به هر کاری دست می‌زنند. آنان علیه سازمان‌ها و احزاب کردی با دولت‌های ترکیه، ایران و عراق به توافق رسیده‌اند و خیانت‌های آنان به لکه سیاه ننگینی در تاریخ کردها مبدل شده است. نوکری و خیانت را طبق هر دوره زمانی برای اشغالگران کردستان تازه نموده‌‌اند و به عمر خویش افزوده‌اند. در این جا به برخی از خیانت‌های این جریان و خانواده می‌پردازیم که غیرقابل چشم‌پوشی هستند.

*بزرگترین ضربه از سوی بارزانی‌ها به کردهای روژهلات وارد شده است. سال ١٩۶٨ سلیمان معینی فرمانده و یکی از پیشاهنگان حزب دمکرات کردستان ایران از سوی مصطفی بارزانی-رییس پ.د.ک به قتل رسید و جسد وی به رژیم پهلوی در ایران تحویل داده شد. پدر سلیمان معینی وزیر امور داخله جمهوری کردستان در مهاباد بود. اکنون سیامند معینی پسر سلیمان معینی ریاست مشترک حزب حیات آزاد کردستان- پژاک است و پ.د.ک از این موضوع بشدت نگران است.

*فایق بوجاک دبیرکل حزب دمکرات کردستان ترکیه در سال ١٩۶٠ نامه‌ای را در رابطه با اهداف حزب خویش به مصطفی بارزانی نوشت. نکته جالب اینکه فایق بوجاک پس از مدت کوتاهی از نگارش این نامه از سوی دولت ترکیه به قتل رسید. پس از وی سعید الچی به ریاست پ.د.ک-ترکیه رسید. الچی در ٣١ مه ١٩٧١/١٠ خرداد ١٣۵٠ در روستای قمری از سوی عناصر بارزانی در مرز زاخو به قتل رسید. بازهم پ.د.ک و بارزانی‌ها در ٢۶ ژانویه ١٩٧١ با همکاری سازمان جاسوسی میت سه انقلابی شمال کردستان به نام‌های دکتر شوان، حسن یاکمیش، حکمت بولوت تکین را در زندان رایات (واقع در گلاله جنوب کردستان) تحت کنترل مصطفی بارزانی به قتل رساندند.

*پس از پذیرش تسلیمیت (آشت‌بتال) پ.د.ک در سال ١٩٧۵ در برابر رژیم بعث، سازمان‌های کومله، جنبش سوسیالیست و خط عمومی با پیشاهنگی زنده‌یاد ابراهیم احمد، جلال طالبانی، نوشیروان مصطفی و علی عسکری حزب اتحادیه میهنی کردستان-ی.ن.ک را تشکیل دادند. علی عسکری در حین انتقال مهمات و پیشمرگه‌های ی.ن.ک از سوریه به جنوب کردستان در کمین پیشمرگه‌های بارزانی قرار گرفتند. مصطفی بارزانی با همکاری سازمان میت ترکیه ٧٠٠ پیشمرگ ی.ن.ک را در "فاجعه حکاری" قتل‌عام کردند. به گفته مصطفی بارزانی 'مرد بزرگ با اسلحه بزرگ کشته می‌شود' و علی عسکری به دستور شخص مصطفی بارزانی با آر.پی.جی به شهادت رسیده است.

*سال ١٩٩٢ حین قیام خلق جنوب کردستان علیه رژیم منحوس صدام حسین، جریان بارزانی اقدام به تهمت‌پراکنی علیه ی.ن.ک نمود. سپس پ.ک.ک را هدف سیاه‌نمایی قرار داد. نکته جالب اینکه پ.د.ک در قیام خلق جنوب کردستان هیچگونه مشارکتی نکرده و هیچ سند تاریخی در رابطه با مشارکت این حزب در قیام ١٩٩١ وجود ندارد. اولین حزبی که هولیر را از بعث پاکسازی کرد پیشمرگه‌های ی.ن.ک با فرماندهی کوسرت رسول بودند. پ.د.ک خواهان خروج ی.ن.ک از هولیر شد. (این اتفاق یکبار دیگر در سال ٢٠١۴ در شنگال تکرار شد و آن زمانی بود که پ.د.ک شنگال و خلق ایزدی را به داعش واگذار کرد اما پس از آزادی شنگال از سوی گریلاهای پ.ک.ک خواهان خروج نیروهای گریلا از شنگال شد). ی.ن.ک درخواست ترک هولیر را که با همت پیشمرگه‌های خود آزاد کرده بود نپذیرفت، اما در مقابل پ.د.ک با همکاری ارتش بعث در ٣١ آگوست ١٩٩۶ هولیر را اشغال کردند و تا امروز این جریان ادامه دارد.

⚫️ دشمنی با پ.ک.ک

خودویژگی پ.د.ک خیانت و مزدوریگری است. در مقابل یکی از خودویژگی‌های پ.ک.ک دشمنی با خیانتکاران و مزدوران رژیم‌های اشغالگر در کردستان است. به همین دلیل پ.د.ک از آغاز تأسیس پ.ک.ک آنرا خطر بزرگ برای خود دیده و با آن دشمنی کرده است. با اینکه پ.د.ک سال ١٩٨٣ در دمشق توافقی را تحت عنوان "مبانی حمایت و همکاری مابین پ.ک.ک و پ.د.ک" امضا کرده اما بعدها اثبات شد که پ.د.ک این توافق را تنها برای کسب کمک مالی از پ.ک.ک امضا کرده است.

⚫️ مشتی از خرمن خصومت‌های پ.د.ک با حزب کارگران کردستان

* شخص مسعود بارزانی سال ١٩٨۵ در دمشق در دیدار با عبدالله اوجالان رهبر خلق کُرد خواهان چشم‌پوشی پ.ک.ک از آغاز جنگ مسلحانه با رژیم ترکیه شد.

*پ.د.ک از دو عشیره هوادار خود در استان‌های وان و جولمرگ شمال کردستان خواست تا با ارتش ترکیه علیه پ.ک.ک همکاری کنند. ١٧ آگوست ١٩٨۵/ ٢۶ مرداد ١٣۶۴ یکی از فرمانده‌های ارتش رهایی‌بخش ملی کردستان-آرگک به نام حمید آوجی از سوی هوداران پ.د.ک به شهادت رسید و پیکر وی برای اعلام خوش خدمتی به اشغالگران به پایگاه ارتش ترکیه در این منطقه تحویل شد.

*پ.د.ک توافق سال ١٩٨٣ با پ.ک.ک را در ماه مه ١٩٨٧ یکطرفه پایان داد. بارزانی در این سال گفته بود 'از این پس نباید پ.ک.ک در مناطق تحت کنترل ما فعالیت کنند.'

* ٧ ژوئیه ١٩٩١/ ١۶ تیرماه ١٣٧٠ مسئولین پ.د.ک در ملاقات گماشته نظامی دولت ترکیه در شمال کردستان رفتند، در همین روز نمایندگی پ.د.ک در آنکارا افتتاح شد و دولت ترکیه هم در همین روز پاسپورت دیپلماتیک را به مسعود بارزانی هدیه داد. زیرا در همین روز "ودات آیدین" دبیر کل حزب رنج خلق به شهادت رسیده بود.

*پس از یکسال از ترور و قتل روشنفکران و میهن‌دوستان در شمال کردستان از سوی رژیم ترکیه و مزدوران وی اینبار در ٢٧ ژوئن ١٩٩٢/ ۶ تیر ١٣٧١ صدیق عمر از معتمدین سیاسی در بهدینان و علی شعبان از پیشاهنگان میهن‌دوستان آمیدی و حسین آغای سورچی رییس عشیره سورچی‌ها از سوی پ.د.ک به شهادت رسیدند. تنها دلیل قتل هر سه هودارای پ.ک.ک و دوست داشتن عبدالله اوجالان بود.

*پ.د.ک در اغلب ٢٨ عملیات برون مرزی رژیم ترکیه علیه پ.ک.ک مستقیما شرکت کرده است. نیروهای پ.د.ک در ١۶ مه ١٩٩٧/٢۶ اردیبهشت ١٣٧۶ تنها دو روز قبل از آغاز عملیات برون مرزی چکش به مراکز فرهنگی و مرکز درمانی گریلاهای پ.ک.ک در هولیر حمله کرده و ٨٠ گریلا را به شیوه‌ای وحشیانه به شهادت رساند. پ.د.ک پیکرهای گریلاهای شهید در هولیر را دسته‌جمعی به خاک سپرده و سپس بر روی آن جاده آسفالت احداث کرد.

⚫️ دشمنی با روژاوای کردستان

پ.د.ک پس از آغاز جنگ‌های داخلی در سوریه اینبار کردهای روژاوا را هدف قرار داد. ٢ ژانویه ٢٠١٢/ ١٢ دی ١٣٩١ پ.د.ک نشستی را با مشارکت اغلب احزاب روژاوای کردستان در هولیر برگزار کرده و حزب اتحاد دمکراتیک را به این نشست فرا نخواند. جالب آنکه مسئولان پ.د.ک پس از این نشست اعلام کردند 'پ.ی.د همچون دولت باغچلی با کردها سر دشمنی دارد'. اما زمانی که پ.ی.د در ١٩ ژوئیه ٢٠١٢/ ٢٩ تیرماه ١٣٩٢ پیشاهنگی انقلاب روژاوا را بر دوش گرفته بود خصومت پ.د.ک از انزوای سیاسی بر این حزب به انزوای اقتصادی و هجوم نظامی مبدل شد، تنها به ذکر نمونه‌هایی از این خصومت‌ها اکتفا می‌کنیم؛

*گروهک‌های نوادگان صلاح‌الدین که در چهارچوب ارتش آزاد سوریه به روژاوای کردستان حمله‌ور شده‌اند از ضمایم پ.د.ک هستند که در سوریه علیه خلق روژاوا دست به جنایت‌های بزرگی زده‌اند.

* در ٢ ژانویه ٢٠١٣/ ١٣ دی ١٣٩٢ پس از حمله القاعده به روژاوا دروازه مرزی سمالکا از سوی پ.د.ک بر روی کردها بسته شد. علی عونی عضو شورای مرکزی پ.د.ک در ١٠ آگوست ٢٠١٣/ ١٩ مرداد ١٣٩٣ گفته بود 'پ.ی.د برای خود دروازه‌ای مرزی بیابد.'

*مورد جالب توجه این است که رژیم ترکیه و پ.د.ک همزمان با همدیگر اقدام به حفر قندیل در مرزهای خود با روژاوا نمودند. مورد جالبتر سخنان مشابه احمد داوود اوغلو نخست وزیر وقت ترکیه و سخنان مسعود بارزانی در باره روژاوا است. ١٢ نوامبر ٢٠١٣/ ٢١ آبان ١٣٩٢ داوود اوغلو مدعی شد 'خودمدیریتی چیزی نیست که یک‌طرفه اعلام شود' و مسعود بارزانی هم به تقلید از وی دقیقا دو روز بعد ١۴ نوامبر/ ٢٣ آبان گفت؛ 'آنچه در روژاوا جریان دارد انقلاب نیست. پ.ی.د بر خلق ظلم می‌کند. خود رژیم اسد در روژاوا است.'

*حزب دمکرات کردستان عراق مانع از مسافرت صالح مسلم رییس مشترک پ.ی.د از فرودگاه هولیر به اروپا شد. جالب است که مسئولین پ.د.ک طی بیانیه‌ای که در تاریخ ثبت شده گفتند؛ 'صالح مسلم می‌تواند از دمشق به اروپا مسافرت کند.'

*پ.د.ک در ١١ فوریه ٢٠١۴/ ٢٢ بهمن ١٣٩٣ (سالروز تأسیس جمهوری مهاباد) در بیانیه‌ای به عنوان ریاست اقلیم کردستان اعلام کرد؛ 'خودمدیریتی روژاوای کردستان را نمی‌پذیریم.'

*پ.د.ک نه تنها در برابر اشغال عفرین سکوت کرد بلکه گروهک‌های تحت فرمان وی (شورای ملی کردهای سوریه- اَ.ن.ک.س) که از ضمایم اقماری پ.د.ک هستند در حملات اشغالگرانه به عفرین و قتل‌عام کودکان و زنان عفرینی فعالانه با سربازان ترک و تبهکاران القاعده همکاری کردند.