دشمنی و کینه بارزانیها با کردها تنها به همکاری آنان با دولتهای اشغالگر در کردستان محدود نبوده است. آنان به موازات همکاری با استعمارگران به ایجاد تفرقه و دودستگی میان کردها و به هدر دادن دستاورهای تاریخی که با خون صدها هزار شهید و ویرانی کردستان مسجل شده پرداختهاند
مسعود بارزانی رییس حزب دمکرات کردستان عراق- پ.د.ک، اخیرا در پیامی مراتب شعف خود را از آزادی یک تبهکار به نام عبدالرحمان آپو از زندانهای شمال سوریه اعلام کرده است. متن پیام مسعود بارزانی بیشتر از آنکه ابراز خوشحالی در مورد پایان دوره حبس فرد مذکور باشد حمله به ارزشهای یک خلق است. حقارتی که سرسختترین دشمنان و اشغالگران کردستان از بیان کردن آنان شرم دارند توسط بارزانی به زبان آورده شده است. جای تعجب است فردی که مدعی ریاست یک جریان سیاسی در بخشی از جنوب کردستان است چرا یکبار دیگر میزان شعور خود را آنچنان تنزل میدهد که به مبارزه آزادیخواهانه خلقهای تحت ستم حمله کند.
بارزانیها در خلال هفت سال گذشته پیاپی به کردهای روژاوا حقارت کردهاند، دلایل خصومت بارزانیها با کردها البته امری چنان پنهانی نیست. پ.د.ک از ٢٠١١ تا ٢٠١۴ مدواما خواستار تقسیم قدرت ( به گفته خود مسئولات پ.د.ک) به شیوه ۵٠-۵٠ بودهاند. یعنی همان جنایتی که این حزب بر کردهای مظلوم جنوب کردستان تحمیل کردند اینبار بر کردهای روژاوا تحمیل شود. به اختصار این فرمول پ.د.ک را میتوان "غصب انقلاب" نامید.
کردهای روژاوا با ماهیت بارزانیها بیش از دیگر کردها آشنایی دارند. آنان خود تحریمهای اقتصادی دروازههای مرزی را در چند سال گذشته تجربه کردهاند. خصومت بارزانیها با مبارزات آزادیخواهی کردها بحدی بود که مسئولین خودمدیریتی دمکراتیک ناچارا دفتر خود در جنوب کردستان را از هولیر به شهر سلیمانیه که تحت حاکمیت بارزانیها نیست منتقل کردند. نه کردهای روژاوا و نه دیگر بخشهای کردستان سخنان سخیف وی در مورد کانتونهای روژاوا را فراموش نکرده و نخواهند کرد. نمونه چنین عنصری در میان دیگر خلقها کمتعداد هستند و برای خود کردها هم این پدیده را میتوان یک نوبر خواند.
پیام مسعود بارزانی چیست؟
او در پیامی که روز گذشته در رسانههای وابستهاش بازتاب یافته مدعی است: جای عضو رهبری پ.د.ک.س در زندانهای دشمن است نه زندان جریان کردی.(!)
در همین رابطه با یکی مسئولین آسایش عفرین که با پرونده عبدالرحمان آپو معروف به "ابوکاوه" آشناست گفتگو کردم. این مقام آسایش گفت که ابوکاوه اوایل سال ٢٠١٣ در منطقه شرا عفرین به دلیل دزدی گازوئیل ساکنان بازداشت و به سه ماه حبس محکوم شد. ابوکاوه نه به دلایل سیاسی و یا فعالیتهای میهندوستانه بلکه به دلیل تشکیل گروه مافیایی برای فروش آثار باستانی عفرین به خارج از سوریه در ٢٠١۵ بار دیگری بازداشت شده و مدارک آن هم محفوظاند. نامبرده در جریان بازجوییها به تمام موارد اتهامی اعتراف کرده و در محاکم مستقل به حبس محکوم شده است. او پس از پایان دوره حبس آزاد شده و انتظار میرود که همچون دیگر دوستان بارزانی در آنکارا و یا کشورهای اروپایی مقیم شود.
مسعود بارزانی در ادامه پیام کینهتوزانه خود انگشت اتهام را به سوی پ.ی.د نشانه رفته و مدعیست که فعالان کرد را بازداشت و ناپدید کرده.(!)
به صراحت باید گفت که با گسترش رسانههای اجتماعی دوره انحصار رسانههای حزبی کمرنگ شده و امورات جامعه و مدیریت آن از دید صاحبنظران و فعالان مستقل حقوق بشری مخفی نمیماند. سطح آزادی فعالیت جریانهای سیاسی در روژاوای کردستان قابل قیاس با [دستکم] هیچکدام از کشورهای همسایه سوریه و حتی خاورمیانه نیست. زیرا در روژاوا و شمال سوریه حقوق شهروندی به اجرا درآمده و علاوه بر کردها خلقهای آسوری، عرب و ترکمن هم به این مهم واقفند. در روژاوا انگشتان دست روزنامهنگاران را قطع نمیکنند (همچون نمونه ودات حسین توسط عناصر بارزانی در دهوک) و بر سر واگذاری خاک چاههای نفت با هیچ دولت استعمارگری به توافق نمیرسند.
پیام بارزانی در راستای مشروعیت بخشی به حملات روزافزون ارتش ترک به جنوب کردستان و کشتار شهروندان غیرنظامی در منطقه آمیدی اقلیم کردستان، اقدام آمریکا در هدف قرار دادن پیشاهنگان جنبش آزادیخواهی کردستان و اصرار دولت فاشیست ترک بر سیاه نمایی انقلاب روژاوا صورت گرفته است. اینها تکههایی از یک پازل هستند و بارزانی هم در این بازی فعالانه نقش خود را به انجام میرساند.
باید اذعان کرد که بارزانیها از خلق روژاوا و انقلاب دمکراتیک آن ناامید شدهاند زیرا در این بخش از کردستان، جایی برای مافیا و مزدوریگری وجود ندارد.